Αλλά, αν η ηγετική ομάδα είχε το κουράγιο να στρέψει το βλέμμα της, λίγο πιο πέρα από τις πολυτελείς αίθουσες του «Αστέρα», θα καταλάβαινε ότι οι 600.000 άνεργοι, το 25% του πληθυσμού, που ζει σε συνθήκες φτώχειας, το 70% των συνταξιούχων που ζουν κάτω από τα όρια φτώχειας δεν είναι μόνο στατιστική. Δεν μπορεί να είναι κάποιοι αριθμοί. Είναι μια ζοφερή πραγματικότητα, αλλά και θλιβερή προειδοποίηση γι' αυτό που θ' ακολουθήσει. Αυτή η πραγματικότητα - δυστυχώς για την πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας- έχει και τη δική της υπογραφή. Φέρνει και τη δική της σφραγίδα.

Γιατί, πέρα από την πολιτική της κυβέρνησης και τις επιδιώξεις της εργοδοσίας υπάρχει και η δική της τακτική που με τη συναίνεση και την υποταγή της πρόσφερε τα μέγιστα, ώστε αυτά να γίνουν πράξη.

Σε εντελώς αντίθετη πορεία ήταν αυτά τα τρία χρόνια η δράση της ΔΑΣ. Σαν κόκκινη κλωστή η αγωνιστική της τροχιά, έβαλε τα όρια, ανάμεσα στην πολιτική που υποτάσσει τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και στην πολιτική που αταλάντευτα υποτάσσει τη δράση της στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων. Στα τρία αυτά χρόνια μέσα στα συνδικάτα όπως και σ' όλη την πολιτική ζωή του τόπου συγκρούστηκαν αυτές οι δυο γραμμές.

Το ζητούμενο σήμερα, είναι η ενίσχυση του ταξικού ρεύματος στα συνδικάτα, η αποδυνάμωση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, η ήττα των αντιλήψεών του στη συνείδηση των εργαζομένων. Για τις δυνάμεις της ΔΑΣ, το συνέδριο θα είναι ακόμα ένα βήμα, για να ξεμπροστιαστεί και να καταδικαστεί η «πλατφόρμα» της «κοινωνικής συναίνεσης», του «κοινωνικού εταιρισμού» του δήθεν εφικτού και «ρεαλιστικού» που με στοχοπροσήλωση υπηρέτησαν ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση».

Αλλά λόγο στο συνέδριο δεν έχουν μόνο οι παρατάξεις και η όποια συνδικαλιστική ένταξη. Λόγο και προσωπική ευθύνη έχουν όλοι οι αντιπρόσωποι. Στην κρίσιμη αυτή καμπή, μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας κανένας αντιπρόσωπος που προβληματίζεται, που αμφισβητεί την πολιτική της κυβέρνησης, που αντιλαμβάνεται σε τι ολισθηρό δρόμο οδηγεί τα συνδικάτα ο «κοινωνικός διάλογος» δεν πρέπει να δείξει ανοχή στις δυνάμεις που συγκροτούν την πλειοψηφία. Οσοι νιώθουν ότι «δεν πάει άλλο», με αυτή την πολιτική, τώρα είναι η ώρα να ξεπεράσουν τους ενδοιασμούς τους να ξεφύγουν από «δεσμεύσεις», ν' αγνοήσουν τις απειλές και να ενισχύσουν το συνδυασμό της ΔΑΣ.

Να ενισχύσουν αυτούς που και αύριο, θα τους βρουν στη διαδήλωση και στη διαμαρτυρία, στην απεργία και στη συνέλευση. Θα τους συναντήσουν μέσα στις γραμμές ενός ισχυρού ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε η εργατική τάξη, αλλά και ο τόπος. Θα τους βρουν στους δρόμους του αγώνα που θα κριθεί το δίκιο. Σε διαδικασίες πραγματικής αγωνιστικής ενότητας.

Η ΔΑΣ με τις θέσεις και τις πρωτοβουλίες της δείχνει το δρόμο. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις πλατύτερες δυνάμεις, να πορευτούν μαζί, να οργανώσουν την πάλη, να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους και απορρίπτοντας τον «κοινωνικό διάλογο» να υπερασπίσουν και να διευρύνουν τα εργατικά δικαιώματα.

Σήμερα στο «Ρ» τέσσερις συνδικαλιστές, σύνεδροι στο 30ό συνέδριο καταθέτουν τον προβληματισμό τους για το επικείμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ.