Το πρόγραμμα περιλάβανε την παρουσίαση των δύο στιλ του αθλήματος, της ελληνορωμαϊκής και της ελευθέρας, που πραγματοποίησαν αθλητές των Συλλόγων «Δίας» Αχαρνών και «Ευπυρίδαι» Ανω Λιοσίων. Να σημειωθεί ότι όσα έδειχναν οι αθλητές στο ταπί εξηγούσε προς τους θεατές ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Χρήστος Σιδηρόπουλος, κάνοντας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την εκδήλωση. Ο ίδιος έκανε ειδική αναφορά στο γεγονός ότι πριν από λίγα χρόνια οι άνθρωποι του αθλήματος έδωσαν τη δική τους μάχη ενάντια στις λογικές της εμπορευματοποίησης που προσπάθησαν να το βγάλουν εκτός Ολυμπιακών Αγώνων με το σκεπτικό ότι... δεν πουλάει. Οπως είπε, την ώρα που βλέπουμε αθλήματα, όπως το γκολφ, να γίνονται Ολυμπιακά κάποιοι ήθελαν να βγάλουν εκτός την πάλη. Η επίδειξη στο δεύτερο μέρος της περιλάμβανε και πάλι την πρόσκληση προς τους θεατές να μπουν στο ταπί και να γνωρίσουν από πρώτο χέρι το ίδιο το άθλημα.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» για την παρουσία της πάλης στο φετινό Φεστιβάλ, ο Χρ. Σιδηρόπουλος τόνισε τα εξής: «Είναι η τρίτη χρονιά φέτος που δίνουμε το "παρών" στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και αυτό αποτελεί μια καλή ευκαιρία εξωστρέφειας του αθλήματος, προκειμένου να το γνωρίσει περισσότερος κόσμος αφού δεν έχει τη δυνατότητα με βάση τις λογικές που επικρατούν και θέλουν την προβολή άλλων αθλημάτων, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ κ.τ.λ.».

Εξηγώντας τα οφέλη που προκύπτουν από την ενασχόληση κάποιου με το ιστορικό άθλημα της πάλης, ο ομοσπονδιακός τεχνικός, εκτός από τους λόγους της εκγύμνασης, εστίασε και σε κάτι πολύ ανώτερο που, όπως τόνισε, προσφέρει η πάλη. Συγκεκριμένα, τόνισε: «Η ενασχόληση με την πάλη για κάποιο άτομο εκτός από την πολύπλευρη εκγύμναση που προσφέρει και την πειθαρχία που θα αποκτήσει, θα μάθει να παλεύει. Το τελευταίο μάλιστα θα του γίνει βίωμα στη ζωή του και θα τον κάνει να μάθει να παλεύει και στη ζωή του, για τα δικαιώματά του. Αυτό δε λέμε άλλωστε σήμερα με τον όρο "βιοπάλη"; Ισως και αυτό το τελευταίο να ήταν και ένας απ' τους βασικούς λόγους που ήθελαν να απομακρύνουν την πάλη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Για τα συμφέροντα που προσπάθησαν πριν από λίγο να βγάλουν εκτός Ολυμπιακών Αγώνων την πάλη ο Χρήστος Σιδηρόπουλος επισήμανε πως αυτά δεν ήταν άσχετα με τις σημερινές λογικές που επικρατούν στη διοργάνωση και την έχουν μετατρέψει σε εμπορικό πανηγύρι. Οπως είπε, είναι αυτές οι ίδιες λογικές που στοχεύουν να καταστήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες ουσιαστικά σε ένα «κλειστό κλαμπ» αγωνισμάτων τα οποία θα πουλάνε περισσότερο, αφήνοντας εκτός τα άλλα τα οποία θα αρκεστούν σε παγκόσμια πρωταθλήματα ή σε αντίστοιχα των χωρών τους.

Ενα πολύβουο εργαστήρι κατασκευών στήθηκε από νωρίς και τα δύο απογεύματα, όπου τα παιδιά έφτιαξαν τα δικά τους αναμνηστικά από το Φεστιβάλ, που τα πήραν μαζί τους φεύγοντας.

