Δύο πυροσβέστες έχασαν σε δύο μέρες τη ζωή τους, με τον έναν μάλιστα (43 ετών) να αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς στη Βοιωτία. Το τραγικό αποτέλεσμα αναδεικνύει για άλλη μία φορά τις συνθήκες εργασίας των πυροσβεστών, που και αυτή τη χρονιά εκτός από τις πυρκαγιές έχουν να αντιπαλέψουν και την αδιαφορία του κράτους. Η είδηση του θανάτου του πυροσβέστη στη Βοιωτία έφερε πάλι κροκοδείλια δάκρυα από τους υπεύθυνους, αλλά καμία λύση. Χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού Εσωτερικών, Π. Κουρουμπλή, που σημείωσε μεταξύ άλλων πως «η αυταπάρνηση του πυροσβέστη ο οποίος έπεσε νεκρός εν μέσω της άνισης μάχης του με τις φλόγες στο Παρόρι Βοιωτίας, μας τονίζει με τον πιο τραγικό τρόπο την ανάγκη για συνεχή επαγρύπνηση και συστράτευση όλων, πυροσβεστών, πολιτών, κράτους, ώστε να πετύχουμε, επιτέλους, την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του καταστροφικού αυτού φαινομένου που εκδηλώνεται κάθε χρόνο στη χώρα μας, κατακαίει τον πλούτο της και ενίοτε γίνεται αιτία να χαθούν άνθρωποι». Ούτε λόγος για λύση στα ζητήματα προστασίας των πυροσβεστών, προστασίας των δασών, στα ζητήματα πρόληψης. Αντίθετα, ακολουθείται η πεπατημένη της έκφρασης θλίψης, της ανάγκης συστράτευσης και άλλα τέτοια που εδώ και χρόνια οι πυροσβέστες και οι οικογένειές τους ακούνε κάθε φορά που θρηνούν ένα ακόμα θύμα αυτής της πολιτικής.

Η κατάσταση είναι κυριολεκτικά τραγική. Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πυροσβέστες είχε πραγματοποιήσει παράσταση διαμαρτυρίας η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών» πριν από περίπου 20 μέρες στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Στη συνάντησή τους με τον αναπληρωτή υπουργό, Νίκο Τόσκα, του κατέθεσαν υπόμνημα, όπου τονιζόταν πως το ωράριο των υπαλλήλων γίνεται «λάστιχο» εξαιτίας της επιβολής της πρόσθετης υπηρεσίας και των συνεχόμενων επιφυλακών, ακόμα και μετά τη λήξη των συμβάντων ή και όταν δεν υπάρχουν συμβάντα. Το προσωπικό, έτσι, καταπονείται με πολύωρη εξαντλητική υπηρεσία. Παράλληλα, οι μετακινήσεις ξεσπιτώνουν πυροσβέστες για κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών και καταστρατηγείται απροκάλυπτα πλέον ο κανονισμός μεταθέσεων, σε αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία. Αναμένεται δε η παγιοποίηση αυτής της κατάστασης αφού προωθείται νέο σύστημα μεταθέσεων προκειμένου να καλύπτονται υποτυπωδώς οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού του Πυροσβεστικού Σώματος, που επέβαλαν οι αντιλαϊκές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα. Σημειώνεται πως η Πυροσβεστική, για έβδομη συνεχή χρονιά, λειτουργεί με μειωμένη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, χιλιάδες κενές θέσεις σε μόνιμο προσωπικό, διαφορετικές υπηρεσιακές σχέσεις (μόνιμοι, πενταετούς υποχρέωσης και εποχικοί), μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές, εξοπλισμό (ακατάλληλος ατομικός εξοπλισμός) και στολές εργασίας. Ουσιαστική απάντηση, όμως, στις σοβαρές καταγγελίες και τα αιτήματα δεν πήραν.

Ηδη, οι πρόσφατες πυρκαγιές δείχνουν πως η πρόληψη έχει πάει περίπατο και η καταστολή - δηλαδή απλά η αντιμετώπιση της πυρκαγιάς όταν εκδηλώνεται - είναι σε πρώτο πλάνο. Φαίνεται ότι και η πρόληψη ως προς την υγεία των πυροσβεστών δεν είναι υπόθεση του κράτους. Καταστολή, λοιπόν, και ταυτόχρονα αδιαφορία για τις συνθήκες που το έμψυχο δυναμικό της Πυροσβεστικής «παλεύει» για να σώσει δάση, κατοικημένες περιοχές και ανθρώπινες ζωές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της διαχείρισης η φωτιά της Βόρειας Εύβοιας και η αντίστοιχη της Χίου. Μεγάλες δυνάμεις που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την πυρκαγιά όταν η αναγκαία πρόληψη δεν υπήρχε. Αυτόν τον τομέα είχε καταδείξει το ΚΚΕ με παρεμβάσεις του, όπως αυτή του κλιμακίου του Κόμματος που επισκέφτηκε τον περασμένο Ιούλη την Πυροσβεστική Υπηρεσία Βόλου ζητώντας να δοθούν τα απαραίτητα κρατικά κονδύλια για μέτρα πρόληψης στο Πυροσβεστικό Σώμα. Αντίστοιχα, η περιοδεία του κλιμακίου της ΤΕ Ηρακλείου, με αφορμή τη φωτιά στην Κνωσό, όπου τονίστηκε πως αν και η έκταση της πυρκαγιάς ήταν μικρή, αναδείχτηκε η έλλειψη πυροπροστασίας σε μια περιοχή που είναι κοντά στον οικισμό της Κνωσού αλλά και σε έναν αρχαιολογικό χώρο μεγάλης ιστορικής σημασίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βαδίζει στα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων - και σε αυτό τον τομέα - αποδεικνύοντας πως η προστασία των δασών, του φυσικού πλούτου αλλά και των ανθρώπινων ζωών και λαϊκών περιουσιών είναι στην πραγματικότητα από υποτυπώδης έως ανύπαρκτη. Αφήνει στο έλεος της τύχης δάση, αγροτικές καλλιέργειες, κτηνοτροφικές μονάδες και ζώα, αλλά και οικισμούς, κόβοντας δαπάνες από τέτοιους τομείς αλλά και διατηρώντας όλο το προηγούμενο αντιλαϊκό πλαίσιο.