Προς το χώρο της συγκέντρωσης θα γίνει πορεία, με προσυγκέντρωση στις 10 π.μ. στην πλατεία Μπελογιάννη.

Στην εκδήλωση θα προβληθεί βίντεο - αφιέρωμα στη ζωή και τη δράση του Ν. Μπελογιάννη, θα γίνει απαγγελία του ποιήματος του Γ. Ρίτσου «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» από τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο και θα ακολουθήσει μουσικό αφιέρωμα από το συγκρότημα της Οργάνωσης Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ.

Παράλληλα, από χτες λειτουργεί έκθεση αρχειακού υλικού - φωτογραφίας - εντύπων - ντοκουμέντων στο Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας, η οποία και θα παραμείνει έως και την Κυριακή 20/12. Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 9 π.μ. έως τις 2 μ.μ. και από τις 5 μ.μ. έως τις 9 μ.μ.

Τα υλικά της έκθεσης φωτίζουν τη δράση και την προσφορά του Ν. Μπελογιάννη στους εργατικούς και αγροτικούς αγώνες στην περιοχή, στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και στον ΔΣΕ. Παρουσιάζουν την άφοβη και μαχητική του στάση απέναντι στην τρομοκρατία, στα βασανιστήρια, στις δίκες και το εκτελεστικό απόσπασμα του μετεμφυλιακού αστικού κράτους, τα οποία τον ανέδειξαν σε ένα παγκόσμιο σύμβολο ανυπότακτης ηρωικής κομμουνιστικής στάσης, τροφοδότησαν ένα τεράστιο κίνημα διεθνούς αλληλεγγύης και ενέπνευσαν κορυφαίους ποιητές, λογοτέχνες, εικαστικούς και διανοητές απ' όλο τον κόσμο.

Με πρόσκλησή τους, η ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ και οι Τομεακές της Οργανώσεις καλούν όλους/όλες να επισκεφτούν την έκθεση ατομικά ή ομαδικά και ιδιαίτερα τα σχολεία και τις σχολές, τους εκπαιδευτικούς, όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία του λαού μας και του τόπου μας. Παράλληλα, με την έκθεση θα διατίθενται ημερολόγιο του 2016 αφιερωμένο στον Νίκο Μπελογιάννη καθώς επίσης και τα σχετικά βιβλία του εκδοτικού της «Σύγχρονης Εποχής».

Για τη μετάβαση στην Αμαλιάδα δρομολογούνται τα παρακάτω πούλμαν:

ΑΧΑΪΑ

-- Πάτρα, 8 π.μ. από την εκκλησία του Αγ. Ανδρέα

-- Ρίο, 8 π.μ. από το παλαιό Δημαρχείο

-- Αίγιο, 7.30 π.μ. από τέρμα Μητροπόλεως

-- Δυτική Αχαΐα, 8.30 π.μ. από κόμβο Κ. Αχαΐας, Πευκάκια

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ

-- Αγρίνιο, 6.00 π.μ. από παλιό σιδηροδρομικό σταθμό

-- Βόνιτσα, 5.00 π.μ.

-- Αμφιλοχία, 5.45 π.μ.

-- Αιτωλικό, 6.00 π.μ. στο σταθμό

-- Μεσολόγγι, 6.30 π.μ. από τη ΔΕΗ

ΗΛΕΙΑ

-- Ζαχάρω, 8.15 π.μ. φανάρια

-- Κρέστενα, 8.30 π.μ. διασταύρωση

-- Πύργος, 9.00 π.μ. πλατεία ΟΤΕ

ΖΑΚΥΝΘΟΣ

-- 7.30 π.μ. στο Λιμάνι

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

-- Αργοστόλι, 6.30 π.μ. στο πάρκινγκ του ΚΤΕΛ

Επίσης, υπάρχουν τα παρακάτω ραντεβού για οργανωμένη μετακίνηση με ΙΧ:

-- Βάρδα, 8.45 π.μ. από το Δημαρχείο

-- Κάτω Παναγία, 8.45 π.μ. από το καφενείο της Κλειώς

-- Λεχαινά, 9.00 π.μ. κεντρική πλατεία

-- Γαστούνη, 9.00 π.μ. Κέντρο Υγείας

-- Βαρθολομιό, 9.00 π.μ. από το μαγαζί Κόμβος

-- Ανδραβίδα, 9.00 π.μ. πιάτσα ταξί

-- Αρχαία Ολυμπία, 8.45 π.μ. σταθμός ΟΤΕ

• Η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ) δρομολογεί πούλμαν που θα αναχωρήσει στις 6.30 π.μ. από την Ομόνοια. Τηλέφωνα επικοινωνίας: 697.4278.797 και 698.1782.935.
• Μετά το πέρας της εκδήλωσης για τον Ν. Μπελογιάννη, η ΤΕ Ηλείας θα πραγματοποιήσει συνεστίαση στο κέντρο «Δεμίρης Royal» στο 75ο χιλιόμετρο ΕΟ Πάτρας - Πύργου (Μαραθιά Αμαλιάδας).

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία.

***

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

φίλοι και φίλες,

Το σκηνικό είναι γνωστό. Από τη μια, ορυμαγδός αντιλαϊκών μέτρων από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ως αποτέλεσμα του 3ου μνημονίου που υπέγραψε και ψήφισε μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία τώρα δηλώνουν υποκριτικά αθώα του αίματος. Και από την άλλη, η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Και ας αφήσουν τα λόγια που ξέρουν οι κυβερνώντες, περί σταθερότητας και ασφάλειας.

Τι ασφάλεια μπορεί να παρέχει στο λαό μας το ΝΑΤΟ και η ΕΕ; Και το ερώτημα που μένει να απαντηθεί, είναι τι διαστάσεις θα πάρει αυτός ο πόλεμος.

Αυτό που είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθεί ο λαός μας, είναι ότι αποτελεί ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο η εσωτερική και η εξωτερική πολιτική, το ένα έρχεται σαν συνέχεια του άλλου.

Μια κυβέρνηση η οποία υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου θυσιάζοντας τα λαϊκά δικαιώματα, είναι επόμενο να συμμετέχει και σε επεμβάσεις και πολέμους.

Διεκδικεί για λογαριασμό πάλι του κεφαλαίου μερίδιο από τη νέα μοιρασιά που γίνεται στην περιοχή και το σκληρότατο ανταγωνισμό που διεξάγεται ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, αλλά και περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα.

Αλλο πράγμα, βέβαια, ότι η Ελλάδα συμμετέχει σε αυτή τη μοιρασιά με άνισους όρους, σε σύγκριση με άλλες χώρες.

Ομως συμμετέχει, διεκδικεί ανταλλάγματα από αυτή τη συμμετοχή, προς όφελος φυσικά του κεφαλαίου και όχι του λαού.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κέρι, ήρθε για τα ενεργειακά ζητήματα, είτε αυτά αφορούν συμφωνίες εκμετάλλευσης πρώτων υλών που βρίσκονται στην Ελλάδα, είτε μεταφορά μέσω Ελλάδας πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Ανταλλάγματα συζήτησαν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο μακελειό.

Ολες αυτές οι εξελίξεις αποτελούν τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι την πολιτική της κυβέρνησης δεν την καθορίζουν ούτε τα συνθήματα ούτε οι διακηρύξεις, πολύ περισσότερο όταν όλα αυτά είναι και προεκλογικά. Την πολιτική της κυβέρνησης την καθορίζουν οι στόχοι της τάξης των κεφαλαιοκρατών, που βρίσκεται στην εξουσία, που έχει τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της, για να έχουν όσο γίνεται περισσότερα κέρδη οι ίδιοι.

Δεν υπάρχει μέτρο που να ψηφίζεται και να υλοποιείται αυτήν την περίοδο που να μην αποτελεί, είτε άμεσα είτε έμμεσα, απαίτηση, επιδίωξη και ανάγκη των ομίλων του κεφαλαίου.

Στον προϋπολογισμό, για παράδειγμα, που ψήφισαν, προβλέπονται νέα μέτρα ύψους 5,7 δισ., χώρια όλα τα προηγούμενα που παραμένουν σε ισχύ, που θα κληθούν να τα πληρώσουν εξ ολοκλήρου τα λαϊκά στρώματα, τη στιγμή που το κεφάλαιο όχι μόνο δεν επιβαρύνεται στο ελάχιστο, όχι μόνο διατηρεί προνόμια και φοροαπαλλαγές που είχε με το παραπάνω όλα αυτά τα χρόνια, αλλά θα επωφεληθεί και με νέα προνόμια, στο πλαίσιο του νέου αναπτυξιακού νόμου, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, των ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ.

Στα Εργασιακά και κυρίως στο Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση ολοκληρώνει αυτό που αποτελούσε απαίτηση της ΕΕ και του κεφαλαίου για πολλά χρόνια, δηλαδή την πλήρη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ουσιαστικά, οδηγούμαστε σε μια κατάσταση όπου η πλειοψηφία των εργαζομένων θα παίρνει ένα επίδομα πτωχοκομείου, ίσα - ίσα για να μην πεθαίνει της πείνας, καθώς δε θα πληροί τις προϋποθέσεις, εξαιτίας της μακροχρόνιας ανεργίας και ημιαπασχόλησης για 40 χρόνια δουλειά. Ενώ οι υπόλοιποι συνταξιούχοι θα παίρνουν μια σύνταξη φτώχειας, που κι αυτό ακόμη θα εξαρτάται από άλλους παράγοντες, όπως η πορεία της οικονομίας, η αύξηση της ανεργίας, το προσδόκιμο ζωής κ.λπ.

Οδηγούμαστε σε μια κατάσταση όπου κι αυτό που υπήρχε σαν κατάκτηση στον καπιταλισμό, δηλαδή ένα μέρος της απλήρωτης κλεμμένης δουλειάς των εργαζομένων να γυρνάει ως σύνταξη, παροχές, Υγεία, Πρόνοια, χάνεται. Και πλέον θα είναι όλα ανταποδοτικά.

Να γιατί ισχύει απόλυτα αυτό που λέει το Κόμμα μας. Οτι το Ασφαλιστικό αποτελεί αιτία πολέμου για την εργατική τάξη, το λαό, όχι μόνο για όσους είναι συνταξιούχοι ή όσους βρίσκονται κοντά στα όρια συνταξιοδότησης, αλλά και για τους νέους εργαζόμενους.

Και το πιο επικίνδυνο είναι ότι όλα αυτά προσπαθεί να τα υλοποιήσει στο όνομα της κοινωνικής ευαισθησίας και δικαιοσύνης.

Εδώ φαίνεται καλύτερα και ο ειδικός βρώμικος ρόλος που έχει αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Επειδή ακριβώς είναι νεόκοποι διαχειριστές και μάλιστα με «αριστερό παρελθόν» και «κοινωνικό δήθεν πρόσωπο», μπορούν να εξαπατούν πιο εύκολα το λαό.

Και μάλιστα, ένα λαό που έχει μάθει και με δική τους ευθύνη να αντιλαμβάνεται ότι το σύστημα είναι μόνο κάποια λαμόγια, κάποιοι διαπλεκόμενοι, κάποια κόμματα που κυβέρνησαν, ότι αντιλαϊκή πολιτική είναι ζήτημα μόνο κακής και ανέντιμης διαχείρισης και όχι αποτέλεσμα στρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης, που για να διαιωνίζει και τα κέρδη της και την εξουσία της, επιδιώκει να χρεοκοπεί το λαό.

Χειραγωγούν και υπονομεύουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, καλύτερα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που συνέβη στις τελευταίες απεργίες και το οποίο έγινε νούμερο, ανέκδοτο σε σατιρικές εκπομπές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε απεργία ενάντια στις αποφάσεις της δικής του κυβέρνησης, δεν είναι ούτε καινούριο ούτε πρέπει να υποτιμηθεί.

Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων - και του ΠΑΣΟΚ παλιότερα - από τη μια να παίρνουν μέτρα ως κυβερνήσεις και από την άλλη οι δυνάμεις τους στο κίνημα, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, να εμφανίζονται ότι τα αντιπαλεύουν.

Το ίδιο κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλοιώνοντας και διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, την ίδια στιγμή που οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες, όλο αυτό το διάστημα, δεν χάνουν ευκαιρία να μιλούν για την ανάγκη να στηριχθεί η κυβέρνηση, για να υλοποιήσει όσο πιο γρήγορα τη συμφωνία που υπέγραψε.

Επειδή, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει για την ώρα - μη νομίζετε ότι θα διαρκέσει πολύ - αυτήν τη δυνατότητα, μιλάει με δύο γλώσσες, άλλα να λέει στο κεφάλαιο κι άλλα στο λαό, είναι σήμερα ο πιο ικανός για να κάνει αυτά που δεν ολοκλήρωσαν οι προηγούμενοι, υλοποιώντας όλα τα αντιλαϊκά βάρβαρα μέτρα.

Το γεγονός ότι το ελληνικό κεφάλαιο συμμετέχει με άνισους όρους σε σ' αυτές τις συμφωνίες με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το γεγονός ότι ένα κομμάτι του ελληνικού κεφαλαίου μπορεί και να χάνει (π.χ. ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών), αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι γενικά δεν ωφελείται και με το παραπάνω από τα μέτρα της συμφωνίας.

Και πολύ περισσότερο, δε σημαίνει ότι ο λαός πρέπει να υποτάξει τον αγώνα του, την πάλη του, στο στόχο του ελληνικού κεφαλαίου για να αναβαθμίσει τη θέση στην Ευρώπη και διεθνώς, που επιδεινώθηκε εξαιτίας της κρίσης.

Αυτό, δηλαδή, που του ζητούσαν να κάνει όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις. Γιατί, ουσιαστικά, όλα αυτά τα χρόνια το πραγματικό περιεχόμενο της λεγόμενης αντιμνημονιακής γραμμής αυτό ήταν.

Μόνιμος νταλκάς όλων των άλλων κομμάτων είναι πώς ο ελληνικός καπιταλισμός θα ξεπεράσει την κρίση, θα διαχειριστεί το χρέος, για να περάσει σε φάση ανάκαμψης των κερδών του κι όχι προς το συμφέρον του λαού.

Θα αναρωτηθεί, βέβαια, κάποιος: Μα καλά, θέλει μια κυβέρνηση και μάλιστα μια κυβέρνηση που θέλει να ονομάζεται αριστερή, να παίρνει τέτοια μέτρα, να κόβει μισθούς, συντάξεις, να βάζει χαράτσια;

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι το τι θέλει μια κυβέρνηση, αλλά το τι κάνει.

Και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να μην ήθελαν να πάρουν τέτοια μέτρα.

Κάθε κυβέρνηση μπορεί να ήθελε ο καπιταλισμός να ήταν σε εκείνη τη φάση που να μπορούσε και τα κέρδη του να εξασφαλίζει και κάποιες παραχωρήσεις να κάνει στο λαό, για να του βουλώνει το στόμα.

Ομως, ο καπιταλισμός ούτε είναι σε αυτή τη φάση, ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω και να κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε στο παρελθόν. Σήμερα είναι υποχρεωμένος να τσακίσει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Γι' αυτό και όσες κυβερνήσεις, όσα κόμματα επιλέγουν να διαχειριστούν αυτό το σύστημα και τους νόμους του, αντί να παλέψουν για να το ανατρέψουν, όχι μόνο θα ακολουθήσουν βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά θα υιοθετήσουν και εκείνη την προπαγάνδα, προκειμένου να τη δικαιολογήσουν.

Και αυτό που έλεγε το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια, αρνούμενο να συμμετέχει σε τέτοιες κυβερνήσεις, παίρνοντας και το αντίστοιχο κόστος και που επιβεβαιώθηκε και στην Κύπρο και στην Ελλάδα και στην Ιταλία και τη Γαλλία παλιότερα και θα επιβεβαιωθεί και στην Πορτογαλία, αυτό ένας κόσμος μπορεί σήμερα να το καταλάβει καλύτερα.

Ακριβώς επειδή βρίσκονται σε αυτή τη φάση της πιο άγριας επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, επειδή το πολιτικό σύστημα θυμίζει κινούμενη άμμο, γι' αυτό και έχουν πυκνώσει οι φωνές για συναίνεση και συνεννόηση.

