Αυτά που έχουν ήδη στο συρτάρι, τα έχουν συναποφασίσει με το μνημόνιο τρία, και θα τα βάλουν προς εφαρμογή από το πρωί της Δευτέρας. Αλλωστε, όπως πολύ χαρακτηριστικά είπε την Τετάρτη, καλώντας σε υπερψήφιση της ΝΔ, ο πρ. πρόεδρός της και πρ. πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, «Οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη είναι ένα κρίσιμο ορόσημο για τον τόπο (...)Πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις και να προχωρήσουν τολμηρές μεταρρυθμίσεις».

Ο, δε, νυν πρόεδρος της παράταξης, Ευ. Μεϊμαράκης, μιλώντας την Τρίτη στο «Mega» απαρίθμησε ως κεντρικά ζητήματα στα οποία πρέπει να συγκλίνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξουν σε μια «προγραμματική συμφωνία», την κατάρτιση σφικτού «δημοσιονομικού προϋπολογισμού» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για κοινωνικές δαπάνες, παροχές, μισθούς, συντάξεις και φορολογία), την αντιμετώπιση της «γραφειοκρατίας» για την προσέλκυση «επενδύσεων», το ξεμπλοκάρισμα μεγάλων έργων, τη συνταγματική αναθεώρηση, θεσμική μεταρρύθμιση μέσα από την οποία στη ΝΔ θέλουν να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για λιμνάζοντα κεφάλαια.

Επιπρόσθετα, σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Μεϊμαράκης στο «ΕURONEWS» την Πέμπτη, ανέπτυξε το παραμύθι που πλασάρουν οι αστοί στο λαό περί σταδιακής απεμπλοκής από το μνημόνιο μέσα από την πιστή εφαρμογή του: «Εφόσον και η Ευρώπη δει ότι μια κυβέρνηση μέσα στον πρώτο χρόνο θέλει να νοικοκυρέψει, θέλει να εξορθολογήσει, να στείλει ένα μήνυμα ότι η χώρα έχει ισχυρή πολιτική βούληση να εφαρμόσει το πρόγραμμα και να πάει μπροστά, είμαι σίγουρος ότι οι προτάσεις και οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί και δεν μπορούν να εφαρμοστούν και είναι πολύ υφεσιακές, μπορούν να συζητηθούν. Θα είναι λάθος αν πιστεύει κανείς ότι στον πρώτο χρόνο θα μπορέσουμε να πάμε να συζητήσουμε με τους Ευρωπαίους. Αυτοί περιμένουν την πλήρη εφαρμογή ώστε να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη τους υλοποιώντας τις αποκρατικοποιήσεις, τις μεταρρυθμίσεις και όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται...».

Είναι επιβεβαίωση πως είναι απόγονοι των συνεργατών των ναζί, των γερμανοτσολιάδων και δοσίλογων που τους έχει «πληρώσει» ο λαός της χώρας με χιλιάδες θύματα στη ναζιστική κατοχή.

Ακριβώς ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι πρόκειται για το μαντρόσκυλο του συστήματος, που ανάλογα κάθε φορά με τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του το αμολάει ή το μαζεύει.

Από αυτόν το ναζιστικό, εγκληματικό χαρακτήρα της και το ρόλο που της έχουν αναθέσει τα αφεντικά της, απορρέει και το αντικομμουνιστικό της μένος, γιατί οι χρυσαυγίτες γνωρίζουν ότι οι κομμουνιστές πρωτοστατούν στην οργάνωση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που η ΧΑ υπηρετεί.

Η Χρυσή Αυγή είναι τόσο ...αντιμνημονιακή που πρωτοστατεί στην εφαρμογή των μνημονίων! Οταν με τα δουλεμπορικά της γραφεία επιδιώκει να προσφέρει τσάμπα εργάτες χωρίς κανένα δικαίωμα και με μεροκάματα πείνας στους επιχειρηματίες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, στα Οινόφυτα, στο Βόλο και πάει λέγοντας, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιδιώκει να κάνει πράξη όλα όσα προβλέπουν τα μνημόνια. Τα μέτρα που περιέχουν τα μνημόνια στοχεύουν ακριβώς στη δραστική πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης για να ευημερεί το κεφάλαιο.

Είναι τόσο ...αντισυστημική που ο Ν. Μιχαλολιάκος στη διακαναλική του συνέντευξη την περασμένη Τρίτη, πρότεινε κίνητρα και φοροαπαλλαγές για τους «Ελληνες που είναι στο εξωτερικό και είναι πάρα πολύ πλούσιοι», προκειμένου «να πειστούν να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα»...

Δεν υπάρχει ερώτηση που να έχουν καταθέσει οι χρυσαυγίτες βουλευτές στη Βουλή, και να μην εκφράζουν μέσα από αυτή την «αγωνία» τους για την «επιχειρηματική δραστηριότητα». Ακόμα και οι θέσεις τους για την Υγεία συμπυκνώνονται στις εξής δύο: «Κίνητρα και χρηματοδότηση στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία», δηλαδή στους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους του φάρμακου και «ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα για την αποσυμφόρηση του ΕΣΥ».

Θέσεις τμημάτων της εγχώριας αστικής τάξης εκφράζει η ΧΑ και με τις προτάσεις της για «επιστροφή στην εθνική παραγωγή», «εθνικό νόμισμα», εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας, ανάδειξη της γεωστρατηγικής της θέσης, «στροφή» όσον αφορά τις συμμαχίες, επιλέγοντας άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις κ.λπ., κ.λπ.

Κανένας εργάτης, άνθρωπος του μόχθου, να μη «λερώσει τα χέρια» του πιάνοντας το ψηφοδέλτιο της Χρυσής Αυγής. Να μην ενισχύσει τη δύναμη κρούσης του συστήματος. Να την καταδικάσει, συμβάλλοντας στον αγώνα ενάντια στο ναζισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει και στην κάλπη ενισχύοντας το ΚΚΕ.

Βασικό ρόλο τόσο στη διακυβέρνηση της χώρας, όσο και στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με εφαρμογή του μνημονίου Τσίπρα, διεκδικεί το ΠΑΣΟΚ.

Επιδιώκει, αξιοποιώντας το τρίτο μνημόνιο που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, να βγει λάδι για την πολιτική που άσκησε την περίοδο 2009 - 2015 είτε μόνο του, είτε σε κυβερνήσεις συνεργασίας με ΝΔ και άλλους.

Να δικαιωθεί στα μάτια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που δεν πρέπει να την πατήσουν και να του δώσουν άφεση αμαρτιών!

Η ...ζέση με την οποία υπερασπίζονται τις θέσεις τους, οπωσδήποτε έχει να κάνει και με το γεγονός ότι τους «ξέπλυνε» ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που άσκησε στο επτάμηνο της διακυβέρνησής του, πάνω στην οποία πατούν και οι ΠΑΣΟΚοι για να εμφανίζουν τα αντιλαϊκά μέτρα ως μονόδρομο.

Ελεγε, χαρακτηριστικά, η Φ. Γεννηματά την Πέμπτη, μιλώντας στη «Ναυτεμπορική», ότι, μετά και τα τρία μνημόνια, «Τώρα όλοι πλέον υιοθετούν την εθνική γραμμή που χάραξε το ΠΑΣΟΚ από το 2010 (...) Είναι πλέον η ώρα να σοβαρευτούν όλοι, να συνεργαστούμε, να αφήσουμε στην άκρη τις άγονες αντιπαραθέσεις, να δουλέψουμε, να υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις...».

Η ίδια ξεκαθάρισε, άλλωστε, ότι θα συμμετέχει σε μια ευρεία συγκυβέρνηση «στη βάση ενός από κοινού συμφωνημένου δεσμευτικού προγράμματος. Για την εφαρμογή των απαραίτητων και συμφωνημένων ήδη με τους δανειστές και ψηφισμένων από την απελθούσα βουλή μεταρρυθμίσεων, που θα μας επιτρέψουν σταδιακά με ανάκτηση της αξιοπιστίας και μετά από τις σχετικές αξιολογήσεις, να επαναδιαπραγματευτούμε κάποιους από τους πιο επαχθείς, για την κοινωνία και την οικονομία, όρους του 3ου και σκληρότερου μνημονίου Τσίπρα».

Το γνωστό παραμύθι που πλασάρουν όλοι όσοι υπερψήφισαν το τρίτο μνημόνιο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ), περί σταδιακής απεμπλοκής από ρυθμίσεις του μέσω της πιστής εφαρμογής του! Αλλος ένας λόγος που πρέπει να αποδοκιμαστούν όλοι τους από το λαό.

Ρόλο «λαγού» στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής διεκδικεί το Ποτάμι, πιέζοντας για άμεση προώθηση βασικών ζητουμένων των μονοπωλίων. Π.χ. τα στελέχη του ζητούν:

«Χρειαζόμαστε ένα ασφαλιστικό σύστημα ενιαίο και λιτό (...) Προτείνουμε πλήρη ενοποίηση του συστήματος, με άμεση ένταξη όλων σε ένα ενιαίο Ταμείο, με τους ίδιους όρους, χωρίς εξαιρέσεις. Με εισφορές ανάλογα με το εισόδημα και για τους αυτοαπασχολούμενους. Με βασική σύνταξη από τον κρατικό προϋπολογισμό, αναλογική σύνταξη σε ανταποδοτική βάση και επικουρική σύνταξη πλήρως ανταποδοτική, χωρίς ελλείμματα και επιχορηγήσεις».

`Η επιχειρηματολογώντας υπέρ του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», λένε: «Χρειαζόμαστε ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση των κρίσεων (...) καθώς θα προχωράει η υλοποίηση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, θα υπάρχουν όλο και λιγότεροι με θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, οι άλλοι θα βγαίνουν στη σύνταξη αργότερα και αναμένονται αυξημένα προβλήματα πρόσβασης στην εργασία από άτομα ώριμης ηλικίας, κυρίως γυναίκες.

Επιμένουν για: «Μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων σε βάθος πενταετίας στο 20%». «Μηδενική φορολογία για 3 χρόνια για νέες επιχειρήσεις». «Κίνητρα για μετεγκατάσταση επιχειρήσεων στην Ελλάδα». Αλλά και «επιδότηση πρόσληψης με μείωση φορολογίας μετά από την πρώτη περίοδο». Ελεγε επ' αυτού ο Στ. Θεοδωράκης, για το πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας: «Θα προκύψουν μόνο από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Θα πρέπει, δηλαδή, να βρούμε τον τρόπο που είναι το φορολογικό καθεστώς, θα πρέπει να συνδέσουμε την κερδοφορία των επιχειρήσεων και τη φορολογία με τι προσλήψεις κάνει. Δηλαδή έχει (...) μια επιχείρηση, η οποία πάει καλά και κερδοφορεί. Εάν τα λεφτά δεν τα αποθηκεύει (...), αλλά τα ρίχνει στο να αυξήσει το εργατικό δυναμικό, πρέπει να έχει λιγότερη εφορία».

Αυτό σε συνδυασμό με θέσεις τους περί αύξησης μισθών αναλόγως της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας και μάλιστα όταν η τέτοια ανταγωνιστικότητα επιτυγχάνεται μόνο μέσα από το παραπέρα ξεζούμισμα του εργαζόμενου, σημαίνει αυτόματα ότι εξασφαλίζει ταυτόχρονα στο κεφάλαιο στρατιές χαμηλόμισθων εργαζομένων και νέες φοροαπαλλαγές.

Στο Ποτάμι ζητούν, επίσης, «να προχωρήσουν χωρίς καμία περαιτέρω καθυστέρηση οι εκκρεμούσες επτά αποκρατικοποιήσεις, ήτοι: 14 περιφερειακά αεροδρόμια. Το 51% και εν συνέχεια το 16% του ΟΛΠ. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. ΔΕΣΦΑ. Αστέρας Βουλιαγμένης. Πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού. Ιππόδρομος».

Ακόμα: «Επαναπατρισμός μη φορολογημένων κεφαλαίων του εξωτερικού με πλήρη φορολόγησή τους, χωρίς όμως πρόστιμα ή ποινικές ευθύνες (...) Μείωση φόρων και εισφορών για τις επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν νέους». Τέλος, το κράτος «να περιοριστεί σε ρόλο επιτελικό και ρυθμιστικό», με «απελευθέρωση αγορών και ιδιαίτερα των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών».