Χαρακτηριστική είναι και η τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτου:«Οι επενδυτές χρειάζεται να γνωρίζουν με ποιον τρόπο η Ελλάδα θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Αρα είναι απολύτως κρίσιμης σημασίας για την ανάπτυξη να έχουμε σαφήνεια. Αυτό είναι που ζητάμε από τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ τον Ιούνιο».

Παράλληλα, με «ατού» την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο από τη σημερινή όσο και από τις προκάτοχες κυβερνήσεις, ο Ευ. Τσακαλώτος τόνισε: «Φαίνεται ότι υπάρχει ευρεία συναίνεση πως η Ελλάδα τήρησε τις δεσμεύσεις της σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. (...) Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι έχουν εκπλαγεί από το βαθμό στον οποίο η χώρα τήρησε αυτές τις δεσμεύσεις, από την έκταση και το βάθος αυτών των μεταρρυθμίσεων», πρόσθεσε.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Ευ. Τσακαλώτο, «η απάντηση στο ερώτημα γιατί δεν έχουν πάρει τα πάνω τους οι επενδύσεις, βρίσκεται, κατά την γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, στην έλλειψη σαφήνειας όσον αφορά τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας».

Στο «διά ταύτα», σημείωσε ότι «μετά από τέτοια προσπάθεια, αυτό που ζητά η ελληνική κυβέρνηση είναι σαφήνεια στο θέμα του χρέους. Και αυτό δεν βρέθηκε στο τραπέζι του Γιούρογκρουπ στις 22 Μαΐου».

Από την πλευρά του, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρας, έδωσε έμφαση στη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς από το 2021, προκειμένου βέβαια να απελευθερωθεί δημοσιονομικός χώρος σε «αναπτυξιακές παρεμβάσεις» για το εγχώριο κεφάλαιο.

Οπως είπε, η μείωση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος της γενικής κυβέρνησης από το 2021 και μετά σε 2% του ΑΕΠ, από το 3,5% που προβλέπεται τώρα, θα ήταν συμβατή με τη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους, σε συνδυασμό με κάποιες παρεμβάσεις για την «ελάφρυνσή» του.

Σύμφωνα με τον διοικητή της ΤτΕ, οι προοπτικές ανάκαμψης και η διασφάλιση της επιστροφής στις χρηματαγορές από το 2018, προϋποθέτουν, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

-- Μετά το κλείσιμο της «αξιολόγησης», να διασφαλιστεί η «ομαλή και έγκαιρη» εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» που «ενισχύουν την ανάπτυξη».

-- Εφαρμογή περαιτέρω «μεταρρυθμίσεων» που ενισχύουν την ανάπτυξη, για την τόνωση των εξαγωγών και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, κυρίως με τη μορφή άμεσων ξένων επενδύσεων.

-- Χαλάρωση των στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος, έτσι ώστε σε συνδυασμό με τις διαρθρωτικές «μεταρρυθμίσεις» να θέσουν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών (στα επιχειρηματικά κέρδη) «με θετικές πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στην οικονομική ανάπτυξη».

-- Διαρθρωτικές «μεταρρυθμίσεις» προκειμένου να διευκολυνθεί η ανάκαμψη μέσω της εξομάλυνσης των χρηματοπιστωτικών συνθηκών, με κεντρικό ζήτημα την απομείωση των «μη εξυπηρετούμενων» τραπεζικών δανείων.

Με αφετηρία τη «Λευκή Βίβλο», σχετικά «με το μέλλον της Ευρώπης», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε χτες «έγγραφο προβληματισμού» σχετικά με τις διεργασίες για την παραπέρα εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) στην Ευρωζώνη, που βασίζεται και στη λεγόμενη «έκθεση των 5 προέδρων».

• «Ολοκλήρωση μιας πραγματικής Χρηματοοικονομικής Ενωσης», το ζήτημα που συνδέεται και με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς σχετικά με την τραπεζική ένωση, με έμφαση βέβαια τον επιμερισμό των κινδύνων και της ενδεχόμενης χασούρας σε περίπτωση νέων κλυδωνισμών.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, «η προσπάθεια περιλαμβάνει την πρόοδο με βάση στοιχεία που είναι ήδη διαθέσιμα και τη συμφωνία για τα συμπληρωματικά μέτρα που χρειάζεται να ληφθούν από σήμερα έως το 2025» για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης «με μέτρα που θα καθιστούν τις ευρωπαϊκές τράπεζες ανθεκτικότερες». Οπως τονίζεται, η προώθηση της «Ενωσης Κεφαλαιαγορών είναι επίσης υψίστης σημασίας, προκειμένου να προσφερθούν πιο διαφορετικές και καινοτόμες δυνατότητες χρηματοδότησης μεταξύ άλλων μέσω των κεφαλαιαγορών».

• Επίτευξη μιας πιο ολοκληρωμένης Οικονομικής και Δημοσιονομικής Ενωσης. Πρόκειται για την ενίσχυση της διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», που αφορούν στους ενισχυμένους δημοσιονομικούς ελέγχους και στα δεδομένα των οικονομιών των κρατών - μελών. Μεταξύ άλλων, εξετάζεται και η δυνατότητα σύνδεσης της χρηματοδοτικής στήριξης από τον προϋπολογισμό της ΕΕ σε συνδυασμό με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή με δέσμες παρεμβάσεων που αφορούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
• Εδραίωση της «δημοκρατικής λογοδοσίας» και ενίσχυση των θεσμών της Ζώνης του Ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο, περιγράφουν παρεμβάσεις όπως για το ενδεχόμενο καθιέρωσης μόνιμου προέδρου του Γιούρογκρουπ, την ενιαία εξωτερική εκπροσώπηση της Ευρωζώνης σε διεθνή φόρα και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κ.ά.

Επιπλέον, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «η ιδέα ενός δημόσιου ταμείου της Ζώνης του Ευρώ - ενδεχομένως με έναν προϋπολογισμό της Ζώνης του Ευρώ - καθώς και ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, αποτελεί επίσης αντικείμενο συζήτησης στον δημόσιο διάλογο και θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη σε μεταγενέστερο στάδιο της εμβάθυνσης της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, εντός του πλαισίου της ΕΕ».