Η κλιμάκωση της βίας στη Νότια Σερβία και στο βορρά της ΠΓΔΜ, αλλά και οι προσπάθειες για απόσχιση του Μαυροβουνίου αποτελούν συνέχεια της επιθετικής και εγκληματικής πολιτικής του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Το «Κουτί της Πανδώρας» στην πιο εύφλεκτη περιοχή της Ευρώπης φαίνεται πως έχει ήδη ανοίξει, κάνοντας υπαρκτό τον κίνδυνο γενικότερης ανάφλεξης. Αυτά, μεταξύ άλλων, επισήμανε, σε πρόσφατη συνομιλία του με το «Ρ», ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας και νυν βουλευτής της Σερβίας, αντιπρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ζιβαντίν Γιοβάνοβιτς, κατά την πρόσφατη παραμονή του στην Αθήνα.

- Κύριε Γιοβάνοβιτς, πιστεύετε πως η κλιμάκωση της βίας στην κοιλάδα του Πρέσεβο και η απόρριψη του σχεδίου του Βελιγραδίου από τους Αλβανούς αυτονομιστές αντάρτες είναι κακοί οιωνοί για το μέλλον της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων;

- Πρόκειται, αναμφισβήτητα, για κλιμάκωση της αλβανικής τρομοκρατίας και σε άλλες περιοχές της Σερβίας, πλην του Κοσσυφοπεδίου. Και αυτή η κλιμάκωση είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας των διεθνών δυνάμεων ασφαλείας και της διοίκησης του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους έναντι της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Με άλλα λόγια, η ΚΦΟΡ και η ΟΥΝΜΙΚ (αποστολή του ΟΗΕ στο Κόσσοβο) είναι υπεύθυνες για την επέκταση της τρομοκρατίας έξω από το Κοσσυφοπέδιο και αυτό είναι μία πολύ ενοχλητική εξέλιξη, που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως τα Βαλκάνια ίσως αποσταθεροποιηθούν ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Αυτό έχει προκαλέσει πολλά θύματα και βλέπουμε μία κλιμάκωση της βίας, όσο πλησιάζει η άνοιξη, που ίσως κλιμακώσει και διευρύνει περαιτέρω τη σύρραξη. Νομίζω πως όλη η ευθύνη βρίσκεται στη λεγόμενη διεθνή κοινότητα και πρώτα απ' όλα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, που θα έπρεπε να πάρει τα κατάλληλα, αποφασιστικά μέτρα για την εξάλειψη της τρομοκρατίας και της απόσχισης στο Κοσσυφοπέδιο. Βλέπουμε αυτή την κλιμάκωση του εξτρεμισμού στη Νότια Σερβία να εμφανίζεται μετά τις πολιτικές αλλαγές στο Βελιγράδι και το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν οι διεθνείς παράγοντες εμφανώς έχουν κάποιους αντικειμενικούς σκοπούς, πέρα από οποιαδήποτε κυβέρνηση στο Βελιγράδι, καθώς είναι εμφανώς σαφές πως οι εξτρεμιστές λαμβάνουν ξένη υποστήριξη. Αλλιώς πώς θα διέθεταν βαρύ πυροβολικό στη Νότια Σερβία; Πώς θα ενίσχυαν τις θέσεις τους με εξεζητημένα μέσα επικοινωνίας των διεθνών παραγόντων προς αυτούς; Δε δεχόμαστε άλλη εξήγηση γι' αυτήν την κλιμάκωση της τρομοκρατίας, που πιστεύουμε πως είναι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του ΝΑΤΟ, που είναι, ως επί το πλείστον, η μείζων δύναμη στο Κοσσυφοπέδιο.

- Νομίζετε, λοιπόν, πως ετοιμάζεται μία επέμβαση, άλλου ίσως τύπου, στη Νότια Σερβία, παρόμοια, πιθανόν, με τα γεγονότα που οδήγησαν στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, ή θα έχουμε ενός άλλου τύπου ξένη ανάμειξη στην περιοχή, π.χ. με παρατηρητές, είτε από την ΕΕ, είτε από το ΝΑΤΟ;

- Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς λεπτομερώς τις εξελίξεις του μέλλοντος. Είναι, όμως, βέβαιο πως αποσταθεροποιείται ολόκληρη η περιοχή και πως το σενάριο που εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια της λεγόμενης κρίσης του Κοσσυφοπεδίου επαναλαμβάνεται!

