Τα στοιχεία που περιέχει προαναγγέλλουν την αύξηση της φοροληστείας σε βάρος του λαού, τη μείωση σε μισθούς και συντάξεις, την αύξηση των εισφορών για την Κοινωνική Ασφάλιση, τη μείωση των δαπανών για Υγεία, Πρόνοια και Παιδεία, προκειμένου να ενισχυθούν με νέα προνόμια και χρήμα οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Μιλώντας στην Επιτροπή, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, τόνισε για τον προϋπολογισμό που κατάρτισε η κυβέρνηση ότι αυτό «που εξυπηρετεί είναι τις επιμέρους στοχεύσεις της εγχώριας αστικής τάξης, σε μια κατεύθυνση απομείωσης του χρέους για να απελευθερώσει κεφάλαια για τη χρηματοδότηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων και του κεφαλαίου συνολικότερα». Υπογράμμισε, παράλληλα, ότι η κατάρτισή του γίνεται μέσα στο έδαφος των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που γίνονται εντονότεροι όσο δεν υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης.

Στη βάση αυτή, επισήμανε, η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική των προκατόχων της, προσπαθώντας να «πιάσει» τους στόχους που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο, το οποίο ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ, τους στόχους της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και της προώθησης «των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις, η καπιταλιστική ανάκαμψη».

Ετσι, «το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού περιλαμβάνει αύξηση των δημοσίων εσόδων κατά 3,1 δισ. ευρώ, η οποία θα προέλθει ουσιαστικά και από την αύξηση της άμεσης φορολογίας, αλλά ιδιαίτερα από την αύξηση της έμμεσης φορολογίας (...) Δηλαδή, το κύριο βάρος της φορολογικής πολιτικής - της εισοδηματικής πολιτικής, θα κληθούν να το πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα. Αρα, στα ήδη φορολογικά βάρη, τα οποία σηκώνουν, θα επωμιστούν και άλλα παραπάνω, γιατί αυτά τα νέα μέτρα λειτουργούν συμπληρωματικά στη φορολογική επίθεση που είχαν δεχθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια».

«Από την άλλη», πρόσθεσε, «περιλαμβάνεται μείωση των δαπανών περίπου κατά 1 δισ. ευρώ, που θα προέλθει κατά κύριο λόγο από τη μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις».

Οσο για τα 871 εκ. ευρώ που περιλαμβάνονται ως «κοινωνικό πακέτο», ο Ν. Καραθανασόπουλος επισήμανε ότι όταν έχουν λεηλατηθεί τα λαϊκά στρώματα, «τότε δεν μιλάμε για ελάφρυνση ούτε για αναδιανομή, αλλά για προσπάθεια να ανακόψουνε την τεράστια κατρακύλα, την τεράστια αύξηση των ποσοστών φτώχειας σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα».

«Την ίδια στιγμή», τόνισε, «σε περίπτωση μη επιτυχίας των συγκεκριμένων στόχων που προβλέπονται στον κρατικό προϋπολογισμό, υπάρχει από πάνω η δαμόκλειος σπάθη του αυτόματου δημοσιονομικού κόφτη, σε περίπτωση αποκλίσεων και τα μέτρα θα αφορούν κατά 45% σε μειώσεις μισθών, κατά 15% μείωση συντάξεων, κατά 20% αύξηση των έμμεσων φόρων και κατά 20% μείωση των δαπανών. Εξαιρούνται βέβαια οι δαπάνες, που αφορούν το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τα Αναπτυξιακά Προγράμματα, δηλαδή δαπάνες οι οποίες αφορούν τις ανάγκες εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου».

Από αυτήν την άποψη, υπογράμμισε, ο Κρατικός Προϋπολογισμός «είναι ένας άδικος, ταξικός προϋπολογισμός, που κάνει μια αναδιανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου».

Σε αυτήν την πραγματικότητα, τόνισε, συντρίβεται η κυβερνητική προπαγάνδα «περί ισότητας στα βάρη, δηλαδή περί δίκαιης κατανομής των βαρών», ότι «μπαίνουμε πλέον στον ενάρετο κύκλο μιας δίκαιης ανάπτυξης».

Χαρακτήρισε επίσης «παταγώδες ψέμα» το κυβερνητικό «αφήγημα» ότι η όποια ελάφρυνση του κρατικού χρέους θα οδηγήσει σε ανακούφιση τα λαϊκά στρώματα. «Η όποια ανακούφιση του κρατικού χρέους» τόνισε, «προϋποθέτει τη λήψη νέων, βαρβάρων και αντιλαϊκών μέτρων. Αλλωστε, η δεύτερη αξιολόγηση που αποτελεί προϋπόθεση για να συζητηθεί η ανακούφιση του κρατικού χρέους περιλαμβάνει νέα τέτοια αντιλαϊκά μέτρα, όπως είναι για παράδειγμα η περαιτέρω "απελευθέρωση" της αγοράς εργασίας».

«Εμείς, λέμε καθαρά», κατέληξε ο Ν. Καραθανασόπουλος, «ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία διέξοδος προς όφελος του λαού με τη συγκεκριμένη πολιτική που έχει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, στα πλαίσια της ΕΕ και των στρατηγικών της επιλογών (...) Η μοναδική διέξοδος είναι η σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, η οργάνωση της λαϊκής πάλης για αναπλήρωση των απωλειών, αλλά και ταυτόχρονα, να σηματοδοτήσει το πέρασμα στην αντεπίθεση, σημαδεύοντας τον πραγματικό υπεύθυνο, το καπιταλιστικό σύστημα».

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, ανέφερε ότι οι συζητήσεις για το κρατικό χρέος συνεχίζονται και πως «πολλοί παίχτες δουλεύουν για λύση», ενώ ισχυρίστηκε ότι «δεν είναι καθόλου προφανές ότι το ΔΝΤ επιθυμεί και άλλο πρόγραμμα πλέον του υφιστάμενου». Στην πραγματικότητα, βέβαια, η συμμετοχή του ΔΝΤ προϋποθέτει την υπογραφή «συμπληρωματικού» μνημονίου...

Πρόσθεσε, τέλος, ότι «η κυβέρνηση αυτή δεν έχει αφήγημα success story. Το αφήγημά μας είναι, πώς μπορούμε να ξαναφέρουμε την ανάπτυξη, αλλά κυρίαρχα, πώς αυτή θα ενσωματώνει εμπράκτως τις κοινωνικές δυνάμεις που η κυρίαρχη ελίτ έχει απεμπολήσει»...

«Κριτική» από τη σκοπιά του κεφαλαίου και με άξονα την «αναγκαιότητα» των μνημονίων, επιχειρεί το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, σχετικά με το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017.

Η σχετική έκθεση που δημοσιοποιήθηκε χτες περιέχει σειρά «αστερίσκων» και «αβεβαιοτήτων» γύρω από την επίτευξη των αντιλαϊκών στόχων, αλλά και για το συνολικό μείγμα, που, όπως εκτιμά, έχει «έντονα υφεσιακό χαρακτήρα, μολονότι η υφεσιακή επίπτωση μπορεί εν μέρει να εξουδετερωθεί με την αλλαγή του οικονομικού κλίματος λόγω ολοκλήρωσης των αξιολογήσεων».

Μεταξύ άλλων, το Γραφείο Προϋπολογισμού εντοπίζει «αδυναμίες» και «αβεβαιότητες», όπως:

-- Το προσχέδιο προϋπολογισμού έχει «βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα» και «δεν εντάσσεται σε μια μεσο-μακροπρόθεσμη στρατηγική, καθώς η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα καταρτίσει το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής.

-- Χαρακτηρίζεται από τη «φοροκεντρική λιτότητα» που δημιουργεί «ασφυκτικό περιβάλλον στην υπό ανάκαμψη οικονομία, επιτείνοντας την ύφεση ή περιορίζοντας τις προοπτικές ανάκαμψης».

-- Οι προβλέψεις για ενίσχυση της ιδιωτικής κατανάλωσης (1,8%) χαρακτηρίζονται «αρκετά αισιόδοξες». Αντίθετα, η προβλεπόμενη αύξηση των επενδύσεων (9,1%) μπορεί να «θεωρηθεί εφικτή», λόγω «της χαμηλής βάσης του 2016» (δηλαδή ποσοστιαία φαίνεται μεγάλη αλλά ποσοτικά δεν είναι). Προϋπόθεση, λένε, για την επίτευξή της είναι η ορθή χρήση των «εργαλείων» (ΕΣΠΑ, πακέτο Γιούνκερ κ.ά.), να ολοκληρωθούν «σημαντικές αποκρατικοποιήσεις», να «αποδώσει ο νέος αναπτυξιακός νόμος» κ.ά.

-- Η «υπερφορολόγηση» εκτιμούν ότι θα οδηγήσει σε «μείωση των εσόδων του κράτους από άμεσους και έμμεσους φόρους, τόσο σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη όσο και με τους στόχους που έχουν τεθεί». Εμμεσα, ανοίγεται ζήτημα ενεργοποίησης του «δημοσιονομικού κόφτη», καθώς όπως χαρακτηριστικά τονίζεται «τίθεται εύλογα το ζήτημα της πολύ μικρότερης από το αναμενόμενο απόδοσης των δημοσιονομικών παρεμβάσεων».

-- Επισημαίνεται ότι «πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη του Ασφαλιστικού, η διατηρησιμότητα του οποίου, σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις,δεν έχει διασφαλιστεί παρά τις τελευταίες αλλαγές». Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, «δείχνουν» νέες αντιασφαλιστικές παρεμβάσεις...