Αφιερωμένη στο Θέατρο του ΔΣΕ η παραγωγή της Θεατρικής Ομάδας της ΚΝΕ στο φετινό κεντρικό Φεστιβάλ
Οι Πολιτιστικές Ομάδες της ΚΝΕ ετοιμάζουν κι αυτές τις παραγωγές που θα παρουσιαστούν στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Ο «Ριζοσπάστης» ξεκινάει σήμερα την παρουσίαση από την παραγωγή που προετοιμάζει η Θεατρική Ομάδα και θα παρουσιαστεί στο Χώρο του Πολιτισμού στο θεατράκι, στις εκδηλώσεις του κεντρικού Φεστιβάλ.
Η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, τα τελευταία χρόνια, έχει παρουσιάσει αξιόλογες παραστάσεις, επιδιώκοντας να φέρει σε επαφή τους νέους ανθρώπους με έργα μεγάλων συγγραφέων και δραματουργών, που μέσα από το έργο τους επέλεξαν να αφυπνίσουν συνειδήσεις, που απέκτησαν κοινό βηματισμό με το λαό. Ανάμεσα στα έργα που έχει ανεβάσει τα τελευταία χρόνια, είναι «Τα όπλα της κυρα-Καράρ», «Μέρες της Κομμούνας» του Μπ. Μπρεχτ, «Μυστήριο Μπουφ» του Βλ. Μαγιακόφσκι, «Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου, «Πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών» του Γ. Ρίτσου, καθώς και πολλές παιδικές παραστάσεις, όπως «Τα μαγικά μαξιλάρια» του Ε. Τριβιζά, τη «Λιχουδοχώρα» της Τ. Καζαντζίδου κ.ά. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια, ώστε οι νέοι που μετέχουν στη θεατρική ομάδα, να αγγίξουν συνολικά πλευρές μιας δημιουργικότητας που ανοίγει το θέατρο και το παιχνίδι.
Μέσα από αυτά τα ζωντανά κείμενα και θεατρικά της περιόδου, η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ θα προσπαθήσει να παρουσιάσει την ίδια την ιστορία του Θεάτρου του Βουνού, γιατί υπήρξε, τι ρόλο επιτελούσε, ποιοι συμμετείχαν, σε ποιες συνθήκες δίνονταν οι παραστάσεις, σε ποιους απευθυνόταν... Οπως είναι επόμενο, για να καταπιαστεί με ένα τέτοιο έργο, η δουλειά της ΚΝΕ όλη τη χρονιά βασίστηκε σε μελέτη και συζήτηση πάνω στα ιστορικά γεγονότα, αλλά και αυτοσχεδιασμούς, φωνητικές ασκήσεις κ.ά.
«Μια φάλαγγα σε πορεία είναι η πιο συνηθισμένη σκηνή, που συναντά κανείς στην Ελεύθερη Ελλάδα. Αν προσέξεις καλά, θα μπορέσεις να ξεχωρίσεις αν είναι κυνηγοί αρμάτων, ή ελεύθεροι σκοπευτές, του μηχανικού, ή τραυματιοφορείς, σαμποταριστές, ομάδα συναδέλφωσης. Θα στο μαρτυρήσουν τα πάντσερ, οι κάσες, τα φορεία, οι νάρκες, τα χωνιά, όλα τα σύνεργα του δικού μας πολέμου. Μα σε τούτη την ομάδα υπάρχει κάτι ασυνήθιστο. Ο οπλισμός της είναι κάπως διαφορετικός. Πάνω από το ντουφέκι του μαχητή, θα δείτε να κρατάνε κοντάρια, σκοινιά, σύρματα, κιθάρες.
Καλλιτεχνική Ομάδα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ξεκινάμε με το τραγούδι και μπαίνουμε στον καταυλισμό.Τέσσερις πάσσαλοι, κάμποσες κουβέρτες, μερικά σκηνικά εκστρατείας και η σκηνή είναι έτοιμη. Προσαρμοσμένη με το περιβάλλον. Με την αυλαία της, με το φυσικό ντεκόρ της, με φόντο τα χιονισμένα βουνά της πατρίδας μας και με θεατές ό,τι καλύτερο έχει ο λαός μας, τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ...».
Αυτό το συγκλονιστικό κείμενο ανήκει στον κομμουνιστή λογοτέχνη Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή. Αποτελεί ίσως την καλύτερη απόδοση για το τι ήταν και τι ρόλο επιτελούσαν οι καλλιτεχνικές ομάδες του ΔΣΕ.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στην τέχνη που αναπτύχθηκε εκείνη την περίοδο κρατάει το Θέατρο του Βουνού. Το θέατρο, δηλαδή, το οποίο δημιουργούνταν κυριολεκτικά μέσα στη φωτιά της μάχης, από λογοτέχνες που άφηναν το όπλο και έπιαναν την πένα, προκειμένου να δώσουν κουράγιο για την επόμενη μέρα, για την επόμενη μάχη. Ανάμεσά τους ο Δ. Χατζής, ο Δ. Ραβάνης - Ρεντής, αλλά και άλλοι πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι, που έγραψαν κάτω από αυτές τις φοβερές συνθήκες. Πολλές φορές το έργο τους ολοκληρωνόταν βιαστικά για τις ανάγκες του αγώνα ή μπορεί να μην ολοκληρωνόταν και ποτέ γιατί ο συγγραφέας χάθηκε πολεμώντας για το δίκιο του λαού. Ενα ακόμη στοιχείο είναι ότι οι περισσότεροι επώνυμοι δημιουργοί είχαν θέσει τις υπηρεσίες τους και στις ανταποκρίσεις από τα μέτωπα στις διάφορες εφημερίδες που εξέδιδε ο ΔΣΕ. Τα περισσότερα θεατρικά της εποχής λειτουργούν ως ένας ακόμη τρόπος για να εμψυχώνουν τους μαχητές, να τους διαπαιδαγωγούν, να σατιρίζουν τον αστικό στρατό.
Το Θέατρο του Βουνού αποτέλεσε συνέχεια της δράσης που ανέπτυξαν οι καλλιτέχνες κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής και της Αντίστασης, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, που κύριος αιμοδότης του ήταν το ΚΚΕ.
Αυτή λοιπόν η τέχνη, δεν μπορεί παρά να εμπνέει, να δημιουργεί τη διάθεση και την ανάγκη να ασχοληθεί κανείς σήμερα με αυτή, όχι σαν μουσειακό αντικείμενο, αλλά προκειμένου να αναδείξει πέρα από την ιστορική της αξία και τα συμπεράσματα από την ένοπλη πάλη του ΔΣΕ, που είναι επίκαιρα μέχρι και σήμερα.
-- Θέατρο γεννημένο στη φωτιά της μάχης η παραγωγή της Θεατρικής Ομάδας της ΚΝΕ για το 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»
-- Υλικά από την πρόσφατη εκδήλωση για τη μορφωτική δραστηριότητα στον ΔΣΕ της ΠΟ ΑΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ
-- 8ο Διήμερο Οργανώσεων Εξωτερικού της ΚΝΕ