Διαβάστε σήμερα στο 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία»:

• Οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - Γερμανίας και η Ελλάδα.
• Για τις εξελίξεις στην οικονομία της Κίνας.
• ΑΣΙΑ - ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ: Για τις εργασίες της Συνόδου Κορυφής της Ασίας για την Ασφάλεια (Asia Summit Security) στη Σιγκαπούρη. Η περιοχή συγκεντρώνει ολοένα μεγαλύτερο «ενδιαφέρον» πολλών ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλιακών ομίλων.
• ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ: Νεανική ανεργία και φτώχεια στο βασίλειο του πετρελαίου. Ενας στους τρεις νέους έως 25 ετών είναι άνεργος, ενώ αυξάνεται η φτώχεια σε μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο Λευκός Οίκος έχει αποφασίσει να συστήσει ειδικό συμβούλιο, με τη συμμετοχή διαφορετικών υπηρεσιών της αμερικανικής κυβέρνησης, με στόχο τον συντονισμό των δράσεων για τη βοήθεια προς την Ελλάδα. Επιπλέον, πρότεινε τη σύσταση ΣΔΙΤ, μια συνεργασία του αμερικανικού Δημοσίου με ιδιωτικούς φορείς, για την προώθηση των επενδύσεων στην Ελλάδα».

Στη συγκεκριμένη συνάντηση πήρε μέρος και η Ελένη Κουναλάκη, στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος, που ήταν πρέσβειρα στην Ουγγαρία επί υπουργίας της Χίλαρι Κλίντον, η οποία σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή», 15 - 16/8/2015, ανέφερε: «Η αποφυγή ενός Grexit είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας, της Ευρώπης, αλλά και των ΗΠΑ. Είναι πολύ μεγάλο το ρίσκο μιας αποσύνθεσης της Ευρωζώνης, που θα αποσταθεροποιούσε την ΕΕ και ίσως να είχε σημαντικές επιπτώσεις στο ΝΑΤΟ και στα κοινά μας γεωπολιτικά συμφέροντα (...) Οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες (...) Αποτελούν και το κλειδί για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης».

Στις 12/8/2015, το ηλεκτρονικό «Βήμα» έγραφε, επικαλούμενο το «Spiegel»: «Πέρα από ένα ουσιαστικό, ρεαλιστικό και κοστολογημένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, μεταξύ άλλων για το συνταξιοδοτικό, η γερμανική κυβέρνηση αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, το οποίο το "Spiegel" είχε χαρακτηρίσει το "ηρεμιστικό χάπι" για την Κ.Ο. της Α. Μέρκελ (...) Οι επιφυλάξεις που συνεχίζει να εκφράζει καθ' όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων η γερμανική πλευρά, γίνονται μάλλον περισσότερο για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και για να ικανοποιηθεί το εσωτερικό ακροατήριο».

Βεβαίως, η συμφωνία, δηλαδή το μνημόνιο, όχι μόνο ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή, αλλά και από το Γιούρογκρουπ. Αλλά αυτό δεν έχει εξαλείψει τους παράγοντες των ανταγωνισμών, ούτε καν έχει αμβλύνει τους ανταγωνισμούς. Αλλωστε, το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον των ΗΠΑ, σε κόντρα μάλιστα με τη Γερμανία, που κωλυσιεργούσε και αντιτασσόταν στην υπογραφή της συμφωνίας, αποκάλυψε για άλλη μια φορά αυτούς τους τεράστιους ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Που εκδηλώνονται και με αφορμή την Ελλάδα, αλλά δεν έχουν σχέση μόνο με την Ελλάδα.

Το θέμα επομένως πρέπει να το δούμε και αντίστροφα. Οτι η Ελλάδα βρίσκεται μπλεγμένη στους οξύτατους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Γερμανίας. Σε ένα σημείο της συνέντευξής της, η Ελένη Κουναλάκη αναφέρει: «Από τη στιγμή που το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι μόλις 2% του συνόλου της ΕΕ και το διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο, υποθέταμε ότι θα βρισκόταν ο τρόπος να επιλυθεί το ζήτημα και να μείνει η Ευρωζώνη ενωμένη».

