Βεβαίως, παιδιά, για να είμαστε ειλικρινείς, εκτός από τον Θρύλο, υπάρχει και το παραδάκι! Ετσι δεν είναι; Για να μην πούμε, κυρίως το παραδάκι! `Η, ακόμα πιο εύστοχα, το παραδάκι...

***

Το τι δούλεμα έχει ρίξει αυτός ο Μάκης σε χιλιάδες δύσμοιρους τηλεθεατές, δε λέγεται! Για τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο ο λόγος, που εκτός των άλλων έχει επιδείξει και τη σχετική αντιΚΚΕ κακοήθεια, που τον διακρίνει ανάμεσα στ' άλλα... προτερήματά του... (θυμάστε τη συκοφαντική επίθεση κατά του βουλευτή του ΚΚΕ Π. Κοσιώνη, ότι, δήθεν, εγκατέλειψε τραυματισμένο, που είχε χτυπήσει σε τροχαίο;).

***

Ο Μάκης, λοιπόν, «τα λέει», κατά μια άποψη. «Λέει αλήθειες»! «Τα ψέλνει στην εξουσία»!!

Ο Μάκης, βεβαίως, έχει διδαχθεί καλά τη δουλιά της πώλησης φυκιών. Τα φέρνει από δω, τα φέρνει από εκεί, καταγγέλλει τους πάντες και τα πάντα ο Μάκης (κόμματα, διάφορα πρόσωπα, κυκλώματα, υπουργούς, βουλευτές), αλλά ποτέ δεν καταλήγει στο τι πραγματικά φταίει για όλη αυτή τη σαπίλα.

Α, μάλιστα, ξέρουμε λάθος. Καμιά φορά λέει και για τη «βρωμοκοινωνία»...! Και στο πώς λειτουργεί το σύστημα...

Ετσι είναι. Οσο δεν αφυπνίζονται περισσότερες συνειδήσεις, τόσο θα ευδοκιμούν διάφοροι Τριανταφυλλόπουλοι, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

***

Τους τελευταίους μήνες ο Θεός έσωσε τη ζωή του Αμανατίδη του Ολυμπιακού, ενός ποδοσφαιριστή του Ακαρνανικού και ενός άλλου του Πατραϊκού! Ο πρώτος είχε τραυματιστεί σε τροχαίο και οι άλλοι δυο στα γήπεδα...

Υπόψη ότι δε γνωρίζουμε την ακριβή πηγή πληροφόρησης των ρεπόρτερς, που μετέδωσαν τα γεγονότα. Προτίμησαν, βλέπετε, να τηρήσουν το απόρρητο...

Γρηγοριάδης Κώστας

Βγαίνει το ανάπηρο παιδί στους δρόμους και ζητάει απ' τον Κ. Στεφανόπουλο βοήθεια! Και τότε ο υφυπουργός Αμυνας δηλώνει απ' τα κανάλια ότι ο ανάπηρος θα τύχει θετικής μεταχείρισης... (Τη θυμόσαστε φαντάζομαι τη συγκεκριμένη περίπτωση).

Αυτό γίνεται σε πλειάδα περιπτώσεων. Ενας ένας φουκαράς, μέσω των καναλιών, ζητάει φροντίδα. Και όλο και κάποιος αρμόδιος παρεμβαίνει...

Ετσι, τα κανάλια παίζουν τον «κοινωνικό» ρόλο τους. Τσιγκλάνε το κράτος, «ευαισθητοποιούν» αρμόδιους, «διορθώνουν» τις αδικίες...

Μόνο που εξορκίζουν με τον απήγανο τη συλλογική δράση που συγκρούεται με τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Και επιχειρούν να κατατεμαχίσουν το συλλογικό, αναδείχνοντας σε αξίες τις γονυπετείς παρακλήσεις ενός εκάστου, που δυστυχώς σέρνεται ο άμοιρος, αφού, ως γνωστόν ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται...

***

Ετσι που είδαμε στα κανάλια τον Σημίτη με τον Μπλερ «αλά μπρατσέτα», μετά μάλιστα το κοινό άρθρο με τις κοινές απόψεις τους που δημοσίευσαν δύο έγκριτες ελληνικές εφημερίδες, πώς μας ήρθε στο μυαλό η άλλη συνάντηση που έγινε πριν λίγο καιρό ανάμεσα στον νεοεκλεγμένο Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπους και τον Μπλερ κι είπαμε να σας τη θυμίσουμε λιγουλάκι...

Οι Μπλερ και Μπους, λοιπόν, δήλωσαν μετά τη συνάντησή τους, ότι έχουν πολλά κοινά σημεία: Χρησιμοποιούν την ίδια μάρκα οδοντόκρεμας, οι σύζυγοί τους είναι εξίσου εξαιρετικές, συμπίπτουν επίσης στην εξωτερική πολιτική (ξέχασαν την εσωτερική). Τότε, εκείνο που δεν καταλάβαμε, ήταν το γιατί εκδήλωσε έκπληξη ο Ελληνας δημοσιογράφος, σημειώνοντας ότι αυτά συμβαίνουν, αν και οι δυο άντρες ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους! Δεν το είχε ξαναδεί μήπως το ίδιο έργο;

Γρηγοριάδης Κώστας

***

Αντε και γεια χαρά. Μέχρι την Τρίτη, που θα είμαστε πάλι μαζί για περισσότερα τηλε-πάθη, να περάσετε καλά...

«Οχι έτσι, βρε, όχι έτσι!...», δυσανασχετούσε ο παπα-Χαράλαμπος. Πήγαινε κοντά στο αυτί του γύφτου και χαμήλωνε τη φωνή, για να μην τον ακούσουν οι γυναίκες. «Την Μπανα... γιώτα σου, σκυλόγυφτε του κερατά!...», τού έλεγε, μισοαστεία μισοσοβαρά, σφίγγοντας τα δόντια. «Δε θα μάθεις ποτέ να το λες το τραγούδι, όπως πρέπει». Επαιρνε μόνος του το μικρόφωνο και κουνώντας με τέμπο την παλάμη του ανοιχτή, έδειχνε στο γύφτο, συλλαβή με συλλαβή, πώς πρέπει να το «πάει» το τραγούδι.

Είχαν τα ξύλα έτοιμα οι ιθύνοντες του αραχνιασμένου Ιερατείου, να ανάψουν την πυρά, για να κάψουν τους «αιρετικούς» δραπέτες από το μαντρί της Ορθοδοξίας, αλλά το ξανασκέφτηκαν πιο ψύχραιμα (υπολόγισαν, ως φαίνεται, και το πολιτικό κόστος), και, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, προτίμησαν μια συμβιβαστική λύση. Και το συγκρότημα δηλαδή, των παπα-ροκάδων να συνεχίσει την τραγουδιστική του καριέρα, αλλά και η «Αγία μας Εκκλησία» να διατηρήσει το κύρος της και, προπαντός, τον έλεγχο του ποιμνίου.