Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στον Π. Λαφαζάνη ότι το κόμμα του οποίου (ΣΥΝ) ηγείται ιδεολογικά και πολιτικά βρίσκεται πιο κοντά (για να μην πούμε σε απόσταση αναπνοής) στο ΠΑΣΟΚ, παρά σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Αυτό συνομολογούν ο δημόσιος λόγος που εκφέρει, οι θέσεις και οι αποφάσεις του (οι οποίες σημειωτέον φέρουν και την υπογραφή του παραπάνω βουλευτή). Ως εκ τούτου, η πρόταση διαλόγου στο ΚΚΕ - που όπως πληροφορούμαστε από δημοσιεύματα του Τύπου απηύθυνε από το βήμα εκδήλωσης της «Πρωτοβουλίας για την επανίδρυση της Αριστεράς» - γίνεται μάλλον για λόγους εντυπωσιασμού ή ακόμα και εκ του πονηρού. Αλλωστε, έχουν προηγηθεί και είναι βάσιμες και εφικτές (αφού «πατάνε» και στην ιδεολογική και πολιτική συγγένεια) οι προτάσεις διάφορων άλλων στελεχών του ΣΥΝ για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, με ή χωρίς προϋποθέσεις - δεν έχει και τόσο σημασία.

Ασυνήθιστα «σκληρή γλώσσα» χρησιμοποίησε ο γγ του ΟΗΕ, ανοίγοντας την Αραβική Σύνοδο στο Αμμάν. Μετά από έξι μήνες εξέγερσης, εκατοντάδων νεκρών και χιλιάδων τραυματιών και τόσα άλλα, έκανε λόγο για «συλλογική τιμωρία» του παλαιστινιακού λαού και κατηγόρησε το Ισραήλ για «υπερβολική χρήση βίας». Μάλιστα, απαντώντας εμμέσως στις πρόσφατες δηλώσεις του Αριέλ Σαρόν, ο οποίος τόνιζε ότι «δεν έχει κανείς δικαίωμα να ασκεί κριτική στο Ισραήλ», ο Κόφι Ανάν υπογράμμισε ότι «είναι απολύτως δικαιολογημένη η οργή και η κριτική του αραβικού κόσμου για την ισραηλινή στάση».

Οπως ήταν αναμενόμενο, η «φλογερή» ομιλία Ανάν φιγουράρισε στην πρώτη θέση της ειδησεογραφίας. Φυσικά, ουδείς προχώρησε πέραν του «σκληρού ύφους» του γγ. Γιατί, επί του προκειμένου, ο «σκληρός» Κόφι θεωρεί «πολύ λογική» την ισραηλινο-αμερικανική άποψη ότι δεν τίθεται θέμα προστασίας των Παλαιστινίων από την ανάπτυξη μιας διεθνούς δύναμης χωρίς τη συναίνεση του Ισραήλ, δηλαδή του θύτη. Επίσης, δεν είχε το ίδιο ύφος, όταν η Ουάσιγκτον απροκάλυπτα καταπατούσε τον ΟΗΕ και διόριζε τη δική της επιτροπή διερεύνησης της βίας στα αυτόνομα εδάφη, παραγκωνίζοντας αυτήν της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Σιωπή ιχθύος τηρήθηκε, επίσης, όταν το Ισραήλ αρνήθηκε να συνεργαστεί με τη δεύτερη και επανόρισε τα καθήκοντα ακόμη και της πρώτης. Και αυτά τα παραδείγματα δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό.

Βέβαια, το «αυστηρό» ύφος της ομιλίας του Κ. Ανάν είναι εξηγήσιμο. Η διεκδίκηση της παραμονής του στη θέση του γγ του Οργανισμού είναι δεδομένη. Αρα δεδομένη και η αναγκαιότητα των αραβικών ψήφων στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Επομένως, όλα επιτρέπονται. Ακόμη και κάποιες «σκληρές» δηλώσεις. Αλλωστε, μόνο για λόγια και ύφος πρόκειται. Επί του πρακτέου... τα γνωστά. Κι αν χρειαστεί, όπως έγινε χτες με το θέμα της αποστολής ειδικών παρατηρητών του Οργανισμού στα παλαιστινιακά εδάφη, βάζουν «βέτο» οι ΗΠΑ κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Τα... ανθρώπινα δικαιώματα θριάμβευσαν και πάλι.