Αυτά τα προβλήματα υπάρχουν και αναπτύσσονται εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, σταθερά προσηλωμένη στην κατεύθυνση υπεράσπισης των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης, του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Η ύπαρξή τους δεν εκφράζει λαθεμένο κυβερνητικό χειρισμό ή παράλειψη, αλλά συγκεκριμένη πολιτική επιλογή.

Τα προβλήματα του εργαζόμενου λαού δεν είναι - ούτε μπορεί να είναι - και προβλήματα της κυρίαρχης τάξης του συστήματος που ζούμε. Τις περισσότερες, μάλιστα, φορές τα δικά μας προβλήματα είναι πηγή κέρδους ή αποτέλεσμα της δικής της εξυπηρέτησης.

Σ' αυτή τη βάση, το ταξικό κράτος και η κυβέρνηση που το εκφράζει δεν μπορεί και δε θέλει να λύσει αυτά τα προβλήματα εξαιτίας του χαρακτήρα της και του προσανατολισμού της... Θέλει να δείξει, όμως, ότι προσπαθεί, με στόχο την εξαπάτηση του λαού και την υφαρπαγή της εκλογικής της στήριξης.

Αυτή την περίοδο, που στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων η κυβέρνηση προωθεί πολλές αντιλαϊκές επιλογές σε όλες τις πτυχές της κοινωνικο-πολιτικής ζωής, είναι υποχρεωμένη να συνδυάσει τη δημαγωγία με μέτρα εξασφάλισης της αντιδραστικής πολιτικής της. Μαζί με τη δημαγωγία, της χρειάζεται ο αυταρχισμός και η καλλιέργεια του κλίματος τρομοκρατίας σε ομάδες πληθυσμού ή και κλάδους εργαζομένων. Της χρειάζονται μηχανισμοί που θα επιβάλλουν και θα ελέγχουν την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, που θα καταπνίγουν κάθε φωνή αγωνιστική, ικανή να αντισταθεί στους σχεδιασμούς της.

Αυτά υπηρετεί σε άλλο επίπεδο ο αντιδημοκρατικός «τρομονόμος». Συνέχεια, προέκταση και εξειδίκευση αυτού του πνεύματος είναι τα διάφορα σώματα επιθεωρητών - «ράμπο» που διαμορφώθηκαν και λειτουργούν στη δημόσια διοίκηση, στις οικονομικές υπηρεσίες και την αστυνομία.

Με δεδομένη την αντίληψή τους πως τα κοινωνικά αγαθά της Υγείας και της Πρόνοιας είναι εμπορεύματα που μπαίνουν στη διαδικασία αγοραπωλησίας και άρα γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας...

Με την προωθούμενη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και την ενθάρρυνση για παραπέρα διείσδυση του μονοπωλιακού κεφαλαίου στον τομέα της υγείας, που αποδείχνεται σταθερά και ανοδικά κερδοφόρος...

Με τη λογική περιορισμού των κρατικών δαπανών για την κάλυψη των υποχρεώσεων της πολιτείας στους τομείς υγείας και πρόνοιας, που εκφράζεται σταθερά στην πολιτική της πρακτική...

Οδηγεί σε μεγαλύτερη επιβάρυνση του λαού, μέσα από την ανταποδοτικότητα και στην ανάπτυξη του «εθελοντισμού» και της «φιλανθρωπίας».

Οταν μέχρι σήμερα ο δημόσιος τομέας Υγείας παραμένει υποβαθμισμένος, με ανεπαρκή σχεδιασμό και λειψή χρηματοδότηση, χωρίς πρόγραμμα εκσυγχρονισμού της υποδομής του, με τεράστια κενά σε προσωπικό και η προοπτική του - μέσα και από την τελευταία νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης- είναι αρνητική...

Οταν η κοινωνική πρόνοια αποδείχνεται ατελής και υποτυπώδης, συνεχώς συρρικνούμενη στα πλαίσια της συνεχιζόμενης πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών...

Το νομοσχέδιο, που προβλέπει το Σώμα Επιθεωρητών στις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, δεν μπορεί να θεσμοθετήσει ούτε το διαχειριστικό χαρακτήρα ελέγχου σ' αυτές τις υπηρεσίες. Δίνει την ψεύτικη εντύπωση και επιχειρεί να καλλιεργήσει την αυταπάτη πως με αυτό το ελεγκτικό σύστημα θα λυθούν τα υπάρχοντα προβλήματα. Δεν τους ενδιαφέρει, όμως, αυτό. Τους απασχολεί κύρια η οικοδόμηση μηχανισμών για την εξασφάλιση της εφαρμογής της αντιλαϊκής τους πολιτικής. Η διασφάλιση της εμπορευματοποίησης, της ιδιωτικοποίησης και της ανταποδοτικότητας στα πλαίσια και της παραπέρα συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών.

Κοντά σ' αυτά, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αναπτύσσεται και η προσπάθεια να χρεώσουν τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής τους στους υγειονομικούς, στον κατασυκοφαντημένο δημόσιο τομέα, που είναι έτοιμοι να υποβαθμίσουν και να συρρικνώσουν παραπέρα.

Να επικεντρώσουν την προσοχή τους στην πολιτική που δημιουργεί, οξύνει και αναπαράγει τα προβλήματα.

Να απαιτήσουν την ουσιαστική αλλαγή της, στη βάση της λογικής που θέλει την Υγεία και την Πρόνοια ευθύνη και υποχρέωση της πολιτείας. Στην κατεύθυνση της παροχής των υπηρεσιών τους δωρεάν και ισότιμα σε ολόκληρο το λαό, χωρίς περιθώρια κερδοσκοπίας από μέρους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Κανένας δεν αρνείται την ύπαρξη αρνητικών φαινομένων στις υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας. Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει τα φαινόμενα κακοδιοίκησης, το γνωστό «φακελάκι», την παράνομη άσκηση ιατρικής από γιατρούς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, την κατευθυνόμενη συνταγογραφία, την τεχνητή δημιουργία ζήτησης ιατρικών πράξεων και εξετάσεων, την παραπλάνηση επιτροπών χορήγησης επιδομάτων πρόνοιας... Δεν μπορεί, όμως, να τα γενικεύει και να τα χρεώνει στο σύνολο των υγειονομικών, των γιατρών...

Δεν μπορεί να τα χρησιμοποιεί σαν άλλοθι, όταν ξέρει πως τα δημιουργεί το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα και οι επιλογές του... Οταν καταλαβαίνει πως μπορούν να αντιμετωπιστούν στα πλαίσια μιας διαφορετικής πολιτικής, που θα έχει κυρίαρχη αντίληψη αυτή που χαρακτηρίζει την Υγεία και την Πρόνοια σαν λαϊκά δικαιώματα, που θα στηρίζεται σε καλά αμειβόμενους γιατρούς, σε αναπτυγμένο Κρατικό Οργανισμό Φαρμάκου και στο δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο.

Εναν έλεγχο σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση και βάση απ' αυτόν που προσδιορίζει το νομοσχέδιο. Μια διαδικασία που θα λειτουργεί προωθητικά και σε όφελος του λαού, μέσα από την καθιέρωση ουσιαστικής συμμετοχής στα όργανα όλων των βαθμίδων εκπροσώπων των εργαζομένων και των υγειονομικών.

Με ξεκάθαρη αντίληψη πως δεν μπορεί οι υπηρεσίες Υγείας να αναγνωρίζονται σαν εμπόρευμα σε ένα μέρος τους ή για ορισμένους πολίτες. Πως δεν μπορεί να ανατρέπεται η ισοτιμία στην παροχή των υγειονομικών υπηρεσιών. Πως κάτι τέτοιο θα είναι το ξεκίνημα της ανατροπής της βασικής αρχής, πως η Υγεία είναι ευθύνη και υποχρέωση του κράτους... Είναι απόλυτα αναγκαίο να ζητάμε την κατάργηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα του μεγάλου κεφαλαίου, στους τομείς Υγείας και Πρόνοιας.

Αλλωστε αυτό επιβάλλουν οι ώριμες ανάγκες του εργαζόμενου λαού. Το δικαίωμά του να ζήσει χωρίς να τον εκμεταλλεύονται, χωρίς να τον εξαναγκάζουν να ακριβοπληρώνει αυτό που δικαιούται.