Σημαντικές συμφωνίες για ακόμη πιο στενή διμερή συνεργασία στους τομείς της ενέργειας, της τεχνολογίας, του εμπορίου, της διαχείρισης υδάτινων πόρων, αστικών λυμάτων και ανάπτυξης υποδομών στη βιομηχανία, έκλεισε αυτή τη βδομάδα στην Τεχεράνη ο Αυστριακός Πρόεδρος, Χάιντς Φίσερ, ο πρώτος δυτικός ηγέτης που επισκέπτεται το Ιράν μετά από μιάμιση δεκαετία.

Ειδικότερα, η επίσκεψη του Αυστριακού Προέδρου στην Τεχεράνη, που ξεκίνησε τη Δευτέρα και ολοκληρώθηκε την Τετάρτη, επισφραγίστηκε από την υπογραφή 15 σημαντικών μνημονίων κατανόησης και συνεργασίας (ανάμεσά τους και εκείνο που υπέγραψαν εκπρόσωποι του αυστριακού Πανεπιστημίου Μοντάν και του Ιρανικού Πανεπιστημίου Πετρελαϊκής Τεχνολογίας, με στόχο την ενίσχυση της έρευνας και της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου). Επιπλέον, εξετάστηκαν τρόποι για αύξηση του διμερούς εμπορίου, καταρτίστηκε «οδικός εμπορικός χάρτης» για τον τριπλασιασμό του όγκου των διμερών εμπορικών συναλλαγών, που ως το τέλος τρέχοντος έτους θα φτάσουν τα 330.000.000 δολάρια (ώστε να ανέλθουν σε ένα δισεκατομμύριο δολάρια τα επόμενα λίγα χρόνια) και εμπορικές συμφωνίες μεταξύ αυστριακών και ιρανικών εταιρειών συνολικού ύψους 80.000.000 δολαρίων.

Φτάνοντας στην ιρανική πρωτεύουσα, ο Αυστριακός ηγέτης έσπευσε να τονίσει, με κάθε αφορμή, τα 160 χρόνια διμερών σχέσεων (από το 1850...), σημειώνοντας πως η χώρα του είναι από τις λίγες δυτικές δυνάμεις που δεν είχαν αποικίες στην περιοχή και ως εκ τούτου δεν έχουν «τέτοιες εξαρτήσεις» από το παρελθόν, ώστε να καθορίζουν ή να περιορίζουν τις σημερινές σχέσεις των αμφοτέρων χωρών. «Δεν κληρονομήσαμε τέτοια προβλήματα από το παρελθόν και γι' αυτό μπορούμε να εστιάσουμε στο παρόν και στο μέλλον» είπε χαρακτηριστικά, συναντώντας τον Ιρανό ομόλογό του, Χασάν Ροχανί, την περασμένη Τρίτη στην Τεχεράνη.

Ο Φίσερ υπογράμμισε ακόμη το κοινό ενδιαφέρον του κυβερνητικού συνασπισμού στη Βιέννη και των περισσότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης για στενή διμερή οικονομική και εμπορική συνεργασία, σημειώνοντας, ουσιαστικά, ότι ταυτίζονται στην παρούσα φάση τα συμφέροντα των αυστριακών μονοπωλίων και της αστικής τάξης για μπίζνες στο Ιράν.

Η εμφάνιση του Φίσερ στο Ιράν δεν προκαλεί εντύπωση, αφού η χώρα του θεωρείται εδώ και χρόνια από την Τεχεράνη «η πύλη του Ιράν στην ΕΕ» και είχε «φιλοξενήσει» το μαραθώνιο διεθνών διαπραγματεύσεων για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, που κατέληξε στις 14 του περασμένου Ιούνη στη γνωστή συμφωνία της Βιέννης, με την οποία δρομολογείται άμεσα η επάνοδος του Ιράν στο διεθνές προσκήνιο και η άρση των διεθνών και δυτικών κυρώσεων που είχαν γονατίσει σημαντικό μέρος της ιρανικής οικονομίας. Στην παρούσα γεωπολιτική συγκυρία και με «δεδομένη» την άρση των κυρώσεων σε βάρος του Ιράν μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2016, δημιουργούνται προσδοκίες και ευκαιρίες για χρυσοφόρες μπίζνες σε πλήθος μονοπωλίων από Δύση και Ανατολή που ορέγονται ένα κομμάτι από την πίτα των αναπτυξιακών υποδομών, ύψους άνω των 100 δισ. δολαρίων, που σχεδιάζονται άμεσα στη χώρα. Οι ιδιαίτερες ιρανο-αυστριακές σχέσεις διαπιστώθηκαν άλλωστε και από τη σπουδή της αυστριακής κυβέρνησης να διοργανώσει στις 23-24 του περασμένου Ιούλη στη Βιέννη την πρώτη οικονομική συνδιάσκεψη κορυφής ΕΕ - Ιράν, όπου διαπιστώθηκε το εντονότατο ενδιαφέρον δεκάδων ευρωπαϊκών ενεργειακών, βιομηχανικών και κατασκευαστικών μονοπωλίων για χρυσοφόρες μπίζνες στο Ιράν, από τις οποίες βέβαια η ιρανική εργατική τάξη δε θα πρέπει να περιμένει παρά μερικά «ψίχουλα»...

Σε κάθε περίπτωση, ενδεικτικό του ζωηρού ενδιαφέροντος των αυστριακών μονοπωλίων για μπίζνες στο Ιράν ήταν στην παρούσα φάση η συμμετοχή 240 Αυστριακών επιχειρηματιών που συνόδεψαν τον Πρόεδρο Φίσερ στο ταξίδι του στο Ιράν και οι οποίοι εκπροσώπησαν τα συμφέροντα μεγάλων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στους τομείς της έρευνας και γεώτρησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, της βιομηχανίας, της τεχνολογίας, των τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, του κατασκευαστικού κλάδου υποδομών, του τουρισμού και της εκπαίδευσης, ακόμη και στον τομέα διαχείρισης υδάτινων και δασικών πόρων.

Ετσι, στην πολυάριθμη κουστωδία επιχειρηματιών που συνόδευαν τον Πρόεδρο Φίσερ, συμμετείχαν διευθυντές εταιρειών όπως η «Andritz», που ειδικεύεται σε υδροηλεκτρικούς σταθμούς, βιομηχανία χάρτου, χάλυβα κ.ά., της εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου OMV, της «Lenzing» που ειδικεύεται στην παραγωγή ινών κυτταρίνης και οι τραπεζικοί όμιλοι «Raiffeisen» και «Erste Bank».

Δυναμικό «παρών» στα παζάρια με Ιρανούς αξιωματούχους έδωσαν εκπρόσωποι της αυστριακής ενεργειακής εταιρείας OMV, με επικεφαλής τον υποδιευθυντή της εταιρείας, Ράινερ Σέλε. Μάλιστα, ο Ιρανός υφυπουργός Πετρελαίου, Αμίρ Χοσεΐν Ζαμάνι-Νία, αξιολογώντας τη σπουδαιότητα των συμφωνιών με την αυστριακή OMV, σημείωσε πως οι νέες τεχνολογίες που διαθέτει η εταιρεία (γνωστές ως τεχνολογίες «Ενισχυμένης» και «Βελτιωμένης» Ανάκτησης Πετρελαίου, EOR, IOR), θα οδηγήσουν στο διπλασιασμό της παραγωγής ιρανικού πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Ας σημειωθεί εδώ ότι η πετρελαϊκή παραγωγή στο Ιράν, πριν την επιβολή των τελευταίων δυτικών και διεθνών κυρώσεων, έφτανε τα 3.000.000 βαρέλια τη μέρα, ενώ ο ΟΠΕΚ εκτιμά ότι μέσα στους επόμενους τρεις μήνες, το Ιράν θα ξεκινήσει δεκάδες έργα γεώτρησης πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτιμώμενης αξίας άνω των 185 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα περιθώρια, λοιπόν, για μπίζνες, ακόμη και για τα αυστριακά ενεργειακά μονοπώλια (παρά τον ανταγωνισμό μεγαλύτερων αμερικανικών και ευρωπαϊκών πολυεθνικών εταιρειών), είναι μεγάλα, παρά το γεγονός ότι δε στρέφουν το ενδιαφέρον τους στις εισαγωγές ιρανικού πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ευρώπη...

Αλλωστε, πολλοί Ευρωπαίοι και Ιρανοί αξιωματούχοι αναγνωρίζουν ότι σημαντικό μέρος του ιρανικού πετρελαίου και φυσικού αερίου που ετοιμάζεται να κατακλύσει τους επόμενους μήνες τις διεθνείς αγορές, δεν αναμένεται να προωθηθεί τόσο για πώληση στην Ευρώπη (η οποία προς το παρόν βολεύεται με τη σημαντική μείωση στις διεθνείς τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου), αλλά σε χώρες όπως η Ινδία, το Πακιστάν (με δεδομένα και τα σχέδια για την κατασκευή του μεγάλου ιρανο-πακιστανικού αγωγού φυσικού αερίου), το Μπαγκλαντές ή και η Κίνα, αναδυόμενες δηλαδή καπιταλιστικές δυνάμεις (με εξαίρεση το Μπαγκλαντές...), των οποίων οι ενεργειακές ανάγκες αυξάνονται χρόνο με το χρόνο...