Τρόπο να ισορροπήσει ανάμεσα στα διαπιστευτήριά της απέναντι στο κεφάλαιο ως «υπεύθυνη πολιτική δύναμη» που στηρίζει τους αντιλαϊκούς στόχους του, αλλά και στην προσπάθειά της να μην ταυτιστεί με την κυβέρνηση, να μη φορτωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια από τα βάρβαρα μέτρα που αυτή προωθεί ακριβώς για αυτούς τους στόχους, ψάχνει η ΝΔ, προκειμένου να μην πάει στράφι η επιχείρηση της «αναβάπτισής» της.

Η εν λόγω προσπάθεια της ΝΔ, βέβαια, γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη από το γεγονός ότι η κυβέρνηση προωθεί με ιδιαίτερη στοχοπροσήλωση την πολιτική που τσακίζει το λαό για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, κάτι που αναγνωρίζεται όλο και πιο ανοιχτά πλέον από κομβικής σημασίας τμήματα του κεφαλαίου, εντός και εκτός συνόρων, με αρκετά από αυτά μάλιστα να μη διστάζουν να προχωρούν και σε εντυπωσιακά «αδειάσματα» της ΝΔ, εκτιμώντας προφανώς ότι σε αυτήν τη φάση η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά τους.

Ο λαός, φυσικά, δεν έχει κανένα λόγο να αγωνιά για την έκβαση αυτών των «ασκήσεων ισορροπίας» της ΝΔ...

Ισα - ίσα έχει κάθε λόγο να αχρηστεύσει την προσπάθειά της να ντύσει τις εν λόγω «ασκήσεις» με φιλολαϊκό τάχα μανδύα, ακριβώς όπως πρέπει να στείλει στον κάλαθο των αχρήστων την αντίστοιχη προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την αντιλαϊκή της πολιτική ως μάχη «υπέρ των αδυνάτων» και για τη «δίκαιη κατανομή των βαρών»!

Τα ζόρια της ΝΔ στο διαγκωνισμό της με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα μάτια του κεφαλαίου, αναδείχτηκαν πιο έντονα, με αφορμή τη στάση της απέναντι στο νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση. Ενα πολυνομοσχέδιο που όχι μόνο προχωράει παραπέρα καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προώθησαν τα προηγούμενα χρόνια κυβερνήσεις της ΝΔ, αλλά αποτελεί και τον τελευταίο σταθμό για το «κλείσιμο» της περιβόητης πρώτης «αξιολόγησης» του τρίτου μνημονίου, ένα στόχο για τον οποίο πιέζει και η ίδια η ΝΔ, καθώς αποτελεί βασική προτεραιότητα για το εγχώριο κεφάλαιο.

Κάπως έτσι, στην αρχή η ΝΔ βγήκε με έντονες δόσεις... «υπευθυνότητας» απέναντι στο κεφάλαιο, προδιαθέτοντας για την υπερψήφιση σημαντικότατων τμημάτων του πολυνομοσχεδίου. «Το τέταρτο μνημόνιο (...) συμπεριλαμβάνει - και πρέπει να το πούμε αυτό - και μια σειρά από μεταρρυθμίσεις, οι οποίες κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Και τις οποίες η ΝΔ θα τις στηρίξει, χωρίς αστερίσκους και χωρίς υποσημειώσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά το Σάββατο 14/5 ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας στο συνέδριο της «Δράσης» και κάνοντας συγκεκριμένα λόγο για στήριξη «σε ένα πιο ρυθμικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και σε παρεμβάσεις, οι οποίες πρέπει να γίνουν στο ζήτημα των "κόκκινων" δανείων».

Στη συνέχεια ωστόσο, οι... «ισορροπίες» για τις οποίες έγινε ήδη λόγος και ο κίνδυνος μιας εξόφθαλμης ταύτισης με την κυβέρνηση, έκαναν τη ΝΔ όχι μόνο να προσθέσει «αστερίσκους» και «υποσημειώσεις», αλλά να υιοθετήσει μια στάση «ναι μεν αλλά...» απέναντι στο πολυνομοσχέδιο, μπας και μπορέσει να «κουκουλώσει» τη σύμπλευσή της με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου.

Η επιλογή, βέβαια, να καταψηφίσει το πολυνομοσχέδιο επί της αρχής και σε μια σειρά άρθρα του, υπερψηφίζοντας ταυτόχρονα μια σειρά βασικές ρυθμίσεις του, δεν εξάλειψε τα ζόρια για τη ΝΔ και τις... αμήχανες στιγμές της προσπάθειας να δικαιολογήσει τη στάση της.

Ετσι π.χ., σε ό,τι αφορά τον περιβόητο «κόφτη» για την αυτόματη λήψη πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων σε περίπτωση αποκλίσεων από τους στόχους του κεφαλαίου, ο Κυρ. Μητσοτάκης έσπευσε να υπενθυμίσει στα αστικά επιτελεία ότι «κόφτης δαπανών υπάρχει ήδη στο νομοθετικό μας οπλοστάσιο. Είχε ψηφιστεί ήδη από τη ΝΔ το 2014. Και πρέπει πάντα να υπάρχει ένας μηχανισμός ελέγχου και διόρθωσης». Την ίδια ώρα, όμως, επιχειρούσε να δικαιολογήσει την τωρινή αρνητική ψήφο του κόμματός του, ισχυριζόμενος ότι ο «κόφτης» πρέπει «να μην είναι τόσο αυτόματος και οριζόντιος όπως αυτός ο μηχανισμός που προωθείται σήμερα»...

Αντίστοιχα, μιλώντας στους βιομήχανους της Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ), ο πρόεδρος της ΝΔ, από τη μια ορκιζόταν ότι «εμείς υπήρξαμε ανέκαθεν υποστηριχτές των ιδιωτικοποιήσεων» και πως σήμερα «χρειάζεται η αποφασιστική και έγκαιρη υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων που προβλέπονται στο πρόγραμμα» και από την άλλη δικαιολογούσε την καταψήφιση του νέου «υπερταμείου» ιδιωτικοποιήσεων, ισχυριζόμενος ότι «η δημιουργία μιας εταιρείας με ζωή 99 έτη, που δεν θα λογοδοτεί στο εθνικό Κοινοβούλιο, που θα ελέγχεται ουσιαστικά από ευρωπαϊκούς θεσμούς, και η οποία θα διαχειρίζεται τη συνολική περιουσία του ελληνικού Δημοσίου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει αποδεκτή από τη ΝΔ».

Στο ίδιο μήκος κύματος, η ΝΔ ξιφουλκεί κατά της νέας απογείωσης των έμμεσων φόρων, καθώς και κατά της «απελευθέρωσης» της αγοράς των «κόκκινων» δανείων, ακόμα και για στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας, επικαλούμενη τον κοινωνικά άδικο χαρακτήρα των εν λόγω μέτρων, «προσπερνώντας» βέβαια το αντίστοιχο χαράτσωμα, με το οποίο φόρτωσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ το λαό, αλλά και το γεγονός ότι επί των ημερών τους άνοιξε ο δρόμος για τη σημερινή κατάργηση οποιασδήποτε προστασίας για τη στέγη των χρεωμένων εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών...

Στην πραγματικότητα, πίσω από τις διάφορες προπαγανδιστικές φιοριτούρες, η κριτική της ΝΔ στα κυβερνητικά μέτρα εστιάζει στο κατά πόσο αυτά μπορούν να στηρίξουν αποτελεσματικά την ανάκαμψη της κερδοφορίας του εγχώριου κεφαλαίου.

«Τα μέτρα της κυβέρνησης είναι επώδυνα και υφεσιακά. Και αντί να επαναφέρουν την οικονομία στην ανάκαμψη, την καταδικάζουν σε παρατεταμένη ύφεση», ανέφερε ο Κυρ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στον ΣΒΒΕ.

Ο ίδιος, μιλά συνεχώς για «τελείως λανθασμένο μείγμα πολιτικής» της κυβέρνησης, το οποίο δίνει έμφαση στην αύξηση των φόρων αντί για την περικοπή δαπανών, για «μέτρα που δε θα δώσουν τελικά λύση στο πρόβλημα της οικονομίας» και τα οποία είναι «συνειδητή επιλογή Τσίπρα», «τίμημα της προσωπικής πολιτικής αναξιοπιστίας του», των «ερασιτεχνισμών» και των «αριστερών ιδεοληψιών» της κυβέρνησης.

«Η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα ένα διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής (...) το οποίο θα δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη μείωση των φόρων, στη μείωση των κρατικών δαπανών, αλλά κυρίως στις δομικές και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, που θα δώσουν τη δυνατότητα στη χώρα μας να προσελκύσει σημαντικό αριθμό επενδύσεων», ανέφερε ο Κυρ. Μητσοτάκης, σε δηλώσεις του από το Παρίσι, όπου πραγματοποίησε την περασμένη Τρίτη σειρά επαφών, με στόχο να παρουσιάσει τη ΝΔ ως «έναν αξιόπιστο ευρωπαϊκό θεσμικό συνομιλητή».

Σε ό,τι αφορά το λαό, βέβαια, αυτό που προσπαθεί να συσκοτίσει ο πρόεδρος της ΝΔ είναι ότι όλα τα μείγματα της αστικής διαχείρισης - όπως άλλωστε και αυτό που ακολούθησε ως κυβέρνηση το κόμμα του - συνδυάζουν κάθε είδους αντιλαϊκά μέτρα, τόσο με απογείωση της φοροληστείας σε βάρος του λαού, όσο και με συνεχείς περικοπές σε κρατικές δαπάνες που αφορούν στην κάλυψη λαϊκών αναγκών. Οποιος κι αν είναι ο συνδυασμός που κρίνεται πιο αποδοτικός για τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε κάθε φάση, ο λογαριασμός καταλήγει πάντα στο λαό...

Αλλά και σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο, η προσπάθεια της ΝΔ να πατήσει πάνω σε «γκρίνιες» τμημάτων του για πλευρές των μέτρων που προωθούνται στο πλαίσιο της υλοποίησης του μνημονίου, σκοντάφτει τελικά στο γεγονός ότι τα ίδια αυτά τμήματα των καπιταλιστών βάζουν πάνω από όλα το συνολικότερο στρατηγικό τους συμφέρον και αναγνωρίζουν ότι η κυβέρνηση δίνει τα ρέστα της για να το υπηρετήσει.

Ετσι, είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια ώρα που οι «εργοδοτικοί κοινωνικοί εταίροι» (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ) με «κοινή δήλωσή» τους για το πολυνομοσχέδιο γκρινιάζουν για «επιπρόσθετους φόρους, οι οποίοι διατρέχουν οριζόντια κάθε έκφανση της ελληνικής επιχειρηματικότητας» και ζητούν από την κυβέρνηση «αναπτυξιακά αντίβαρα» (επιπλέον προνόμια για το εγχώριο κεφάλαιο, δηλαδή), στο ίδιο ακριβώς κείμενο προτάσσουν τις στρατηγικές επιλογές τους, τονίζοντας ότι το «μείζον διακύβευμα για τις επιχειρήσεις» είναι «η αποκατάσταση της σταθερότητας στην οικονομία και της εμπιστοσύνης στην Ελλάδα», αναγνωρίζοντας στην κυβέρνηση ότι αυτό «διασφαλίζεται εν μέρει με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και φυσικά με την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου»...

Ακόμα πιο κραυγαλέο, βέβαια, ήταν το «άδειασμα» που επιφύλαξε στη ΝΔ σε τοποθέτησή του ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, ο οποίος αφού τόνισε ότι απαιτείται η «μέγιστη δυνατή πολιτική συναίνεση» για την εφαρμογή του μνημονίου, απαντώντας σε ερώτηση για το αν βοηθά στην κατεύθυνση των συναινέσεων το αίτημα της ΝΔ για πρόωρες εκλογές, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Αν κάποιος βάζει συνεχώς βάρος ή εμπόδια σε μια χώρα που είναι έτοιμη να τρέξει, αυτό είναι ένα θέμα ουσιαστικό, σημαντικό και πολιτικό επίσης»...

