ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

Σύσσωμος ο κουβανικός λαός αποχαιρέτησε τον ηγέτη του

Σήμερα η κηδεία του Φιντέλ στο Σαντιάγκο ντε Κούβα

Οι νέοι φοιτητές έδωσαν το δικό τους μαζικό «παρών»

Το δρόμο για την επιστροφή στην πόλη απ' όπου ξεκίνησε τον επαναστατικό αγώνα, το Σαντιάγκο ντε Κούβα, πήρε από την Τετάρτη το πρωί ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, που «έφυγε» στα 90 του χρόνια στις 25 Νοέμβρη. Είχε προηγηθεί ο αποχαιρετισμός του από το λαό της πρωτεύουσας, Αβάνα, που κατέκλυσε την Πλατεία της Επανάστασης και στη συνέχεια έδωσε τη σκυτάλη στις άλλες πόλεις. Σε αυτές τις 9 μέρες του πένθους που ολοκληρώνονται σήμερα, εκατομμύρια ανθρώπων όλων των ηλικιών πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες, συνοδεύοντας την πομπή με την τέφρα του Φιντέλ καθ' οδόν για το κοιμητήριο της Σάντα Ιφιγένια στο Σαντιάγκο, εκεί που έχουν ταφεί και οι εθνικοί ήρωες Χοσέ Μαρτί, Αντόνιο Μασέο, αλλά και οι 32 αγωνιστές επαναστάτες που στις 26 Ιούλη του 1953 έπεσαν στην επίθεση ενάντια στους στρατώνες της Μονκάδα στο Σαντιάγκο. Σε αυτή την πρώτη ένοπλη επίθεση στο στρατό της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα, της οποίας ηγήθηκε ο Φιντέλ και αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στην πορεία προς τη νίκη της Επανάστασης.

Η πομπή προς ανάμνηση του «Καραβανιού της Ελευθερίας», που ξεκίνησε από την πρώτη πόλη που απελευθερώθηκε από τον επαναστατικό στρατό, το Σαντιάγκο, την 1η Γενάρη του 1959 και έφτασε στην Αβάνα στις 8 Γενάρη με επικεφαλής τον Φιντέλ, τώρα σε αντίστροφη πορεία διέσχισε 13 από τις 15 επαρχίες της χώρας και έφτασε το Σάββατο στο Σαντιάγκο ντε Κούβα, όπου το βράδυ αναμενόταν να γίνει η τελευταία εκδήλωση αποχαιρετισμού, με κεντρικό ομιλητή τον Πρόεδρο της χώρας και Πρώτο Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, Ραούλ Κάστρο.

Η πομπή με την τέφρα του Φιντέλ περιδιαβαίνει την Κούβα που αγάπησε και ο λαός ανταποκρίνεται μέρα και νύχτα πλημμυρίζοντας τους δρόμους

Σε όλους τους σταθμούς ήταν έντονοι οι συμβολισμοί, παλιοί μαχητές του αντάρτικου στρατού είχαν να θυμηθούν τη συνάντησή τους με τον Φιντέλ, κάθε πόλη και χωριό τη δική της ιστορία.

Στη Σάντα Κλάρα η τεφροδόχος αποτέθηκε στο μαυσωλείο που βρίσκονται τα οστά του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και των συντρόφων του, που έπεσαν μαχόμενοι στα βουνά της Βολιβίας. Μια τελευταία «συνάντηση» των μαχητών για τα δίκια των λαών. Σε όλες τις επαρχίες, Ματάνσας, Σιενφουέγκος, Βίγια Κλάρα, Σάνκτι Σπίριτους, Σιέγο ντα Αβιλά, Καμαγκουέι, Λας Τούνας, Ολγκίν, Γκράνμα, το σύνθημα κοινό: «Ο Φιντέλ είμαστε εμείς» και «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος».

Την Παρασκευή, επίσης, μαζί με τον αποχαιρετισμό του Φιντέλ, η Κούβα τίμησε και την 60ή επέτειο του ερχομού του πλοιάριου «Γκράνμα» στις 2 Δεκέμβρη του 1956 από το Μεξικό στην Κούβα. Του πλοιάριου που σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο της Επανάστασης στην Αβάνα και το οποίο έχει τη δική του θέση στην ιστορία της Κούβας, αφού μετέφερε τους 82 νέους αγωνιστές, από τους οποίους κατάφεραν να επιζήσουν από την ενέδρα του στρατού της δικτατορίας μόνο 12. Ανάμεσά τους οι ηγέτες της Επανάστασης, ο Φιντέλ και ο Ραούλ Κάστρο, ο Αργεντίνος Ερνέστο Γκεβάρα Ντε λα Σέρνα (ο θρυλικός Τσε), ο Καμίλο Σιενφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα. Αυτοί, μαζί με το Κίνημα της 26ης Ιούλη, με την ηγεσία του Φρανκ Πάις, το Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα, όπως είχε μετονομαστεί το ΚΚ Κούβας και το Επαναστατικό Διευθυντήριο από αγωνιστές φοιτητές, άνδρωσαν τον επαναστατικό στρατό και «πατώντας» στη συστηματική προετοιμασία των κομμουνιστών στις πόλεις, στους χώρους δουλειάς και την ύπαιθρο, έφτασαν στη νίκη της Επανάστασης.

Η εικόνα αυτή του Φιντέλ να ατενίζει από τη Σιέρα Μαέστρα το μέλλον, βρισκόταν παντού όπου του αποδίδονταν τιμές

This content is subject to cop

Από την εισήγηση στο 1ο Συνέδριο του ΚΚ Κούβας

Στο πρώτο Συνέδριο όπου επανασυστάθηκε το ΚΚ Κούβας, το Δεκέμβρη του 1975, ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο στην εισήγηση - απολογισμό εκτιμά την εξέλιξη της επανάστασης (όλη η εισήγηση υπάρχει στις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1976). Αξίζει να θυμηθούμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Ταυτόχρονα, εμείς καταλαβαίναμε θαυμάσια όλες τις δυσκολίες κι όταν μπήκαμε στην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας, στις 8 Γενάρη 1959, δηλώσαμε: "Ζούμε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας μας. Η τυραννία έπεσε. Απέραντη είναι η λαϊκή χαρά. Εχουμε όμως ακόμα πολλά να κάνουμε. Δεν έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από δω και μπρος όλα θα είναι εύκολα. Ισως στο μέλλον όλα θα 'ναι ακόμα πιο δύσκολα"»...

«Ενα από τα πρώτα μέτρα της Επανάστασης υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των βασικών ενόχων για τα εγκλήματα που έγιναν από τη δικτατορία του Μπατίστα... Αυτό που αποτελούσε στοιχειώδη πράξη δικαιοσύνης, που το ζητούσε ομόφωνα ο λαός μας, προκάλεσε τη λυσσασμένη εκστρατεία του ιμπεριαλιστικού Τύπου ενάντια στην Επανάσταση... Ωστόσο, η χώρα βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση: οι τιμές της ζάχαρης παρέμεναν χαμηλές, ενώ τα συναλλαγματικά αποθέματα τα είχε κατακλέψει η τυραννία. Καθώς ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός παρακολουθούσε αυτό το πρόγραμμα επιτεύξεων με όλο και μεγαλύτερη εχθρότητα, οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις εμπορικές τους πιστώσεις. Αυτό είχε σημαντική αρνητική επίδραση στις απαραίτητες για τη χώρα εισαγωγές. Ετσι, η Επανάσταση αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα οικονομίας. Αυτό όμως δεν το έκανε σε βάρος των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, όπως γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Σταμάτησαν οι εισαγωγές των περιττών ειδών και καθιερώθηκε ισότιμη κατανομή των βασικών προϊόντων. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δίκαια, ριζικά και αναγκαία μέτρα που πήρε η Επανάσταση, η οποία είχε μπροστά της έναν απελπισμένο αγώνα επιβίωσης.

Ταυτόχρονα, δημεύτηκαν χωρίς καθυστέρηση όλα τα παράνομα αποκτημένα υλικά αγαθά που βρίσκονταν στα χέρια των αξιωματούχων του αιματοβαμμένου καθεστώτος...».

«Τα πολιτικά κόμματα που υπηρέτησαν τους καταπιεστές διαλύθηκαν.

Η διεφθαρμένη και πουλημένη ηγεσία των συνδικάτων απομακρύνθηκε και τα δικαιώματα των εργαζομένων αποκαταστάθηκαν.

Στις 3 Μάρτη 1959 η Κουβανική Εταιρεία Τηλεφώνων - γιάγκικο μονοπώλιο - που είχε αναμειχθεί στις βρώμικες υποθέσεις της τυραννίας σε βάρος των συμφερόντων του λαού, μπήκε κάτω από κρατικό έλεγχο.

Στις 6 Μάρτη ψηφίστηκε νόμος που μείωσε κατά 50% τα υψηλά ενοίκια που πλήρωνε ο λαός, μέτρο που ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό στον πληθυσμό των πόλεων και δημιούργησε πραγματική αναταραχή στους αστικούς κύκλους.

Στις 21 Απρίλη όλες οι πλαζ της χώρας κηρύχτηκαν ελεύθερες για τη χρήση του λαού και καταργήθηκαν έτσι τα προνόμια και οι μισητές διακρίσεις που είχε επιβάλει η αστική τάξη σε πολλούς από αυτούς τους τόπους αναψυχής.

Στις 17 Μάη ψηφίστηκε η πρώτη Αγροτική Μεταρρύθμιση. Αυτό το αποφασιστικό, αναγκαίο και δίκαιο μέτρο, μας έβαλε άμεσα αντιμέτωπους όχι μόνο με την ντόπια ολιγαρχία, αλλά και με τον ιμπεριαλισμό, γιατί πολλές αμερικάνικες επιχειρήσεις είχαν στην ιδιοκτησία τους πελώριες εκτάσεις με τα πιο γόνιμα εδάφη της χώρας, κυρίως φυτεμένες με ζαχαροκάλαμο»...

«Στις 20 Αυγούστου 1959 μειώθηκε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μπήκε έτσι τέρμα στην ασυδοσία ενός άλλου τεράστιου αμερικανικού μονοπωλίου.

Εκτός από τα μέτρα αυτά που πάρθηκαν μέσα σε λίγους μήνες, η Επανάσταση από τις πρώτες κιόλας μέρες καταπιάστηκε με τη φοβερή μάστιγα της ανεργίας κι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον αγώνα για βελτίωση των άθλιων συνθηκών που επικρατούσαν, στην Παιδεία και στη λαϊκή Υγεία. Χιλιάδες δάσκαλοι στάλθηκαν στην ύπαιθρο, ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές της χώρας μας άρχισαν να χτίζονται πολυάριθμα νοσοκομεία»...

Τα ... γιατί της επίθεσης στον Φιντέλ και την Κούβα

Ο θάνατος του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης ήταν η αφορμή, για να ξεδιπλωθεί στη χώρα μας και διεθνώς η αναμενόμενη επίθεση στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Αλήθεια, προκύπτει το εξής ερώτημα: Αφού ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ένας τύραννος που εγκαθίδρυσε ένα καταπιεστικό καθεστώς, αφού ο σοσιαλισμός αποδείχτηκε χίμαιρα, αυταπάτη που γέννησε τυραννίες, ή αφού ο Κάστρο ήταν ο τελευταίος επαναστάτης όπως έγραψαν κάποιοι άλλοι, τότε γιατί χύνουν τόσο μελάνι, χαλάνε τόσο σάλιο, κάνουν τόσο κόπο να επιτίθενται σε κάτι που, σύμφωνα με τους ίδιους είναι νεκρό, ξεπερασμένο και απραγματοποίητο; Γιατί η επιχειρηματολογία τους ταυτίζεται με τους αλαλαγμούς των απογόνων των αστών και των συνεργατών του δικτάτορα Μπατίστα, που εγκατέλειψαν την Κούβα μετά την Επανάσταση; Γιατί οι χιλιάδες Κουβανοί που ακολούθησαν τον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης στην τελευταία του κατοικία δεν φαίνεται να συμμερίζονται αυτές τις απόψεις;

Πολύ απλά, αυτό που τους ενοχλεί είναι να μη βγουν συμπεράσματα από την Κουβανική Επανάσταση. Πρώτα απ' όλα να θαφτεί ο αγώνας των εργαζομένων και των λαών για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο αγώνας για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό που σημάδεψε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη κατά τον 20ό αιώνα. Η σύγκριση στις χώρες που ο σοσιαλισμός ανατράπηκε με το καπιταλιστικό σήμερα δεν συμφέρει καθόλου τους απολογητές του συστήματος. Γι' αυτό, άλλωστε, συνεχίζει να διατηρεί υψηλά ποσοστά η άποψη σε μια σειρά πρώην σοσιαλιστικά κράτη ότι τότε, πριν το 1989, ήταν καλύτερα. Το παράδειγμα της Κούβας φανερώνει κάτι ακόμα, ότι ένας λαός που θα βαδίσει στο σοσιαλιστικό δρόμο ακόμα και αν ξεκινήσει από πολύ χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης παραγωγικών δυνάμεων μπορεί να έχει μεγάλες κατακτήσεις όσον αφορά τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Στην Υγεία, στην Παιδεία, στην κοινωνική φροντίδα, στην ανάπτυξη του Πολιτισμού, της Φυσικής Αγωγής και του μαζικού Αθλητισμού. Η Κούβα έγινε σημείο αναφοράς για τις χώρες της περιοχής της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής, όπου δίπλα στον αμύθητο πλούτο των λίγων καπιταλιστών υπάρχει ακόμα και σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των πεινασμένων, των εξαθλιωμένων, των απόκληρων, που δεν έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Πολύ περισσότερο που το παράδειγμα της Κούβας και η μεγάλη απεριόριστη βοήθεια που πήρε ο κουβανικός λαός χωρίς κανένα αντάλλαγμα από την ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη φανερώνει τη δυνατότητα διαμόρφωσης ενός άλλου συστήματος διεθνών σχέσεων, όπου ο ανταγωνισμός καπιταλιστικών κρατών αντικαθίσταται από τη συνεργασία, την αλληλεγγύη ανάμεσα σε λαούς που παλεύουν να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αυτή η μικρή Κούβα, με τη σειρά της, πρόσφερε διεθνιστική βοήθεια και αλληλεγγύη σε λαούς και χώρες που πάλευαν ενάντια στην αποικιοκρατία ή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Και όλα αυτά παρ' όλο που η Κούβα βρέθηκε στο στόχαστρο της επιθετικότητας των ΗΠΑ και όλου του καπιταλιστικού κόσμου με το περίφημο εμπάργκο, τις δολοφονικές επιθέσεις, τις προβοκάτσιες που στοίχισαν τη ζωή χιλιάδων Κουβανών.

Η ελευθερία για την οποία κόπτονται όλοι οι απολογητές του καπιταλισμού και την οποία λένε στερεί ο σοσιαλισμός, είναι η ελευθερία στην εκμετάλλευση, η ελευθερία μια μειοψηφία να καρπώνεται τη δουλειά της πλειοψηφίας, η ελευθερία στην ξέφρενη κούρσα του καπιταλιστικού κέρδους και της ανταγωνιστικότητας, που ισοπεδώνει ζωές, δικαιώματα, ανάγκες για τη λαϊκή πλειοψηφία. Η ελευθερία που έχει ως όριο την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η οποία θεωρείται ιερή και απαραβίαστη και που τα αστικά κράτη περιφρουρούν με κάθε μέσο. Η ελευθερία του κυνηγητού των μεριδίων στις διεθνείς αγορές, της πάλης για το μοίρασμα των αγορών και εδαφών που οδηγεί στους ανταγωνισμούς και τις πολεμικές αναμετρήσεις, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Την ελευθερία και τη δημοκρατία που σταματά έξω από τις πύλες των εργοστασίων, τις πόρτες των επιχειρήσεων. Ναι αυτή η ελευθερία καταπατήθηκε στην Κούβα και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη του 20ού αιώνα, γιατί αυτό είναι προϋπόθεση, για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να πάρουν την εξουσία και να απελευθερωθούν από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Ανεξάρτητα από το πού βαδίζουν ή θα βαδίσουν οι εξελίξεις στην Κούβα, η ουσία είναι μία: Η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού δεν μπορεί να ξορκιστεί, δεν μπορεί να θαφτεί, γιατί τη γεννά η ίδια η αντικειμενική πραγματικότητα. Αυτό το γνωρίζουν καλά, αυτό φοβούνται, γι' αυτό παίρνουν τα μέτρα τους. Το μέλλον θα φέρει νέες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, νέοι λαοί θα βγουν στο προσκήνιο και τότε θα τεθεί το ζήτημα οι νέες αυτές προσπάθειες να διδαχτούν από τα παραδείγματα από τα θετικά και τα λάθη των προηγούμενων για να τις ξεπεράσουν.

Δ. Κ.

ΣΥΡΙΑ

Διπλωματική κινητικότητα με φόντο τις συγκρούσεις στο Χαλέπι

Εντείνονται οι διεργασίες και η κινητικότητα μεταξύ των ιμπεριαλιστών στον πόλεμο της Συρίας, με τους υπουργούς Εξωτερικών ΗΠΑ, Τζον Κέρι και Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ να ξεκινούν από προχτές στη Ρώμη ένα νέο γύρο διαβουλεύσεων με στόχο, υποτίθεται, την ανάσχεση των συγκρούσεων στο Χαλέπι. Εκεί, δηλαδή, όπου ο συριακός στρατός φαίνεται να ανακτά τον έλεγχο της μίας συνοικίας μετά την άλλη, αυξάνοντας την πίεση σε τζιχαντιστές της «Αλ Κάιντα» (πρώην «Μέτωπο Νούσρα») και λοιπούς αντικαθεστωτικούς, αναγκάζοντάς τους να προχωρήσουν στις 2/12 στη συγκρότηση κοινού στρατού που τον ονόμασαν «Στρατό του Χαλεπίου».

Ο Τζ. Κέρι, σε δηλώσεις που έκανε το απόγευμα της Παρασκευής στη Ρώμη μετά τη συνάντησή του με το Ρώσο ομόλογό του στο περιθώριο του φόρουμ «Μεσογειακοί Διάλογοι», σημείωσε πως οι δυο τους συζήτησαν «ιδέες» για τον τερματισμό των συγκρούσεων στο Χαλέπι, που θα τις ξαναδούν και θα τις «δοκιμάσουν την επόμενη βδομάδα». Πιθανώς κατά τη συνάντησή τους στο περιθώριο συνδιάσκεψης στο Αμβούργο της Γερμανίας την ερχόμενη Τετάρτη, 7 Δεκέμβρη. Επισήμανε πως μολονότι ΗΠΑ και Ρωσία υποστηρίζουν αντίπαλες πλευρές στον πόλεμο της Συρίας, «συμφωνούν πως η κατάσταση είναι επείγουσα», τονίζοντας: «Κανείς δεν περιμένει την επόμενη κυβέρνηση στις ΗΠΑ».

Στη Ρώμη, πάντως, οι εξελίξεις στη Συρία δεν απασχόλησαν μόνο τη συνάντηση Λαβρόφ - Κέρι, αλλά και τη συνάντηση του πρώτου με τον Ιταλό ομόλογό του, Πάολο Τζεντιλόνι, δίχως κανείς εξ αυτών να προβεί σε δηλώσεις...

Ρωσο-τουρκικές διαβουλεύσεις

Ενα 24ωρο πριν τις διαβουλεύσεις στη Ρώμη, ο Σ. Λαβρόφ συναντήθηκε σε θέρετρο της Τουρκίας με τον Τούρκο ομόλογό του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, παρακολουθώντας συνάντηση για το «στρατηγικό διάλογο» και την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων. Εκεί ο Λαβρόφ σημείωσε: α) Η Ρωσία θα συνεχίσει τις επιχειρήσεις στο Χαλέπι μέχρι να «σώσει την πόλη από τους τρομοκράτες», ενώ συμφωνεί στην ανάγκη «παύσης των εχθροπραξιών». β) Συρία και Ρωσία δεν είχαν καμία ανάμειξη στο βομβαρδισμό θέσης Τούρκων στρατιωτών στη Βόρεια Συρία στις 24 Νοέμβρη, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τεσσάρων εξ αυτών και τον τραυματισμό άλλων 10. γ) Επιβεβαίωσε πως Ρώσοι αξιωματούχοι είχαν την Πέμπτη συναντήσεις με στελέχη της συριακής αντιπολίτευσης στην Αγκυρα, με μεσολάβηση της τουρκικής κυβέρνησης, με πιθανό στόχο τη βολιδοσκόπηση προθέσεων για επανέναρξη ενός νέου γύρου ενδο-συριακών ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων στη Γενεύη ή αλλού. δ) Ξεκαθάρισε πως η Μόσχα επιδιώκει την άρση των οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας «βαθμηδόν» και όχι άμεσα, όπως του ζήτησε ο Τούρκος ομόλογός του...

Το ίδιο 24ωρο, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρ. Τ. Ερντογάν, αναγκάστηκε να προβεί σε «διορθωτικές» δηλώσεις, αφότου το Κρεμλίνο του ζήτησε «εξηγήσεις από τους Τούρκους εταίρους», επειδή είπε το βράδυ της 29ης Νοέμβρη πως απώτερος στόχος της τουρκικής χερσαίας επέμβασης στη βόρεια Συρία είναι η ανατροπή του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ. Ο Τούρκος Πρόεδρος ανασκεύασε, λοιπόν, τις παραπάνω επίμαχες δηλώσεις, υποστηρίζοντας πως «η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία δεν γίνεται εναντίον κάποιας χώρας ή προσώπου αλλά εναντίον των τρομοκρατικών ομάδων γενικότερα».

Δ. ΟΡΦ.