Το αποδεκατισμένο εισόδημά τους χτυπιέται κι άλλο από την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ, σπρώχνοντας χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά στη φτώχεια και τον αφανισμό
Ολα αυτά - και πολλά άλλα - τα σκληρά μέτρα έρχονται σε μια περίοδο που το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών έχει υποστεί μεγάλη μείωση και όλο και λιγοστεύει. Αιτία, η ΚΑΠ της ΕΕ, που εφαρμόζει με ευλάβεια και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η οποία:
-- Επιβάλλει χαμηλές τιμές παραγωγού για το σύνολο των αγροτικών προϊόντων, ώστε ν' αυγαταίνουν τα κέρδη των εμποροβιομηχάνων που τα αγοράζουν πάμφθηνα από τους παραγωγούς και τα πουλάνε πανάκριβα στους καταναλωτές. Για παράδειγμα, η τιμή παραγωγού για το σκληρό στάρι, φέτος, κυμάνθηκε στα 14 - 16 λεπτά το κιλό, ενώ η τιμή του ψωμιού φτάνει στα 2 ευρώ το κιλό. Το ίδιο συμβαίνει με το αγελαδινό γάλα - το παίρνουν από 30 μέχρι 40 λεπτά το κιλό από τους κτηνοτρόφους και το πουλάνε πάνω από 1 ευρώ το κιλό - τα οπωροκηπευτικά και πάρα πολλά άλλα αγροτικά προϊόντα. Επιπλέον, χιλιάδες παραγωγοί παραμένουν, επί πολλούς μήνες, απλήρωτοι για τη σοδειά που έχουν παραδώσει σε εμπόρους, αλλά και σε συνεταιρισμούς, αφού κι αυτοί λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αποσκοπώντας αποκλειστικά στο κέρδος και όχι, βεβαίως, στο όφελος των αγροτών.
-- Αυξάνεται διαρκώς το κόστος παραγωγής με τις συνεχείς ανατιμήσεις στα αγροτικά μέσα και εφόδια (σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αγροτικό πετρέλαιο, αγροτικό ρεύμα, νερό για άρδευση, μηχανήματα, ζωοτροφές κ.ά.), με αποτέλεσμα, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όχι μόνο να μη μένει κέρδος για τον αγρότη, αλλά να μπαίνει και μέσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η τιμή στο αγροτικό πετρέλαιο αυξήθηκε πάνω από 40%, κόβονται και οι επιστροφές που έπαιρναν οι αγρότες από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Καυσίμων, ενώ το ίδιο συμβαίνει με το αγροτικό ρεύμα και όλα τα άλλα εφόδια.
-- Αφήνει χωρίς αποζημιώσεις τους αγρότες, η παραγωγή των οποίων υπόκειται ζημιές από αντίξοες καιρικές συνθήκες και αρρώστιες, στηριζόμενη στον αναχρονιστικό κανονισμό του ΕΛΓΑ, ο οποίος δεν αναγνωρίζει και δεν καλύπτει τις ζημιές από κάθε αίτιο και δεν αποζημιώνει για το σύνολο των καταστροφών και επικαλούμενη τις οικονομικές αδυναμίες του κράτους. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση αρνείται την αποζημίωση στους δενδροκαλλιεργητές που επλήγησαν από τον παγετό του περασμένου Μάρτη, όπως και σε όσους υπέστησαν σοβαρές ζημιές στα καλαμπόκια, στα βαμβάκια, στα τεύτλα, στα τριφύλλια, στα αμπέλια, στα κηπευτικά και άλλα προϊόντα από τις πρόσφατες μεγάλες βροχοπτώσεις. Και, βεβαίως, προβλήματα με τις αποζημιώσεις αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί που επλήγησαν από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, όπως οι μαστιχοκαλλιεργητές στη Χίο, οι ρητινοπαραγωγοί στην Εύβοια κ.ά. Κι αυτά όταν οι αγρότες πληρώνουν πολύ υψηλές εισφορές για την ασφάλιση της παραγωγής τους στον ΕΛΓΑ, ο οποίος προκαλεί κι από πάνω, ζητώντας από τους πληγέντες παραγωγούς επιπλέον ασφάλιστρα για ζημιές που δεν καλύπτονται από τον ισχύοντα κανονισμό, προωθώντας, και μ' αυτό τον τρόπο, τη «λογική» της ιδιωτικοποίησης της αγροτικής ασφάλισης.
Στόχος της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής είναι να συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών και να δημιουργηθούν μεγάλα καπιταλιστικά αγροκτήματα, σύγχρονα τσιφλίκια χιλιάδων στρεμμάτων, όπου το μέλλον των μικρομεσαίων αγροτών θα είναι είτε η ανεργία είτε η μετατροπή τους σε σύγχρονους κολίγους - εργάτες γης.
Αυτό γίνεται σήμερα αντιληπτό από ολοένα και περισσότερους αγρότες και κτηνοτρόφους, που παλεύουν να επιβιώσουν στα χωριά και στη γη τους. Παίρνοντας υπόψη τις δικές τους ανάγκες, το οργανωμένο κίνημα, όπως εκφράζεται από τους Αγροτοκτηνοτροφικούς Συλλόγους και Ομοσπονδίες, από Επιτροπές Αγώνα και Επιτροπές των Μπλόκων, που συντονίζονται μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, διεκδικεί:
Με αυτά και άλλα αιτήματα επιβίωσης, οι αγρότες ετοιμάζονται να ξαναβγούν στους δρόμους του αγώνα και στη σύσκεψη της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, που έχει οριστεί για τον ερχόμενο Οκτώβρη, θα συζητηθούν και θα ληφθούν αποφάσεις για την οργάνωση και τον πανελλαδικό συντονισμό της πάλης τους.
Η προοπτική για την οποία παλεύει το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, είναι να πάρει ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς χαρακτηριστικά σύγκρουσης με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής και σε συμμαχία με την εργατική τάξη να στραφεί ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις τους. Ν' ανοίξει ο δρόμος για την ανάπτυξη των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων της Ελλάδας προς όφελος του λαού, με την παραγωγή φθηνών και ποιοτικών προϊόντων.
Σ' αυτή την προσπάθεια, αποτελεί μεγάλη παρακαταθήκη η στήριξη που βρήκε ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς τον περασμένο Φλεβάρη από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού και τα εργατικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.