Ο Θ. Παφίλης μίλησε για το δολοφονικό ρόλο του ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, μίλησε για τις ευθύνες όλων των αστικών κυβερνήσεων στη χώρα μας, που από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας μέχρι σήμερα έχουν δώσει «γην και ύδωρ» στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, και στάθηκε ιδιαίτερα στις σύγχρονες εξελίξεις και την ένταση των ανταγωνισμών.

Σε όλο το πρώτο μέρος της ομιλίας του αναφέρθηκε αναλυτικά στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία το 1999, μια υπόθεση που δεν είναι πλέον γνωστή σήμερα στους νέους και τις νέες της ΚΝΕ και η οποία προσφέρει διδάγματα. Είπε χαρακτηριστικά ο Θ. Παφίλης:

«Πέρασαν 18 ολόκληρα χρόνια από την ιμπεριαλιστική επέμβαση, τον πόλεμο δηλαδή που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στο διαμελισμό της και στη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων. Ηταν ένας βρώμικος πόλεμος που όμως σηματοδοτούσε και συμπύκνωνε τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που αναδυόταν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια αποδείχτηκαν μια από τις περιοχές όπου εξελίσσονται σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο. Οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν να δημιουργήσουν αδύναμα κράτη - δορυφόρους ώστε να εδραιώσουν την επιρροή και κυριαρχία τους στην περιοχή. Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που αρνήθηκε να ενσωματωθεί σε αυτά.

Η πραγματική αιτία του πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων, που η θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, γιατί είναι πύλη για 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική). Ο έλεγχός της σημαίνει πρώτα απ' όλα έλεγχο των διόδων διακίνησης των εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της Ενέργειας.

Για τη διασφάλιση αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους που χτύπησε για 78 ολόκληρες μέρες, μέρες πραγματικής θηριωδίας. Χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του χτύπησε τη Γιουγκοσλαβία όχι στο έδαφος, αλλά από τον αέρα, με αεροπλάνα και πυραύλους.

Πραγματοποίησε 35.788 μαχητικές αποστολές, ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες διασποράς, βόμβες γραφίτη και, σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου που παραιτήθηκε, βόμβες στείρωσης.

Μετά από τη θηριωδία των 78 ημερών, στην οποία αποκαλύφθηκε όλη η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, όπου βομβαρδίστηκαν μαιευτική κλινική, νοσοκομεία, σχολεία, νηπιαγωγεία, καραβάνια αμάχων προσφύγων, γηροκομεία, πέραν των άλλων υποδομών, προωθήθηκε ταχύτατα ο σχεδιασμός των ιμπεριαλιστών. Ολοκληρώθηκε η διάλυση της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, η εγκατάσταση αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων και προωθήθηκε η λεηλασία των Βαλκανίων, με το "Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Ν/Α Ευρώπη".

Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10 Ιούλη του 1999 τόνισε: "Το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας είναι διανομή σε βάρος των λαών των Βαλκανίων, συνιστά την πιο κραυγαλέα μορφή εκβιασμού. Η παρουσία του ΝΑΤΟ σε όλες τις ρυθμίσεις είναι κυρίαρχη. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση μπαίνει κάτω από τον άμεσο έλεγχο των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης".

Παρά τη δύσκολη κατάσταση που υπήρχε μετά την αντεπανάσταση, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ενάντια στην ΟΔΓ συνάντησε μεγαλύτερες αντιστάσεις και διαμαρτυρίες από την προηγούμενη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Βοσνία. Πρωτοπόροι στο κίνημα στάθηκαν οι κομμουνιστές. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα το αντιπολεμικό κίνημα πήρε μεγάλες διαστάσεις, αγκάλιασε όλη τη χώρα, έγιναν πολύμορφες και μεγάλες διαδηλώσεις, γεννήθηκαν νέες μορφές δράσης.

Το Κόμμα μας χωρίς καμιά ταλάντευση ξεκαθάρισε από την αρχή τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, κατήγγειλε τη συμμετοχή της χώρας, με τις αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τη συναίνεση της ΝΔ, καθώς επίσης και τη γραμμή "ίσων αποστάσεων" από το ΝΑΤΟ και την πολιτική του Μιλόσεβιτς από τον ΣΥΝ, που τότε προέβαλε, όπως και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη.

Το ΚΚΕ εξέφρασε τη διεθνιστική αλληλεγγύη όχι μόνο με μεγάλες και πολύμορφες κινητοποιήσεις, αλλά οι κομμουνιστές ήταν πρωταγωνιστές στην οργάνωση αποστολών στη Γιουγκοσλαβία από Συνδικάτα, ΕΕΔΥΕ και πολλές μαζικές οργανώσεις.

Με πολλές μορφές πάλης που χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής εμπόδισε τη διέλευση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων.

Στις 78 μέρες των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών υπήρχαν καθημερινά πολύμορφες λαϊκές κινητοποιήσεις.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι οι αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στις Ενοπλες Δυνάμεις, με επιστολές και δηλώσεις αρνήσεων των στρατευμένων να συμμετέχουν στις ΝΑΤΟικές αποστολές, όπως π.χ. στο αντιτορπιλικό "Θεμιστοκλής", που συμμετείχε στον αποκλεισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ανάλογες αντιστάσεις εκτός από το Ναυτικό αναπτύχθηκαν και σε άλλες στρατιωτικές μονάδες της ξηράς και της αεροπορίας, οι οποίες βρήκαν τη συμπαράσταση του λαϊκού κινήματος, δημιουργώντας ένα τείχος αλληλεγγύης και προστασίας από τις αυταρχικές προσπάθειες της κυβέρνησης να χτυπήσει αυτό το κίνημα.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά των λαών της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, καθώς και οι επόμενοι κατά του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας, προσφέρουν πολύτιμη πείρα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα και έχει μεγάλη σημασία να μεταδίδεται αυτή στις νέες γενιές, ώστε να προφυλάσσονται από εφησυχασμό και αυταπάτες για το ρόλο του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, που δεν εξανθρωπίζεται αλλά είναι βρικόλακας που τρέφεται με το αίμα της εργατικής τάξης, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικής ειρήνης, με τη στυγνή εκμετάλλευση, τη φτώχεια και δυστυχία της εργατικής τάξης και του λαού, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικού πολέμου, που αποτελεί τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα.

Εχουν ιδιαίτερη, όχι μόνο ιστορική, αλλά και επίκαιρη σημασία, οι εκτιμήσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στην Απόφασή της τον Ιούλη του 1999, και θα μου επιτρέψετε να διαβάσω ένα μέρος:

"Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, την αυτοδιάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, έδειξαν πολύ καθαρά ότι οι λαοί έχασαν το μεγάλο τους στήριγμα στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στην πάλη τους για πρόοδο, ανάπτυξη, δημοκρατία και σοσιαλισμό.

Η νίκη της αντεπανάστασης αποκάλυψε επίσης σε ευρύτερες μάζες το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Η τάση του μονοπωλιακού κεφαλαίου για κυριαρχία δημιουργεί τη συνεχή πάλη για διανομή και αναδιανομή των αγορών. Οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυξάνει την καταπίεση και την αντιδραστικότητα που χαρακτηρίζει όλες τις εκδηλώσεις του ιμπεριαλισμού και στρέφεται ενάντια σε χώρες, λαούς, λαϊκά κινήματα που αντιστέκονται. Οι ανατροπές αποχαλίνωσαν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, τον βοηθούν να εφαρμόζει πιο εύκολα τα σχέδιά του, γιατί αδυνάτισαν οι δυνάμεις αντίστασης.

Ο πόλεμος και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά σήμερα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους, είναι μέσα στη φύση του συστήματος, γι' αυτό και απαιτείται αντίσταση και καθαρή αποκάλυψη, εναντίωση.

Πολιτική του διαίρει και βασίλευε, με τη χρησιμοποίηση υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων.

Στήριξη και ενίσχυση - όπου συμφέρει - αποσχιστικών κινημάτων και επαναχάραξη συνόρων, δημιουργία πλήρως υποταγμένων κρατών - προτεκτοράτων.

Αναγόρευση των λαϊκών κινημάτων σε τρομοκρατικές οργανώσεις, προσπάθεια να εμπεδωθεί σε κάθε χώρα ένας μηχανισμός βίας και καταστολής, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας.

Η επιθετικότητα και αντιδραστικότητα που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις είναι αναπόσπαστα δεμένη με την επίθεση κατά των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων στο εσωτερικό κάθε χώρας, με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις και εξαγορές, που οδηγούν στη δημιουργία μονοπωλιακών μεγαθηρίων.

Η επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε, με τις συναντήσεις στο Ραμπουϊγιέ και στο Παρίσι, δείχνει πολύ καθαρά ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διατηρούν τη γεωστρατηγική τους σημασία: Γειτονεύουν με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και αποτελούν το συνδετικό κρίκο των ενεργειακών δρόμων (πετρελαιαγωγοί, φυσικό αέριο κ.λπ.) της Ευρασίας".

Είναι φανερό πως οι εκτιμήσεις του Κόμματος δικαιώθηκαν από τις ίδιες τις εξελίξεις».