Η πλήρης απελευθέρωση του καθεστώτος που διέπει τις δημόσιες συμβάσεις, ώστε να διασφαλιστεί η άμεση και ανεμπόδιστη πρόσβαση των μονοπωλιακών ομίλων στο ξεκοκάλισμα του κρατικού χρήματος σε όλη την ΕΕ, είναι ο πυρήνας των τριών ευρωενωσιακών Οδηγιών που σπεύδει να ενσωματώσει η κυβέρνηση στην ελληνική νομοθεσία με συνοπτικές διαδικασίες. Οι Οδηγίες περιέχονται σε δύο νομοσχέδια του υπουργείου Οικονομίας, τα οποία κατατέθηκαν με τη διαδικασία του επείγοντος στη Βουλή και χτες ψηφίστηκαν επί της αρχής και επί των άρθρων στις αρμόδιες Επιτροπές.

Υπέρ ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ. Η Ενωση Κεντρώων επιφυλάχτηκε. Η Χρυσή Αυγή καταψήφισε γιατί «δεν προοιωνίζει ένα θεσμικό πλαίσιο εύχρηστο και απλό», σύμφωνα με τον ειδικό της αγορητή, Β. Καρακώστα...

Με τις Οδηγίες προωθείται η δημιουργία ενός ενιαίου πλαισίου κανόνων στα κράτη - μέλη για την πρόσβαση των μονοπωλίων στις δημόσιες συμβάσεις. Δηλαδή, αίρει κάθε γραφειοκρατική και διοικητική διαδικασία ώστε ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος που εδρεύει σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος της ΕΕ να μπορεί να συμμετέχει ανεμπόδιστα στις διαδικασίες ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων ή συμβάσεων παραχώρησης (ΣΔΙΤ) «αξίας» από 60.000 ευρώ, σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος της ΕΕ.

Εντελώς ενδεικτικά, προβλέπεται (άρθρα 65 - 67) ότι οι «αναθέτουσες αρχές» κάθε κράτους - μέλους στο εξής θα διαβιβάζουν ηλεκτρονικά όλες τις γνωστοποιήσεις - προκηρύξεις των διαγωνισμών στην Υπηρεσία Εκδόσεων της ΕΕ, η οποία θα τις δημοσιεύει κεντρικά. Ετσι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν μπροστά τους ένα «πανόραμα» προκηρύξεων δημόσιων διαγωνισμών στα 28 κράτη - μέλη, για να αποφασίζουν ποια έργα, υπηρεσίες, παραχωρήσεις θέλουν να «χτυπήσουν». Μάλιστα, απαγορεύεται στα κράτη - μέλη να δημοσιοποιήσουν στη χώρα τους την προκήρυξη διαγωνισμού, πριν από τη δημοσίευση κεντρικά από την Υπηρεσία Εκδόσεων της ΕΕ (άρθρο 66), ενώ δημιουργείται για το σκοπό αυτό το Εθνικό Σύστημα Ηλεκτρονικών Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΣΗΔΗΣ).

Η στήριξη που παρέχεται στους ομίλους φτάνει στο σημείο να μην υπάρχει καμία επίπτωση ακόμα και αν με υπαιτιότητά τους η αξία της σύμβασης αυξηθεί ακόμα και κατά 50% πάνω από την αρχική συμφωνία.

Ακόμα, οι όποιες διαφορές των εταιρειών με την αναθέτουσα αρχή, δηλαδή το Δημόσιο, προβλέπεται να λύνονται εξωδικαστικά. Ομως, και στην περίπτωση που η υπόθεση θα πρέπει να πάει στα δικαστήρια προβλέπεται να εκδικαστεί «εξαιρετικά γρήγορα» από «δικαστικούς σχηματισμούς» με «μικρές και ευέλικτες συνθέσεις».

Δίνοντας το στίγμα του νομοσχεδίου, ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, είπε ότι «με το νέο νόμο υιοθετείται ένα πλέγμα σημαντικών καινοτομικών ρυθμίσεων, με σκοπό την εξυγίανση και τη βελτίωση του συστήματος δημοσίων συμβάσεων, την αύξηση της αποδοτικότητας των δημόσιων πόρων, την ενίσχυση του ανταγωνισμού», «διαμορφώνονται και οι συνθήκες και οι προοπτικές μιας ισχυρής και δίκαιης ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας».

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Σάκης Βαρδαλής, καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο επισήμανε ότι «η ενσωμάτωση των Οδηγιών αποτελεί δέσμευση του μνημονίου που ψήφισαν όλοι μαζί» και είναι πρόκληση γιατί, όπως τόνισε, σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και στην Ελλάδα «το αστικό κράτος αξιοποιεί τις δημόσιες συμβάσεις σαν ένα από τα μέσα με τα οποία ενισχύει άμεσα τα μονοπώλια, με ζεστό κρατικό χρήμα που προέρχεται από την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, μέσω της φορολογίας αλλά και του δημόσιου δανεισμού».

Πρόσθεσε πως «οι δημόσιες συμβάσεις αποτελούν σημαντικό πεδίο κερδοφόρας δράσης των επιχειρηματικών ομίλων, ιδιαίτερα σε τομείς όπως οι κατασκευές και τα δημόσια έργα, η Ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι υπηρεσίες και η βιομηχανία» και γι' αυτό βρίσκονται «στο επίκεντρο του σφοδρού ανταγωνισμού ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, όσο και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές καπιταλιστικές χώρες».