Αγρότες σε μπλόκο της Μεσσηνίας τον περασμένο Γενάρη

Πέρα από την πλούσια συζήτηση για το ρόλο που καλείται να παίξει η Ομοσπονδία στην αναζωογόνηση και το συντονισμό των Αγροτικών Συλλόγων της περιοχής, αλλά και στην ίδρυση νέων, αυτό που ξεχώρισε στο ιδρυτικό της συνέδριο ήταν η υιοθέτηση των αιτημάτων της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων και η συμμετοχή αντιπροσώπου της Ομοσπονδίας, λίγες μέρες μετά, στη μαζική πανελλαδική σύσκεψη που έγινε στη Νίκαια της Λάρισας.

Την πρωτοβουλία για την ίδρυση της Ομοσπονδίας και την ανασύσταση ανενεργών Αγροτικών Συλλόγων, μαζί με τη δημιουργία νέων, ανέλαβαν οι Αγροτοκτηνοτροφικοί Σύλλογοι Αργολίδας, Αρκαδίας, Κορινθίας, Λακωνίας, Μεσσήνης και Μεσσηνίας.

Οπως σημείωναν σε κοινή τους ανακοίνωση, «εμείς, οι έξι Αγροτικοί Σύλλογοι από όλους τους νομούς της Περιφέρειας Πελοποννήσου, έχοντας κατανοήσει μέσα από τους αγώνες την ανάγκη της οργανωμένης πάλης και της ανασυγκρότησης του αγροτικού κινήματος, συντονίζουμε τη δράση μας ενάντια στο ξεκλήρισμά μας (...) Καλούμε όλους τους Αγροτικούς, Κτηνοτροφικούς και Αλιευτικούς Συλλόγους που δραστηριοποιούνται στην Πελοπόννησο να συμμετάσχουν από κοινού στο εγχείρημά μας (...) Η ΟΑΣΠΠ δημιουργείται ώστε να συμβάλει στην παραπάνω κατεύθυνση οργάνωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς στην Πελοπόννησο».

Η ίδρυση της ΟΑΣΠΠ αποτελεί σημαντικό βήμα στην προσπάθεια οργάνωσης όλων των φτωχών αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων, μελισσοκόμων σε ζωντανούς, δραστήριους Αγροτικούς Συλλόγους. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς το προηγούμενο διάστημα σε όλη την Ελλάδα, επιβεβαίωσαν αυτήν την αναγκαιότητα και ταυτόχρονα έδειξαν πιο ξεκάθαρα ότι όλοι οι αγρότες δεν είναι το ίδιο. Υπάρχουν οι μικροί και μεσαίοι, από τη μία, και από την άλλη οι μεγαλοαγρότες και οι πολυεθνικές, δηλαδή αυτοί που εποφθαλμιούν την πίτα που θα δημιουργήσει το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών από τις πολιτικές της ΚΑΠ της ΕΕ και της κυβέρνησης.

Είναι αυτές οι δυνάμεις που στους αγώνες του προηγουμένου διαστήματος είχαν διεκδικήσεις και αιτήματα όπως ο διαχωρισμός των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα και μη», με αυστηρότερα κριτήρια, που το υλοποίησε η κυβέρνηση, στοχεύοντας στην πιο γρήγορη συγκέντρωση γης και παραγωγής στα χέρια λίγων.

Σήμερα είναι φανερό ακόμη και σε αυτούς που καλοπροαίρετα πίστευαν ότι θα τους βοηθήσει αυτός ο διαχωρισμός, ότι κανένα όφελος δεν θα έχουν οι ίδιοι από τη καταστροφή και το ξεκλήρισμα των φτωχότερων αγροτών. Ούτε φτηνότερα αγροεφόδια θα έχουν, ούτε μικρότερη φορολογία ή ασφαλιστικές εισφορές, ούτε καλύτερες τιμές στα προϊόντα τους. Επίσης, όχι μόνο δεν θα παίρνουν μεγαλύτερες ενισχύσεις, αλλά θα υπάρξει παραπέρα μείωσή τους με την εφαρμογή αυτού του διαχωρισμού.

Ολα αυτά τα χρόνια, με όλες τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν, και τη σημερινή, με κοινή συνισταμένη την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η μικρομεσαία αγροτιά πανελλαδικά και στην Πελοπόννησο ειδικότερα, βρίσκεται σε τροχιά πτώχευσης και εγκατάλειψης της παραγωγής.

Η ΚΑΠ της ΕΕ μέχρι το 2020 έχει διακηρυγμένο στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας στον αγροτικό τομέα, μέσα από την «οικονομική μεγέθυνση». Δηλαδή, στόχος τους είναι να εξυπηρετηθεί πιο γρήγορα η παραπέρα ανάπτυξη και κερδοφορία των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών επιχειρήσεων, συγκεντρώνοντας γη, παραγωγή και εμπορία των αγροτικών προϊόντων, μέσα από τη συρρίκνωση ή την καταστροφή των μικρών και μεσαίων εκμεταλλεύσεων. Το ίδιο συμβαίνει και με την καταστροφή της παράκτιας αλιείας, για να ενισχυθούν οι ιχθυοκαλλιέργειες.

Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με πολλά μέσα και από πολλές μεριές. Ενα παράδειγμα είναι η οικονομική εξόντωση των μικρομεσαίων αγροτών με την υψηλή φορολογία, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, και η σημερινή, με το τρίτο μνημόνιο.

Επίσης, το κόστος παραγωγής είναι πολύ υψηλό. Η αύξηση του ΦΠΑ στο 24% σε λιπάσματα, αγροεφόδια, ζωοτροφές, συντελεί στην αδυναμία πολλών μικρών αγροτοκτηνοτρόφων να καλλιεργήσουν και στο να υποσιτίζονται τα κοπάδια τους. Η αύξηση του αγροτικού πετρελαίου και του αγροτικού ρεύματος μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το κόστος παραγωγής, ενώ δεν γίνεται λόγος για έργα και υποδομές που θα βοηθούσαν τις καλλιέργειες, όπως π.χ. το νερό του Αναβάλλου που θα έφτανε να αρδεύσει σχεδόν όλη την Πελοπόννησο, χάνεται όμως στη θάλασσα.

Σε πολλά προϊόντα είναι ασύμφορες οι καλλιέργειες και, σε συνδυασμό με τις μεγάλες μειώσεις των ενισχύσεων, εγκαταλείπονται. Οι μεγαλέμποροι και οι μεσάζοντες θησαυρίζουν, αφού αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές (πορτοκάλια 6 λεπτά, σταφίδα 60 λεπτά, πατάτες 15 - 20 λεπτά, αρνί 2 ευρώ) και πωλούν πανάκριβα.

Παράλληλα, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, έγιναν στην Πελοπόννησο απανωτές ζημιές από τα καιρικά φαινόμενα (χαλάζι, πλημμύρες, νόσους στα αμνοερίφια κ.τ.λ.). Για κάποιες από αυτές, το αρμόδιο υπουργείο και ο ΕΛΓΑ δεν δίνουν αποζημιώσεις ή στην καλύτερη περίπτωση αυτές είναι κάτω από την οικονομική χασούρα. Τα κλιμάκια των γεωπόνων καθυστερούν, είτε γιατί είναι λίγο το προσωπικό, είτε γιατί είναι απλήρωτοι και δικαίως απεργούν, όπως έκαναν πρόσφατα, με αποτέλεσμα όταν πηγαίνουν για τον έλεγχο και την καταγραφή, να μη φαίνεται το πραγματικό ύψος των ζημιών.

Συζητώντας αυτά τα ζητήματα με τους αγρότες της περιοχής και αναδεικνύοντας τις πραγματικές αιτίες, αλλά προπάντων μέσα από την ίδια τη συμμετοχή των αγροτών στους αγώνες του περασμένου χειμώνα, που τους εξόπλισε με νέα πείρα, πρωτόγνωρη για πολλούς απ' αυτούς, ωρίμασε η ανάγκη της καλύτερης και πιο σταθερής οργάνωσης, με την ανασύσταση ή τη συγκρότηση Αγροτικών Συλλόγων και τον συντονισμό τους μέσα από την ίδρυση Ομοσπονδίας.

Αντικειμενικά, το πλαίσιο πάλης που υιοθέτησαν η Ομοσπονδία και οι Αγροτικοί της Σύλλογοι, φέρνει τους μικρομεσαίους αγρότες αντιμέτωπους όχι μόνο με την κυβέρνηση και τους αγροτοκαπιταλιστές, αλλά και με εκείνες τις δυνάμεις που παρεμβαίνουν για λογαριασμό τους στους αγώνες των αγροτών. Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν προκαλεί εντύπωση το μένος με το οποίο επιτίθενται στους Αγροτικούς Συλλόγους που πήραν την πρωτοβουλία για την ίδρυση της ΟΑΣΠΠ και την ίδια την Ομοσπονδία, προσπαθώντας να εμποδίσουν την μαζικοποίησή της.

Τι λένε αυτοί οι γνωστοί σε όλους αγροτοπατέρες; Διαδίδουν ότι η Ομοσπονδία και οι Σύλλογοι είναι «κομματικοί». Ενοχλούνται από το γεγονός ότι εκατοντάδες μικρομεσαίοι αγρότες της περιοχής αποφασίζουν να οργανωθούν και να παλέψουν με βάση το πραγματικό τους συμφέρον, αναγνωρίζοντας στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών την πραγματική απειλή για την ίδια την επιβίωσή τους.

Ενοχλούνται από το γεγονός ότι τα κόμματα που στηρίζουν αυτούς τους αγροτοπατέρες, οι οποίοι κατά τα άλλα κυκλοφορούν ως «ανεξάρτητοι», αποκαλύπτονται ολοένα και περισσότερο στα μάτια των μικρομεσαίων αγροτών, που τα δοκίμασαν από την καλή κι από την ανάποδη, σαν κυβέρνηση και σαν αντιπολίτευση.

Δεν διστάζουν, μάλιστα, να διαδίδουν βρωμιές και συκοφαντίες στους αγρότες, ότι τάχα τα 68 Μπλόκα που συσπειρώθηκαν με το πλαίσιο της Πανελλαδικής Επιτροπής άφησαν τον αγώνα στη μέση και έκαναν πίσω. «Παλιά ξινά σταφύλια» και ψευτιές που δοκιμάστηκαν την περίοδο που κορυφώνονταν οι κινητοποιήσεις του περασμένου Φλεβάρη, αλλά «πήγαν άπατες».

Και πώς να μην πάνε, αφού οι αγρότες έβλεπαν τα μπλόκα της Πανελλαδικής Επιτροπής να πρωτοστατούν στον αγώνα, να εξαντλούν κάθε μέσο και μορφή για να αυξήσουν την πίεση στην κυβέρνηση, να παλεύουν με την αλληλεγγύη των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, να οργανώνουν μεγαλειώδες πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, να συντονίζονται και να συζητούν συλλογικά την οργάνωση της πάλης.

Αυτά τα στοιχεία είναι που καταξίωσαν στα μάτια και στη συνείδηση της μικρομεσαίας αγροτιάς την πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, που γεννήθηκε μέσα στο καμίνι των αγώνων, όταν οι διάφοροι γυρολόγοι των μεγαλοαγροτών είτε συνωστίζονταν στις εισόδους των υπουργείων, είτε έδιναν το σύνθημα της άρον άρον αποχώρησης από τα Μπλόκα, είτε φορούσαν γραβάτες για να πιάσουν καρέκλες στη ...νέα ΠΑΣΕΓΕΣ, καλλιεργώντας κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας ότι τίποτα δεν βγαίνει με τους αγώνες και άλλα παρόμοια.

Η μικρομεσαία αγροτιά χρειάζεται να διαχωριστεί εντελώς από αυτές τις δυνάμεις και τα συμφέροντα που υπηρετούν, να χαράξει το δικό της σχέδιο. Η ίδρυση της Ομοσπονδίας στην Πελοπόννησο θα βοηθήσει σ' αυτήν την κατεύθυνση, αξιοποιώντας την πείρα από τη συγκρότηση τεσσάρων νέων Συλλόγων τον τελευταίο χρόνο στην Πελοπόννησο. Σύλλογοι που ήταν πρωτεργάτες στα μπλόκα, δείχνοντας με αισιοδοξία και αντοχή το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η μικρομεσαία αγροτιά, τον δρόμο του αγώνα, σε ρήξη με την πολιτική της ΚΑΠ και της κυβέρνησης.

Είναι, επίσης, ενθαρρυντικό το γεγονός ότι στις πρόσφατες εκλογές του Συλλόγου της Μεσσήνης ψήφισαν 225 αγροτοκτηνοτρόφοι, παραμερίζοντας τις φωνές της διάσπασης, της συναίνεσης και της υποταγής. Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν τις δυνατότητες που υπάρχουν. Η ίδρυση της Ομοσπονδίας αποτέλεσε γενναίο, αλλά ώριμο βήμα κι αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να δυναμώσει και άλλο η δουλειά. Να γίνουν πολλές νέες εγγραφές στους Συλλόγους, να πυκνώσουν οι περιοδείες και οι συσκέψεις στα χωριά, να ενημερωθούν οι αγρότες για τις θέσεις της Ομοσπονδίας, την ανάγκη να τη στηρίξουν με συμμετοχή στους Αγροτικούς Συλλόγους.

Να παρθούν αγωνιστικές πρωτοβουλίες από την Ομοσπονδία και να πρωτοστατήσει, ώστε να στηθούν και άλλοι Σύλλογοι και Επιτροπές Αγώνα. Με σχέδιο, αποφασιστικότητα και επιμονή, η ΟΑΣΠΠ μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της μικρομεσαίας αγροτιάς στην Πελοπόννησο και στο δυνάμωμα της συμμαχίας με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις, βάζοντας στο περιθώριο τις δυνάμεις του συμβιβασμού και του εκφυλισμού του κινήματος, σφραγίζοντας με τη δράση της τους αγώνες που έρχονται!