Ο εκπρόσωπος του ΚΕΚΡ σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Ο Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν είχε δίκιο λέγοντας ότι κανείς δεν θα μπορέσει να μας νικήσει, εκτός από τα ίδια μας τα λάθη. Μια σειρά τέτοιων λαθών της σοβιετικής καθοδήγησης συνέβαλε στην ανάπτυξη της μικροαστικής συνείδησης και στη συνέχεια στον αστικό εκφυλισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος και του σοβιετικού κράτους. Πρώτα απ' όλα γίνεται λόγος για τη στροφή προς τις μεθόδους της αγοράς στην οικονομία. Ολα αυτά τροφοδοτούνταν δραστήρια από τις ενέργειες της αστικής τάξης, των ιμπεριαλιστικών κρατών. Ως αποτέλεσμα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης έπαψε να είναι Κομμουνιστικό και το κράτος έπαψε να είναι σοβιετικό.

(...) Δεν παύουμε ούτε λεπτό την πάλη μας, τη διεξάγουμε σε δύο μέτωπα, ενάντια στον ιμπεριαλισμό - το δικό μας και το διεθνή - και ενάντια στον οπορτουνισμό στο εργατικό και το κομμουνιστικό κίνημα - επίσης στη χώρα μας και σε διεθνή κλίμακα. Το κύριο στήριγμα στην πάλη μας είναι η εργατική τάξη. Θεωρούμε βασικό μας καθήκον την οργάνωση της εργατικής τάξης σε επαναστατική τάξη, ικανή να οδηγήσει τις μάζες στη σοσιαλιστική επανάσταση».

Ο εκπρόσωπος του ΚΚ Λαών της Ισπανίας τόνισε μεταξύ άλλων:

«Το παράδειγμα του Οκτώβρη παραμένει ζωντανό στην πολιτική μας πρακτική και τα διδάγματα που πήραμε τότε, και στη μετέπειτα διαδικασία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, είναι θεμελιώδη σήμερα για το Κόμμα μας. Ο Οκτώβρης έδειξε ότι ο ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι αναντικατάστατος προκειμένου να καταφέρει να νικήσει μια Επανάσταση. Αλλά και ότι, κυρίως, το Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει να είναι προετοιμασμένο ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά για να μπορέσει να πάρει την εξουσία.

(...)Στις μέρες μας, όπου αμφισβητείται η ίδια η ύπαρξη του Κομμουνιστικού Κόμματος από τους συνήθεις εχθρούς της εργατικής τάξης, εμείς παραμένουμε σταθεροί στη δέσμευσή μας να είμαστε στις καλύτερες συνθήκες ώστε η εργατική τάξη να κατακτήσει την πολιτική εξουσία.

Από τη νίκη του Οκτώβρη διδαχτήκαμε ότι για να είμαστε σε θέση να παλέψουμε για την εξουσία, χρειάζεται να έρθουμε σε ρήξη με τα οπορτουνιστικά στοιχεία, τόσο αριστερά όσο και δεξιά, με θέσεις που, με διάφορες μορφές, επιδιώκουν να απομακρύνουν το επαναστατικό εργατικό κίνημα από την ιστορική του αποστολή».

Η εκπρόσωπος του ΚΚ Ιταλίας σημείωσε μεταξύ άλλων:

« Το εργαλείο και η κινητήρια δύναμη της επανάστασης είναι το λενινιστικό κόμμα, το κόμμα της εργατικής τάξης, ακλόνητο στη θεωρία του, στο πνεύμα του προλεταριακού διεθνισμού, σε μια ελεύθερη και συνειδητά αποδεκτή επαναστατική πειθαρχία, έτοιμο να πολεμήσει με οποιαδήποτε μέθοδο αγώνα, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Μερικοί από τους δεξιούς και αριστερούς εχθρούς μας υποστηρίζουν ότι οι καιροί είναι διαφορετικοί, ο καπιταλισμός έχει αλλάξει, η κατάσταση - όπως λένε - απαιτεί την τήρηση της αστικής δημοκρατίας και των νόμιμων μεθόδων του αγώνα, επομένως - συμπεραίνουν - ότι ο λενινισμός και το παράδειγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης δεν ισχύουν πλέον.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψευδές!

(...) Προς την εργατική τάξη και το προλεταριάτο, λέμε: Οργανωθείτε στο Κομμουνιστικό Κόμμα, κάντε το ικανό να πολεμήσει με οποιαδήποτε μέθοδο αγώνα που υπαγορεύει η πραγματική κατάσταση, για να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, να εδραιώσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου και να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό - κομμουνισμό σε κάθε χώρα».

Ο εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας τόνισε ανάμεσα σε άλλα:

«Η επανάσταση των μπολσεβίκων σηματοδότησε μια νέα εποχή στην Ιστορία της ανθρωπότητας, απέδειξε το γεγονός πως ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο μπορεί και πρέπει να ανατραπεί μόνο από τη σοσιαλιστική επανάσταση.

(...)Εναν αιώνα μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ερχόμαστε και πάλι αντιμέτωποι με έναν κόσμο τον οποίο ο Λένιν και οι σύντροφοί του προσπαθούσαν να ανατρέψουν. Και για μια ακόμη φορά, δεν εκλείπουν οι οπορτουνιστές, οι ρεφορμιστές, οι υποτιθέμενοι "ρεαλιστές" κάθε τύπου, που δεν κηρύττουν τίποτε άλλο από την αναβολή του αγώνα για μια σοσιαλιστική επανάσταση, για ένα μέλλον που ποτέ δε θα έρθει καθώς και την υποταγή της εργατικής τάξης στα συμφέροντα των καπιταλιστών. Επειδή οι ιμπεριαλιστές και οι αντισοβιετικοί ευνοούμενοί τους στην υποτιθέμενη "αριστερά" προσπάθησαν να συντρίψουν τη Σοβιετική Ενωση περίπου τρεις δεκαετίες πριν, έφτασαν να πιστεύουν πως μπορούσαν να γυρίζουν μόνιμα πίσω τον τροχό της Ιστορίας. Αναμφίβολα, η εργατική τάξη έχει χάσει ένα τεράστιο προβάδισμα στη μάχη εναντίον της αστικής τάξης. Ωστόσο, ο τροχός της Ιστορίας ποτέ δε γυρίζει πίσω. Η εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό ξεκίνησε με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Η εργατική τάξη υπέστη μόνο μια προσωρινή οπισθοχώρηση».

Η εκπρόσωπος του Νέου Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Η Οκτωβριανή Επανάσταση ανοιξε την εποχή της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης, όλων των ανθρώπων της δουλειάς από τη δυστυχία, τα βάσανα και την ταπείνωση, που γεννούσε η χιλιόχρονη κυριαρχία των εκμεταλλευτών.

Οι αντεπαναστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην πλειοψηφία των σοσιαλιστικών χωρών πάνω από 20 χρόνια πριν, αποτελούν με όλη τη σημασία της λέξης τραγωδία για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αυτών των χωρών. Από την κρίση που έπεσε το κομμουνιστικό κίνημα μετά την καταστροφή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, ο καπιταλισμός αποκομίζει τεράστιο όφελος, όμως αυτό δεν θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τα δικά του όρια και το αναπόφευκτο τέλος του.

(...) Ο 20ός αιώνας άρχισε με τη μεγαλύτερη επίθεση όλων των εποχών των προλεταρίων και τελείωσε με την προσωρινή τους ήττα. Ο 21ος αιώνας θα γίνει αιώνας της αποφασιστικής και ανεπίστρεπτης αυτήν τη φορά ανατροπής του καπιταλισμού και οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Στο χαιρετισμό της η εκπρόσωπος του Νοτιοαφρικανικού ΚΚ ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Η ιστορία της επιτυχίας των αγώνων μας για την απελευθέρωση και την κοινωνική χειραφέτηση στη Νότια Αφρική δεν θα είχε ολοκληρωθεί ποτέ χωρίς τη συνεισφορά της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Η ίδρυση του Κόμματός μας στα 1921, από επαναστάτες αγωνιστές μέλη του Κόμματος Εργασίας στη χώρα μας που αντιτάσσονταν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του 1914, ήταν εξαρχής άμεσο αποτέλεσμα της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

(...) Το Νοτιοαφρικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα χαιρετίζει τη συνεισφορά της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στον αγώνα για την απελευθέρωση των αποικιοκρατούμενων και εθνικά καταπιεσμένων όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε ένα μεγάλο κομμάτι του Νότου της υφηλίου.

(...) Τα βασικά ζητήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα, είναι πώς να κάνουμε πράξη το μεγάλο παράδειγμα που έθεσε η Μεγάλη Σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη, για να ηττηθεί ο ιμπεριαλισμός και να ξεριζωθεί ολοκληρωτικά η βάση του, ο καπιταλισμός και οι κοινωνικές σχέσεις που φέρνει σαν αποτέλεσμα, της αστικής δικτατορίας στην κοινωνία».

Στο χαιρετιστήριό του το Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Η νίκη του ρωσικού προλεταριάτου συντελέστηκε με βάση τη θεωρία και την πράξη του Λένιν και των μπολσεβίκων. Κατανόησαν πλήρως τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος και ότι ο ιμπεριαλισμός δεν ήταν κάτι συγκυριακό ή επιφανειακό αλλά ότι ήταν μια ποιοτικά νέα φάση του καπιταλισμού, το ανώτερο και τελευταίο στάδιό του. Ηταν ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι που αναγνώρισαν τη Ρωσία ως αδύναμο κρίκο, κατανόησαν τη σημασία της συμμαχίας ανάμεσα στην εργατιά και στην αγροτιά. Είδαν με σαφήνεια τις δυνατότητες για το ρωσικό προλεταριάτο, απορρίπτοντας τις Σειρήνες του ρεφορμισμού και τη μηχανιστική εφαρμογή μαρξιστικών ιδεών. Απέρριψαν τις λαθεμένες ιδέες και καουτσκιστικές αυταπάτες για τη φύση του ιμπεριαλισμού.

(...) Τα διδάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης παραμένουν σαφή. Η εργατική τάξη χρειάζεται το δικό της κόμμα, ένα κόμμα με σωστή ιδεολογία και μια αποφασισμένη προσέγγιση στη βάση αρχών, ώστε στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες να συσπειρώσει τους εργάτες. Μόνο ένα μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα μπορεί να διεξαγάγει την πάλη για το σοσιαλισμό νικηφόρα».

Η εκπρόσωπος του Ουγγρικού Εργατικού Κόμματος ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Το 1919 οι Ούγγροι κομμουνιστές καθιέρωσαν την Ουγγρική Σοβιετική Δημοκρατία. Είμαστε υπερήφανοι για τον αγώνα 133 ημερών του πρώτου κράτους των Ούγγρων εργατών και αγροτών.

(...) Η γενιά μας έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα νέο καθήκον, το οποίο κανείς δεν γνώριζε πριν. Μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών έπρεπε να υπερασπιστούμε τη σπίθα με ελπίδα και πεποίθηση ότι "η σπίθα θα ανάψει μια φλόγα". Η φλόγα της επανάστασης δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Αλλά η σπίθα είναι ζωντανή και αυξάνεται κάθε μέρα. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι είμαστε φτωχοί επειδή οι ιδιοκτήτες εταιρειών και τραπεζών είναι πλούσιοι. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι οι καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις δεν θα αλλάξουν τη ζωή τους. Η επανάσταση βρίσκεται στην ατζέντα της σύγχρονης ιστορίας».

Ο εκπρόσωπος του ΚΚ Μεξικού σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Πριν από έναν αιώνα, η νίκη των επαναστατών εργατών, με το Κομμουνιστικό Κόμμα των μπολσεβίκων στην πρωτοπορία, σήμανε την αρχή της εποχής μετάβασης από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Μπορούμε να πούμε αναμφίβολα ότι μέχρι σήμερα είναι το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Ανθρωπότητας και η κληρονομιά του είναι το ξεκάθαρο δίδαγμα, ότι με τη δικτατορία του προλεταριάτου, με την εργατική εξουσία, με τη σοσιαλιστική οικονομία και το σχεδιασμό, μπορεί να υπάρξει μια νέα ζωή, χωρίς βαρβαρότητα, χωρίς αβεβαιότητα, χωρίς την αγωνία της πείνας, χωρίς φτώχεια, χωρίς ανεργία, χωρίς ρατσισμό, χωρίς καταπίεση. Η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και η σοσιαλιστική οικοδόμηση τον 20ό αιώνα είναι η πιο σημαντική κληρονομιά που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα για να συνεχίσουν τον αγώνα.

Τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι και αυτά άμεσο αποτέλεσμα του Κόκκινου Οκτώβρη και της Κομμουνιστικής Διεθνούς και ο ρόλος τους είναι απαραίτητος, αναντικατάστατος. Η βασική προϋπόθεση ενός νέου επαναστατικού κύματος είναι η δραστηριότητα των Κομμουνιστικών Κομμάτων και η ενιαία στρατηγική του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος για να διεξαχθεί με επιτυχία η επίθεση της διεθνούς εργατικής τάξης για την ανατροπή του καπιταλισμού, καθώς, όπως διδάσκουν οι μπολσεβίκοι, είναι ζωτικής σημασίας να ηττηθεί ο οπορτουνισμός στο εργατικό κίνημα. Στους στόχους αυτούς είμαστε ενωμένοι το ΚΚΕ και το ΚΚΜ, μαζί με πολλά Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα».

Η εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Πραγματικά, σήμερα, η γενιά που στο μερτικό της έτυχε η εμπειρία ζωής στη σοβιετική περίοδο και εδώ και πάνω από δυο δεκαετίες σε συνθήκες παλινόρθωσης του καπιταλιστικού τομέα, μπορεί να κάνει συγκρίσεις και να βγάλει συμπεράσματα.

Εάν η σύγκριση γίνει από τις θέσεις των εργαζομένων της Λετονίας, βάζοντας στο κέντρο της προσοχής τα θεμελιώδη ζωτικά τους συμφέροντα, το αποτέλεσμα που θα προκύψει θα είναι το εντελώς αντίθετο. Σε μια σχετικά σύντομη ιστορική περίοδο, οι εργαζόμενοι έχασαν τα περισσότερα κοινωνικά αγαθά και εγγυήσεις, που διέθεταν στο παρελθόν και τα θεωρούσαν εντελώς φυσικά στην καθημερινή τους ζωή. Το εγγυημένο δικαίωμα στην εργασία και τις πληρωμένες από το κράτος οργανωμένες μορφές ανάπαυσης, την αξιοπρεπή σύνταξη, τη δωρεάν Περίθαλψη και Παιδεία όλων των επιπέδων, τις αμελητέες τιμές των κοινοχρήστων και των μέσων μεταφοράς, την ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε είδος τέχνης και αθλητισμού για την προσωπική ανάπτυξη του ανθρώπου. Ολα αυτά και πολλά άλλα είναι πια απλησίαστα για την πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων».

Ο εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Καζακστάν σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Η ιστορική συμβολή των μπολσεβίκων και του ηγέτη τους Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν συνίσταται στο ότι την περίοδο του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και της κρίσης της Δεύτερης Διεθνούς, όχι μόνο δεν έγιναν ουρά της κυβέρνησής τους και της αστικής τάξης, αλλά απηύθυναν κάλεσμα για τη μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο. Εχοντας απορρίψει τα παλιά θεωρητικά σχήματα των αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων, κινητοποίησαν την εργατική τάξη για την κατάληψη της εξουσίας, θέτοντας τα σοσιαλιστικά προλεταριακά καθήκοντα μετασχηματισμού της Ρωσίας.

(...) Η εποχή της αντεπανάστασης και η προσωρινή ήττα του τέλους της δεκαετίας του '80 και των αρχών της δεκαετίας του '90 δεν πρέπει να μας αποθαρρύνουν. Δεν αποτελούν κρίση της σοσιαλιστικής ιδέας και του μοντέλου, αλλά αποτέλεσμα σειράς πολιτικών κακών υπολογισμών και λαθών, που εμείς δεν πρέπει να επαναλάβουμε στη μελλοντική πρακτική.

(...)Ο ερχομός στην εξουσία των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων οδήγησε στην ακόμα μεγαλύτερη σκλήρυνση της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής, και η εμφάνιση κομμάτων της νέας "αριστερής κοπής" της σοσιαλδημοκρατίας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ποδέμος, το "Ντε Λίνκε", στήριξε το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη. Τον ίδιο ρόλο παίζουν και ορισμένα κόμματα, που ισχυρίζονται πως οικοδομούν το σοσιαλισμό με "ιδιαιτερότητες", αλλά στην πράξη συμβάλλουν στην εγκαθίδρυση του καπιταλισμού και διαδίδουν την καταπίεση, τόσο στο εσωτερικό τους, όσο και σε πολλές όμορες χώρες».

Ιδιαίτερο χρώμα στη διεθνιστική εκδήλωση έδωσε η παρουσία των 10 εκπροσώπων των Κομμουνιστικών Κομμάτων που βρέθηκαν στην Αθήνα για τη συνεδρίαση της Συντακτικής Επιτροπής της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», οι οποίοι απηύθυναν χαιρετισμούς, ενώ το Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας που συμμετείχε στη συνεδρίαση έστειλε χαιρετιστήριο μήνυμα αφού ο εκπρόσωπός του, Αλταν Γκίλεν, δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην εκδήλωση. Τα στελέχη των κομμάτων έτυχαν θερμής υποδοχής, με παρατεταμένα χειροκροτήματα και διεθνιστικά συνθήματα στα Ρωσικά, Γαλλικά, Ισπανικά. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει αποσπάσματα από τους χαιρετισμούς στην εκδήλωση.