Το φθινόπωρο του 2012, ο Αλ. Τσίπρας, με αφορμή την επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στη Γερμανία, δήλωνε: «Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ».

Από τότε, βεβαίως, έχουν μεσολαβήσει πολλά και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχτεί σε δύναμη της νέας σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, έχοντας ενσωματώσει στους κόλπους του τμήμα του παλιού ΠΑΣΟΚ, έχοντας αναδειχτεί σε δύναμη κυβερνητικής εναλλαγής, έχοντας θέσει ως στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, έχοντας ψηφίσει και αναλάβει την υλοποίηση του 3ου μνημονίου.

Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου να γίνει η επιθυμία του πραγματικότητα. Ο Αλ. Τσίπρας φέρεται να έλαβε πρόσκληση απ' τον Τζ. Πιτέλα, τον επικεφαλής των σοσιαλδημοκρατών της ΕΕ, να παρακολουθεί ως παρατηρητής τις συνόδους τους.

Η προσέγγιση προϋποθέτει και την καλλιέργεια του εδάφους στο εσωτερικό της χώρας, ώστε να προετοιμαστεί για μια τέτοια εξέλιξη.

Κάπως έτσι άρχισαν τα «παραμύθια» όπως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ρυμουλκήσει τη σοσιαλδημοκρατία σε «αριστερά» νερά, που θέλουν να κάνουν το λαό να ξεχάσει ότι έχει ο ίδιος ρυμουλκηθεί προ πολλού στα νερά της σοσιαλδημοκρατίας. Τρανή απόδειξη το τρίτο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του. Πρόκειται για ...ατράνταχτο επιχείρημα. Θυμίζουμε ότι το 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξούσε να παρακολουθεί το ΠΑΣΟΚ και να το ελέγχει για να μην ...ξεστρατίσει απ' τα υπεσχημένα!

Το κεντρικό άρθρο της κυριακάτικης «Αυγής» είναι αποκαλυπτικό. Η «Αυγή» ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει τους «πολιτικούς συσχετισμούς και τα δεδομένα στην Ευρώπη», εξωραΐζει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, υποστηρίζοντας ότι «η πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη στηρίχτηκε εδώ και δεκαετίες στη συνθηκολόγηση της άλλοτε κραταιάς σοσιαλδημοκρατίας... Σταδιακά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έγινε παρακολούθημα της ευρωπαϊκής Δεξιάς και των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων» και εμπαίζει το λαό ότι «από τον Ιανουάριο και μετά όμως, το εύθραυστο γυαλί των συγκυβερνήσεων της ευρωπαϊκής Δεξιάς με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ραγίζει», επειδή νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.

Κατόπιν αυτών, σερβίρει το «κυρίως πιάτο», γράφοντας: «Σήμερα η ευρωπαϊκή Αριστερά από θέση πολιτικής ηγεμονίας προτείνει τον απεγκλωβισμό της σοσιαλδημοκρατίας από το θανάσιμο εναγκαλισμό της με την ευρωπαϊκή Δεξιά. Δείχνει στα κόμματα της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών ότι μπορούν να αναζητήσουν διάλογο και συμμαχίες με δυνάμεις εκτός του Λαϊκού Κόμματος και της χριστιανοδημοκρατίας».

Η εφημερίδα επιχαίρει για το γεγονός ότι «ο Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ παρακολουθεί με θέρμη την εκδοχή αυτή και δεν είναι τυχαίο ότι τον Οκτώβριο θα επισκεφθεί την Ελλάδα. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντζι σπεύδει στη Νέα Υόρκη, όπου στο ίδρυμα Κλίντον (που έχει τις γνωστές σχέσεις με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ) θα συμμετάσχει σε πάνελ με τον Αλ. Τσίπρα. Πώς ήταν το σύνθημα τον Ιανουάριο; Η Ευρώπη αλλάζει...». Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει, δηλαδή, ρόλο στην αναστήλωση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, παίζοντας το χαρτί της συνεργασίας των «αριστερών» και «κεντροαριστερών» δυνάμεων. Συμβάλλει έτσι στην ανανέωσή της, στην τροφοδότηση νέων ψευδαισθήσεων και αυταπατών ότι η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να αναδειχθεί σε φιλεργατική, φιλολαϊκή δύναμη, αρκεί να κάνει άλλες επιλογές συμμαχίας. Στο εσωτερικό της χώρας επιχειρεί να εδραιώσει τη θέση του ως κυρίαρχης σοσιαλδημοκρατικής δύναμης, κάνοντας ανοίγματα στο ΠΑΣΟΚ και σε όποιο άλλο σχήμα δεν έχει ακόμα αφομοιώσει. Μάλιστα, πληροφορούμαστε ότι ανοίγονται δίαυλοι μιας επικοινωνίας που έχουν περάσει και στα πιο συγκεκριμένα ζητήματα της συνεργασίας άσχετα αν αυτή προσώρας μοιάζει να έχει παγώσει.

Αλλωστε, οι δηλώσεις στελεχών του που λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το βασικό πυλώνα της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης» δίνουν το στίγμα.