«Είμαστε σήμερα αντικριστά με την ιστορία σε μια δύσκολη καμπή για την πατρίδα μας, σε μια εποχή που η οικονομική κρίση από τη μία και η έλλειψη εθνικής στρατηγικής από την άλλη, εμφανίζουν την Ελλάδα πιο αδύναμη από κάθε άλλη στιγμή σε ολόκληρη τη Μεταπολίτευση. Και όλο αυτό να συμβαίνει, δυστυχώς, σε μια εποχή μεγάλης διεθνούς κινητικότητας που προκαλεί ανησυχία σε ό,τι αφορά στα δικά μας εθνικά συμφέροντα». Ετσι περιέγραφε το βράδυ της Παρασκευής από τα Γιάννενα ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, το φόντο μέσα στο οποίο όλη την προηγούμενη βδομάδα ο ίδιος, αλλά και στελέχη του κόμματός του απηύθυναν κάλεσμα «συστράτευσης όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που στέκονται απέναντι στον εθνικά επικίνδυνο λαϊκισμό και απέναντι στην ανευθυνότητα και στον τυχοδιωκτισμό της σημερινής κυβέρνησης», μιλώντας για το ότι ήρθε η «ώρα να αφήσουμε στην άκρη όλα όσα μας χωρίζουν και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας». Ο ίδιος, για να υπογραμμίσει το ποιους αφορούσε το κάλεσμα που απηύθυνε μιλώντας στην ΚΟ της ΝΔ, έκανε μέσα στη βδομάδα και μια σειρά από κινήσεις που ερμηνεύτηκαν ως ενδεικτικές των προσπαθειών «διεμβολισμού» του χώρου προς το «κέντρο» και προς τα δεξιά: Την περασμένη Δευτέρα εμφανίστηκε σε παρουσίαση βιβλίου μαζί με τον Ευ. Βενιζέλο, την Αννα Διαμαντοπούλου και τον Στ. Θεοδωράκη, ενώ την Τετάρτη πραγματοποίησε επίσκεψη στο υπουργείο Αμυνας, όπου έκανε επίδειξη διάθεσης «συναίνεσης» στον Π. Καμμένο πάνω στα λεγόμενα «εθνικά θέματα».

Την ίδια ώρα, συνεχίζονταν οι επίμονες - και μέσω... διεθνούς περιβάλλοντος - «επιθέσεις φιλίας» του ΣΥΡΙΖΑ στις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας για κοινή πορεία στη διαχείριση των στόχων του κεφαλαίου, τροφοδοτώντας αλλά και δίνοντας νέες διαστάσεις στις διεργασίες στο χώρο του λεγόμενου «κέντρου».

Για το πρώτο χαρακτηριστικά ήταν τα όσα είπε ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, στη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Τετάρτη για τις «πολύ σημαντικές πολιτικές μετατοπίσεις, που συντελούνται αυτήν τη στιγμή στο σύνολο της Ευρώπης», στήνοντας πάνω εκεί τις επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε μια «ακροδεξιά ατζέντα» που τροφοδοτείται από τις «νεοφιλελεύθερες πολιτικές», απέναντι στην οποία πρέπει να συγκροτηθεί μια συμμαχία «προοδευτικών» δυνάμεων διαχείρισης του συστήματος. Την ίδια μέρα, η «Αυγή» έλεγε: «Το ζητούμενο για την Αριστερά είναι να προτείνει και να στήσει τις πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες για μια άλλη μορφή παγκοσμιοποίησης», ενώ στο έδαφος αυτού του αφηγήματος, λίγες μέρες πριν ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής καλούσε σε συμπόρευση το ΠΑΣΟΚ «απέναντι στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που εκπροσωπεί ο κ. Μητσοτάκης».

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Π. Χρηστίδης, έσπευσε να αποκλείσει την πρόταση Κουρουμπλή, δηλώνοντας ότι «αυτοί που προτίμησαν την γλυκιά καρέκλα της εξουσίας τρέχοντας στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όσοι γρατζουνάνε την πόρτα της ΝΔ, θα κριθούν από τον ελληνικό λαό».

Η αναφορά αυτή θεωρήθηκε ως αιχμή όχι μόνο ενάντια σε παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προς τον Ε. Βενιζέλο που, όπως είπαμε και παραπάνω, συμμετείχε σε κοινή εκδήλωση με τον πρόεδρο της ΝΔ και τον επικεφαλής του Ποταμιού και μάλιστα με την ιδιότητα του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όχι όμως και με αυτήν του στελέχους του ΠΑΣΟΚ, ενώ χωρίς την κομματική ιδιότητα πραγματοποίησε και μια σειρά από εμφανίσεις στις εκδηλώσεις του «Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση», φουντώνοντας τα σενάρια δημιουργίας «νέου» σχήματος.

Ενδεικτική της κινητικότητας στο χώρο ήταν και η παρέμβαση μέσα στη βδομάδα του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδη που προειδοποίησε ότι «κινδυνεύει να σαπίσει η υπόθεση της ίδρυσης ενός νέου κόμματος στο χώρο του μεταρρυθμιστικού, προοδευτικού κέντρου», καλώντας τους Ευ. Βενιζέλο, Αννα Διαμαντοπούλου και Στ. Θεοδωράκη «να προχωρήσουν ή να δηλώσουν αν έχουν αποφασίσει να πάνε στο ιδρυτικό συνέδριο (...) ενός μεταρρυθμιστικού κόμματος του προοδευτικού κέντρου».

Την ίδια στιγμή, απαντώντας στα δημοσιεύματα περί ρόλου στην προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Λαλιώτης τα διέψευδε, κάνοντας ταυτόχρονα όμως λόγο για την ανάγκη «να αφήσουμε το εγώ και να σφυρηλατήσουμε μια αδιάρρηκτη ενότητα με διαφορές», ενώ η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, μιλούσε για ανάγκη για «εθνική συνεννόηση, γιακυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας» με «όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα», αλλά με προϋπόθεση, όπως τη βάζει η ίδια, «να γίνουμε εμείς, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, ο ισχυρός πόλος, η δύναμη της κεντροαριστεράς».

Ενώ και ο Στ. Θεοδωράκης μίλαγε για δύο δρόμους που ανοίγονται μπροστά στο Ποτάμι: 'Η αυτόνομη πορεία ή ως βάση σε ένα «νέο κίνημα» που θα δημιουργηθεί μέσα από την «κοινωνία», λίγο πριν μια ακόμα βουλευτής του, η Κατερίνα Μάρκου, «ανεξαρτητοποιηθεί», σημειώνοντας σε επιστολή της τη διαφωνία της με τη γραμμή «αυτοτελούς πορείας» του Ποταμιού. Σημείωνε χαρακτηριστικά: «Η συζήτηση με όμορες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να προχωρήσει με κάθε θυσία (...) στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης», ως «όρος σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος της χώρας, στη δεδομένη, μάλιστα, πόλωση που υπάρχει».