Την εικόνα μιας κυβέρνησης που, «μαχόμενη» για το λαό, αναγκάστηκε σε συμβιβασμό, αποφεύγοντας όμως «τα χειρότερα» και ανοίγοντας δρόμο για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του λαού, επιχείρησε να φιλοτεχνήσει ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας για την «κατ' αρχήν» συμφωνία της Μάλτας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή.

Το πρωθυπουργικό αφήγημα είχε λίγο απ' όλα, προκειμένου να αποσπάσει τη λαϊκή συναίνεση: κάλπικες προσδοκίες ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη θα ευνοήσει το λαό, κάλπικα διλήμματα στην προσπάθεια διαχωρισμού απ' τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, κοροϊδία με τα περιβόητα αντίμετρα, την ώρα ακριβώς που με τη συμφωνία στη Μάλτα ανοίγει ο δρόμος για νέο γύρο επίθεσης στο εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού. Είχε βεβαίως και απολογισμό στο κεφάλαιο για όσα χάρη της ανάκαμψής του έπραξε η κυβέρνηση, όπως και δεσμεύσεις για όσα δρομολογεί.

Στο παραπάνω πλαίσιο, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι με τη συμφωνία ερχόμαστε «πολύ κοντά στο σημείο εκείνο που θα μας επιτρέψει να συζητάμε, να σχεδιάζουμε, να οργανώνουμε την επόμενη μέρα, μαζί με την κοινωνία που σήκωσε βαρύ φορτίο (...) καθίσταται πλέον ορατός ο ορίζοντας εξόδου από το πρόγραμμα», κρύβοντας ότι η «επόμενη μέρα» που σχεδιάζεται για λογαριασμό του κεφαλαίου έχει μέτρα χωρίς τέλος για το λαό.

Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας και τις ευρύτερες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες που ξεδιπλώνονται, αξιοποιώντας και το ελληνικό πρόγραμμα για να εκβιάσει το λαό, υποστήριξε ότι «αποφεύχθηκαν τα χειρότερα», αφού όπως είπε: «Οι διαφωνίες ανάμεσα στους εταίρους μας, ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το Νομισματικό Ταμείο (...) είτε κατέληγαν να παίρνουν τη μορφή εξωφρενικών απαιτήσεων και εκβιασμών προς τη δική μας πλευρά, είτε μεταφράζονταν, στην πράξη, σε αδικαιολόγητες κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις».

Αφού προσπέρασε το αντιλαϊκό - ταξικό υπέρ του κεφαλαίου - περιεχόμενο της συμφωνίας, αλλά και το γεγονός ότι τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάκαμψη μιλώντας για «μέτρα που ούτε αναγκαία είναι, με βάση τους δημοσιονομικούς στόχους που πετυχαίνουμε, ούτε και θα επιλέγαμε ποτέ εμείς να λάβουμε», οχυρώθηκε πίσω απ' το παραμύθι των αντίμετρων, προσθέτοντας: «Ο συμβιβασμός που πετύχαμε είναι η δυνατότητα για προσδιορισμένα αντίρροπα και ισοδύναμα θετικά μέτρα, που θα δημιουργούν μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο κατά τα έτη αυτά (...) Τα θετικά μέτρα θα αφορούν ως επί το πλείστον την οικοδόμηση δομών κοινωνικής προστασίας και κοινωνικού κράτους».

Πρόκειται για την απογείωση της κοροϊδίας, αφού δυνατότητα για αντίμετρα θα υπάρχει στο βαθμό που υπερκαλύπτεται ο στόχος των ματωμένων πλεονασμάτων και θα πρόκειται, στο μεγαλύτερο μέρος τους, για διευκολύνσεις - προνόμια αλλά και «τσάμπα εργαζόμενους» στο κεφάλαιο, και το υπόλοιπο για ενίσχυση των μηχανισμών διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που θα μεγαλώνει λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στο ίδιο πάντα πλαίσιο, ο πρωθυπουργός δεν δίστασε να μιλήσει για επαναφορά της «κανονικότητας» και των συλλογικών συμβάσεων στα Εργασιακά, προσθέτοντας τη γαρνιτούρα του «ευρωπαϊκού κεκτημένου». Είπε, δηλαδή, στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις που γενικεύονται, με τις συμβάσεις - αίσχος των 511 ευρώ, στα δουλεμπορικά, τους ανέργους κ.ο.κ., πως αυτό που ζουν είναι η «κανονικότητα», στην οποία πρέπει προφανώς να προσαρμόσουν τις ανάγκες τους.

Απευθυνόμενος στο εγχώριο κεφάλαιο, για λογαριασμό του οποίου δίνει τις «μάχες» της η κυβέρνηση, παρουσίασε σαν νίκη τα μέτρα για το χρέος, μέτρα που σχετίζονται με τη δυνατότητα του κράτους να στηρίζει την καπιταλιστική ανάκαμψη και συνοδεύονται από διαδοχικά αντιλαϊκά πακέτα, λέγοντας πως «ανοίγει, επιτέλους, ο δρόμος και για τον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, θα στείλει σε κάθε περίπτωση ένα ξεκάθαρο μήνυμα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα, στις αγορές, ένα μήνυμα ότι η αβεβαιότητα τελείωσε».

Κάνοντας σαφέστερο ότι η όλη προσπάθεια της κυβέρνησης αποσκοπεί στην εξασφάλιση ευνοϊκότερων όρων ανάκαμψης της κερδοφορίας του εγχώριου κεφαλαίου, συμπλήρωσε ακόμα ότι με τη συμφωνία αυτή ανοίγει «η τελική φάση της συζήτησης, όπου θα αποφασιστεί το δημοσιονομικό μονοπάτι που θα ακολουθήσει η χώρα μετά το τέλος του προγράμματος», συζήτηση με γνώμονα «το βασικό αιτούμενο για την ελληνική οικονομία», που είναι «η ενίσχυση της αναπτυξιακής της προοπτικής και της παραγωγής νέου πλούτου και όχι η διαιώνιση μιας περιοριστικής πολιτικής».

Πρόσθεσε, ακόμη, πως η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους «θα οδηγήσει και στην ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Σημείο, από το οποίο ξεκινάει η αποκατάσταση της διεθνούς εμπιστοσύνης προς τη χώρα και η δυνατότητα επιστροφής της ελληνικής οικονομίας στις αγορές χρήματος».

Μάλιστα, ομολογώντας ότι για να πάρει αυτά τα μέτρα για το κεφάλαιο, η κυβέρνηση συμφώνησε να φορτώσει επιπλέον βάρη στο λαό, ο Αλ. Τσίπρας πρόσθεσε ότι «χωρίς αυτό δεν υπάρχει εφαρμογή μέτρων. Αυτό το τελευταίο, δηλαδή μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος (...) είναι η προϋπόθεση για να εφαρμοστούν και τα μέτρα, έτσι όπως τα αποφασίσαμε, με ουδέτερο δημοσιονομικό ισοζύγιο, το 2019 και το 2020».

Δεσμεύτηκε, δε, ότι η κυβέρνηση στο εξής θα επικεντρωθεί στην «παραγωγική ανασυγκρότηση» για την «παραγωγή νέου πλούτου», με βάση «όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας» και στόχο «την προσέλκυση πραγματικά παραγωγικών επενδύσεων». Θα «τρέξει» τη θεσμική ανασυγκρότηση με αιχμή, κυρίως, τη συνταγματική αναθεώρηση, τις αναγκαίες δηλαδή στις σύγχρονες συνθήκες προσαρμογές του αστικού κράτους στις ανάγκες του κεφαλαίου, επιταχύνοντας παράλληλα και τις μεταρρυθμίσεις σε Υγεία, Παιδεία, Τοπική Διοίκηση κ.α. Προανήγγειλε, ακόμα, «εξυγίανση της πολιτικής ζωής του τόπου», για την οποία θα επιδιωχθούν «ευρύτερες συναινέσεις».

Ολα τα παραπάνω ο πρωθυπουργός τα γαρνίρισε με θυματοποίηση της κυβέρνησης, ισχυριζόμενος ότι «κάποιοι στο εσωτερικό και στο εξωτερικό είχαν έναν σαφή στόχο, να μην κλείσει η αξιολόγηση», ενώ σε μια απέλπιδα προσπάθεια διαχωρισμού απ' τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ανέσυρε και κάλπικα χρεοκοπημένα διλήμματα, υποστηρίζοντας ότι στόχος τους ήταν, μεταξύ άλλων, να μην είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που «θα βγάλει τη χώρα από την κρίση» και θα ανοίξει «σημαντικά μέτωπα» που «θα αλλάξουν και το πλαίσιο της συζήτησης και θα επαναφέρουν, αν θέλετε, και τη διαχωριστική γραμμή πρόοδος - συντήρηση, αριστερά - δεξιά»!

Για να ενισχύσει το ψευτοδίλημμα, πρόσθεσε ότι η ΝΔ θα τα έκανε χειρότερα. «Είναι απολύτως προφανές ότι αν η Νέα Δημοκρατία ήταν σήμερα στην κυβέρνηση, θα υπέγραφε όποια απαίτηση έφερναν οι δανειστές (...) Δεν θα έμπαινε καν σε συζήτηση για το χρέος (...) Και αυτό διότι, ας μην τους αδικούμε, είναι η ιδεολογία τους. Το πολιτικό πρόγραμμα της ΝΔ είναι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, είναι η ευθεία επίθεση στους εργαζόμενους», υποστήριξε.

Τέλος, στον ανταγωνισμό με τη ΝΔ ενώπιον του κεφαλαίου, ο πρωθυπουργός υπενθύμισε ότι η συμφωνία αυτή ήρθε και ως αναγνώριση της κυβερνητικής πολιτικής, που «έχει αρχίσει ήδη να αποδίδει καρπούς και άρα είχαμε πολύ ισχυρά επιχειρήματα στη διαπραγμάτευση. Και αναφέρομαι κυρίως στο γεγονός ότι η οικονομία ανακάμπτει». Μάλιστα, κατηγόρησε τους προηγούμενους ότι δεν τα κατάφεραν εξίσου καλά, επειδή ήταν διεφθαρμένοι και «η διακυβέρνηση αποτελούσε ταυτόχρονα και όχημα πλουτισμού. Και ιδιοτέλειας. Και συμφερόντων».

Με την πολιτική απόφαση της ΚΕ - ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία, με 11 κατά και 12 λευκά - εξωραΐζεται η συμφωνία του Γιούρογκρουπ ως βήμα εξασφάλισης της σταθερότητας, οικονομικής και γεωπολιτικής. Οπως σημειώνεται, «η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και στο πεδίο του χρέους είναι πλέον ορατή, γεγονός που θα ανοίξει το δρόμο για την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Με αυτόν τον τρόπο θα εμπεδωθεί οριστικά η σταθερότητα και η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και θα δημιουργηθούν οι όροι για την ολοκλήρωση του προγράμματος και την έξοδο από την επιτροπεία. Παράλληλα, θα αναδειχθεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος της χώρας ως πυλώνα σταθερότητας, ενώ ταυτόχρονα θα ενισχυθεί η γεωπολιτική της σημασία στην ευρύτερη περιοχή μας, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο επικίνδυνων πολεμικών συγκρούσεων και διακρατικών διενέξεων».

Για τα μέτρα που περιλαμβάνονται, η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ εμπαίζοντας το λαό υποστηρίζει: «Η συμφωνία δεν περιλαμβάνει επιπλέον δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά αλλαγή του δημοσιονομικού μείγματος. Η εν λόγω αλλαγή δεν είναι αυτή που θα επιλέγαμε, αλλά δεδομένων των περιορισμών του προγράμματος δημιουργεί ταυτόχρονα δυνατότητες για την επέκταση του κοινωνικού κράτους και τη διεύρυνση της κοινωνικής προστασίας».

Φυσικά, δηλώνει τη διαθεσιμότητά της στη μάχη «για την υλοποίηση των μεγάλων στόχων του κυβερνητικού προγράμματος».

Από την επιχείρηση εξαπάτησης δεν θα μπορούσε να λείπει και το γνωστό σκηνικό «γκρίνιας» και «διαφοροποιήσεων» από ένα μικρό τμήμα της ΚΕ που στήθηκε κι αυτή τη φορά, με 13 μέλη της - μεταξύ των οποίων Ν. Φίλης, Τ. Χριστοδουλοπούλου, Θ. Δρίτσας - να υπογράφουν κείμενο στο οποίο έκαναν λόγο για «ευθύνες, ολιγωρίες και λαθεμένες κινήσεις, λάθη και επιλογές - σε πολιτικές και πρόσωπα - που κόστισαν», δίχως φυσικά να εισηγούνται κάτι διαφορετικό ή να αποστασιοποιούνται από τη στρατηγική της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου. Το κείμενό τους κατόπιν παρέμβασης του Αλ. Τσίπρα δεν μπήκε σε ψηφοφορία και συμφωνήθηκε να κατέβει για ενημέρωση στις κομματικές οργανώσεις.

Την πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τις προκλητικές αναφορές του πρωθυπουργού περί «εξασφάλισης της εργασιακής κανονικότητας» αναδεικνύει με ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ, καλώντας τα συνδικάτα, μπροστά στα νέα μέτρα και το εκτεταμένο κύμα ψεύδους που τα συνοδεύει, να εντείνουν τις προετοιμασίες για οργάνωση πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας.

Αναλυτικά, στην ανακοίνωσή του για την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, το Γραφείο Τύπου του ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Απέναντι στα χονδροειδέστατα ψέματα που χρησιμοποιεί κατ' εξακολούθηση η κυβέρνηση κοροϊδεύοντας κατάμουτρα κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια, μόνο ένας δρόμος υπάρχει: Η αγωνιστική απάντηση απέναντι στη νέα προσπάθεια εξαπάτησης που στόχο έχει να καλλιεργήσει την ανοχή στα νέα μέτρα και να δημιουργήσει κλίμα ψευδαισθήσεων με κάλπικες ελπίδες για έξοδο από την κρίση προς όφελος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε με θράσος πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατάφερε να διασφαλίσει την επαναφορά της χώρας στην εργασιακή κανονικότητα, με την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων.

Ας δούμε ποια είναι αυτή η κανονικότητα που εξασφάλισε η κυβέρνηση ύστερα από το 3ο μνημόνιο του 2015, τον περσινό αντιασφαλιστικό νόμο και τα συνεχή χτυπήματα στα ασφαλιστικά δικαιώματα και στις εργασιακές σχέσεις.

Καταρχήν, τα 586 ευρώ, ο βασικός άθλιος νομοθετημένος μισθός παραμένει. Αποτέλεσμα είναι, πέρα από την επίδραση που έχει στις κλαδικές συμβάσεις που σταθερά τις τραβάει προς τα κάτω, να επηρεάζει τα επιδόματα ανεργίας και τις συντάξεις.

Ο άθλιος διαχωρισμός με βάση την ηλικία παραμένει. Εργαζόμενοι κάτω των 25 ετών αμείβονται με 511 ευρώ μεικτά. Δεκάδες χιλιάδες νέοι που εργάζονται με ελαστικές σχέσεις έχουν μηνιαίο μισθό 150 - 200 ευρώ. Αρκετοί από αυτούς μόλις κάνουν τα 25ατους γενέθλια, τα γιορτάζουν με απόλυση λόγω εργασιακού "κόστους". Η κανονικότητα που αναφέρει ο πρωθυπουργός ηχεί προκλητικά στα αυτιά χιλιάδων νέων όταν το αίτημα για ίσο μισθό για ίση εργασία που πρωτακούστηκε κάμποσες δεκαετίες πριν, είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ.

Ειδικά για τον κατώτερο μισθό, οι μνήμες από την εξαπάτηση είναι νωπές. Να θυμηθούν οι εργαζόμενοι τις κούφιες υποσχέσεις και την κοροϊδία περί άμεσης επαναφοράς των 751 ευρώ, που μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015 μετατράπηκαν σε σταδιακή δήθεν επαναφορά με τις δηλώσεις Σκουρλέτη. Σήμερα, η κυβέρνηση ξεδιάντροπα ορίζει ως κανονικότητα τους άθλιους παραπάνω μισθούς. Αλλωστε, τους έχει προσυπογράψει με το 3ο μνημόνιο. Σε αυτό περιλαμβάνεται η δέσμευση να μην υπάρχουν μεταβολές σε πρωτύτερες εργασιακές σχέσεις και μισθούς έως το 2018.

Στην ουσία, χτες, η κυβέρνηση ανακοίνωσε πανηγυρικά το 4ο μνημόνιο, καθώς το 3ο μνημόνιο λήγει το 2018 και όλα τα μέτρα και η ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας περιστρέφονται γύρω από τους στόχους που θα πρέπει να πιάνονται, τις δημοσιονομικές καταστάσεις, το επίπεδο της ανταγωνιστικότητας κ.ο.κ.

Τέλος, καμία κανονικότητα δεν επανέρχεται ακόμα και ως προς το κομμάτι των συλλογικών διαπραγματεύσεων αφού η κυβέρνηση θα έχει την τελική απόφαση για το ύψος των μισθών. Με βάση τους νόμους που δεν καταργεί η κυβέρνηση, οι μισθοί δε θα καθορίζονται από συλλογικές διαπραγματεύσεις, αλλά από συμβούλια και μελετητές που θα παίρνουν υπόψη τους παραπάνω δείκτες (ανταγωνιστικότητα κ.ο.κ.).

Καμία συζήτηση δε γίνεται για την υποχρεωτικότητα των Συμβάσεων, που έχει ως αποτέλεσμα κάθε εργοδότης, με βάση το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί για να προστατεύει τα κέρδη του, να μην υποχρεώνεται από πουθενά να εφαρμόζει τις Συμβάσεις. Οι νόμοι που υπάρχουν σήμερα, απαγορεύουν αυξήσεις με γνώμονα την "προστασία της ανταγωνιστικότητας" των επιχειρήσεων.

Η εργασιακή κανονικότητα που εξασφάλισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πετάει στα σκουπίδια τα οικογενειακά επιδόματα, τα επιδόματα μητρότητας, καθώς και άλλα επιδόματα που καταργήθηκαν βαθμιαία ως συνέπεια των μειώσεων των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών.

Η εργασιακή κανονικότητα που επικαλείται ο κ. Τσίπρας, σημαίνει να ξεχάσουμε την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα, την ανάκληση των μειώσεων και την κάλυψη των συνολικών απωλειών που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι σε μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα, όλα αυτά τα χρόνια.

Παρά τις μεγάλες κουβέντες που ακούγονται από την κυβέρνηση όσον αφορά τις ομαδικές απολύσεις, φαίνεται πως κι εδώ η εξαπάτηση πέφτει σύννεφο καθώς εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις θα μπορούν "υπό όρους" να απολύονται χωρίς να υπάρχει δικαίωμα βέτο ή ανάκλησης. Την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση στη δουλειά αφού οι απολύσεις που υπάρχουν σε κάθε έτος ξεπερνούν σε απόλυτο αριθμό το σύνολο των μισθωτών.

Μπροστά στο εκτεταμένο κύμα ψεύδους και προκλητικότητας, μπροστά στα νέα μέτρα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να προετοιμάσουν άμεσα τη δουλειά τους για οργάνωση πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας.

Να απαντήσουμε αγωνιστικά απέναντι στα νέα μέτρα που έρχονται να δώσουν νέο πλήγμα στη ζωή μας, στους μισθούς, στις συντάξεις, στις εργασιακές σχέσεις.

Να απαντήσουμε στο παραμύθι των "αντιμέτρων" με τα οποία, από τη μία, εξασφαλίζονται νέος φορολογικός παράδεισος και προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους και, από την άλλη, δίνονται πίσω ελάχιστα ψίχουλα και σε λίγους σε σχέση με την ολική απόσπαση κατακτήσεων και δικαιωμάτων που έχουν απομείνει.

Να μη συμβιβαστούμε με τη μίζερη ζωή, με την εργασιακή σκλαβιά.

Να μην αποδεχτούμε τη συντεταγμένη και με σχέδιο πτώχευση της ζωής μας».