Με μαζική συμμετοχή της νεολαίας, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, 5 Μάη, στο Γεντί Κουλέ, στη Θεσσαλονίκη, η εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την εκτέλεση της Κούλας Ελευθεριάδου, στελέχους του ΚΚΕ, που, όπως και χιλιάδες ακόμα ήρωες του λαϊκού κινήματος, θυσίασε τη ζωή της στον αγώνα για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Στην εκδήλωση μίλησε ο Αριστείδης Θάνος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του Κόμματος.

Η Κούλα Ελευθεριάδου υπήρξε μια από τις πιο ηρωικές μορφές, μια ακόμη αλύγιστη του ταξικού αγώνα. Κομμουνίστρια και ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης. Με την κατηγορία της «στρατολόγου», το Εκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης την καταδίκασε δις σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 6 Μάη του 1947, σε ηλικία 23 χρόνων.

Στον χώρο μαρτυρίου, ζωντάνεψαν οι μνήμες, μέσα από το θεατρικό έργο που παρουσιάστηκε για τη ζωή και τη δράση της Κούλας Ελευθεριάδου, ενάντια στους κατακτητές και τους συνεργάτες τους, την ακλόνητη πίστη της στα ιδανικά του Κόμματος, την περήφανη στάση που κράτησε απέναντι στους δικαστές και τους δημίους της.

Σ' αυτόν το χώρο, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, στο πρόσωπο της Κούλας Ελευθεριάδου, τίμησαν τους χιλιάδες αλύγιστους της ταξικής πάλης και, κρατώντας τα κόκκινα λάβαρα και το κεντρικό πανό της εκδήλωσης, δήλωσαν: «Ακολουθούμε πιστά τα ματωμένα σας ίχνη».

Ακολούθησε μαχητική πορεία στους δρόμους του Επταπυργίου, η οποία κατέληξε στα παλιά νεκροταφεία του Αγίου Παύλου, όπου βρίσκεται ο τάφος της ηρωίδας μας. Εκεί πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η Κούλα Ελευθεριάδου γεννήθηκε το 1923 στο Σοχό Λαγκαδά. Το 1943 εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ. Με την οικογένειά της κατεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και συνδέεται με την οργάνωση της ΕΠΟΝ του Πανεπιστημίου και παίρνει δραστήρια μέρος στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές. Στις 25 Μάρτη 1943, με ομάδα ΕΠΟΝιτών κατέθεσαν στεφάνι στο άγαλμα του Βότση. Το 1944 πιάνεται μαζί με τα αδέλφια της από τους ταγματασφαλίτες και παραδίνεται στους Γερμανούς. Κρατήθηκε στις φυλακές, βασανίστηκε, αλλά δεν της απέσπασαν καμιά ομολογία. Τον Αύγουστο του 1944 αφέθηκε ελεύθερη και συνέχισε τη δράση της έως την απελευθέρωση, που τη βρίσκει Γραμματέα της ΑΕ Ανατολικών Συνοικιών.

Το Γενάρη του 1947 πιάνεται από την Αστυνομία και παραπέμπεται στο Εκτακτο Στρατοδικείο μαζί με τους αγωνιστές Γρηγόρη Ελευθεριάδη και Βασίλη Παναγόπουλο. Η Κούλα και ο Γρηγόρης Ελευθεριάδης καταδικάζονται από το Στρατοδικείο, με στρατοδίκη τον γνωστό Ταμβακά, σε θάνατο, ενώ ο Βασίλης Παναγόπουλος σε ισόβια.

Στις 6 Μάη 1947 εκτελούνται εδώ κοντά στο Γεντί Κουλέ. Η Κούλα Ελευθεριάδου σε όλο το διάστημα του αγώνα ενάντια στους κατακτητές και τους συνεργάτες τους, καθώς και σε όλη τη διάρκεια της δίκης, στάθηκε αγέρωχη, ακλόνητη και πιστή στα ιδανικά του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής της. Στο γράμμα που έστειλε την παραμονή της εκτέλεσής της στην οικογένειά της, ανάμεσα στα άλλα γράφει: «Μην κλαίτε το χαμό μου, δε χάθηκα. Εκτελώντας το εθνικό, λαϊκό και κομματικό μου καθήκον, πότισα κι εγώ με το λιγοστό αίμα μου, το δέντρο της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής Ενότητας και λευτεριάς».

Στην ομιλία του, ο Αριστείδης Θάνος σημείωσε μεταξύ άλλων: «Εχουμε χρέος να αναδείξουμε και να τιμήσουμε την ακλόνητη, αμετακίνητη, αλύγιστη και αφοσιωμένη στάση χιλιάδων και χιλιάδων μελών του Κόμματος έως το τέλος, που δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω, που έφτασαν έως το τέλος της ζωής τους "ορθοστατώντας και ορθοβαδίζοντας". Που δεν υποχώρησαν μπροστά σε καμία δυσκολία του ταξικού αγώνα. Που δεν έχασαν τον προσανατολισμό τους, όταν γύρω τους κυριαρχούσε σκοτάδι. Που δεν λύγισαν σε καμία δυσκολία - και δεν ήταν λίγες. Που διδάχτηκαν μέσα στη σκληρή ταξική πάλη να βάζουν, πάντα και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, πάνω από όλα το Κόμμα. Να δίνουν και τη ζωή τους. Να τιμήσουμε αυτήν τη στάση που αναδείχνει μια ανώτερη ηθική, μοναδική και ανεπανάληπτη για όλους όσοι παλεύουν συνειδητά για την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλης της κοινωνίας από την καπιταλιστική σκλαβιά. Να δείξουμε, με τη δύναμη του παραδείγματος, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή να ανήκεις σε αυτό το Κόμμα, να συνεχίζεις σταθερά τη μεγάλη αυτή πορεία, αποφασισμένος να φτάσεις έως το τέλος».

Τόνισε ότι κανένας αγώνας του εργατικού - λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών δεν πήγε χαμένος και καμιά θυσία δεν είναι μάταιη. Οπως είπε «αυτό διδάσκει η Ιστορία των λαών και του επαναστατικού κινήματος. Μέσα από τις μικρές και μεγάλες νίκες, τις οδυνηρές ήττες και τα προσωρινά πισωγυρίσματα, το επαναστατικό κίνημα της εργατικής τάξης διδάσκεται, ανασυντάσσεται και προχωρά, γίνεται πιο ικανό και ισχυρό στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και με περισσότερη ορμή εφορμά για τη νίκη των λαών, το Σοσιαλισμό.

Οι νέες γενιές των κομμουνιστών στεκόμαστε με περηφάνια, με συναίσθηση της ευθύνης που έχουμε μπροστά στην Ιστορία του ΚΚΕ. Η μελέτη της, τα συμπεράσματα, η αφομοίωση της κριτικής αποτίμησής της είναι βασικό στοιχείο ισχυροποίησης, ώστε να γινόμαστε πιο ικανοί στην οργάνωση της ταξικής πάλης για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας. Μας εμπνέει σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, πρόσθετων δυσκολιών αλλά και δυνατοτήτων.

Η Ιστορία του ΚΚΕ είναι η Ιστορία της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ως μέρος του παγκόσμιου προλεταριάτου. Είναι η Ιστορία του ιδεολογικού, πολιτικού και οργανωτικού διαχωρισμού της από την αστική τάξη. Δεν είναι Ιστορία αποκλειστικά για εμάς, είναι η Ιστορία, τα βάσανα, η προσφορά και οι κατακτήσεις του λαού μας.

(...) Η ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, όλοι και όλες εμείς εδώ, σ' αυτό το χώμα, μπροστά σ' αυτόν τον ιστορικό τόπο, θέλουμε να δηλώσουμε ότι θα γίνουμε επάξια ο κρίκος της ιστορικής αλυσίδας των ταξικών αγώνων και συγκρούσεων για να έρθει, όσο εξαρτάται από εμάς, νωρίτερα και πιο στέρεα η κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και εξουσίας, ο Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός.

Στο πρόσωπο της Κούλας Ελευθεριάδου τιμάμε όλους αυτούς που δεν επέλεξαν το ατομικό τους βόλεμα. Αντίθετα, έφτασαν μέχρι την υπέρτατη θυσία, γιατί είχαν ανεξάντλητη αγάπη για την εργατική τάξη, τον λαό, γιατί είχαν ακλόνητη πίστη στο Κόμμα τους και στον ρεαλισμό της πάλης για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία αληθινής ελευθερίας».