Τους «κινδύνους» και τις «ευκαιρίες», που διαβλέπει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μέσα από το Προσφυγικό, στο πλαίσιο της περιβόητης «ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής» της για λογαριασμό του κεφαλαίου, σκιαγράφησε ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Χαρακτηριστικά, για το αν το Προσφυγικό αποτελεί «ευκαιρία στενότερης συνεργασίας της Αθήνας με Βερολίνο, Παρίσι και Βρυξέλλες», απάντησε: «Η αντιφατικότητα της ζωής επιτάσσει να "ανακαλύπτουμε" τις αντιθέσεις της: Να βλέπουμε χωρίς φόβο τους κινδύνους, αλλά και τις ευκαιρίες».

Σηματοδοτώντας ότι η «ευκαιρία» που βλέπει η κυβέρνηση είναι η δυνατότητα ανάκτησης του εδάφους που έχασε το κεφάλαιο, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, με αξιοποίηση του «ατού» της γεωπολιτικής θέσης της χώρας, ο Ν. Κοτζιάς πρόσθεσε: «Οσον καιρό κυριαρχούσαν τα οικονομικά ζητήματα της κρίσης, οι σχέσεις με χώρες που έχουν γεωοικονομική ισχύ εντός της ΕΕ ήταν εξαιρετικά δύσκολες (...) Στο Προσφυγικό οι συσχετισμοί ισχύος είναι διαφορετικοί, καθότι σε αυτό κυριαρχούν η γεωπολιτική και οι ροές ανθρώπων».

Σε αυτό το πλαίσιο, υπερασπίζεται τη ΝΑΤΟική εμπλοκή στο Αιγαίο, παρότι αναφέρει ότι «το ΝΑΤΟ δεν ανταποκρίνεται μέχρι τώρα στα καθήκοντα που του ανατέθηκαν», καθήκοντα που υποτίθεται ότι αφορούν την «αντιμετώπιση» των προσφυγικών ροών, όταν στην πραγματικότητα η ανάπτυξη της ΝΑΤΟικής αρμάδας συνδέεται με τους εντεινόμενους ανταγωνισμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ με τη Ρωσία, εντάσσεται στην προώθηση των επικίνδυνων σχεδίων της λυκοσυμμαχίας στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή.

«Αποδείχτηκε ότι ορθά αντιμετωπίσαμε το ζήτημα (σ.σ.: την εμπλοκή του ΝΑΤΟ) χωρίς φοβικά σύνδρομα. Ούτε καταλύθηκε η εθνική μας κυριαρχία, ούτε χάθηκε ο έλεγχος του Αιγαίου», ισχυρίζεται ο υπουργός Εξωτερικών, όταν η Αγκυρα έχει κάνει... «σουρωτήρι» το Αιγαίο, με μπαράζ υπερπτήσεων, παραβιάσεων και παραβάσεων στον ελληνικό εναέριο χώρο, υπό τα βλέμματα της ΝΑΤΟικής αρμάδας, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η τουρκική προκλητικότητα και το συστηματικό «γκριζάρισμα» του Αιγαίου γίνεται με ΝΑΤΟικές «πλάτες». «Προσπερνώντας», ωστόσο, την πραγματικότητα, ο Ελληνας υπουργός αποδίδει αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις σε... «νευρικότητα» των Τούρκων στρατιωτικών, λόγω της δυσαρέσκειάς τους για τη ΝΑΤΟική επιχείρηση...

Ταυτόχρονα, επιμένει ότι «χρειάζεται χρόνος για να κριθεί» η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, η συμφωνία δηλαδή που εγκλωβίζει μαζικά πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα αναβαθμίζει τη θέση της τουρκικής αστικής τάξης, ευνοεί την ένταση της προκλητικότητάς της.

Κατά τα λοιπά, ο Ν. Κοτζιάς προχωρά σε μια απαρίθμηση πρωτοβουλιών του υπουργείου Εξωτερικών, στο πλαίσιον προσπαθειών της κυβέρνησης για γεωστρατηγική αναβάθμιση του εγχώριου κεφαλαίου και διάνοιξη νέων πεδίων για κερδοφόρες «μπίζνες».

Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά την προσπάθεια ανάληψης ενεργότερου ρόλου στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, αναγγέλλει ότι μετά από πρωτοβουλία της κυβέρνησης, στις αρχές Σεπτέμβρη, θα πραγματοποιηθεί «μεγάλη συνάντηση 5 ευρωπαϊκών κρατών (Σλοβακία ως προεδρεύουσα της ΕΕ, Βουλγαρία, Ιταλία, Ελλάδα και Κύπρος) και 5 αραβικών της Ανατολικής Μεσογείου», με στόχο όπως λέει, τη «διαμόρφωση μιας δομής σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή».

Προσέθεσε: «Προωθούμε ένα πακέτο λύσης των ανοιχτών θεμάτων με την Αλβανία. Συγκροτήσαμε μια ειδική σχέση με Βουλγαρία, ενώ προωθούμε τα ΜΟΕ με την ΠΓΔΜ (...) Αναπτύξαμε πολύπλευρα και πολυεπίπεδα τις τριμερείς μας σχέσεις με Βουλγαρία - Ρουμανία, με Κύπρο και Ιορδανία, Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο. Θέλουμε να το κάνουμε και με την Παλαιστίνη. Μετά το καλοκαίρι, θα υπογράψουμε σειρά συμφωνιών με την Ιταλία. Με την τελευταία, όπως και με Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, είμαστε στη διαδικασία συμφωνίας για τη συγκρότηση ενός "προγράμματος δράσης" σε όλους τους δυνατούς τομείς (...) Μικτές διυπουργικές επιτροπές έχουμε, πλέον, συνολικά με 32 κράτη. Στις 14 Απρίλη κάναμε την πρώτη τριμερή για το Προσφυγικό με Αλβανία και Ιταλία. Στις 21 - 22 Απρίλη οργανώνουμε στη Θεσσαλονίκη τετραμερή συνάντηση υπουργών Εξωτερικών και Εσωτερικών με Βουλγαρία, ΠΓΔΜ και Αλβανία για τη διασυνοριακή συνεργασία».

Ειδικά, τέλος, σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, ανέφερε ότι «διατυπώσαμε ένα νέο δόγμα», κάνοντας λόγο για «ρεαλιστική προσπάθεια» λύσης του Κυπριακού, όταν οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται πάνω στη βάση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου, τύπου «Ανάν».

Την ίδια ώρα, μια σειρά επιτελεία βλέπουν «πενιχρά αποτελέσματα» της ΝΑΤΟικής αποστολής στο Αιγαίο. Χαρακτηριστικά, η «Καθημερινή» επικαλείται διαλόγους στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, μεταξύ αντιπροσώπων των κρατών, όπου γίνονται αξιολογήσεις όπως: «Πράγματι, τα αποτελέσματα είναι περιορισμένα. Πρέπει να φτάσουμε έως την επόμενη Σύνοδο Υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ τον ερχόμενο Ιούνιο και να εκτιμήσουμε, εκ νέου, τότε πού βρισκόμαστε». Οπως επίσης ότι οι Δυτικοευρωπαίοι αναζητούν τρόπους «αν η επιχείρηση μπορεί να συνεχιστεί δίχως το ΝΑΤΟ να εμπλακεί σε ελληνοτουρκικά θέματα που αφορούν το Αιγαίο»...

Η ίδια εφημερίδα επικαλείται έγγραφο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών που παραδόθηκε πριν από λίγες μέρες σε όλους τους μόνιμους αντιπροσώπους στο ΝΑΤΟ, στο οποίο καταγράφονται λεπτομερώς όσα έγιναν από τις 11/2, όταν αποφασίστηκε η ΝΑΤΟική αποστολή στο Αιγαίο σε επίπεδο υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ: Στις 13/2 κατέφθασαν τα πρώτα πλοία του ΝΑΤΟ. Στις 5/3 το Ανώτατο Στρατηγείο Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης (SHAPE) ζήτησε διπλωματική άδεια («Blanket diplomatic clearance») για κίνηση των σκαφών του ΝΑΤΟ σε τέσσερις τομείς «δράσης/επιχείρησης», οι οποίοι άφηναν εκτός δράσης Ρόδο και Καστελόριζο («αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη» κατά την Αγκυρα), γι' αυτό και στις 6/3 η Ελλάδα πρόσθεσε έναν πέμπτο τομέα, που περιλάμβανε και τα δύο συγκεκριμένα νησιά. Στις 7/3 ξεκίνησε η κίνηση στον πρώτο τομέα, δηλαδή στη Λέσβο, ενώ η προώθηση στο δεύτερο τομέα (Χίος) πραγματοποιήθηκε στις 21/3.

Εν συνεχεία, αναφέρονται τα μέσα που έχει διαθέσει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η άδεια που έχει δοθεί για ελλιμενισμό σε Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Σούδα και Βόλο, όπως ζητήθηκε από το SHAPE.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιπροσθέτως, εξέδωσε άδεια ελλιμενισμού σε Λήμνο, Λέσβο, Χίο, Σκύρο, Σύρο, Κρήτη, Ρόδο, Σάμο και Λέρο, που ωστόσο απέφυγαν οι ΝΑΤΟικοί, καθώς η Αγκυρα βάζει ζητήματα αποστρατιωτικοποίησης και για εκεί.

«Εως αυτή τη στιγμή, η γενική εικόνα είναι κάθε άλλο παρά ικανοποιητική», τονίζεται στο κεφάλαιο όπου γίνεται μια αρχική εκτίμηση της δράσης. Τονίζεται, επίσης, η «αδυναμία» προώθησης της δράσης στα Δωδεκάνησα, που αυξάνει τις ροές σε νησιά όπως η Σάμος. Ακόμη, στηλιτεύει το γεγονός ότι τα πλοία του ΝΑΤΟ δεν εκμεταλλεύονται το χρόνο που τους έχει παραχωρηθεί από την ελληνική πλευρά για περιπολία σε 24ωρη βάση. Από τις 312 ώρες της περιόδου 8 έως και τις 20/3, τα πλοία του ΝΑΤΟ επιχείρησαν μόλις 183,6 ώρες. Τονίζεται, ακόμη, ότι σε μια περίοδο που μόνο στη Λέσβο έφθασαν 5.847 πρόσφυγες και μετανάστες, τα ΝΑΤΟικά πλοία εντόπισαν μόλις τρία πλοιάρια!

Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα στοιχεία, αποδεικνύουν ό,τι κάνουν «γαργάρα» οι αστοί: Οτι η ΝΑΤΟική δύναμη αναπτύχθηκε εδώ όχι για τις προσφυγικές ροές, αλλά για συγκέντρωση πρόσθετων δυνάμεων της ευρωατλαντικής συμμαχίας στον άξονα που διαπλέουν τα ρωσικά πολεμικά προς Συρία.

Παραπέρα, η εκτίμηση της «Καθημερινής» και άλλων αστικών επιτελείων ότι η Αγκυρα δέχτηκε την επιχείρηση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ως ευκαιρία για ανάδειξη των διεκδικήσεών της στις «συμμαχικές» δυνάμεις, επιβεβαιώνει επίσης ότι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα όχι μόνο δεν προστατεύονται, αλλά και «γκριζάρονται» παραπέρα στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας.

Η δε απογοήτευση που προβάλλουν τα ντόπια αστικά επιτελεία, επειδή τάχα οι ΝΑΤΟικοί υποχωρούν μπρος στις τουρκικές θέσεις και πιέσεις, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με ζητήματα που και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι ισχύουν εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, π.χ. διαταγές του ΝΑΤΟ, όπως η «Aegean Policy Guidance» (του 2006) ή το «Luns ruling» (του 1984), που αφορούν το Αιγαίο και συμβουλεύουν για «ίσες αποστάσεις» της λυκοσυμμαχίας μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας όποτε προκύπτει κάποιο ζήτημα στο Αιγαίο...