Σειρά είχαν οι προσεγμένες παραστάσεις...

«Ο Καραγκιόζης Δάσκαλος» από το Θέατρο Σκιών του Θανάση Λιούνη. Εκεί ο Καραγκιόζης έμαθε στα παιδιά τι πραγματικά χρειάζεται στο σχολείο. Να είναι αγαπημένοι, αλλά και το καλύτερο μάθημα, να αμφισβητούν ό,τι μαθαίνουν και να σκέφτονται για το καθετί.

Η «Ειρήνη» του Αριστοφάνη. Μια παράσταση με την τεχνική του Μαύρου Θεάτρου από τους ΚΟΥ-ΚΛΟ, όπου τα παιδιά μαθαίνουν για τον πόλεμο που μαστίζει τους ανθρώπους και την ειρήνη που έχουν πραγματικά ανάγκη.

Ο Tristan με τα ταχυδακτυλουργικά του κόλπα «μάγεψε» τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους που είχαν κατακλύσει τον παιδότοπο.

«Πέτα, Λούδα!» της Ιρίνα Μπόικο. Η ιστορία μιας μικρής κάμπιας που τη λένε Λούδα και θέλει να γίνει... πεταλούδα, για να καταφέρει να πετάξει. Μια παράσταση που ξετρελαίνει τα παιδιά με ηθοποιούς, κούκλες και την τεχνική του sand art.

Επίσης, ένα πανέξυπνο παιχνίδι «μάντεψε ποιος» σχεδιασμένο από μια ομάδα παιδαγωγών της ΚΝΕ, παίχτηκε το απόγευμα της Παρασκευή, στον Παιδότοπο του Φεστιβάλ. Στόχος του παιχνιδιού ήταν να διδάξει τα παιδιά ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες, κόντρα στα πρότυπα των σούπερ ηρώων με τα οποία τα κατακλύζει το καπιταλιστικό σύστημα.

Με τη βοήθεια των συντονιστών παιδαγωγών, τα παιδιά έκαναν μαντεψιές, για να βρουν τους έξι πραγματικούς ήρωες, που οι ξύλινες φιγούρες τους ήταν στημένες στο χώρο. Οι ήρωες είναι ένα Αετόπουλο, μια ΕΠΟΝίτισσα, ένα μεταναστόπουλο από τη Συρία, ένα παιδί που αγαπά τα βιβλία και τη γνώση, ένα παιδί τυφλό και ένα παιδί που εκφράζει την αλληλεγγύη του. Η συντονίστρια παιδαγωγός συζητούσε με τα παιδιά και τους έκανε ερωτήσεις κατευθύνοντάς τα στις μαντεψιές τους και οδηγώντας τα να βρουν με τη σειρά ποιος είναι ο κάθε πραγματικός ήρωας. Μόλις τα παιδιά έβρισκαν τον ήρωα, η ξύλινη φιγούρα του τους αποκάλυπτε ένα στοιχείο. Συγκεντρώνοντας όλα τα στοιχεία μαζί, τα παιδιά στο τέλος του παιχνιδιού ανακάλυψαν έναν κρυμμένο θησαυρό, ο οποίος ήταν... μαντίλια της ΚΝΕ, που το κάθε παιδί πήρε κι από ένα ως αναμνηστικό δωράκι για τη συμμετοχή του στο παιχνίδι και στο Φεστιβάλ!

Θυμίζουμε ότι με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό του η ΚΕ του ΚΚΕ είχε διοργανώσει, τον περασμένο Μάρτη, εκδήλωση τιμής, αλλά και έκθεση με έργα του Α. Τάσσου, «που χάραξε ανεξίτηλα στη μνήμη μας τις μεγάλες ώρες της ταξικής πάλης στη χώρα μας, έκανε εικόνες τις όμορφες ιδέες μας για τον κόσμο που θέλουμε να φτιάξουμε, έδωσε σχήμα και μορφή στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση».