ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του ΚΩΣΤΑ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗ, πιστού αγωνιστή για το δίκιο της εργατικής τάξης και συνοδοιπόρου του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του, προσφέρουμε 50 ευρώ στο ΚΚΕ.

Οι φίλοι του

***

Ενας χρόνος πέρασε που λείπει από κοντά μας ο σύντροφός μας ο αγωνιστής ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ. Η Κομματική Οργάνωση Μεγάρων προς τιμήν του προσφέρει στο Κόμμα 100 ευρώ. Νιώθουμε ότι είναι δίπλα μας στους αγώνες για μια άλλη κοινωνία σοσιαλιστική - κομμουνιστική.

«Εφυγε» στα 88 του από τη ζωή ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ μετά από πολύμηνη και άνιση μάχη με το θάνατο. Ηταν 6 Αυγούστου 2016. Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη, 9 Αυγούστου 2016, στις 11.00 π.μ., στο νεκροταφείο Καισαριανής.

Ο Νικόλαος Λυμπεράκης γεννήθηκε μια κρύα μέρα του Γενάρη του 1928 σ' ένα μικρό σπίτι στον Προφήτη Ηλία του Πειραιά. Από μικρός ένιωσε την ανθρώπινη δυστυχία και την αδικία και αυτή τον οδήγησε να ενταχθεί στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και μια καλύτερη ζωή όλων των ανθρώπων. Πιστός στις ιδέες αυτές, ήταν πάντα παρών στους αγώνες και στις μάχες του ΚΚΕ, για ριζική αλλαγή στην κοινωνία μας. Ο κυρ-Νίκος μέχρι τα βαθιά γεράματα ήταν στις μάχες, μαζί με τις νεότερες γενιές αγωνιστών.

Ο Νικόλαος Λυμπεράκης ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας του φαρμακοποιού πατέρα του και της Μικρασιάτισσας μητέρας του. Τον πατέρα τους τον έχασαν από φυματίωση σε μικρή ηλικία και τα τρία παιδιά μεγάλωσαν με το μεγάλο αγώνα της μάνας τους Αιμιλίας. Πέρασαν κατοχή, εμφύλιο, στερήσεις όπως όλος ο λαός. Με τη βελόνα της μάνας τους και τη δύναμη που αντλούσαν από τις ισχυρές οικογενειακές και κοινωνικές ρίζες, αντιμετώπισαν κάθε δυσκολία και σκόρπισαν το χαμόγελο και την προσφορά τους στον Ανθρωπο.

Εζησε περήφανος και ευτυχισμένος για την οικογένειά του, παρότι βίωσε στερήσεις, θανάτους και πίκρες χαμού αγαπημένων του προσώπων. Πιστεύοντας στη δύναμη και στις αξίες του δικαίου και της προσφοράς, στάθηκε ένας υπέροχος άνθρωπος, σύζυγος, πατέρας και αδελφός.

Μέσα στους αγώνες του για τη ζωή, αγάπησε τη μουσική, το τραγούδι, τον πολιτισμό, συμμετέχοντας σε χορωδιακά σχήματα.

Ενα ατύχημα, στις 31 Οκτώβρη του 2015, αποτέλεσε την αιτία της χειρότερης και τελευταίας περιόδου της ζωής του, ακίνητος, στο κρεβάτι του πόνου. Ακόμη και τότε όμως χαμογελούσε αχνά, αλλά απλόχερα! Αφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του ψιθυρίζοντας το όνομα της αγαπημένης του γυναίκας. «Μαίρη» και ξανά «Μαίρη μου» και έσβησε....

Παρακαταθήκη στα παιδιά, τα εγγόνια και στις νεότερες γενιές, η ζωή του, οι συμβουλές του και η πίστη του, στους αγώνες για μια καλύτερη κοινωνία!

Αιωνία σου η μνήμη μπαμπά, ξέρω ότι θα έχουμε την ευχή σου.

Αιμιλία Λυμπεράκη