Εχουμε κλιμάκωση της αλβανικής τρομοκρατίας, από τη μία πλευρά, και, απ' την άλλη, έχουμε διεθνή πίεση να μην αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία από τις δυνάμεις ασφαλείας της Σερβίας. Και, ταυτόχρονα, ενώ ζητούν από το Βελιγράδι να μη χρησιμοποιήσει βία κατά των τρομοκρατών, η τρομοκρατική οργάνωση ενισχύεται, παίρνοντας περισσότερους τρομοκράτες από την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, από την ΠΓΔΜ. Εξαγοράζουν δηλαδή χρόνο, προκειμένου οι τρομοκράτες να εξοπλιστούν, να ενισχύσουν τις θέσεις τους και να ετοιμαστούν για την ανοιξιάτικη επίθεση. Την ίδια στιγμή, όπως και στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου, προσφέρουν διεθνείς παρατηρητές στη λεγόμενη «ζώνη ασφαλείας», που στην περίπτωση του Κοσσόβου ξέρουμε πολύ καλά πως είναι ζώνη προστασίας των τρομοκρατών. Κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα σε Πρέσεβο, Μπουγιάνοβατς και Μεντβέγια σήμερα. Τώρα δεν έχει και πολλή σημασία υπό ποίου την ασπίδα θα έρθουν οι λεγόμενοι παρατηρητές, π.χ. από τον ΟΑΣΕ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ... Η ουσία είναι ότι αυτοί ήταν οι προστάτες της τρομοκρατίας στην περίπτωση του Κοσσόβου και δεν καταλαβαίνουμε γιατί δε θα ήταν και σήμερα στην περίπτωση του Πρέσεβο...

- Εχουμε ήδη, άλλωστε, τη δράση ενόπλων Αλβανών ανταρτών στη βόρεια ΠΓΔΜ... και έχουν εκφραστεί έντονες ανησυχίες πως αυτή τη φορά η κρίση θα γενικευτεί και δε θα περιοριστεί στα σύνορα της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας...

- Υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος, όπως ξέρετε, γιατί τα στρατόπεδα εκπαίδευσης των τρομοκρατών φτιάχτηκαν και καθιερώθηκαν στη Βόρεια Αλβανία, στη Βόρεια ΠΓΔΜ και το Κοσσυφοπέδιο. Ετσι, όλα αυτά διασυνδέονται και υπάρχει μία διαρκής κίνηση τρομοκρατών, εξοπλισμού προς όλες τις κατευθύνσεις και δεν έχουν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα για να σταματήσουν αυτές οι καταστάσεις είτε από την ΟΥΝΜΙΚ, είτε από την ΚΦΟΡ. Πιστεύουμε πως αυτή η εξέλιξη δε διαδραματίζεται γιατί τάχα η ΟΥΝΜΙΚ δε γνωρίζει, ή δεν έχει τα μέσα να σταματήσει την αλβανική τρομοκρατία, αλλά επειδή η ΟΥΝΜΙΚ και η ΚΦΟΡ είναι ευτυχείς με τον αλβανικό εξτρεμισμό. Ετσι, είναι πραγματικός ο κίνδυνος να υπάρξει μία γενικευμένη σύρραξη στα Βαλκάνια. Νομίζω πως αυτή είναι, όμως, μόνον μία επίπτωση της ΝΑΤΟικής επιθετικότητας κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας και της περαιτέρω αποσταθεροποίησης της περιοχής. Η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ το 1999 δεν έλυσε τίποτε, αλλά προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερα από τα υπάρχοντα προβλήματα. Τώρα, δύο χρόνια μετά την επίθεση, έχουμε αυξημένη τρομοκρατία στο Κοσσυφοπέδιο, με τελευταίο παράδειγμα τους φόνους 11 Σέρβων, μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά, στο Ποντούγεβο στις 16 του Φλεβάρη...

- Θεωρείτε, λοιπόν, πως ένα σκέλος του ΝΑΤΟικού σχεδίου περιλαμβάνει και το σενάριο περί Μεγάλης Αλβανίας;

- Αυτό το σχέδιο δεν έχει εγκαταλειφθεί από Αλβανούς αυτονομιστές και τρομοκράτες. Εχουν αρχίσει τις προσπάθειες απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου, με όραμα την εγκαθίδρυση της Μεγάλης Αλβανίας... Πρόκειται για μακροπρόθεσμο στόχο των Αλβανών εξτρεμιστών. Τώρα, επεκτείνουν αυτές τις πολιτικές τους μπροστά στα μάτια του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα πάντως, το ΝΑΤΟ προσπαθεί να ενθαρρύνει μεθοριακές αλλαγές στην περιοχή. Εάν όμως ανοίξουν το «Κουτί της Πανδώρας», κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πού θα σταματήσει αυτή η κατάσταση και ποιο μέρος των Βαλκανίων είναι το επόμενο πεδίο δράσης της αλβανικής τρομοκρατίας!

- Πρόκειται, δηλαδή, για μία κρίση τύπου «ντόμινο»;

- Πολύ σωστά! Σαφώς... αυτό είναι το μάθημα που μας διδάσκει η Ιστορία. Γνωρίζουμε ότι οι φορείς της αλβανικής απόσχισης και τρομοκρατίας δεν είναι δυνατόν να είναι ευχαριστημένοι μόνον με το να πάρει το Κοσσυφοπέδιο, καθώς αυτό δεν είναι αρκετό για τη «Μεγάλη Αλβανία». Ηδη, οι Αλβανοί του Μαυροβουνίου έχουν κηρύξει αυτονομία! Ξέρετε, στην ΠΓΔΜ οι Αλβανοί τρομοκράτες γίνονται ολοένα και πιο απειλητικοί, αποσκοπώντας στην αποσταθεροποίηση και διαίρεση της χώρας. Μεταξύ άλλων, η αποσταθεροποίηση της Νότιας Σερβίας αποσκοπεί στην αποσταθεροποίηση του ευρωπαϊκού διαδρόμου, που συνδέει το Βελιγράδι με τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, απειλώντας τη φυσιολογική κίνηση στην Ευρώπη νοτίως και βορείως προς τα Βαλκάνια.

- Ας πάμε τώρα στη νέα ομοσπονδιακή και σερβική κυβέρνηση και το σχέδιο που προτείνουν για την αποκλιμάκωση της κρίσης στη Νότια Σερβία. Πώς σχολιάζετε το λεγόμενο σχέδιο Τσόβιτς;

- Νομίζω πως το σχέδιο έχει επιβληθεί από το ΝΑΤΟ. Ολη η διαδικασία σχεδιασμού των προτάσεων που έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα μέρη, όπως οι Βρυξέλλες, ουσιαστικά, οδηγεί στην εξαγορά χρόνου προς όφελος των τρομοκρατών, προκειμένου να ετοιμαστούν για την ανοιξιάτικη επίθεση...

- Οδηγούμαστε σε διαπραγματεύσεις τύπου Ραμπουγέ;

- Αυτό είναι ένα ακόμη παράδειγμα του επαναλαμβανόμενου σεναρίου. Θέλουν να επαναλάβουν έναν άλλο τύπο συνομιλιών, τύπου Ραμπουγέ. Εχετε υπόψη σας πως η Δύση επιβάλλει η αλβανική τρομοκρατία να είναι στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, όπως είχε κάνει στο Ραμπουγέ, μόνον που αλλάζουν τα ονόματα. Η ουσία μένει ίδια... Μετά έχετε τις απαιτήσεις της Δύσης, προκειμένου η περιοχή της Νότιας Σερβίας να αποστρατιωτικοποιηθεί. Τι σημαίνει αυτή η αποστρατιωτικοποίηση; Πρώτα απ' όλα, δεν είναι θέμα της ΚΦΟΡ ή του ΟΗΕ, γιατί αφορά μέρος της Σερβίας, δεύτερον, αφορά μέρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας και δεν μπορείς να απαιτείς από μία κυβέρνηση να αποστρατιωτικοποιήσει την τάδε ή την δείνα περιοχή, και, τρίτον, δεν μπορείς να βάζεις στο ίδιο επίπεδο και να κρίνεις με τα ίδια σταθμά ένα ανεξάρτητο και αυτοκυρίαρχο κράτος, με μία τρομοκρατική, αυτονομιστική οργάνωση! Αλλά, στο τέλος, ο σκοπός είναι η αποχώρηση των γιουγκοσλαβικών δυνάμεων ασφαλείας και να παραμείνουν οι τρομοκράτες ως τοπικές δυνάμεις ασφαλείας, όπως είδαμε, άλλωστε, να συμβαίνει στο Κοσσυφοπέδιο. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο...

- Ποιο πιστεύετε πως είναι το μεγαλύτερο σχέδιο, πίσω από αυτές τις επεμβάσεις και τους πολέμους της Δύσης στην περιοχή, ίσως σε επίπεδο μεγάλων οικονομικών συμφερόντων...

- Πρώτα απ' όλα, νομίζω πως σε γενικές γραμμές ο σκοπός είναι η κυριαρχία σ' ολόκληρη την περιοχή. Καθιέρωσαν την παρουσία τους σε άλλες χώρες της περιοχής, εκτός της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, η οποία είχε απομείνει να ασκεί μία ανεξάρτητη πολιτική, στη βάση των αρχών της ισότητας, μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, στο σεβασμό των συνόρων κλπ. Ομως, το ΝΑΤΟ, έχοντας εγκαταστήσει τον έλεγχο άλλων χωρών της περιοχής, δεν μπορούσε, από τη δική του άποψη, να αφήσει την ΟΔ Γιουγκοσλαβίας να συνεχίσει την άσκηση της ανεξάρτητης πολιτικής, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ένα «κακό παράδειγμα», που θα ενθάρρυνε την άσκηση ανεξάρτητης πολιτικής και σε άλλες περιοχές. Και το πιο σημαντικό πως η Γιουγκοσλαβία, παρά τις κυρώσεις, τους εμφύλιους πολέμους, τους πρόσφυγες, τα κατάφερνε καλύτερα οικονομικά και κοινωνικά από άλλες χώρες της περιοχής, που δεν είχαν ούτε πολέμους, ούτε πρόσφυγες, ούτε κυρώσεις, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η ΠΓΔΜ κλπ. Ετσι, προσπαθούν, με την πολεμική επιθετικότητα, ή με τις εκλογές, να φέρουν στο Βελιγράδι κυβερνήσεις υπάκουες. Αυτός είναι ο πρώτος σκοπός. Ο άλλος σκοπός έχει σχέση με το γεγονός πως η ΟΔ Γιουγκοσλαβίας βρίσκεται σε μία πολύ στρατηγική θέση στην Ευρώπη. Είναι γνωστή ως το «υπογάστριο» της Ευρώπης. Επιπλέον, είναι ένα σταυροδρόμι βασικών ευρωπαϊκών διαδρόμων, καναλιών, ποταμιών όπως ο Δούναβης, που είναι στρατηγικής κατεύθυνσης, και ο τρίτος λόγος είναι να συνεχιστεί η ανεμπόδιστη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία και Ευρασία.

- Ας πάμε τώρα στις επικείμενες γενικές εκλογές στο Μαυροβούνιο, που έχουν προγραμματιστεί για τις 22 του Απρίλη. Ορισμένοι θεωρούν πως διακυβεύονται πολλά πράγματα και δη περισσότερα από μία εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία.

- Πριν τις γιουγκοσλαβικές εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη και τις σερβικές εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, προβλήθηκε γενικώς η επιθυμία της ηγεσίας του Μαυροβουνίου να παραμείνει στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, αλλά πως δεν μπορεί να συνεχίσει υπό ένα δογματικό και μη δημοκρατικό καθεστώς στο Βελιγράδι. @@@@@@@@@Γι' αυτό προσπαθούν να κάνουν συνταγματικές αλλαγές, αλλά ακόμη και έτσι δε λένε πως θα φύγουν. @@@@@@@@@@@@@@Μετά τις λεγόμενες δημοκρατικές αλλαγές στο Βελιγράδι, η ηγεσία του Μαυροβουνίου κοινοποίησε πως δε θέλει να παραμείνει εντός της Ομοσπονδίας, πως η Γιουγκοσλαβία είναι σχήμα σερβικής κυριαρχίας, πως καμία ομοσπονδία στον κόσμο δεν υπάρχει που να είναι φτιαγμένη από δύο, ιδιαίτερα όταν ο ένας είναι μικρός και ο άλλος μεγάλος, και άλλα είδη επιχειρημάτων που δεν είναι σοβαρά για σώφρονες αναλυτές.

Τώρα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η ΕΕ, ορισμένοι ευρωπαϊκοί οργανισμοί λένε πως δε θέλουν την απόσχιση του Μαυροβουνίου. Ομως, ενώ το λένε αυτό, προσφέρουν λεφτά στην κυβέρνηση του Μαυροβουνίου, προσπερνώντας το Βελιγράδι και την Ομοσπονδία. Μ' αυτόν τον τρόπο, πρακτικά, ενθαρρύνουν την απόσχιση. Επιπροσθέτως, ορισμένες τέτοιες δυνάμεις έχουν προξενεία στην Ποντγκόριτσα, που συνεχίζουν να ενθαρρύνουν την απόσχιση! Ετσι, κανένας δε θα πρέπει να παραπλανάται και να βγάζει συμπεράσματα, κρίνοντας απ' ό,τι λένε δυνάμεις, όπως η ΕΕ ή οι ΗΠΑ, αλλά να βγάζουν συμπεράσματα απ' όσα κάνουν στην πραγματικότητα!

Στην πραγματικότητα και πολύ πρακτικά, εξακολουθούν να ενθαρρύνουν την απόσχιση του Μαυροβουνίου.

Τώρα, οι εκλογές που θα γίνουν τον Απρίλη, σίγουρα είναι μέρος αυτής της στρατηγικής, απόσχισης του Μαυροβουνίου. Μετά τις εκλογές, σχεδιάζουν δημοψήφισμα. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των εκλογών; Δεν ξέρω, είναι πολύ δύσκολο να προβλέψω. Ομως, σ' αυτήν την περίοδο δεν υπάρχουν καθόλου εχέγγυα και συνθήκες για ελεύθερη έκφραση των πολιτών του Μαυροβουνίου. Ολα τα μίντια ελέγχονται από την κυβέρνηση και υπάρχει μηδενική ελευθεροτυπία. Επιπλέον, έχουν μία μικρή ασταθή οικονομία, αλλά διαθέτουν μεγαλύτερη, νομίζω, αστυνομική δύναμη απ' ό,τι η Σερβία! Εχουν μία μηχανή, που μπορεί να είναι επαρκής για κάθε άλλο καθεστώς, πλην δημοκρατικού. Προφανώς, ενθαρρύνουν τους αποσχιστές, μην πράττοντας τίποτε.

Υπάρχει ακόμη μία πλευρά ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. Το Μαυροβούνιο είναι μικρή χώρα, αλλά έχει πολλές μικρές εθνικές μειονότητες. Αλβανική μειονότητα, μουσουλμανική που αποκαλείται βοσνιακή, κροατική μειονότητα καθολικού θρησκεύματος... Ολες οι μειονότητες, που ενθαρρύνουν την απόσχιση και όχι η πλειοψηφία των Μαυροβούνιων, που είναι οι Σέρβοι του Μαυροβουνίου, θα ψηφίσουν για απόσχιση. Ισως, όμως, αυτές οι μειονότητες, που δημοσίως υποστηρίζουν την απόσχιση, θα καθορίσουν την τύχη του Μαυροβουνίου και όχι οι Σέρβοι. Αυτό είναι η τραγωδία του Μαυροβουνίου, που ίσως πάρει λάθος δρόμο, όχι γιατί οι Μαυροβούνιοι θα αποφασίσουν, αλλά οι Αλβανοί, που θα δουν και θα βρουν την ευκαιρία να πάρουν ένα κομμάτι του Μαυροβουνίου για να το προσαρτήσουν στο σχέδιο της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας».... Εχουν, ήδη, δημοσίως οι Αλβανοί ταχθεί υπέρ της απόσχισης. Οι μουσουλμάνοι, που αυτοαποκαλούνται Βόσνιοι, θέλουν κάποιες περιοχές του Μαυροβουνίου να αποσχιστούν και να ενωθούν με το Σαράγεβο. Οι Κροάτες θέλουν μετά την απόσχιση να αποχωρήσουν και να ενωθούν με την Κροατία. Δεν πρόκειται για πραγματική τραγωδία; Η ίδια η υπόσταση και ύπαρξη του Μαυροβουνίου διακυβεύεται...

- Αναφορικά με το σάλο που προκλήθηκε πριν δύο μήνες στην Ευρώπη, σχετικά, δηλαδή, με τη χρήση ΝΑΤΟικών όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου. Νομίζετε πως πρόκειται για καθαρή υποκρισία; Μήπως θα έπρεπε να ανησυχούν νωρίτερα και προτού ρίξουν τις βόμβες κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας;

- Βέβαια! Εδώ στη Λευκή Βίβλο της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, που δημοσιεύτηκε στις 27 Μάη του 1999, υπάρχουν επίσημα έγγραφα από την έναρξη της ΝΑΤΟικής επίθεσης κατά της χώρας μας από τις 24 Μάρτη έως τις 24 Απρίλη. Στην εισαγωγή της Λευκής Βίβλου, προειδοποιούσαμε για τη χρήση ΝΑΤΟικών όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου και ζητούσαμε από το δικαστήριο του ΟΗΕ να καταδικάσει τη χρήση αυτών από τις 26 Μάη του 1999. Μετά προχωρήσαμε σε πολλές και ποικίλες ενέργειες. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έστειλε έγγραφα στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στην Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας και στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του ΟΗΕ στο Ναϊρόμπι. Ολοι ενημερώθηκαν για τις επιπτώσεις και τα ευρήματα όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου. Ολοι γνώριζαν, αλλά αντιδρούσαν υποκριτικά.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τον Απρίλη του 1999, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα, αρνήθηκε να παραδεχτεί τη χρήση τέτοιων όπλων στις επιδρομές. «Δεν είναι αλήθεια πως το ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου», έλεγε. Τώρα, τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τα γεγονότα παραδέχτηκε τη χρήση, αλλά υποστήριξε πως δεν είναι επικίνδυνα και πως κάτι τέτοιο δεν αποδεικνύεται επιστημονικά και ότι δεν πρόκειται να πληρώσουν αποζημιώσεις. Πρόκειται, όμως, για τη συνήθη τακτική του ΝΑΤΟ πρώτα να αρνείται και έπειτα να ελαχιστοποιεί τους κινδύνους...

Ομως, όταν οι στρατιώτες από χώρες της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ άρχισαν να πεθαίνουν από λευχαιμία και άλλους τύπους καρκίνου, τότε αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Τώρα, βλέπετε πως νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις συνέπειες, μόνον όταν αγγίζουν άμεσα τα συμφέροντά τους. Εως τότε, δε νοιάζονται για τις επιπτώσεις των όπλων, π.χ. πάνω στους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου που χτυπήθηκαν περισσότερο από όλους με όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου, ή τους Σέρβους και άλλους που χτυπήθηκαν. Παρ' όλα αυτά, αφήνουν τα ΜΜΕ να γράφουν γι' αυτό το ζήτημα για μία δύο βδομάδες και μετά θάβουν την υπόθεση στο ντουλάπι για να αποφύγουν τις εγκληματικές τους ευθύνες...

Θεωρώ, πάντως, ότι είναι καθήκον των επιστημόνων να παρουσιάσουν και να εξετάσουν αντικειμενικά το ζήτημα και να υποχρεώσουν τους υπεύθυνους να αναλάβουν τις ευθύνες τους ή να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτό που είναι σημαντικό τώρα είναι να υποχρεώσουμε ορισμένες κυβερνήσεις να πάρουν πρωτοβουλίες σε διεθνή φόρα, π.χ. στα Ηνωμένα Εθνη, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος να τεθούν υπό έλεγχο όλες οι ποσότητες ραδιενεργού οπλισμού, να τεθούν υπό διεθνή έλεγχο τα όπλα, ώστε, τελικώς, να εξαλειφθούν τέτοια πυρομαχικά και να βρεθούν τρόποι ελαχιστοποίησης της χρήσης τέτοιων όπλων στους λαούς. Επιπλέον, πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ, Κοινοβούλια, επιστήμονες πρέπει να κάνουν ακόμη πολλά, για να υποχρεώσουν συγκεκριμένες κυβερνήσεις να αναλάβουν τέτοιες πρωτοβουλίες.