Ο βασικός στόχος, όμως, αυτής της συναίνεσης για την οποία μιλάει κι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα άλλα κόμματα, είναι να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου γρήγορα και με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις.

Γι' αυτό και ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες, ο Στουρνάρας και γνωστοί δημοσιογράφοι κι άλλοι παράγοντες του κατεστημένου στην Ελλάδα με κάθε ευκαιρία μιλάνε γι' αυτό.

Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι πιο πονηροί, που εκφράζοντας και τις ανησυχίες της αστικής τάξης, λένε: Αν υπάρχει συναίνεση όλων των κομμάτων, ποιος θα κάνει αντιπολίτευση; Μόνο το ΚΚΕ;

Γι' αυτό κι έχουν πυκνώσει και οι συζητήσεις για το πώς θα εξελιχθεί η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Η αντιπαράθεση για παράδειγμα στη ΝΔ, με αφορμή και την εκλογή του νέου προέδρου της, δεν αφορά τις προσωπικές φιλοδοξίες των υποψηφίων της.

Ουσιαστικά, είναι η διαπάλη στο εσωτερικό της για το ποιο θα είναι τελικά θα είναι το ιδεολογικό - πολιτικό της στίγμα, «κεντροδεξιό» που θα συναινεί σε κυβερνήσεις συνεργασίας, ακόμη και με τον ΣΥΡΙΖΑ ή πιο καθαρόαιμο δεξιό, ενσωματώνοντας και δυνάμεις αντικομμουνιστικές, φιλοναζιστικές, παλαιοβασιλικές και άλλες που ορισμένες σήμερα έχουν βρει στέγη στη ΧΑ, ενώ τα προηγούμενα χρόνια συγκατοικούσαν στο κόμμα της ΝΔ.

Αντίστοιχη είναι η συζήτηση με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, που αντιπαλεύουν την προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, γιατί βλέπουν ότι τους κλέβει το ψωμί.

Ενώ εξελίσσεται και η αναμόρφωση του οπορτουνιστικού χώρου, με τη συγκρότηση της ΛΑΕ του Λαφαζάνη, μαζί με άλλα οπορτουνιστικά σχήματα και ομάδες, με προτάσεις που όλο και περισσότερο θυμίζουν τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση.

Τα δε τσιράκια της ΧΑ άρχισαν να ψηφίζουν στην Ευρωβουλή τα «ευρωπαϊκά εξάμηνα», που περιλαμβάνουν όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα, την εποπτεία, την επιτήρηση, που βιώνει βάναυσα ο λαός μας και εδώ κάνουν τους νταήδες οι ψευτοπαλικαράδες δολοφόνοι οπαδοί του Χίτλερ.

Μέχρι και τον τέως βασιλιά από τη ναφθαλίνη έβγαλαν και μάλιστα με φανερή την επιδίωξη να τον ξεπλύνουν απ' όλες τις παλιές αμαρτίες του θρόνου, να τον εμφανίσουν ως ένα νεαρό θύμα άλλων κέντρων του κατεστημένου.

`Η έχουν κάνει πολιτικό παράγοντα του τόπου μια καρικατούρα της πολιτικής, τον Λεβέντη, που έχει γίνει τηλεοπτικός μαϊντανός, αφού οι θέσεις του εκφράζουν τους πιο μύχιους πόθους του κεφαλαίου, «λαγός» του άλλωστε είναι, σε αυτό το πολιτικό τσίρκο.

Απέναντι στο λαό, λοιπόν, διαμορφώνεται ένα μπλοκ πολιτικών δυνάμεων, που όλοι τους συμφωνούν ότι πρέπει να θυσιαστούν όλα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, για να επιβιώσει το κεφάλαιο.

Εμείς θα το ξαναπούμε για άλλη μία φορά: Ο λαός μας, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να μη φοβηθεί την όποια αστάθεια του πολιτικού συστήματος, αντίθετα πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία για να τη διευρύνει με τον αγώνα του και να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, για ριζικές ανατροπές.