ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο «βασανιστής» των Θεσσαλών

Η έλλειψη νερού απειλεί με απερήμωση το θεσσαλικό κάμπο κι όλοι πια αναγνωρίζουν πως η μόνη λύση του προβλήματος είναι η κατασκευή των έργων που θα συγκεντρώσουν το διαθέσιμο προς διαχείριση από το υπάρχον νερό και θα φέρουν επιπλέον ποσότητες στη Θεσσαλία για να εμπλουτιστεί ο υδροφόρος ορίζοντάς της. Βασικό έργο που θα συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση είναι η εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου, που θα φέρει περί τα 600 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού στη Θεσσαλία και μαζί με τα άλλα αναγκαία έργα - ταμιευτήρας της Κάρλας, φράγματα Σμοκόβου, Μουζακίου, Πύλης, Ενιππέα κ.ά. - θα λύσουν το μέγα παραγωγικό και, ταυτόχρονα, περιβαλλοντικό πρόβλημα της περιοχής. Κι ενώ το πρόβλημα είναι τεράστιο, η προφανής λύση του σκοντάφτει στην κυβέρνηση και, ιδιαίτερα, στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτη, ο οποίος μπορεί και να χαρακτηριστεί ως «βασανιστής» των Θεσσαλών. Διότι ο Κ. Λαλιώτης σταμάτησε τη χρηματοδότηση των έργων εκτροπής του Αχελώου κι ενώ το έργο - σε ό,τι αφορά στην εκτροπή, βεβαίως κι όχι το συνολικό, που περιλαμβάνει και την κατασκευή των ταμιευτήρων, καθώς και των αρδευτικών καναλιών που θα μεταφέρουν το νερό στις καλλιέργειες του θεσσαλικού κάμπου - θα έπρεπε να ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Αύγουστο, θα τελειώσει - αν, φυσικά, ισχύει η νέα υπόσχεση του υπουργού ότι θα επαναρχίσει η χρηματοδότηση από του χρόνου - σε πέντε χρόνια. «Ζήσε μαύρε μου», δηλαδή...

Το πραγματικό περιεχόμενο

Η «διά βίου εκπαίδευση - κατάρτιση» και ο «εκσυγχρονισμός» του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η «λύση» που προτείνει η κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ανεργίας στους απόφοιτους του λυκείου και των πτυχιούχων ΑΕΙ - ΤΕΙ. Και δώσ' του «προγράμματα κατάρτισης» και «επιδότησης της εργασίας». Αφθονο και «ζεστό» χρήμα πολλών δισεκατομμυρίων ρέει στις τσέπες των «αετονύχηδων» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Η ανεργία, όμως, παραμένει στο... ύψος της.

Και όχι μόνον. Σε μια σειρά ερευνών, που έγιναν στο πλαίσιο της οργάνωσης του Διαπανεπιστημιακού Διδακτορικού Προγράμματος Σπουδών στην Οικονομική Επιστήμη, το 60,6% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι είναι δύσκολο να βρει δουλιά ανάλογη με τις σπουδές του, ενώ το 37,4% το θεωρεί πολύ δύσκολο.

Χρειάζονται, μήπως, κι άλλες αποδείξεις, για το πραγματικό περιεχόμενο και τους αληθινούς στόχους των προαναφερόμενων προγραμμάτων και τις πολιτικές των κυβερνώντων γενικότερα;

«Ονειρα» και... διαφήμιση

«Ονειρεύονται να δουλέψουν σε μεγάλους οίκους μόδας», «μοχθούν καθημερινά μέσα στις σχολικές αίθουσες και με τη βοήθεια των καθηγητών τους χτίζουν το μέλλον τους».

Είναι φράσεις από ρεπορτάζ απογευματινής φιλοκυβερνητικής εφημερίδας για να περιγράψει τη δουλιά και τα «θέλω» μαθητών του 5ου ΤΕΕ Πειραιά, που φοιτούν στο τμήμα «Κλωστοϋφαντουργίας και Ενδυσης». Οι οποίοι, μάλιστα -όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ- προέρχονται κυρίως από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα και «ευελπιστούν ότι το πτυχίο από τα ΤΕΕ θα τους προσφέρει μια καλή θέση στην αγορά εργασίας». Το ολοφάνερα και έκδηλα διαφημιστικό περιεχόμενο του ρεπορτάζ, όμως, απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα, η οποία σφραγίζεται από την έντονη υποβάθμιση των ΤΕΕ, που στερούνται εργαστηρίων και εργαστηριακού υλικού, εκπαιδευτικού προσωπικού και βιβλίων, από τη μια και την παραγωγή πτυχιούχων ανεργίας από την άλλη.

Οσο και να καλλιεργούν ορισμένοι ψεύτικες και τεχνητές προσδοκίες και όνειρα, δεν μπορούν να κρύψουν τη σκληρή πραγματικότητα των «νόμων της αγοράς» και την ωμή απαίτηση της ολιγαρχίας, για όλο και φτηνότερο, μισοειδικευμένο, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα εργατικό δυναμικό.

Καθαρόαιμες ιδιωτικές

Είναι πια ολοφάνερο ότι οι «απελευθερωμένες» δημόσιες, μόνο κατ' όνομα, επιχειρήσεις λειτουργούν ως καθαρόαιμες ιδιωτικές. Βασικό τους κριτήριο είναι η άντληση υπερκερδών, αδιαφορώντας επιδεικτικά για την όποια «κοινωνική πολιτική» και την προστασία των λαϊκών συμφερόντων. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του ΟΤΕ, ο οποίος μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια αύξησε τα τιμολόγια για την αστική μονάδα κατά 250%(!), ενώ από σήμερα ισχύουν οι νέες αυξήσεις κατά 16,7%. Το ίδιο συμβαίνει και στις άλλες επιχειρήσεις, που «δουλεύουν» για χάρη των κερδών των προμηθευτών τους και γενικότερα της οικονομικής ολιγαρχίας. Την ίδια στιγμή βέβαια συνεχίζεται η κοροϊδία ότι με την «απελευθέρωση» θα υπάρξουν «φθηνότερες και καλύτερες υπηρεσίες»...

Ανθυγιεινές ευεργεσίες

Προχτές ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος, ανακοινώνοντας τα ονόματα των προέδρων των Διοικητικών Συμβουλίων των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (ΠεΣΥ), επιχείρησε να δώσει την εντύπωση της έναρξης της διαβόητης μεταρρύθμισης του ΕΣΥ, που «έγινε για τον Ελληνα πολίτη, ο οποίος πολύ σύντομα θα δει τα οφέλη στην πράξη», όπως είπε.

Χτες, ο Αλ. Παπαδόπουλος, με δηλώσεις του στα ραδιόφωνα, υποστήριξε ότι η περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ είναι ψηφισμένη από το 1983 και ότι ο νόμος, που ψηφίστηκε πρόσφατα και έχει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του ΕΣΥ», αποτελεί την εξειδικευμένη μορφή της μεταρρύθμισης.

Βέβαια, η περιφερειακή συγκρότηση, όπως σχεδιάστηκε το 1983, ουδεμία σχέση έχει με το σημερινό διαλυτικό σχέδιο της κυβέρνησης, χωρίς να σημαίνει ότι και αυτό ικανοποιούσε πλήρως τις ανάγκες μιας δημόσιας δωρεάν υγείας για το λαό. Σε εκείνο το σχέδιο - που δεν υλοποιήθηκε ποτέ με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ - υπήρχαν τα Περιφερειακά Συμβούλια Υγείας - ΠΕΣΥ ονομάζονταν και εκείνα - ως εκφραστές των φορέων που θα σχεδίαζαν και θα υλοποιούσαν την υγειονομική πολιτική σε επίπεδο περιφέρειας.

Τα ΠεΣΥ, που θεσμοθέτησε τώρα η κυβέρνηση, είναι ένα συγκεντρωτικό αυταρχικό όργανο, χωρίς αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση των φορέων, και με την παντοδυναμία του προέδρου - μάνατζερ έχει ως στόχο την επιβολή με κάθε τρόπο της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της Υγείας.

Η πολιτική αυτή - όπως έχει διακηρύξει πολλές φορές ο Αλ. Παπαδόπουλος - διέπεται από τη λογική του περιορισμού των δαπανών και τη λειτουργία των νοσοκομείων ως μεγάλων επιχειρήσεων.

Από τη λειτουργία των νοσοκομείων ως επιχειρήσεων, ο πολίτης δεν έχει να προσδοκά καμία βελτίωση, καθώς το αγαθό της υγείας, από δικαίωμα του ίδιου και υποχρέωση του κράτους προς αυτόν, μπαίνει στη διατίμηση και μετατρέπεται σε προϊόν αγοραπωλησίας.

Το σίγουρο είναι ότι αυτή η αγοραία λογική θα οδηγεί όλο και πιο βαθιά το χέρι του ασθενή στην τσέπη, στην ώρα της ανάγκης. Ηδη, με τα μέχρι τώρα μέτρα που πάρθηκαν, έχουν οδηγήσει τον Ελληνα πολίτη να πληρώνει από την τσέπη του τις 42,66 από τις 100 δραχμές που δαπανώνται για την υγεία.

Το 1983, το ΠΑΣΟΚ υποτίθεται ότι ξεκίνησε μια προσπάθεια για δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά ακόμη και αυτό το άφησε ανολοκλήρωτο.

Ετσι, αφού προχώρησε στη σταδιακή εγκατάλειψη, έρχεται τώρα να εμφανιστεί ως προστάτης του Ελληνα πολίτη από τα «πιράνχας» στο χώρο της Υγείας.

Αλλά ποιος έθρεψε τα «πιράνχας» και τα «σκυλόψαρα»; Δεν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια;

Την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη για το κατάντημα του δημόσιου συστήματος υγείας την έχουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αν δεν το επιδίωκαν κιόλας, και ας παριστάνουν οι κυβερνώντες τους έκπληκτους τώρα.

Εκείνος που δε φταίει, αλλά θα πληρώσει - και, μάλιστα, πολύ ακριβά σε χρήμα και σε υγεία - θα είναι ο ασθενής. Τα ίδια επίχειρα θα λάβουν και οι εργαζόμενοι στις υγειονομικές μονάδες. Τα νοσοκομεία θα γίνουν μονάδες πολλών ταχυτήτων και οι ασθενείς θα έχουν περίθαλψη ανάλογη με το πορτοφόλι τους.

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες προσβολές της προσωπικότητας και καταπάτησης των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Και αυτό τον εξανδραποδισμό η κυβέρνηση τον παρουσιάζει ως ευεργεσία στον πάσχοντα πολίτη.

Βέβαια, δεν είναι θέσφατο η εφαρμογή και αυτών των μέτρων, καθώς παρόμοια θεσμοθετήθηκαν από το 1991 και ακυρώθηκαν στην πράξη.

Είναι στο χέρι όσων θίγονται - και αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού - να χαράξουν μια γραμμή άμυνας, να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των ασθενών και των εργαζομένων και να οραματιστούν την προοπτική της λαϊκής υγείας, στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής.

Τα αχώνευτα

Γερό στομάχι

ο λαός,

νομίζω, διαθέτει,

αφού μασάει

αγόγγυστα

εδώ και τόσα

έτη

φόρους και χαρατσώματα,

λιτότητες

και βάρη

και τα χωνεύει