Την απευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό και διαβούλευση για την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του, όλα στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης, προανήγγειλε ο Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του προχτές το βράδυ στον ΣΚΑΪ. «Οταν έχεις τη δυνατότητα να εκλέγεις κοινοτάρχη, όταν έχεις τη δυνατότητα να εκλέγεις δήμαρχο, να μην έχεις άποψη για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;» διερωτήθηκε ο πρωθυπουργός.

Παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι η όλη διαδικασία αποσκοπεί και στην καλλιέργεια αυταπατών στο λαό περί ενίσχυσης της δυνατότητάς του να παρεμβαίνει στις εξελίξεις, όταν στην πραγματικότητα επιχειρείται να καταστεί συνένοχος σε αντιλαϊκές αποφάσεις και ταυτόχρονα δέσμιος των αυταπατών ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκλεγμένος μάλιστα από το λαό, μπορεί να παίξει «υπερταξικό» τάχα ρόλο, να εγγυηθεί τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης.

Για τον ίδιο λόγο, δήλωσε ότι θα γίνουν δημοψηφίσματα για πλευρές της συνταγματικής αναθεώρησης. «Βασικός άξονας μιας αναθεώρησης είναι οι ώριμες αλλαγές για εγνωσμένες δυσλειτουργίες, με την ενίσχυση του λαϊκού παράγοντα, όπως δημοψηφίσματα» ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξης, διευκρινίζοντας πως αναφέρεται σε δημοψηφίσματα συμβουλευτικά. Βέβαια, ο λαός έχει αποκτήσει πλέον πείρα από τα δημοψηφίσματα, κρίνοντας από αυτό που έγινε πέρυσι τέτοιον καιρό για την απόρριψη του σχεδίου Γιούνκερ.

Εμφανής ήταν, εξάλλου, η προσπάθεια που κατέβαλε ο Αλ. Τσίπρας, στο πλαίσιο της ίδιας συνέντευξης, να πείσει ότι η πολιτική που υπηρετεί την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας είναι προς το συμφέρον του λαού, θέλοντας να αποσπάσει συναίνεση ενόψει των νέων ανατροπών στα Εργασιακά. Ετσι, έφτασε να ισχυριστεί, υπερασπιζόμενος το ρεαλισμό της υποταγής, πως «σήμερα αριστερό και προοδευτικό είναι ό,τι μπορεί να δώσει προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας».

Στο διαγκωνισμό με τη ΝΔ για την ικανότητα στη διαχείριση, εμφάνισε σαν πραγματικό το δικό του «sucess story» έναντι εκείνου του Αντ. Σαμαρά, υποστηρίζοντας ότι σήμερα υπάρχει πραγματική προοπτική και ότι το μνημόνιο του προηγούμενου πρωθυπουργού «δεν έβγαινε».

Κατέφυγε, επίσης, σε κομπασμούς για την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της κυβέρνησης, λέγοντας ότι η χώρα είναι πια «σημαντικός διεθνής παίκτης» και παρομοιάζοντάς την με ένα δέντρο που έχει ρίζες στη Δύση αλλά τα κλαδιά του απλώνονται στην Ανατολή, διαμηνύοντας στην αστική τάξη την αποφασιστικότητά του να υπερασπίσει τα συμφέροντά της όπου αυτά το απαιτούν.

Αλλωστε, δεν πέρασαν πολλές μέρες απ' όταν η κυβέρνηση έδωσε τα σχετικά δείγματα γραφής, προσυπογράφοντας και ενθαρρύνοντας τις αποφάσεις της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, που προβλέπουν μονιμοποίηση και επέκταση της ΝΑΤΟικής ναυτικής παρουσίας στο Αιγαίο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα λαϊκά συμφέροντα σε μια περιοχή που μυρίζει «μπαρούτι» από τη δράση και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, επανέφερε τα περί «σκληρής διαπραγμάτευσης» και μπροστά στα οδυνηρά για το λαό αποτελέσματά της, επικαλέστηκε το μικρότερο κακό, ισχυριζόμενος πως αυτά ήταν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και κάθε άλλη επιλογή χειρότερη, ενώ μετακύλησε μερίδιο της ευθύνης στον ίδιο το λαό, υποστηρίζοντας πως όσοι ψήφισαν την κυβέρνησή του, το έκαναν χωρίς άλλη προσδοκία, πέραν της «σκληρής διαπραγμάτευσης», όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμά της.

Σε ερώτηση αν η διακυβέρνηση τον άλλαξε ως άτομο, απάντησε σερβίροντας το συμβιβασμό για ρεαλισμό, λέγοντας πως είναι διαφορετικό να είσαι στη διακυβέρνηση, καθώς τότε «παίρνεις αποστάσεις από το επιθυμητό και προσεγγίζεις το εφικτό», ενώ χαρακτήρισε «ρομαντική προσέγγιση» την άποψη ότι θα κατάφερνε η κυβέρνησή του να αλλάξει τα δεδομένα στην ΕΕ, όπου στηρίχτηκε όλη η προεκλογική ρητορική του κόμματός του.

Για το αν υπήρχε «Plan Β», απάντησε ότι είχε δώσει εντολή στον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών να του δώσει μια εικόνα για τις συνέπειες εκτός του ευρώ και διαβεβαίωσε ότι ουδέποτε είχε στόχο να βγάλει τη χώρα εκτός της Ευρωζώνης. Για το αν αναζητήθηκε δανεισμός από Ρωσία, απάντησε ότι ζητήθηκε ένας πρόσκαιρος δανεισμός και χαρακτήρισε λογική την άρνηση που συνάντησε το σχετικό αίτημα, καθώς καμία χώρα δεν θα μπορούσε να καλύψει τις υπέρογκες δανειακές ανάγκες της Ελλάδας.

Για την κατάργηση του ΕΚΑΣ, τέλος, δήλωσε πως ήταν ένας «επώδυνος συμβιβασμός» και ψέλλισε ορισμένες αοριστολογίες για μέτρα - ασπιρίνες σε όσους το έχασαν. Κατά τ' άλλα, προειδοποίησε το λαό ότι «η μετάβαση στην κανονικότητα θα είναι αργή», αποφεύγοντας να εξηγήσει ότι έτσι κι αλλιώς θα πρόκειται για κανονικότητα ανεργίας, σμπαραλιασμένων εργασιακών σχέσεων, τσακισμένων δικαιωμάτων.