Αυτή η σωστή διαπίστωση δεν είναι πάντα εύκολο να μπει στη ζωή, λόγω ακριβώς των πολλών και σύνθετων πρακτικών καθηκόντων. Ούτε «λύση» φυσικά μπορεί να αποτελεί η αφαίρεση, η υποτίμηση ως απόσπαση από την πρακτική δουλειά, κάτι που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε γενικολογία, σε αμορφία, σε αναποτελεσματικότητα. Σημασία έχει η καθημερινή σκληρή πρακτική δουλειά να είναι καλά δεμένη με τη στρατηγική του Κόμματος και αυτό να το αντιλαμβάνεται χειροπιαστά ο κάθε σύντροφος που δίνει τη μάχη στο ένα ή το άλλο μέτωπο. Να είναι εμπλουτισμένη, δεμένη με όλο το ιδεολογικό φορτίο που έχει η πολιτική του ΚΚΕ, οι αποφάσεις και επεξεργασίες μας. Με ευθύνη κυρίως των καθοδηγητικών οργάνων, να συνοδεύεται κάθε μάχη με τα κατάλληλα συμπεράσματα, με γενίκευση της πείρας, με διατύπωση γνώμης απ' όλους τους εμπλεκόμενους συντρόφους για το τι βγαίνει από τη δουλειά μας, τι αδυναμίες έχουμε, ποιες διορθωτικές κινήσεις είναι ανάγκη να γίνουν.

Πιο συγκεκριμένα, στο ζήτημα του κύκλου επιρροής μιας Κομματικής Οργάνωσης, αναμφίβολα τα τελευταία χρόνια έχουμε σημειώσει πρόοδο. Ο περίγυρος, όπως έχουμε συνηθίσει να τον λέμε, είναι πιο δεμένος με την πολιτική του Κόμματος. Εχουμε προσπαθήσει να αποβάλουμε τη λανθασμένη πρακτική κατά την οποία οι οπαδοί και φίλοι του Κόμματος λειτουργούσαν κυρίως μπροστά σε εκλογικές αναμετρήσεις ή σε αρχαιρεσίες, χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι έχει εξαλειφθεί τελείως αυτό το πρόβλημα. Πρόκειται, δηλαδή, για μια συνεχή προσπάθεια, που στη γενίκευσή της σημαίνει την αντιστοίχιση του κύκλου επιρροής μας με τη στρατηγική του Κόμματος, με τις κοινωνικοταξικές προτεραιότητες που έχουμε θέσει, με την ανάγκη να πυκνώσουν οι γραμμές μας κυρίως με εργάτες και εργάτριες, με νέους και γυναίκες λαϊκών οικογενειών, επίσης με πρόοδο στους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους.

Αυτή η πρόοδος δεν είναι κάτι που προέκυψε τυχαία, ούτε αφορά στενά οργανοτεχνικά θέματα. Εχει να κάνει με το ότι χρειάστηκε πολλή συζήτηση με τους οπαδούς του Κόμματος για μια σειρά κρίσιμα ζητήματα: για το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, για τις πλαστές διαχωριστικές γραμμές τύπου μνημόνιο - αντιμνημόνιο, για το ότι το ΚΚΕ δεν συμμετέχει σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, για το ρόλο και το χαρακτήρα του σοσιαλδημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ, για την αντιμετώπιση της φασιστικής Χρυσής Αυγής, για το χαρακτήρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τη στάση που πρέπει να έχουν οι κομμουνιστές σε τέτοιες συνθήκες, για το ότι υπερασπιζόμαστε την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Για τα απαραίτητα στρατηγικά συμπεράσματα που βγάζουμε από την ηρωική Ιστορία του Κόμματος. Για το ότι ένας οπαδός του ΚΚΕ δεν αρκεί απλώς να είναι «δραστήριος», χωρίς όμως πυξίδα και προσανατολισμό. Κυρίως πρέπει να είναι η φωνή του Κόμματος για το ότι κάθε μερικός ή πιο γενικευμένος αγώνας χρειάζεται να δένει με το κύριο θέμα, τη συγκέντρωση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για την ανατροπή του καπιταλισμού. Να αισθάνεται ότι και αυτός βάζει το λιθαράκι του σε αυτήν την ενιαία μεγάλη υπόθεση.

Αυτή η κοπιαστική προσπάθεια συνοδεύτηκε φυσικά και με τα κατάλληλα πολιτικά - οργανωτικά μέτρα: Με την καθιέρωση της τακτικής σύσκεψης της ΚΟΒ ως μορφή σταθερής ενημέρωσης, εξοπλισμού και οργάνωσης των οπαδών, με άλλες ιδεολογικές συζητήσεις, με ανάληψη ευθύνης και χρέωση δουλειάς όπου κινείται και δρα ο κάθε οπαδός του ΚΚΕ, στο χώρο εργασίας, στη γειτονιά, στο σύλλογο γονέων, σε άλλους μαζικούς - λαϊκούς φορείς.

Ενα ζήτημα εδώ που θέλει προσοχή είναι ότι ο περίγυρος μιας Κομματικής Οργάνωσης δεν είναι κάτι το στατικό, το ακίνητο. Καταρχήν, τα πιο πρωτοπόρα τμήματα αυτού του περίγυρου χρειάζεται να προετοιμάζονται και να ωριμάζουν, για να κάνουν το πιο ουσιαστικό βήμα, δηλαδή να γίνουν μέλη του Κόμματος. Από την άλλη, η συνολική μας δουλειά, το συνολικό μας άνοιγμα πρέπει να εξυπηρετεί την ανάγκη ο κύκλος αυτός να μη στενεύει, αλλά να μεγαλώνει. Να συμμετέχουν περισσότεροι, με κύριο βάρος στις πιο παραγωγικές ηλικίες, την επικέντρωση κυρίως σε εργάτες του ιδιωτικού τομέα, σε μισθωτούς του δημόσιου, αλλά και σε νέους και γυναίκες λαϊκών οικογενειών, σε ανέργους, σε φτωχούς αυτοαπασχολούμενους.

Εδώ χρειάζεται να εξετάσουμε καλύτερα το εξής θέμα: Οι Κομματικές Οργανώσεις δεν δουλεύουν μόνο στο δοσμένο κύκλο επιρροής. Δουλεύουν συστηματικά και με σχέδιο σε όλο το χώρο ευθύνης τους. Οσο - πιθανόν - φαίνεται αυτονόητο κάτι τέτοιο, η πράξη έχει δείξει πως κάποιες φορές «βολευόμαστε» με το δοσμένο κύκλο γνωστών οπαδών και φίλων, ότι για μια εκδήλωση, πρωτοβουλία, κινητοποίηση, αρκούμαστε στην ενημέρωση αυτών των ανθρώπων και δεν ψάχνουμε επιπλέον δυνατότητες.

Φυσικά, ούτε αυτό το καθήκον είναι κάτι το εύκολο ή λύνεται με μία συνταγή. Η δυσκολία σε αυτήν τουλάχιστον τη φάση έγκειται κυρίως στη συνολικότερη κατάσταση που επικρατεί, στις πιο χαμηλές διαθέσεις συμμετοχής και διεκδίκησης που υπάρχουν από εργατικές μάζες, στο κλίμα ηττοπάθειας και μοιρολατρίας που επιδρά σε φτωχό λαϊκό κόσμο. Κάτι τέτοιο φυσικά ισχύει, και είναι προφανές πως δεν πρέπει στη δουλειά μας να έχουμε ανυπομονησία. Αλλο τόσο, όμως, ισχύει πως αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να μας οδηγεί στο να μην οργανώνουμε ένα πλατύ και την ίδια στιγμή στοχευμένο άνοιγμα στο χώρο ευθύνης της κάθε ΚΟΒ.

Για παράδειγμα, μια εδαφική ΚΟΒ χρειάζεται όχι με τη μορφή μπούγιου, αλλά με οργανωμένο τρόπο, εκτός από τους 2-3 χώρους εργασίας που έχει αναλάβει πιο συντεταγμένα να παρέμβει, να εμφανίζεται σε όλους τους χώρους που συγκεντρώνονται εργατοϋπάλληλοι και φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι. Να κάνει περιοδικές εξορμήσεις στους υπόλοιπους χώρους μεταποίησης, στα σχολεία, στα μεγάλα εμπορικά και στα σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες, στο τοπικό κατάστημα του ΟΑΕΔ, στο ΙΚΑ, στα ΙΕΚ. Να ανιχνεύει έτσι και επιπλέον οπαδούς και φίλους του Κόμματος, να συνειδητοποιεί καλύτερα ποιες είναι οι διαθέσεις ενός ευρύτερου τμήματος της εργατικής τάξης, να ασκεί διαπάλη και αντιπαράθεση με αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις, με ιδεολογήματα της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Να συγκεντρώνει πληροφορίες από το τι συμβαίνει γύρω μας. Να έχει ως βασικό όπλο σε αυτό το μόνιμο άνοιγμα τον «Ριζοσπάστη», γιατί η διακίνηση και αξιοποίησή του αποτελεί έναν από τους πιο ασφαλείς δείκτες επίδρασης της δικής μας πολιτικής, των δικών μας ιδεών. Να βρίσκει και άλλους απλούς, παραδοσιακούς και δοκιμασμένους τρόπους ζωντανής παρέμβασης του Κόμματος, όπως αξιοποίηση εφημερίδων τοίχου, μόνιμων ταμπλό σε κατάλληλους χώρους, αποδελτίωση του «Ριζοσπάστη» και ανέβασμά του σε πίνακες ανακοινώσεων. Να αξιοποιεί την Κοινοβουλευτική Ομάδα, περιφερειακούς και δημοτικούς σύμβουλους για να ανοίγει δρόμους, να έρχεται το Κόμμα σε επικοινωνία με τους εργατοϋπαλλήλους της περιοχής.

Ταυτόχρονα, να παρεμβαίνει σε όλα τα λαϊκά προβλήματα. Να ενισχύει με τη δράση της τις ριζοσπαστικές συσπειρώσεις, τα ταξικά συνδικάτα. Να ενθαρρύνει το κλίμα συμμετοχής, αγώνα και διεκδίκησης για φλέγοντα προβλήματα που απασχολούν τον εργαζόμενο λαό.

Εδώ θα χρειαστεί κι άλλο να σκεφτούμε μορφές, τρόπους, μέθοδο δουλειάς. Για παράδειγμα, σε μια γειτονιά που βρίσκονται σχολεία που θα φιλοξενήσουν προσφυγόπουλα, αξίζει να οργανώσουμε μια σύσκεψη με τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος που βρίσκονται στη γύρω περιοχή. Να τους εξοπλίσουμε με τις θέσεις μας για το προσφυγικό ζήτημα και τον πόλεμο, να αναλάβουν μερίδιο ευθύνης για την προπαγάνδιση αυτών των θέσεων σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, να συμβάλουν στην «υποδοχή» αλληλεγγύης που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί. `Η, άλλο παράδειγμα, σε μια γειτονιά που καταστρέφεται και κινδυνεύει με την πρώτη βροχή, επίσης έχει νόημα η ΚΟΒ να συγκεντρώσει έγκαιρα τις δυνάμεις της, να απευθυνθεί και σε ευρύτερο κόσμο, να εξηγήσει γιατί π.χ. στις φτωχογειτονιές της Δυτικής Αθήνας και αλλού συμβαίνει αυτό το διαρκές έγκλημα, ποιος φταίει και ποια είναι η λύση, δηλαδή η πολιτική που θα εφαρμόσει η εργατική εξουσία προς το συμφέρον της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και όχι όπως τώρα για το κέρδος. Να πρωτοστατήσει στην ενεργοποίηση του εργατικού κινήματος και άλλων φορέων για τη διεκδίκηση άμεσων λύσεων ανακούφισης.

Με λίγα λόγια, στη βάση ακριβώς της στρατηγικής του Κόμματος και των σχετικών επεξεργασιών μας, χρειάζεται διαρκώς να σκεφτόμαστε κατάλληλες κινήσεις που θα μας φέρνουν σε επικοινωνία με εργατικές - λαϊκές μάζες, ενώ θα ατσαλώνουν και τον πιο πρωτοπόρο κόσμο γύρω μας. Να σκεφτόμαστε, δηλαδή, με όρους παράλληλης δουλειάς διαφώτισης και κινήματος.

Η καθοδήγηση μιας τέτοιας επιδίωξης, μιας τέτοιας μεθόδου δουλειάς, απαιτεί ισχυρό, θα λέγαμε τολμηρό, πνεύμα πρωτοβουλίας και δράσης. Απαιτεί την ενθάρρυνση συντρόφων από τις ΤΕ και τις ΚΟΒ να σκεφτούν και να γράψουν ανακοινώσεις, καταγγελίες όπου χρειάζεται, έστω ένα απλό σχόλιο. Στην αρχή μπορεί και αδυναμίες να υπάρχουν, όμως πρόκειται τελικά για υποδομή που θα μας βγάλει ενισχυμένους, θα εκπαιδεύσει στελέχη ειδικά πιο νέων ηλικιών, που αντικειμενικά έχουν μικρότερη πείρα από τη συμμετοχή σε αγώνες, από χειρισμό ζητημάτων, από τη διεξαγωγή σταθερού πολιτικού - ιδεολογικού αγώνα, από το να είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για το πώς πρέπει να δράσουν οι κομματικές δυνάμεις. Δηλαδή, μπορούμε αποφασιστικά και θαρραλέα την πολιτική μας, την ανάγκη ανατροπής του καπιταλισμού, να τη «δοκιμάσουμε» μέσα στην πάλη, μέσα σε διεργασίες, κόντρα στο κλίμα αναποτελεσματικότητας και αδράνειας.