Μια από τις απάτες που αξιοποιούν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις αλλά και αστικές δυνάμεις στη χώρα μας και την ΕΕ, είναι το «επιτυχημένο» παράδειγμα της Πορτογαλίας, που βγήκε από το μνημόνιο και της «συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων» για την κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που έχει τη στήριξη του σοσιαλδημοκρατικού Μπλοκ της Αριστεράς και του Πορτογαλικού ΚΚ.

Η πραγματικότητα είναι ότι το «μοντελάκι» είναι πετυχημένο για το κεφάλαιο, αλλά όχι για το λαό, παρά τα φληναφήματα που ακούγονται για «τέλος της λιτότητας» ή τα περί «συμμαχίας του Νότου - Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία ή ακόμα και Γαλλία, Ισπανία - που θα αλλάξει την πορεία της ΕΕ» και δήθεν ...θα την «επανιδρύσει» και θα της δώσει «κοινωνικό πρόσωπο». Στην Πορτογαλία - όπως και στις άλλες χώρες - η κυβέρνηση που ...έδιωξε τη δεξιά από την εξουσία, «δίνει τα ρέστα της» για την ικανοποίηση των αναγκών του κεφαλαίου.

Μάλιστα, ακόμα και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) σε δελτίο, που παρουσιάζουν τεχνοκράτες του, εμφανίζεται να «ζηλεύει» για το ότι ο μισθός των Πορτογάλων εργατών είναι κάτω από αυτόν των Ελλήνων. Συγκεκριμένα, σημειώνεται στη συγκεκριμένη εργασία στις 22 Ιούνη φέτος: «Είναι επίσης σημαντικό να αναφερθεί ότι την περίοδο 2015 - 2016, σε πραγματικούς όρους, οι αμοιβές των μισθωτών αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς στην Ελλάδα απ' ό,τι στην Πορτογαλία, παρότι η Πορτογαλία βρίσκεται εκτός Μνημονίου και απολαμβάνει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και έχει καλύτερες επιδόσεις από την Ελλάδα όσον αφορά στην αύξηση της παραγωγικότητας».

Και σχετικά με την «αριστερή» κυβέρνηση επισημαίνεται στην ανάλυση: «Η αριστερή κυβέρνηση που ανήλθε στην εξουσία, αν και χαλάρωσε λίγο τη λιτότητα, εξακολούθησε να ασκεί περιοριστική δημοσιονομική πολιτική και κατάφερε, μάλιστα, να βγάλει τη χώρα και από τη διαδικασία των υπερβολικών ελλειμμάτων».

Πράγματι, αυτή η σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης κυβέρνηση, με τη στήριξη και του Πορτογαλικού ΚΚ στο «όνομα της ανακούφισης του λαού και του "σκαλοπατιού"... για καλύτερες μέρες», έχει σημαντικές επιδόσεις σε δείκτες που αφορούν το μεγάλο κεφαλαίο: Ελλειμμα στο 2,3%, χρέος στο 126,2% του ΑΕΠ, ανάπτυξη 2,8% αύξηση του ΑΕΠ στο πρώτο εξάμηνο του 2017, μείωση δημοσιονομικών δαπανών. Ολα αυτά «πατάνε» στη συνέχιση της εξαθλίωσης των Πορτογάλων εργαζομένων και των άλλων εκμεταλλευόμενων λαϊκών στρωμάτων. Το παραμύθι αυτής της κυβέρνησης, όπως το αντίστοιχο που «πουλάει» και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, είναι ότι μπορούν να ικανοποιηθούν και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, για να αναπτυχθεί η οικονομία, πιάνοντας τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν μπει σε όλη την ΕΕ (προς εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου) και ταυτόχρονα να γίνει ...καλύτερη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, για να κερδίσουν και οι εργαζόμενοι. Η συγκυρία της σχετικής καπιταλιστικής ανάκαμψης στη συγκεκριμένη φάση του κύκλου της κρίσης (που στην πραγματικότητα ξεκίνησε στο τελευταίο εξάμηνο της προηγούμενης δεξιάς κυβέρνησης) δίνει τη δυνατότητα στην «αριστερή» κυβέρνηση του Αντ. Κόστα να παρουσιάσει ως ...ανακούφιση τα λιγοστά ψίχουλα που διανέμει στα λαϊκά στρώματα, από ό,τι περισσεύει από το φαγοπότι που εξασφαλίζει στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ας δούμε συγκεκριμένα περί τίνος πρόκειται:

Υπήρξε μια αύξηση κατά 88 λεπτά τη μέρα με τον κατώτατο μισθό να φτάνει τα 557 μεικτά (και στόχο στο τέλος της τετραετίας να φτάσει τα 600 ευρώ, γιατί ...τόσο αντέχει η οικονομία). Δηλαδή, οι εργαζόμενοι εξασφάλισαν ένα κουλούρι παραπάνω τη μέρα. Στους συνταξιούχους η αύξηση άγγιξε το 0,5%, για την ακρίβεια για τους πιο φτωχούς και έως 631,47 ευρώ, δηλαδή κάπου για 250.000 απόμαχους της δουλειάς, αφήνοντας απ' έξω χιλιάδες άλλους, που επίσης με το πενιχρό τους εισόδημα βοηθάνε και τα άνεργα παιδιά τους όπως γνωρίζουμε και στη χώρα μας.

Στα άλλα «μέτρα ανακούφισης» περιλαμβάνονται η αύξηση κατά 0,25% στο επίδομα τέκνου, αλλά μόνο για τους έξι πρώτους μήνες χορήγησής του, και η εφαρμογή του 35ωρου στο Δημόσιο αλλά μόνο για τους μονίμους, αφήνοντας έξω χιλιάδες συμβασιούχους. Επίσης, η επιστροφή του επιδόματος Χριστουγέννων κατανεμημένη ανά μήνα σε κάποιες περιπτώσεις οδηγεί και σε μείωση μισθών.

Επιπλέον, η «αριστερή» κυβέρνηση - όπως βλέπουμε και στη χώρα μας - διατηρεί ακέραιο το αντεργατικό «οπλοστάσιο» που δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, με τις ατομικές συμβάσεις, τα δουλεμπορικά και τους εργαζόμενους με ελάχιστες ώρες τη βδομάδα και μειωμένα ή καθόλου εργασιακά δικαιώματα. Οι επισφαλείς εργαζόμενοι (δηλαδή της μερικής απασχόλησης, της δουλειάς με την ώρα κ.λπ.) ξεπερνούν τις 700.000 και μάλιστα αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Με την κινητικότητα στο Δημόσιο που προωθεί η κυβέρνηση, στις 2 αποχωρήσεις θα γίνεται μια πρόσληψη. Στους εργαζόμενους κάτω των 30 ετών το 53,5% είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, άλλη μια ...εκπληκτική επίδοση από τις υψηλότερες στην ΕΕ, που ο μέσος όρος βρίσκεται στο 33%. Οι νέοι αυτοί εργαζόμενοι, ειδικά σε κλάδους όπως ο τουρισμός και οι υπηρεσίες, συμβάλλουν στη μεγάλη αύξηση της κερδοφορίας τους. Ταυτόχρονα, ετοιμάζει νέες ρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό - Συνταξιοδοτικό με αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 66, περιορισμό των προϋποθέσεων για πρόωρες συντάξεις.

Την ίδια ώρα, τα ψίχουλα αυτά εξανεμίζονται λόγω της φοροαφαίμαξης των εργαζομένων που συνεχίζεται. Μάλιστα, με τον «κοινωνικό διάλογο» οι εργοδότες επιδιώκουν τις όποιες αυξήσεις μισθών να τις ισοφαρίσουν με μειώσεις εργοδοτικών εισφορών. Ταυτόχρονα, οι τσέπες των λαϊκών στρωμάτων αδειάζουν από τις μεγάλες αυξήσεις στα καύσιμα, στην ηλεκτρική ενέργεια, αλλά και σε ποτά και τσιγάρα.

Επιπλέον, ο δημόσιος τομέας Υγείας συνεχίζει να είναι υποβαθμισμένος, με τεράστιες ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τις ανάγκες των αστικών κέντρων και της υπαίθρου, που επιβαρύνουν τους εργαζομένους, οι οποίοι αναγκάζονται να καλύψουν τις ιατροφαρμακευτικές ανάγκες τους στον ιδιωτικό τομέα. Αντίστοιχη κατάσταση υπάρχει και στον τομέα της εκπαίδευσης με ελλείψεις προσωπικού, δασκάλων και καθηγητών.

Οπως έδειξαν οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στην κεντρική Πορτογαλία, είναι τεράστιες οι ελλείψεις στις υποδομές πρόληψης, καθαρισμού των δασών, κατάσβεσης. Επίσης, οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για αναστροφή των ιδιωτικοποιήσεων, δεν έχουν μείνει στα χαρτιά αλλά προχωράνε απρόσκοπτα. Προωθούνται σταθερά οι λεγόμενες Συμβάσεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) σε δρόμους, υποδομές, σιδηροδρόμους, ενώ και ο κρατικός αερομεταφορέας TAP τμηματικά παραχωρείται στο μεγάλο κεφάλαιο στο όνομα της ...εξυγίανσης. Ακόμα, η κρατική εταιρεία αστικών συγκοινωνιών «Carris» στη Λισαβόνα και η αντίστοιχη στο Πόρτο πέρασαν στους δήμους, με τα χρέη να καλείται να πληρώσει και πάλι ο λαός.

Μέσα στη βδομάδα ανακοινώθηκε ότι συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα, οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της Πορτογαλίας, η κρατική τράπεζα Caixa Geral de Depositos και οι Novo Banco και Millennium, να συγκροτήσουν μια ιδιωτική πλατφόρμα για τη διαχείριση των εξυπηρετούμενων «κόκκινων» δανείων, κυρίως επιχειρήσεων. Στόχος εμφανίζεται να είναι η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος για να αποκατασταθεί η ρευστότητα, δηλαδή να ρεύσει νέο χρήμα προς τους καπιταλιστές.

Και στον αγροτικό και αλιευτικό τομέα, τα περί ενίσχυσης της «εθνικής παραγωγής» επί της ουσίας ευνοούν τις μεγάλες επιχειρήσεις και στόλους και οδηγούν στο ξεκλήρισμα των μικρών παραγωγών.

Αλλά και στην εμπλοκή της Πορτογαλίας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η «αριστερή» κυβέρνηση επίσης διαπρέπει. Διαθέτει έδαφος της χώρας για τις εγκαταστάσεις της λεγόμενης ΝΑΤΟικής Ακαδημίας Επικοινωνιών και Πληροφορικής, στην περιοχή Οέιρας 13.000 τετραγωνικών μέτρων.

Αυτό που επιβεβαιώνεται και στην Πορτογαλία είναι ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ανεξάρτητα από το πώς αυτοβαφτίζεται η όποια διαχειριστική κυβέρνηση ακόμα και με τη συμμετοχή Κομμουνιστικού Κόμματος, με την ξεπερασμένη στρατηγική των «ενδιάμεσων σταδίων για το σοσιαλισμό», δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Η λεγόμενη δίκαιη ανάπτυξη, που προβάλλουν οι διάφοροι «αριστεροί», δεν μπορεί να υπάρξει στο άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα που υπηρετούν. Επίσης, η πείρα δείχνει ότι πάντα το λεγόμενο «μικρότερο κακό» φέρνει μαζί του το χειρότερο, γιατί, από την μια, αφοπλίζει το εργατικό - λαϊκό κίνημα και, από την άλλη, προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη αντεργατική επίθεση.

Επιπλέον, η λεγόμενη «άμεση ανακούφιση» των εργαζομένων, τα ψίχουλα που περιγράψαμε παραπάνω, ή οι οποιεσδήποτε μικροπαραχωρήσεις, που είναι ανά πάσα στιγμή εύκολο να τις παίρνει πίσω το αστικό κράτος, συμβάλλουν στο να απομακρύνεται ουσιαστικά στην ...Δευτέρα Παρουσία η ανάγκη της ανατροπής της αιτίας των δεινών των εργαζομένων, της καπιταλιστικής εξουσίας και ιδιοκτησίας.

Δοκιμασμένος δρόμος για τους εργάτες είναι μόνο αυτός της όξυνσης της ταξικής πάλης, χωρίς να μπαίνουν κάτω από ξένες σημαίες και αυταπάτες περί πιο ...ανθρώπινου καπιταλισμού. Με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και με κοινωνική συμμαχία με τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα, μπορεί να γίνει πράξη η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για να περάσει ο πλούτος στα χέρια αυτών που τον παράγουν. Με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό, που θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της κάθε χώρας, και εργατικό έλεγχο.