Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή & Οικονομία» φιλοξενούμε τα εξής θέματα:

-- Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΑΛΥΒΑ: Η ΕΕ ξεκινά έρευνα για το εάν εταιρείες από τρίτες χώρες βλάπτουν τον ανταγωνισμό με τις πωλήσεις προϊόντων τους στη δική της αγορά. Η αντιπαράθεση για αυτόν το σημαντικό κλάδο που βρίσκεται σε κρίση είναι παλιά και διαρκής.

-- ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ: Με οδηγό τις στρατηγικές στοχεύσεις του κεφαλαίου και το «ψητό» που βλέπουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για τα κέρδη τους.

-- ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ: Η 3η Διάσκεψη Κορυφής στο Παρίσι, με την παρουσία Ευρωπαίων ηγετών, ανέδειξε πως παραμένουν πεδίο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Από παλιότερη διαδήλωση χαλυβουργών στη Γαλλία, ενάντια στις απολύσεις στον κλάδο

Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε, η Εurofer ισχυρίζεται ότι «οι εισαγωγές του υπό εξέταση προϊόντος από τις προαναφερόμενες χώρες αυξήθηκαν συνολικά, τόσο σε απόλυτες τιμές όσο και σε όρους μεριδίου της αγοράς». Στις εταιρείες που εμπλέκονται, έχουν δοθεί 15 μέρες προθεσμία για να καταθέσουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοιχεία τους και η Κομισιόν μπορεί να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές, εάν υπάρχουν αποδείξεις ότι τα προϊόντα που εισάγονται, πωλούνται σε τιμές κάτω από αυτές της αγοράς και βλάπτουν τις επιχειρήσεις των Ευρωπαίων ανταγωνιστών.

Η χαλυβουργία ΤΑΤΑ στη Βρετανία έχει επίσης ανακοινώσει μείωση προσωπικού

Το γεγονός, βεβαίως, ότι οι προαναφερόμενες χώρες και η Κίνα, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εμείς, μπαίνουν στην αγορά του χάλυβα τόσο δυναμικά, δεν είναι κάτι παράξενο στον καπιταλισμό. Εχει άμεση σχέση με το κόστος παραγωγής, που με τη σειρά του έχει σχέση με την τιμή της εργατικής δύναμης, το κόστος της ενέργειας για την παραγωγή. Σε ό,τι αφορά τα μερίδια της παγκόσμιας παραγωγής του ακατέργαστου χάλυβα, με στοιχεία του 2015 η Κίνα είχε το 50%, η ΕΕ ως σύνολο το 28%, η Ιαπωνία 6,6%, Ινδία 5,6%, ΗΠΑ 4,9%, Ρωσία και Νότια Κορέα 4,4%, Βραζιλία 2,1%, Τουρκία 2,1% και 9,4 άλλες χώρες.

Ιδιαίτερα για την Κίνα, που έχει φτάσει να παράγει - παρά τα σαφή σημάδια επιβράδυνσης της οικονομίας της - όσο παράγει όλος ο υπόλοιπος πλανήτης, ένας σημαντικός παράγοντας είναι η εκτεταμένη χρήση του φτηνού λιγνίτη, αντί άλλων μορφών ενέργειας, όπως βεβαίως και η φτηνή εργατική δύναμη, οι ανταγωνιστικοί μισθοί.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι στις βιομηχανίες της Χαλυβουργίας που πρωτοστατούν στην πάλη ενάντια ...στον αθέμιτο ανταγωνισμό, πρωτοστατεί η «ευρωπαϊκή» «ArcelorMittal» (που έχει κατά το ήμισυ ινδικά κεφάλαια), με έδρα το «φορολογικό παράδεισο» του Λουξεμβούργου, με 230.000 εργαζόμενους και το 37% σε χώρες της ΕΕ. Η εταιρεία αυτή, που παράγει το 8% του παγκόσμιου χάλυβα, είχε στο παρελθόν κατηγορηθεί μαζί με άλλες για πολιτικές «καρτέλ», δηλαδή συνεννοημένες τιμές στην αγορά. Το 2015 εμφάνισε ζημίες 8 δισ. δολάρια και βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει την προστασία της Ευρωπαϊκής Ενωσης από άλλους ανταγωνιστές.

Βεβαίως, το ζήτημα παίρνει ζωτικής σημασίας διαστάσεις για το σύνολο της ΕΕ (παρά φυσικά την εσωτερική φαγωμάρα ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών - μελών και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα ευρωπαϊκά μονοπώλια) και γι' αυτό σε πρόσφατο σχέδιό της με τίτλο «Χαλυβουργία: Εξασφάλιση βιώσιμης απασχόλησης και ανάπτυξης στην Ευρώπη», στις 16 Μάρτη φέτος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σημειώνει χαρακτηριστικά:

«Οι εισαγωγές χάλυβα από την Κίνα προς την ΕΕ αυξήθηκαν την τελευταία τριετία. Οι τιμές της αγοράς για ορισμένα προϊόντα χάλυβα σημείωσαν ραγδαία μείωση κατά 40%, λόγω της αύξησης των παραγόμενων ποσοτήτων. Ορισμένες τρίτες χώρες αντέδρασαν με την επιβολή εμπορικών περιορισμών και άλλων μορφών εμπορικών φραγμών. Επιπλέον, η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα προκάλεσε ένα άνευ προηγουμένου κύμα αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, που στρεβλώνουν τον επί ίσοις όροις ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι εν λόγω εμπορικές πρακτικές θα μετέθεταν το βάρος της συνολικής πλεονάζουσας ικανότητας δυσανάλογα προς τους Ευρωπαίους παραγωγούς και τους υπαλλήλους τους. Μόνο το 2015 και στις αρχές του 2016, η Επιτροπή χρειάστηκε να κινήσει δέκα νέες έρευνες κατά αθέμιτων εμπορικών πρακτικών που σχετίζονται με το χάλυβα. Οι περιστάσεις αυτές επιτείνουν μια σειρά πρόσθετων μακροπρόθεσμων προκλήσεων, που απαιτούν μια ισχυρή απόκριση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, βοηθώντας τον τομέα του χάλυβα να προσαρμοστεί, να καινοτομεί και να αξιοποιεί το δυναμικό που διαθέτει από άποψη ποιότητας, προηγμένης τεχνολογίας και εργατικού δυναμικού υψηλής ειδίκευσης».

Γίνεται φανερό ότι τα επιτελεία της ΕΕ ανησυχούν γι' αυτή την κατάσταση και την υπεροχή των ανταγωνιστών τους και γι' αυτό αναζητούν - υποτίθεται - ρυθμιστικές λύσεις και συγκερασμό συμφερόντων. Είναι ενδεικτικές ορισμένες από τις κινήσεις που έχουν γίνει μέχρι στιγμής. Σε διμερές επίπεδο, έχουν διοργανωθεί συνεδριάσεις των ομάδων τεχνοκρατών για το χάλυβα με την Κίνα και την Ιαπωνία (8 και 10 Μάρτη 2016), την Ινδία, τη Ρωσία, την Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ειδικά σε αυτές με την Κίνα και την Ιαπωνία, η Κομισιόν έθιξε ειδικά τα ζητήματα που αφορούν την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα. Σε πολυμερές επίπεδο, επίσης, έχουν γίνει παρεμβάσεις στην Επιτροπή Χάλυβα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), επίσης, γίνονται παρεμβάσεις, καθώς ιδιαίτερα για την Κίνα, τα τελευταία 15 χρόνια από τότε που έγινε μέλος του, σήμαινε τη ραγδαία ανάπτυξη της παραγωγής και των εξαγωγών χάλυβα. Ιδιαίτερο στοιχείο που προβληματίζει την ΕΕ είναι η πολιτική επιδοτήσεων στην Κίνα, συμπεριλαμβανομένου του τομέα του χάλυβα. Επίσης, η ΕΕ δηλώνει ότι «θα ενθαρρύνει και τρίτες χώρες να εφαρμόζουν τα κατάλληλα μέτρα πολιτικής τα οποία λαμβάνουν υπόψη τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς» και προσθέτει: «Η Επιτροπή διαπραγματεύεται κανόνες για τη συμπεριφορά των κρατικών επιχειρήσεων και τις επιδοτήσεις στο πλαίσιο των συμφωνιών ελευθέρων συναλλαγών, παρακολουθώντας στενά την κοινοποίηση των επιδοτήσεων στο πλαίσιο του ΠΟΕ. Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή προωθεί επίσης το ζήτημα της πειθαρχίας όσον αφορά τις επιδοτήσεις και τις κρατικές επιχειρήσεις, κατά τις διαπραγματεύσεις που διεξάγει για την επενδυτική συμφωνία με την Κίνα. Η πρόθεση να διαπραγματεύεται ένα κεφάλαιο για την Ενέργεια και τις πρώτες ύλες σε κάθε εμπορική συμφωνία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Χαλυβουργία και για άλλες ενεργειοβόρες βιομηχανίες».

Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη προωθούν την πολιτική των παροχών προς τους κεφαλαιοκράτες του χώρου, με έμφαση στη φτηνή Ενέργεια και την καινοτομία «ως στοιχεία που θα βελτιώσουν τη θέση της ευρωπαϊκής χαλυβουργία στον ανταγωνισμό». Αρωγούς σε αυτή τη φιλομονοπωλιακή πολιτική έχουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που συμμετέχουν στη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που στο όνομα της «διασφάλισης των θέσεων εργασίας», στέλνουν τους εργάτες να μπαίνουν κάτω από τις σημαίες των εκμεταλλευτών τους.

Ο κλάδος, όμως, αυτός της οικονομίας, όπως και κάθε άλλος στρατηγικής σημασίας, για να μπορεί να λειτουργήσει για τα συμφέροντα των εργατών και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να γίνει λαϊκή περιουσία. Μόνο τότε δε θα δημιουργεί, επίσης, στρατιές ανέργων, γιατί δε θα υπάρχει οικονομική κρίση, ούτε περιβαλλοντολογικά εγκλήματα. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την εργατική - λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια. Και αυτό μόνο η Λαϊκή Συμμαχία, με ηγέτη την εργατική τάξη και το κόμμα της, μπορεί να το επιβάλει.