ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Περίεργες» απόψεις...

Γρηγοριάδης Κώστας

Από διάφορες πλευρές τις τελευταίες μέρες διοχετεύεται η περίεργη τουλάχιστον άποψη ότι οι ΗΠΑ, υπό τη νέα τους διοίκηση, αλλάζουν τακτική στα Βαλκάνια, γίνονται πιο «προσεκτικές» και «σωστές» στις κινήσεις τους! Επικαλούνται μάλιστα γι' αυτό την απόφαση του ΝΑΤΟ να επιτρέψει την ελεγχόμενη ανάπτυξη ελαφρών δυνάμεων του γιουγκοσλαβικού στρατού σε τμήμα της ζώνης ασφαλείας στα σύνορα της Σερβίας με την ΠΓΔΜ ή τη σταδιακή μείωση της ζώνης ασφαλείας των 5 χιλιομέτρων που χωρίζει τη Σερβία από την ΠΓΔΜ και το Κοσσυφοπέδιο. Επειδή αυτά θεωρούνται ως κινήσεις «εχθρικές», κατά των αλβανόφωνων εξτρεμιστών, εξάγεται και το συμπέρασμα περί αλλαγής της αμερικανικής τακτικής στην περιοχή. Τίποτα αναληθέστερο. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συνεχίζουν την ιμπεριαλιστική παρέμβασή τους και την τακτική του διαίρει και βασίλευε, προκειμένου να εδραιώσουν τη νέα τάξη στην περιοχή. Δε διστάζουν βέβαια ανάλογα με την τροπή των πραγμάτων να στρέφουν το ένα κράτος εναντίον του άλλου ή τη μια εθνότητα εναντίον της άλλης. Με άλλα λόγια συνεχίζουν να υποδαυλίζουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εκτός των άλλων γιατί έχουν προκαλέσει μια τέτοια κρίση από την οποία είναι σχεδόν αδύνατο να βγουν χωρίς τη συνέχισή του. Οι ιμπεριαλιστές δεν είναι ούτε «φιλοαλβανοί» ούτε «αντισέρβοι». Πάνω απ' όλα βάζουν τα συμφέροντα της νέας τάξης.

... και κοινός παρονομαστής

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ποιος είναι ο στόχος των περίεργων θεωριών που κυκλοφορούν; Ορισμένοι θέλουν να «εξωραΐσουν» το προφίλ της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, επειδή θέλουν να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες στο εσωτερικό της χώρας και είναι φανερό από ποια πλευρά προέρχονται. Αλλοι θέλουν να δείξουν ότι με την αλλαγή της τακτικής της Ουάσιγκτον, προσφέρονται μεγαλύτερες ευκαιρίες για να επιχειρήσει η Ελλάδα πιο αποφασιστική παρέμβαση στα «βαλκανικά πράγματα». Κοινός παρονομαστής, όμως, όλων των φορέων των παραπάνω απόψεων, κάθε άλλο παρά είναι η απεμπλοκή της χώρας από τις επεμβάσεις, η απειθαρχία και η αντίσταση στα ΝΑΤΟικά σχέδια. Στο ακριβώς αντίθετο καταλήγουν όλοι τους.

Ποιοι χρειάζονται το νέο κόμμα

Αναμενόμενη ήταν η «χλιαρή» αντίδραση των ηγεσιών των δύο μεγάλων κομμάτων απέναντι στην επίσημη παρουσίαση του νέου κόμματος από τον Δ. Αβραμόπουλο. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όσο και αν ακούγεται παράξενο, χρειάζονται το νέο κόμμα για να δώσουν ώθηση στις δικές τους επιδιώξεις και σχέδια και βέβαια για να υλοποιήσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Θέλουν να δρομολογήσουν εσωτερικές ανακατατάξεις και «μετεξέλιξη» των κομμάτων τους, θέλουν να κρατούν «συσπειρωμένα» τα κόμματά τους, θέλουν να «ανανεωθούν» και βέβαια πρέπει μέσα στο χρόνο να επιβληθούν σκληρές νεοφιλελεύθερες επιλογές (ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ.). Το νέο κόμμα υποβοηθά με πολλούς τρόπους το δικομματισμό να φέρει σε πέρας την αποστολή του, αφού, εκτός των άλλων, στηρίζει την ίδια πολιτική και τις πιο προωθημένες νεοφιλελεύθερες επιλογές και ταυτόχρονα αποπροσανατολίζει τις λαϊκές μάζες με το δήθεν «καινούριο», που είναι βαθιά συντηρητικό. Η κυβέρνηση και η ΝΔ γνωρίζουν πολύ καλά ότι δε συνιστά καμία «απειλή» γι' αυτούς το νέο κόμμα και γι' αυτό το αφήνουν να κάνει «παιχνίδι». Μέχρι τις εκλογές έχουμε καιρό...

Στενοχώριες...

Διάχυτη η στενοχώρια στο χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής». Βλέπετε, τα σενάρια και οι προσδοκίες για την κεντροαριστερά φαίνεται να συναντούν αντιδράσεις, μέσα στο ΠΑΣΟΚ. «Ο Πάγκαλος επιστρέφει στο '89 με συκοφαντικές επιθέσεις κατά της ανανεωτικής αριστεράς» και «ο πρωθυπουργός απέφυγε να τον αποδοκιμάσει δημοσίως», έλεγε ο υπότιτλος του πρωτοσέλιδου θέματος.

Μη στενοχωριέστε παιδιά... Μπορεί να χρειαστεί... να δώσετε κάτι παραπάνω, αλλά η κεντροαριστερά έχει πλέον πάρει το δρόμο της. Ο,τι και να πει ο Θ. Πάγκαλος, τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Οσο περισσότερο δυναμώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια, τόσο περισσότερο σας έχει ανάγκη ο Κ. Σημίτης...

Τα δείπνα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΟΙΤΑ ΤΩΡΑ που μας προέκυψε και ο Σημίτης στρατηλάτης, και μάλιστα από τηλεφώνου! Μίλησε, λέει, με τον Βούλγαρο πρωθυπουργό, κ. Κοστόφ, και αποφάσισαν να μη στείλουν στρατεύματα στην ΠΓΔΜ!

Χειρίζεται με τέτοια άνεση ο άνθρωπος τα στρατιωτικά θέματα και εγγυάται με τέτοια σιγουριά την πολιτική στήριξη και την ακεραιότητα των συνόρων της ΠΓΔΜ, που σε λίγο θα μας κάνει να ξεχάσουμε, για παράδειγμα, τα «ευχαριστώ» του προς τους Αμερικανούς και την υπογραφή του στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας!

Καλό πράγμα οι επιδείξεις ισχύος, δε λέμε, αλλά γιατί δεν τις έκανε τότε που έπρεπε; Οταν, δηλαδή, οι Αμερικανοί ήθελαν την Ελλάδα ΝΑΤΟικό ορμητήριο; Τότε δεν ήμαστε χώρα-εγγυήτρια της σταθερότητας στα Βαλκάνια; Ετσι ξαφνικά γίναμε;

Εκτός και όλ' αυτά τα λέει γνωρίζοντας πράγματα, που εμείς δεν τα ξέρουμε. Οπως, για παράδειγμα, τη μόνιμη εγκατάσταση αμερικανικών και ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στη Μακεδονία, λίγο πιο πάνω από τη Θεσσαλονίκη...

ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ επί διαψεύσεων στο ΠΑΣΟΚ περί των «μυστικών δείπνων» και γενικώς των... γευμάτων (δι)εργασίας στελεχών του, όπου βέβαια απεργάζονται τις πολιτικές κινήσεις τους στα πλαίσια του εσωκομματικού ανταγωνισμού.

Μετά το δείπνο του Χρήστου Πρωτόπαππα διαψεύστηκε και το δείπνο Ακη Τσοχατζόπουλου και Βάσως Παπανδρέου, και μάλιστα ο υπουργός Εθνικής Αμυνας είχε και χιούμορ στη διάψευσή του, λέγοντας πως είναι καλή ιδέα να συμφάγει με την κ. Παπανδρέου!

Εριξε, όμως, και την «μπηχτή» του, λέγοντας ότι λογικό είναι με την ισχύουσα κατάσταση να υπάρχουν συζητήσεις και ανταλλαγές απόψεων σε όλα τα επίπεδα.

Πάντως, ότι θα φτάναμε στο σημείο, κριτήριο και ασφαλής μέθοδος ελέγχου για τις εσωτερικές εξελίξεις σε ένα πολιτικό κόμμα να είναι μια εξέταση στομάχου, δεν το περιμέναμε. Και μόνο από το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να προέλθει!

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια φορά, πού θα πάει, θα οδηγηθούν τα πράγματα και σε πιο «άγριες» καταστάσεις. Μέχρι τώρα απλά τρώνε μεταξύ τους. Σε λίγο θα αρχίσουν και να τρώγονται.

Χαφιέδες νέας τάξης

Το κρούσμα πολιτικού χαφιεδισμού σε στρατιωτική μονάδα, το οποίο χτες είδε το φως της δημοσιότητας από το «Ρ», δεν προκαλεί μόνο ανησυχία ως μια πράξη επιστροφής σε μαύρες εποχές, όπου οι Ενοπλες Δυνάμεις είχαν στην ημερήσια διάταξη της αποστολής τους την εσωτερική καταστολή και την αντιμετώπιση του «εχθρού λαού», αλλά σηματοδοτεί -και εδώ είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος- ένα είδος επανέκδοσης τέτοιων πρακτικών προσαρμοσμένων στις σύγχρονες απαιτήσεις του ιμπεριαλισμού, στις ανάγκες της νέας τάξης πραγμάτων.

Να θυμίσουμε ότι το συγκεκριμένο περιστατικό έγινε πριν λίγες ημέρες στο 592 ΜΤΠ στη Γουμένισσα, όπου ζητήθηκε από εφέδρους λοχίες ν' αναγνωρίσουν συναδέλφους τους σε φωτογραφίες που είχαν ληφθεί σε αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις. Μάλιστα, μετά την αναγνώριση ακολουθούσε και έρευνα από το 2ο Γραφείο του ατομικού φακέλου του στρατιώτη που εντοπιζόταν στη συγκέντρωση. Σύμφωνα με τις εξηγήσεις που δίνονταν επιτόπου η διαδικασία αυτή γινόταν κατόπιν εντολής του διοικητή της 4ης Ταξιαρχίας που εδρεύει στο Λαχανά Κιλκίς.

Η παραπάνω ενέργεια αποτελεί μια ακόμα εκδήλωση της αναπροσαρμογής του Ελληνικού Στρατού στα νέα ΝΑΤΟικά δεδομένα. Και ας μην σπεύσουν κάποιοι να μιλήσουν για ενέργεια μεμονωμένου προσώπου. Ακόμα και κεντρική κατεύθυνση αν δεν υπάρχει για τέτοιες «πρωτοβουλίες», το κλίμα που καλλιεργείται στις Ενοπλες Δυνάμεις γεννάει τέτοια φαινόμενα και εξωθεί σε πράξεις πολιτικού χαφιεδισμού και παρακολούθησης του φρονήματος στρατιωτών, στην προκειμένη περίπτωση, και δεν αποκλείεται πολιτών, σε μια άλλη φάση. Οταν λοιπόν από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και την εκσυγχρονιστική κυβέρνηση γενικότερα, ανάγεται σε νέα «μεγάλη ιδέα του έθνους» η τήρηση της «περιφερειακής ασφάλειας», ο ρόλος της Ελλάδας στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή ΝΑΤΟικού ενδιαφέροντος, τότε είναι φυσικό επακόλουθο, όσοι υπηρετούν αυτούς τους σκοπούς να αντιμετωπίζουν ως «εχθρούς» και «υπονομευτές» της χώρας αυτούς που αντιστέκονται στη νέα τάξη των ιμπεριαλιστών.

Ενας στρατός, όπως ο ελληνικός, που όλο και πιο πολύ μετατρέπεται σε παράρτημα του ΝΑΤΟ, σε επίπεδο σχεδιασμού, εξοπλισμών και δόγματος δεν μπορεί παρά αυτός ο στρατός να βλέπει εχθρικά οτιδήποτε αμφισβητεί τη νέα τάξη. Και μάλιστα προκειμένου να εκτιμηθεί ο ρόλος του από τα ΝΑΤΟικά επιτελεία τα οποία τον αξιολογούν θα πρέπει να αναλάβει και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες αντιμετώπισης και καταστολής των τόσο «ενοχλητικού» αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Β. Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη.

Με μια τέτοια λογική συνάδει και το σενάριο της άσκησης «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - 2001» που έγινε το Φλεβάρη και συμμετείχαν σ' αυτήν εκτός από στελέχη των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, και στελέχη των Σωμάτων Ασφάλειας, όπως και Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Δημόσιοι Οργανισμοί. Το σενάριο παρέπεμπε, με πρόσχημα την αντιμετώπιση πρακτόρων και δολιοφθορέων, σε καταστάσεις αντιμετώπισης του «εσωτερικού εχθρού», εθίζοντας τις υπηρεσίες ασφαλείας -Αστυνομία, ΕΥΠ και τις Ενοπλες Δυνάμεις- στο να κυνηγάνε όποιον θεωρούν ότι μπορεί να κλονίζει το ηθικό του πληθυσμού. Ετσι δημιουργείται το υπόβαθρο για να στραφούν, όταν κριθεί αναγκαίο, οι Ενοπλες Δυνάμεις και, συνολικά, ο κρατικός μηχανισμός στην αντιμετώπιση, όχι όποιου επιβουλεύεται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αλλά σε τελική ανάλυση ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό», χαρακτηρισμός που εύκολα προσάπτεται σε όσους αντιδρούν στις κυρίαρχες επιλογές.

Υπό αυτή την έννοια το κρούσμα πολιτικού χαφιεδισμού στο 592 ΜΤΠ, για το οποίο αναμένονται και τα αποτελέσματα της έρευνας του ΓΕΣ, δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία, εξαιτίας του γενικότερου πλαισίου μέσα στο οποίο καταγράφεται.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Τα εμβόλια του... υπουργού

Σε κινητοποιήσεις βρίσκονται οι εργαζόμενοι στους φορείς πρόνοιας για την προάσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα τους, αλλά και διεκδικώντας βελτίωση των αποδοχών τους, που βρίσκονται σε εξευτελιστικά επίπεδα.

Πέρα από τα διάφορα συνθήματα που ακούστηκαν στη χτεσινή πορεία και συγκέντρωσή τους στο υπουργείο Υγείας, υπήρξαν και ορισμένα, που διακρίθηκαν με το χιούμορ τους και αξίζει μόνο και μόνο γι' αυτό να σημειωθούν. «Υπουργέ θυμήσου τα εμβόλιά σου, που σ' έφερνε στο ΠΙΚΠΑ να κάνεις η μαμά σου», ήταν ένα απ' αυτά, που είπαν οι εργαζόμενοι στη χθεσινή συγκέντρωση, προκαλώντας το αυθόρμητο χαμόγελο όλων των συγκεντρωμένων, ακόμα και των αστυνομικών που είχαν ζώσει το υπουργείο.

Αν υπήρχε μνήμη, βέβαια, θα υπήρχε και διαφορετική αξιολόγηση της Πρόνοιας και ο υπουργός Υγείας -μαζί με ολόκληρη την ηγεσία του υπουργείου- δε θα προωθούσε τα διαλυτικά εκσυγχρονιστικά σχέδια τόσο στην υγεία όσο και στην πρόνοια. Δυστυχώς, όμως, κεφάλι δίχως μνήμη είναι φρούριο χωρίς κανόνι, που λέει και ο λαός μας.