Eurokinissi

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, στην εκδήλωση του Ελληνο-αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου την περασμένη Δευτέρα

Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου, σύμφωνα με τον οποίο, «το ΔΝΤ και η ελληνική κυβέρνηση θέλουν έναν καθαρό διάδρομο για το πώς θα πορευτεί η Ελλάδα και το πώς θα βγει από το πρόγραμμα το 2018», προσθέτοντας πως «συστατικό στοιχείο αυτού του διαδρόμου είναι τι ελάφρυνση χρέους πρόκειται οι Ευρωπαίοι να κάνουν και τώρα και στο μέλλον».

Διαδοχικοί κρίκοι σε αυτήν τη διεργασία, όπως την περιγράφουν υψηλόβαθμοι παράγοντες του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, είναι η ταχεία ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης» του 3ου μνημονίου, με επόμενα βήματα την έναρξη μιας «εμπεριστατωμένης συζήτησης» σχετικά με την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, με στόχο, όπως λένε, τη δημιουργία ενός «οδικού χάρτη», με ορόσημα τη συμφωνία για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για τη διαχείριση του κρατικού χρέους, την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στα προγράμματα νομισματικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την έξοδο για νέα κρατικά δάνεια στις «αγορές» και την... «έξοδο» από το μνημόνιο, με βάση το υπάρχον χρονοδιάγραμμα, δηλαδή τον Αύγουστο του 2018.

Τα ζητήματα αυτά βρίσκονται μόνιμα στην ατζέντα του εγχώριου κεφαλαίου, ενώ συζητήθηκαν, αυτήν τη βδομάδα, στο πλαίσιο συνάντησης που είχε το προεδρείο του ΣΕΒ με τον Π. Μοσκοβισί. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η διοίκηση του ΣΕΒ ζήτησε από τον Επίτροπο Οικονομικών της ΕΕ την «ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ποσοτική χαλάρωση και την ελάφρυνση του χρέους και οδικό χάρτη για τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων».

Στην κατάσταση που είμαστε σήμερα τα χρειαζόμαστε όλα: και ελάφρυνση του χρέους και το QE (σ.σ. νομισματική χαλάρωση) και τα αυξημένα κρατικά έσοδα και τη μείωση δαπανών του κράτους και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, μιλώντας, τις προάλλες, στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Ενόψει της ομοβροντίας με τα αντιλαϊκά μέτρα, που έρχονται προκειμένου να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα του εγχώριου κεφαλαίου, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, επιχειρώντας να τσουβαλιάσει τους θύτες και τα θύματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, ισχυρίστηκε ότι «χρειάζεται νέα κοινωνική συμφωνία, που δεν θα αναφέρεται καθόλου στο παρελθόν αλλά στο μέλλον». Σε αυτό το πλαίσιο, ο επικεφαλής του εγχώριου βιομηχανικού συνδέσμου σημείωσε πως «δεν χρειαζόμαστε άλλες αναφορές στον εμφύλιο, στα λάθη και τις παραλείψεις της μιας ή της άλλης πλευράς». Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, «το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η δημιουργία πλούτου και όχι η διανομή του, το ζητούμενο της δίκαιης ανάπτυξης έπεται». Αυτές οι αναφορές του, με άλλα λόγια, σημαίνουν προώθηση όλων των αντεργατικών ρυθμίσεων στα Εργασιακά, στο πλαίσιο της «αξιολόγησης», τις οποίες βεβαίως προωθεί και η κυβέρνηση, απαιτώντας ταυτόχρονα τη δημιουργία ολοένα ευνοϊκότερων συνθηκών και τα επόμενα χρόνια για κέρδη (το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η δημιουργία πλούτου), που δεν πρέπει να υπονομεύονται (και όχι η διανομή του πλούτου), και βεβαίως επιβολή «ταξικής συνεργασίας», γι' αυτό και οι αναφορές στον «εμφύλιο».

Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου, ο οποίος από το βήμα του συνεδρίου που διοργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο στην Αθήνα, εστίασε στην προοπτική μείωσης των φόρων στα επιχειρηματικά κέρδη.

Σε αυτό το πλαίσιο, προέταξε τη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2019 στο 2,5% του ΑΕΠ (από 3,5% σήμερα), ομολογώντας ανοιχτά ότι τα παζάρια με το κουαρτέτο περιστρέφονται και για την περίοδο μετά την προγραμματισμένη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, το έτος 2018.

Η μείωση του στόχου κατά μία εκατοστιαία μονάδα του ΑΕΠ διαμορφώνεται σε περίπου 1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, ποσό το οποίο σύμφωνα με την πρόταση του υπουργού Οικονομικών, θα δαπανηθεί αποκλειστικά και μόνο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μέσω της ελάφρυνσης της φορολογίας και των εισφορών των επιχειρήσεων. Μάλιστα, όπως είπε, «μπορεί μετά από συζήτηση με τους θεσμούς να το εξειδικεύσουμε και περισσότερο να είναι σε συγκεκριμένες μικρομεσαίες επιχειρήσεις ανά κλάδο, π.χ. σε αυτές που έχουν νέες τεχνολογίες».

Να σημειωθεί ότι με βάση τους επίσημους ορισμούς, ως «μικρομεσαίες» ορίζονται οι επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 250 εργαζόμενους.

Την ίδια ώρα, ο ΣΕΒ, διεκδικεί «οριζόντια» κίνητρα, προνόμια και ειδικές φορολογικές ρυθμίσεις με στόχο τη συρρίκνωση μέχρι και το εκμηδενισμό του φόρου για τους εγχώριους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, ειδικά για αυτούς που προχωρούν σε νέες κερδοφόρες επενδύσεις, με τη μορφή των φορολογικών «υπεραποσβέσεων», αλλά και με συμψηφισμούς τυχόν χασούρας από προηγούμενα έτη με τους φόρους επί των κερδών σε επόμενες χρήσεις.

Οπως χαρακτηριστικά τονίζουν στο τελευταίο «εβδομαδιαίο δελτίο», «οι υπεραποσβέσεις στηρίζουν αποτελεσματικά επενδύσεις κάθε μεγέθους σε δραστηριότητες εντάσεως κεφαλαίου (π.χ. μεταποίηση, εφοδιαστική, τεχνολογίες, κ.τ.λ). Σε αυτό το πλαίσιο, οι εγχώριοι βιομήχανοι προτείνουν καθεστώς «υπεραποσβέσεων» στο 200%, δηλαδή στο διπλάσιο της δαπάνης για νέες κερδοφόρες επενδύσεις. Το συγκεκριμένο μέτρο, σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς, μπορεί να οδηγήσει και μέχρι και σε εκμηδενισμό του φόρου επί των επιχειρηματικών κερδών ειδικά για εταιρείες «έντασης κεφαλαίου», καθώς και για άλλες επιχειρήσεις που «ρίχνουν συνεχώς χρήματα στην οικονομία μέσω των επενδύσεων που πραγματοποιούν».

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «απαιτείται πλέον μία "έξυπνη" επενδυτική πολιτική για την ταχεία κινητοποίηση νέων επενδύσεων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας που θέτει τα οφέλη για το δημόσιο και τις επιχειρήσεις στην ίδια πλευρά της εξίσωσης», καθώς, όπως λένε, πρόκειται για «ένα μέτρο ικανό να ενθαρρύνει οριζόντια όλες τις οικονομικά αποδοτικές επενδύσεις που δημιουργούν νέα κέρδη, νέες δουλειές, νέες εξαγωγές, νέες ασφαλιστικές εισφορές, άρα και πρόσθετα δημόσια έσοδα». Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «η λογική αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως αντίβαρο στην υπερφορολόγηση και να εξισορροπήσει την όποια πρόσκαιρη δημοσιονομική επιβάρυνση». Εξειδικεύοντας, περαιτέρω , επισημαίνουν ότι το μέτρο εφαρμόζεται οριζόντια σε όλους τους κλάδους και μεγέθη επενδύσεων, χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς, ανεξάρτητα από τον ονομαστικό φορολογικό συντελεστή, ενώ επιπρόσθετα «η φορολογική απαλλαγή μεταφέρεται σε επόμενες χρήσεις στην περίπτωση ύπαρξης ζημιών».