Οι ΗΠΑ, λοιπόν, ενδιαφέρονται για το 2% της οικονομίας της ΕΕ! Αλήθεια, γιατί; Το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», αλλά και η ίδια η Ελένη Κουναλάκη μιλούν για σημαντικές επιπτώσεις στο ΝΑΤΟ και στα κοινά μας γεωπολιτικά συμφέροντα, αν η Ευρωζώνη και η ΕΕ δεν μείνουν ενιαίες, άρα τέτοιους κινδύνους θα έφερνε ένα Grexit, θα αποσταθεροποιούσε την ΕΕ. Και όταν αναφέρονται σε κοινά γεωστρατηγικά συμφέροντα εννοούν και στην Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Βεβαίως, αυτή δεν είναι όλη η αλήθεια, αφού και στις τρεις αυτές περιοχές υπάρχουν οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία. Αλλά επειδή υπάρχουν οξύτατοι ανταγωνισμοί επίσης με τη Ρωσία, φαίνεται ότι αυτό είναι ένα στοιχείο επιδίωξης των ΗΠΑ να έχουν όσο γίνεται πιο σίγουρη τη συμμαχία με την ΕΕ. Και αφενός θέλουν ενιαία την Ευρωζώνη, άρα και την ΕΕ, αυτό τους διευκολύνει στην υλοποίηση των συμφερόντων των μονοπωλίων τους και στις τρεις αυτές περιοχές, αφετέρου δεν θέλουν η Γερμανία να έχει «το πάνω χέρι» στην Ευρώπη αλλά οι ίδιες οι ΗΠΑ. Αλλωστε, η βασική τους επιδίωξη για την υπογραφή της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων, το λεγόμενο οικονομικό ΝΑΤΟ, απαιτεί ενιαία ΕΕ αλλά με τις ΗΠΑ στην πρωτοκαθεδρία της Ευρώπης. Επίσης, η όξυνση των ανταγωνισμών ΗΠΑ - Γερμανίας εκφράζεται και με την κόντρα ΔΝΤ - Ευρωζώνης για τη διαχείριση του χρέους της Ελλάδας, με το ΔΝΤ να επιμένει στην αναδιάρθρωσή του ώστε να μπορεί να αποπληρωθεί, και με τη Γερμανία να αρνείται. Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι τόσο το χρέος της Ελλάδας, όσο αυτό των Γαλλίας - Ιταλίας, που είναι πάνω από 2 τρισ. ευρώ για την καθεμία. Μέχρι το 2016 το δημόσιο χρέος της Γαλλίας θα έχει φτάσει στο 100% του ΑΕΠ, ενώ στη Γερμανία συρρικνώνεται στο 68%. Επομένως, Γαλλία - Ιταλία μάλλον καλοβλέπουν την παρέμβαση του ΔΝΤ. Αυτό όμως αποδυναμώνει τη Γερμανία στην Ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υφυπουργός Οικονομικών, Γιενς Σπαν, δήλωσε στην κυριακάτικη εφημερίδα «Welt am Sonntag»: «Θα πρέπει να μιλήσουμε για την ελάφρυνση του χρέους (...) Υπάρχει μια κοινή αντίληψη ότι χρειάζεται ελάφρυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους, αλλά όχι "κούρεμα". Ενα "κούρεμα" αποκλείεται από τη συνθήκη του ευρώ». Ο Γιενς Σπαν είπε ακόμη ότι αν η Γερμανία θέλει να συνεχίσει το ΔΝΤ να μετέχει στο πρόγραμμα διάσωσης θα πρέπει να προετοιμαστεί για την ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας. Επέρχεται συμβιβασμός ως προς αυτό; Θα δούμε στη συνέχεια. Η Γερμανία πάντως δεν θέλει να δανείσει μόνο η ΕΕ την Ελλάδα, θέλει συμμετοχή και του ΔΝΤ. Φαίνεται λοιπόν απ' όλα τα παραπάνω ότι το δυνάμωμα των μονοπωλίων κάθε κράτους βρίσκεται στο κέντρο της υπόθεσης.

Είναι ενδιαφέρον επίσης ότι ασχολήθηκε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ με την οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα, μαζί με μεγαλοεπιχειρηματίες Ελληνοαμερικανούς, αλλά και ότι σκέφτονται «τη σύσταση ΣΔΙΤ, μια συνεργασία του αμερικανικού Δημοσίου με ιδιωτικούς φορείς, για την προώθηση των επενδύσεων στην Ελλάδα». Υπάρχουν τομείς οικονομίας στην Ελλάδα που τους ενδιαφέρουν; Φαίνεται ότι υπάρχουν. Να θυμίσουμε εδώ, για παράδειγμα, ότι αντιδρούσαν στην πώληση των αεροδρομίων στους Γερμανούς, ιδιαίτερα για αυτά των Χανίων και της Ρόδου για στρατιωτικούς στην ουσία λόγους, που ήδη κατοχυρώθηκαν στην κοινοπραξία της γερμανικής «Fraport» και της «Slentel». Να θυμίσουμε επίσης το τεράστιο ενδιαφέρον τους για την Ενέργεια, βασικά για τους υδρογονάνθρακες, αλλά και για άλλες μορφές, όπως οι ανανεώσιμες. Βεβαίως, ο ενεργειακός τομέας ενδιαφέρει και τη Γερμανία.

Απ' αυτή την άποψη είναι αξιοσημείωτη η εκτίμηση Γερμανών αναλυτών και μάλιστα του «Spiegel» ότι το βασικό ζήτημα αντίδρασης της Γερμανίας για την υπογραφή της συμφωνίας ήταν το «Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας». Και μάλιστα ως το «ηρεμιστικό χάπι» της εσωτερικής, στη Γερμανία, κατανάλωσης, δηλαδή των επιχειρηματικών της ομίλων.

Φαίνεται λοιπόν ότι εκφράζονται ανταγωνισμοί που σχετίζονται με αυτό το Ταμείο. Στο οποίο θα ενταχθούν κρατικοί τομείς οικονομίας 50 δισ. ευρώ και θα παραχωρηθούν στα μονοπώλια για να επενδύσουν και να κερδοφορήσουν. Αλλωστε, σ' αυτό το Ταμείο είναι έτοιμοι να εντάξουν π.χ. τομείς Ενέργειας, μέχρι και τους υδρογονάνθρακες. Η Γερμανία ήθελε το συγκεκριμένο Ταμείο να έχει έδρα τις Βρυξέλλες και, το κυριότερο, να το διαχειρίζεται η Κομισιόν. Και το ΔΝΤ ήθελε να συμμετέχει σ' αυτή τη διαχείριση. Βεβαίως, το ζήτημα «υδρογονάνθρακες» της Ελλάδας έχει άμεση σχέση με τη στρατηγική συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ - Κύπρου, τόσο στην εξόρυξη όσο και στη μεταφορά, την οποία στρατηγική συμφωνία εγκρίνουν και στηρίζουν οι ΗΠΑ. Αλλωστε, αμερικανικά μονοπώλια συμμετέχουν ήδη στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ Κύπρου - Ισραήλ. Φαίνεται ότι, η παρέμβαση της Γερμανίας για το Ταμείο» προσέκρουε σε συμφέροντα αμερικανικών μονοπωλίων.

Ακόμη, την ίδια μέρα που η κυβέρνηση ιδιωτικοποιούσε τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια δίνοντάς τα στο γερμανικό μονοπώλιο «Fraport», ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Πάνος Σκουρλέτης, συναντούσε τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, Ντέιβιντ Πιρς. Βασικό θέμα της συνάντησης ήταν ο τομέας Ενέργειας ενόψει της προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων και της παραπέρα απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας, που ενδιαφέρει μονοπωλιακούς ομίλους των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου μετά τη συνάντηση, «εξετάστηκαν ειδικά τα ενεργειακά σχέδια στα οποία εμπλέκεται η Ελλάδα, μεταξύ των οποίων αυτό του Διαδριατικού Αγωγού Φυσικού Αερίου (Trans Adriatic Pipeline - TAP) και του Ελληνο-Βουλγαρικού Διασυνδετηρίου Αγωγού (IGB)». Ηταν η πρώτη μιας σειράς συναντήσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ για τα ζητήματα της Ενέργειας, καθώς, σύμφωνα με το ΥΠΑΠΕΝ, «η ενδυνάμωση του ρόλου της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου θα συζητηθεί στη συνάντηση που θα έχει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης με τον ειδικό απεσταλμένο και συντονιστή για τις Διεθνείς Ενεργειακές Σχέσεις των ΗΠΑ, Αμος Χοστάιν, ο οποίος αναμένεται σύντομα στην Ελλάδα». Αρχισαν ήδη παζάρια για μοιρασιές;

Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα εξελιχθεί η υπόθεση του «Ταμείου Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας», αλλά η Ελλάδα είναι έτσι κι αλλιώς μπλεγμένη στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συνειδητά, προσδοκώντας τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση και την ενίσχυση των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων. Αυτή η στρατηγική παρουσιάζεται και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμφέρουσα για το λαό, αλλά είναι βαθιά αντιλαϊκή και επικίνδυνη για τον ίδιο. Ηδη εστίες ιμπεριαλιστικού πολέμου υπάρχουν σε Ουκρανία και Ανατολική Μεσόγειο, Βόρεια Αφρική, ενώ ενισχύονται οι παράγοντες ξεσπάσματος ενός πιο γενικευμένου τέτοιου πολέμου. Αλλωστε, όταν στο βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια...