Φυσικά, ούτε η Τοπική Διοίκηση είναι λαϊκός θεσμός, ούτε το αστικό κράτος γίνεται συγκεντρωτικό σύμφωνα με την αυθαίρετη βούληση κάποιας πολιτικής ή άλλης γραφειοκρατίας, αλλά μόνο εξαιτίας των απαιτήσεων της οικονομικής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το αστικό κράτος και οι θεσμοί του δρουν ενιαία για την κυριαρχία της αστικής τάξης. Οι θεσμικές διοικητικές παρεμβάσεις και της σημερινής κυβέρνησης, οι αλλαγές δηλαδή στον «Καλλικράτη» είναι συνέχεια των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του αστικού κράτους. Επιδιώκει να αποκτήσουν την ικανότητα και την ευελιξία διασύνδεσης με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, με τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να συνδράμουν στη χειραγώγηση και ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας κ.λπ.
Στο σύνολό του το πλαίσιο που ομόφωνα παρουσιάζουν κυβέρνηση και συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης, μέχρι να «τα σπάσει» προσχηματικά η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), μέσω της επιτροπής του ΥΠΕΣ, παρέχει τα αναγκαία θεσμικά εργαλεία στους φορείς της ΤΔ είτε να ανοίξουν δρόμο είτε να συνδράμουν, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, στα νέα πεδία κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου εστιάζοντας κύρια:
-- Στην προσέλκυση επενδύσεων και συγκέντρωση πόρων (ΕΣΠΑ, αναπτυξιακός νόμος και άλλα χρηματοδοτικα εργαλεία κ.λπ.) σε έργα και υποδομές που θα υπηρετούν στρατηγικούς σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων.
-- Στη ληστρική αξιοποίηση από τις επιχειρήσεις του συνόλου της δημοτικής ακίνητης περιουσίας.
-- Στην παραπέρα ώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας (ΜΚΟ - ΚοινΣΕπ - Δίκτυα και συνεταιρισμούς προσώπων) με την ειδική συνδρομή και συνεισφορά της Τοπικής Διοίκησης.
-- Στη σταδιακή μεταφορά νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και τη νομιμοποίηση παλιών μέσω και της Τοπικής Διοίκησης (π.χ. ο ΕΝΦΙΑ - ο αυξημένος ΦΠΑ στα νησιά κ.λπ.)
Προσπάθειες διαφοροποίησης της ΚΕΔΕ που κάνουν την εμφάνισή τους είτε με αφορμή την τοποθέτηση Γενικών Γραμματέων στους Δήμους από το Μητρώο Στελεχών της Δημοσίας Διοίκησης είτε το εκλογικό σύστημα είναι παρελκυστικές. Αφορούν σε κομματικούς τακτικισμούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που βολεύουν και την κυβέρνηση. Το κλίμα της στρατηγικής συναντίληψης είναι αυτό που χαρακτηρίζει όλες τις ενότητες που είχαν ολοκληρωθεί στο επίπεδο της επιτροπής, πριν τη δημοσιότητα του τελικού πορίσματος της επιτροπής και την αποχώρηση ΚΕΔΕ - ΕΝΠΕ και αφορά στην καρδιά των αναδιαρθρώσεων που σταθερά προωθούνται.
Αξίζει να δούμε πιο αναλυτικά ορισμένα βασικά σημεία αυτού του σχεδιασμού αλλά και της στρατηγικής συναντίληψης κυβέρνησης - οργάνων της Τοπικής Διοίκησης.
Οι κύριες αλλαγές αφορούν στις λειτουργίες της Τοπικής Διοίκησης που θα την φέρουν σε πιο αποφασιστική σύμπραξη με το ιδιωτικό κεφάλαιο. Η ορολογία που χρησιμοποιούν είναι «νέα εργαλεία εσόδων» και βασικό τους επιχείρημα ότι «η κρίση και η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπουν την κρατική χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από το κράτος ούτε και την παραπέρα επιβάρυνση των κατοίκων». Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής προβάλλουν την ανάγκη «απλοποίησης του θεσμικού πλαισίου των ΣΔΙΤ», ώστε «να επιστρέψει το επενδυτικό ενδιαφέρον του ιδιωτικού τομέα που επλήγη λόγω οικονομικής κρίσης».
Στην ενότητα των πόρων και των «νέων εργαλείων εσόδων» ξεχωρίζει ένας τομέας που φαίνεται τον έχουν σε προτεραιότητα - έχουν ολοκληρώσει την επεξεργασία νομοθετικής διάταξης - και αφορά στην «αξιοποίηση της Ακίνητης Περιουσίας των ΟΤΑ». Ετσι, στα υλικά που δίνουν, καταθέτουν σχέδιο διάταξης νόμου με κορμό αλλαγές που αφορούν στην «εκμίσθωση ακινήτων». Μέσω αυτού, ανοίγουν όλους τους δρόμους της ληστρικής εκμετάλλευσης γης και ακινήτων των δήμων από το ιδιωτικό κεφάλαιο, προσδιορίζοντας: Διάρκεια παραχώρησης 25 χρόνων και δυνατότητα παράτασης «εφόσον ο εκμισθωτής θα αναλάβει το σύνολο ή το μέρος της δαπάνης ή ανακατασκευής ακίνητου». Διάρκεια παραχώρησης 99 χρόνια για αξιοποίηση δημοτικής έκτασης «για τουριστικές δραστηριότητες». Διάρκεια παραχώρησης 50 χρόνων δημόσιας γης είτε «με σκοπό την εγκατάσταση και εκμετάλλευση αθλητικών επιχειρήσεων» είτε «με σκοπό την ίδρυση και επέκταση βιοτεχνικών /βιομηχανικών εγκαταστάσεων και επενδύσεων ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας».
Ετσι, μιλούν:
α) Για την κατανομή των εισπράξεων του ΕΝΦΙΑ ανά δήμο, προκειμένου «να εξεταστεί η δυνατότητα σταδιακής μετάβασης από τους ΚΑΠ σε ένα καθεστώς που θα βασίζεται τόσο στη φορολογική αποκέντρωση ..όσο και στους ΚΑΠ συμπληρωματικά» και
β) για «ένα μεικτό σύστημα που είναι ένα μέρος του φόρου της Ακίνητης Περιουσίας θα συμπληρώνεται με έναν μηχανισμό αναδιανομής και επιβράβευσης με βάση την συμβολή των ΟΤΑ στην φορολογική προσπάθεια»!
Εδώ, υπογραμμίζουν τη διεύρυνση της δυνατότητας και των δήμων να υλοποιούν Συμπράξεις με τον Ιδιωτικό Τομέα με ξένα κεφάλαια και προτρέπουν στη θεσμική «βοήθεια του κράτους», ώστε «να υπερκεράσουν γραφειοκρατικά εμπόδια και να διασφαλιστούν εθνικά συμφέροντα».
Η κοινωνική οικονομία, επίσης, είναι από τους τομείς που μπαίνει στο κέντρο του ενδιαφέροντος κυβέρνησης και αιρετών. Αιχμή η πείρα και ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης στην ανάπτυξή της και ειδικά στη φάση της κρίσης. Στη δυνατότητά της να βάλει σε κίνηση μέρος του «ανενεργού εργατικού δυναμικού», να ενσωματώνει ανέργους, να υποδείξει, να παραχωρήσει πόρους, υποδομές προς αξιοποίηση. Ηδη, με βάση τα κονδύλια του ΕΣΠΑ και τη διαχείρισή τους στις περισσότερες Περιφέρειες έχει δημιουργηθεί μεγάλο δίκτυο ΜΚΟ, που καταγράφονται σε Μητρώο. Το «έργο» των δικτύων της κοινωνικής οικονομίας είναι ήδη γνωστό. Αυτό το λυμαίνονται κατά βάση στελέχη των αστικών κομμάτων, εκμεταλλεύονται ανέργους, δημόσιες υποδομές, ενσωματώνουν εξαθλιωμένο εργατόκοσμο κ.λπ.
Το ΚΚΕ απορρίπτει και τον παλιό και κάθε εκδοχή του «αναθεωρημένου» «Καλλικράτη»! Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν και εξελίσσονται ούτε έφεραν ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Δεν μπορούν να αναιρέσουν τις οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες και πολύ περισσότερο τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού και όσο την ανάπτυξη την ορίζει η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Καμία φιλολαϊκή περιφερική πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει όσο η γενική πολιτική παραμένει αντιλαϊκή.
Η αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική συμμετοχή και το λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σε αυτήν τη βάση μπορεί μόνο να διαμορφώνεται ένα ενιαίο σύγχρονο και δωρεάν κρατικό σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Να εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, αξιοποιώντας τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.
Με αυτήν τη γραμμή, το ΚΚΕ στέκεται απέναντι στις αντιδραστικές αλλαγές. Με αυτήν τη θέση που αφορά τους εργαζόμενους και εκλεγμένους σε Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση, το ΚΚΕ επιδιώκει την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές.