Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ

Χτες και ενώ η Επιτροπή είχε συναντήσεις με εκπροσώπους του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ και της ΕΣΕΕ, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της ακριβώς στα παραπάνω ζητήματα, το μέλος της Επιτροπής, καθηγητής Εργατικού Δικαίου, Ι. Κουκιάδης, σε δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ, υποστήριξε πως σύμφωνα με σχετικό νόμο (4172/2013), από το 2017 θα πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος μισθός, χωρίς να προβλέπονται οι τριετίες.

Οπως διευκρίνισε, «αυτό με τις τριετίες δεν είναι άμεσο αντικείμενο της Επιτροπής, το λέει ο νόμος. Ο νόμος λέει ότι από το 2017 θα πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος μισθός, χωρίς να προβλέπονται οι τριετίες, αλλά δεν είναι δικό μας θέμα. Τώρα τι θα γίνει και αν θα αλλάξει ή όχι, είναι άλλο θέμα».

Το όλο θέμα προέκυψε την Τρίτη από δημοσιεύματα στον Τύπο, τα οποία δεν διέψευσε το υπουργείο Εργασίας. Αντίθετα, θέλοντας να παίξει με τις εντυπώσεις, επιχείρησε να χρεώσει μια τέτοια εξέλιξη στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που είχε θεσπίσει το νόμο 4172.

Συγκεκριμένα, το υπουργείο Εργασίας υποστήριξε σε ανακοίνωσή του πως «αυτά που επικαλούνται τα δημοσιεύματα (σ.σ. για την κατάργηση των τριετιών στο νέο κατώτερο μισθό) πράγματι θα συνέβαιναν αν είχαμε ακόμη κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτά προβλέπει το άρθρο 103 του νόμου 4172/2013 της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου ότι θα εφαρμόζονταν μετά τη λήξη των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής...

Για το λόγο αυτό, το επικαιροποιημένο μνημόνιο όχι μόνο δεν προβλέπει την εφαρμογή της εν λόγω ρύθμισης, αλλά αντιθέτως ρητά αναφέρει ότι το θέμα του προσδιορισμού του κατώτατου μισθού αποτελεί αντικείμενο της διαπραγμάτευσης που έχει σκοπό την πλήρη επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων».

Στην πραγματικότητα, το υπουργείο επιχειρεί να ξεφύγει από τις δικές του ευθύνες με μισές αλήθειες που κρύβουν από πίσω τους ολόκληρα ψέματα. Ετσι, πράγματι ο νόμος 4172 της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προβλέπει ότι η κυβέρνηση θα καθορίζει στο εξής τον κατώτερο μισθό, σύμφωνα με την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας και μάλιστα - κατά μία ερμηνεία του νόμου - απαλλαγμένο από επιπλέον προσαυξήσεις.

Ομως, στα ίδια ακριβώς αποτελέσματα για τους εργαζόμενους οδηγεί και το 3ο μνημόνιο που συνυπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς του υπουργείου Εργασίας, το 3ο μνημόνιο δεν καταργεί ούτε μια γραμμή από το αντεργατικό πλαίσιο που έχει νομοθετηθεί μέχρι σήμερα.

Επιπλέον, παρά το μπόλικο προπαγανδιστικό μελάνι που εκτοξεύει το υπουργείο Εργασίας για δήθεν επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση έχει ρητά δεσμευτεί με το 3ο μνημόνιο ότι «οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».

Κατά συνέπεια, η ίδια η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αφήσει ανέγγιχτο όλο το αντεργατικό οικοδόμημα και οποιαδήποτε παρέμβαση επιχειρήσει θα είναι σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση από αυτή που νομοθέτησαν οι προηγούμενοι. Απ' αυτή την άποψη, είναι χαρακτηριστική η χτεσινή ανακοίνωση της ΕΣΕΕ, μετά τη συνάντηση με την «Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων». Γράφει, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωσή της:

«Οι επιχειρησιακές συμβάσεις με ενώσεις προσώπων εμφανίζουν έξαρση, αποτυπώνοντας στην ουσία την επιθυμία των επιχειρήσεων να προσεγγίσουν τον κατώτατο μισθό έτσι όπως ορίζεται από το κράτος. Αν και το έντονο ενδιαφέρον αυτήν την εποχή για επιχειρησιακές συμβάσεις είναι όψιμα αυξημένο για λόγους που δεν σχετίζονται με τη συλλογική διαπραγμάτευση, εντούτοις συνιστούν διέξοδο για τις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε δυσμενή θέση, ώστε να διατηρήσουν ακέραιες τις θέσεις εργασίας».

Δηλαδή, η ΕΣΕΕ όχι μόνο επιχαίρει για τη λαίλαπα των επιχειρησιακών συμβάσεων, που καταργούν τις κλαδικές και ρίχνουν τους μισθούς στα 586 ευρώ μεικτά, αλλά προβάλλει και τον αισχρό ισχυρισμό ότι αυτό το κάνουν για να σώσουν θέσεις εργασίας!

Σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, σημειώνεται: «Τέλος, οι συμμετέχοντες εργοδοτικοί φορείς εξέφρασαν την ευχή και την βούληση να εργαστούν προς την κατεύθυνση διεύρυνσης της ατζέντας του διαλόγου με την ΓΣΕΕ, προκειμένου να συμπεριληφθούν θέματα θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της παραγωγικότητας, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η εισαγωγή του εργόσημου και η καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας».

Είναι φανερό ότι για τους εργοδότες δεν είναι αρκετές οι έως τώρα ανατροπές στα πεδία που περιγράφονται πιο πάνω, αλλά ζητάνε κι άλλες. Τα αιτήματά τους είναι αυτά που καθορίζουν την ατζέντα της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο, προπομπός της οποίας είναι οι διαδικασίες διαβούλευσης που κάνει αυτές τις μέρες η «Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων».

Οπως προκύπτει, αντικείμενο αυτής της διαπραγμάτευσης δεν είναι η επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά νέα αντεργατικά μέτρα όπως η αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων, η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982, ο περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης, η επιδείνωση των προϋποθέσεων προκήρυξης απεργίας, η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να κηρύσσουν ανταπεργία, η διαιώνιση - στην καλύτερη περίπτωση - του άθλιου καθεστώτος που εξασφαλίζει στις εργοδοτικές οργανώσεις να μην προσέρχονται ούτε σε συζήτηση για τη σύναψη νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Με ανακοίνωσή του, το ΠΑΜΕ «καταγγέλλει στην εργατική τάξη της χώρας το νέο κακοστημένο θέατρο με τον τίτλο "κοινωνικός διάλογος", που επιχειρήθηκε να στηθεί, για μια ακόμα φορά, μπροστά στις νέες ανατροπές στους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις, που δρομολογούνται να έρθουν το επόμενο χρονικό διάστημα». Στην ανακοίνωση σημειώνεται, ανάμεσα σε άλλα:

«Από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών φάνηκε ακόμα πιο καθαρά πως τα μνημόνια, τα μέτρα που περιέχονται σε αυτά, είναι σταθερές απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, τα εργαλεία που γίνονται νόμοι για να προστατεύουν και να πολλαπλασιάζουν την κερδοφορία τους.

(...) Η ωμή απαίτηση του προέδρου του ΣΕΒ μέσα από την κεντρική ομιλία για αποφυγή "μισθολογικών υπερβολών και πισωγυρισμάτων" μέσω της διασφάλισης της "σωστής λειτουργίας του θεσμού της διαιτησίας", όταν στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς γίνεται η σφαγή του Δράμαλη σε τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων, η απαίτηση για "σύγχρονες εργασιακές σχέσεις", που στη γλώσσα των βιομηχάνων σημαίνει νέα παρέμβαση στο λεγόμενο "μη μισθολογικό κόστος", αποτελούν πρόκληση και νέο καμπανάκι για τους χιλιάδες εργαζόμενους.

Πρόκληση, διότι η απουσία συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει επιφέρει δραματική μείωση των μισθών σε χιλιάδες εργαζόμενους, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις κυριαρχούν παντού και οι ενώσεις προσώπων που φτιάχτηκαν για να ισοπεδώσουν τα μεροκάματα και τις Συλλογικές Συμβάσεις, ξεσαλώνουν με την υπογραφή άθλιων συμφωνιών σε εκατοντάδες επιχειρήσεις.

(...) Με βάση τις απώλειες στους μισθούς και τα μεροκάματα, τα βαριά πλήγματα που έχουν δεχτεί οι εργαζόμενοι στους όρους εργασίας, πρέπει να διεκδικήσουμε την άμεση επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων. Να μην υπάρχει κανένας εργαζόμενος εκτεθειμένος στα νύχια της εργοδοσίας. Κανένας να μην εργάζεται με όρους σύγχρονης δουλείας, τέτοιους που θα διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας της κάθε επιχείρησης, χωρίς να υπάρχει πλέγμα προστασίας.

(...) καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους να βάλουν σε πρώτο πλάνο την πλήρη αποκατάσταση των κατώτερων μισθών και μεροκάματων. Κανένας εργαζόμενος κάτω από τα 751 ευρώ. Η αφετηρία αυτή να είναι η βάση για αυξήσεις. Ο αγώνας αυτός να συνδυάζεται με τη διεκδίκηση αυξήσεων στους κλαδικούς μισθούς.

Να καταργηθεί εδώ και τώρα όλο το αντεργατικό πλαίσιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Να διεκδικήσουμε την καθολική ισχύ και υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ που δεσμεύει όλες τις επιχειρήσεις, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή όχι σε εργοδοτικές οργανώσεις. Την καθολική ισχύ της ευνοϊκότερης σύμβασης που υπάρχει στον κλάδο, με κατάργηση της δυνατότητας να υπογράφονται επιχειρησιακές με μικρότερους μισθούς και εργασιακούς όρους από αυτές που προβλέπει η κλαδική σύμβαση, την εφαρμογή της μετενέργειας της ΣΣΕ μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ και κατάργηση του νόμου που αφορά τον ΟΜΕΔ και τις Ενώσεις Προσώπων.

Να διεκδικήσουμε συνολικά την κάλυψη των απωλειών μας, όλα όσα μας έκλεψαν, μας αφαίρεσαν, όλα όσα είναι δικαίωμά μας με βάση τον πλούτο που παράγουμε και τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κομμένων συντάξεων και επιδομάτων, την προστασία των ανέργων με αύξηση του επιδόματος ανεργίας. Να μπει φρένο στη φοροληστεία των εργαζομένων. Να πληρώσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές.

Ειδικά σε αυτήν την περίοδο, που σχεδιάζουν όλοι μαζί το νέο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις, καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να συζητήσουν άμεσα στα Διοικητικά Συμβούλια, σε γενικές συνελεύσεις, να πάρουν θέση και αγωνιστικές πρωτοβουλίες απέναντι στο νέο αντεργατικό κύμα μέτρων που προετοιμάζονται».