Επιχειρώντας να απαντήσει στην παραπάνω κριτική του κεφαλαίου, η ΝΔ σχεδόν απολογείται, με τον πρόεδρό της να δηλώνει πως αναγνωρίζει «ότι κάθε εκλογική διαδικασία ενέχει κάποιο κόστος», αλλά ζητάει πρόωρες εκλογές, γιατί το κόστος τους «θα είναι πολύ μικρότερο από το κόστος παραμονής αυτής της ανίκανης κυβέρνησης».

Αντίστοιχα, στο θέμα της «πολιτικής συναίνεσης», πρόσφατη ανακοίνωση της ΝΔ υπενθύμιζε ότι αυτή και οι «άλλες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις», «ήταν εκείνες που έδωσαν χέρι βοηθείας στην πατρίδα για να μην πέσει στο παρά ένα στον γκρεμό της χρεοκοπίας και του "grexit"», κατηγορώντας παράλληλα τον Αλ. Τσίπρα ότι «πυροβολεί κατά συρροή την εθνική συνεννόηση με την άκρως διχαστική πολιτική του»...

Την ίδια ώρα, βέβαια, σε αντιστοιχία με το «πρόοδος - συντήρηση» της κυβέρνησης, η ΝΔ προσπαθεί να λανσάρει τη δική της κάλπικη για το λαό διαχωριστική γραμμή:«Η πραγματική διαχωριστική γραμμή η οποία υπάρχει σήμερα στη χώρα», λέει ο Κυρ. Μητσοτάκης, «δεν είναι μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, είναι ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και στο λαϊκισμό και στην οπισθοδρόμηση στην οποία μας οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα αυτή η ετερόκλητη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ».

Και σ' αυτό το πεδίο όμως, η δυσκολία της ΝΔ στο διαγκωνισμό της με τον ΣΥΡΙΖΑ βγάζει μάτι: Μπορεί στη ΝΔ π.χ. να διαφημίζουν τη δική τους «ικανότητα εφαρμογής μεταρρυθμίσεων», να μιλάνε για την κυβέρνηση που «δεν πιστεύει» σε αυτές, την ίδια ώρα όμως μένουν τελικά να κοιτάνε σχεδόν με ζήλια την κυβέρνηση να εισπράττει συγχαρητήρια από το κεφάλαιο γιατί τις υλοποιεί και τον Αλ. Τσίπρα... να κόβει τις κορδέλες, στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, στα εγκαίνια της κατασκευής του ΤΑΡ κ.ο.κ...

Στο φόντο αυτών των δυσκολιών, κι ενώ η ΝΔ προσπαθεί να διευρύνει την επιρροή της, με κινήσεις π.χ. προς το Ποτάμι και άλλες «μεταρρυθμιστικές δυνάμεις», συνεχίζονται οι διεργασίες και στο εσωτερικό της, γεγονός που επιβεβαιώθηκε ανάγλυφα και στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές. Εκεί δηλαδή που μερίδα στελεχών της ΟΝΝΕΔ, στον απόηχο της απόφασης του Κυρ. Μητσοτάκη να διαλύσει τη νεολαία της ΝΔ, κατέβασαν δικά τους ψηφοδέλτια, ζητώντας να μην καταγραφούν ως ΔΑΠ αλλά ως ΟΝΝΕΔ, σημειώνοντας μάλιστα αρκετά υψηλά ποσοστά (ειδικά στα ΤΕΙ, αλλά και στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν πολλαπλάσια από αυτά της «επίσημης» ΔΑΠ), σε μια εξέλιξη που προφανώς δεν αφορά μόνο τα φοιτητικά πράγματα, αλλά συνολικότερα τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΝΔ...