- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
«Από τις αρχές του Νοέμβρη οι εργαζόμενοι ΙΔΟΧ φύλακες αρχαιολογικών χώρων και μουσείων σε όλη τη χώρα θα βρεθούν ξανά στο δρόμο της ανεργίας μετά από 7 μήνες δουλειάς. Είναι γνωστό σε όλους ότι πρόκειται για εξειδικευμένο προσωπικό, που εργάζεται στην πλειοψηφία του για πολλά χρόνια, σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας. Προσλαμβάνεται και απολύεται κάθε χρόνο περίπου την ίδια εποχή, ενώ καλύπτει ανάγκες φύλαξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και δεν φτάνει αυτή η εργασιακή ομηρία, αλλά ισχύει και για αυτούς ο περιορισμός του 24μηνου και του 60μηνου, που ουσιαστικά τους απαγορεύει να εργαστούν στο αντικείμενό τους.
Ταυτόχρονα, η έλλειψη φυλακτικού προσωπικού οδηγεί στην υπολειτουργία των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου και κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες. Ενα από τα πιο χειροπιαστά παραδείγματα είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου - τρίτο σε επισκεψιμότητα μουσείο της χώρας για μια ακόμα χρονιά - που τα κενά του πέρυσι το χειμώνα καλύφθηκαν με εργαζόμενους ΙΔΟΧ 3μηνης διάρκειας.
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου οι μόνιμοι φύλακες είναι μόλις 25, τη στιγμή που οι ανάγκες είναι για τουλάχιστον 80 με 90 ακόμα, ενώ το προσωπικό ΙΔΟΧ που προσλήφθηκε το 2017 δεν ξεπέρασε τα 65 άτομα (ημερήσιους φύλακες και νυχτοφύλακες). Ομως ούτε οι 200 θέσεις που είχε η κυβέρνηση υποσχεθεί δεν προκηρύχθηκαν ακόμη (αν και τα κενά είναι πολλαπλάσια), με αποτέλεσμα κάθε χρονιά, καθώς και το μόνιμο προσωπικό συνταξιοδοτείται, τα κενά να αυξάνονται διαρκώς.
Η πολιτική του χρόνιου καθεστώτος ομηρίας των εργαζομένων στη φύλαξη των μουσείων και αρχαιολογικών χώρων στοχεύει στην παράδοσή της στα χέρια εταιρειών security, η συνολική παράδοση αυτών των χώρων στα χέρια μονοπωλιακών ομίλων για νέα πεδία κερδοφορίας. Η κατάσταση αυτή δεν είναι τυχαία, καθώς συνδυάζεται και με την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, αναγκάζοντας τη λαϊκή οικογένεια να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να θαυμάσει την πλούσια πολιτιστική παράδοση της χώρας μας.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. υπουργός τι μέτρα προτίθεται να πάρει ώστε:
Να προσληφθεί άμεσα μόνιμο προσωπικό με πλήρη δικαιώματα που να καλύπτουν το σύνολο των ελλείψεων, ώστε να τεθεί τέλος στο καθεστώς ομηρίας των εργαζομένων και να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία όλων των μουσείων και αρχαιολογικών χώρων σε όλη τη χώρα».
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια σχετικά με τα θέματα, καθώς και τις τεχνικές που επιλέγει:
«Πάντα ζωγραφίζω έχοντας μέσα μου δυο παράλληλους δρόμους.
Από τη μια, σχεδιάζω τη φύση, πουλιά και τοπία, και από την άλλη θέμα μου γίνονται οι άνθρωποι, το βλέμμα τους.
Τη φύση την προσεγγίζω λιτή, τις πιο πολλές φορές χωρίς να τη διαταράσσει η ανθρώπινη παρουσία, προσπαθώντας να κλείσω μέσα στην εικόνα το μέτρο της χωρίς παρεμβάσεις και φτιασίδια, να δώσω το συναίσθημα που γεννά η αρμονία της, ασάλευτα, δίχως κίνηση. Τα πουλιά, πάντα μικρά, ταπεινά, εκφράζουν τη συντροφικότητα, την ελευθερία αλλά και την επιθυμία.
Τους ανθρώπους προσπαθώ να τους προσεγγίσω μέσα από τη δική τους ομορφιά, όπως σημαδεύεται ο καθένας από την ιστορία του: Τον πόλεμο, τις στρατιωτικές επεμβάσεις, τον ξεριζωμό από τον τόπο του, την προσφυγιά, την εκμετάλλευση, την ανεργία.
Δουλεύω την αυγοτέμπερα (χρωστική ουσία με συνδετικό τον κρόκο του αυγού), αυτή την παμπάλαιη τεχνική, γιατί με κάνει, όταν δουλεύω "εκ του φυσικού", να ταξινομώ τη σκέψη μου και να κατανοώ καλύτερα το θέμα μου, να το μελετώ.
Από την άλλη, το fresco (νωπογραφία), τεχνική από τα πανάρχαια χρόνια με την οποία ο νωπός ασβέστης στο σοβά φυλακίζει μέσα του το χρώμα, καταγράφει "τη στιγμή", αφού το έργο πρέπει να γίνει γρήγορα, πριν ο σοβάς στεγνώσει. Αυτό αναγκαστικά οδηγεί στο να επικεντρώνεται ο ζωγράφος στο κυρίαρχο και το σημαντικό και μάλιστα με ταχύτητα, πράγμα που σημαίνει ότι καταγράφει αυτό που πραγματικά έχει μέσα του κατασταλάξει.
Επέλεξα παράλληλα πάντα να κάνω και Χαρακτική, όχι μόνο γιατί η Χαρακτική είναι σημαντική ως αυτόνομη εικαστική έκφραση, αλλά και γιατί το έργο είναι πάντα πρωτότυπο χωρίς όμως να είναι μοναδικό. Ετσι το έργο δεν φυλακίζεται, αλλά μπορεί να κυκλοφορεί, και αυτό είναι για μένα σημαντικό».
Ο συγκλονιστικός λόγος του Στρατηγού Μακρυγιάννη παρουσιάζεται σε θεατρική μορφή, με συνοδεία νέυ, ταμπουρά και λαούτου, ζωντανά επί σκηνής από τη Σύλβια Κουτρούλη. Στο τέλος της παράστασης, ένας διαφορετικός καλεσμένος συζητά με τους συντελεστές και το κοινό για το έργο του Στρατηγού Μακρυγιάννη και τη σημασία των «Απομνημονευμάτων» σήμερα.
Αυτή την Τετάρτη, προσκεκλημένος είναι ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Με την είσοδο της δεκαετίας του '70, ο Γ. Μαρκόπουλος υλοποιεί το μουσικό του όραμα, καταθέτοντας μουσικά έργα που αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο του σύγχρονου νεοελληνικού πολιτισμού. Αναζητώντας φιλοσοφικά τη βαθύτερη ενότητα του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον, συνθέτει μουσικά έργα που ήρθαν και επιβλήθηκαν ως νέα πρόταση μέσα στο σύνολο της ελληνικής μουσικής και δημιούργησαν μια νέα κίνηση για την τέχνη και τη χρησιμότητά της.
Μουσικά έργα με ενότητα της αισθητικής και της φιλοσοφικής άποψης του συνθέτη ως προς τις θεμελιακές αρχές τους, με το καθένα όμως από αυτά να είναι διαφορετικό.
Ο Β. Λέκκας μαζί με τους Δ. Κουτσούμπα και Θ. Παφίλη |
Την παράσταση παρακολούθησε το βράδυ του Σαββάτου ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Μαζί του: Γιώργος Τσολάκος - ενορχήστρωση /πιάνο, Παναγιώτης Στεργίου - μπουζούκι, Αχιλλέας Διαμάντης - κιθάρα, Πήλιος Ζευκίλης - κιθάρα, Βαγγέλης Μπαλιούσης - τύμπανα, Λεωνίδας Φιλίντας - μπάσο.
Ο Δ. Κουτσούμπας με την Κ. Καραλή |
Πρόκειται για μια παράσταση με φρέσκια και πρωτότυπη σκηνοθεσία και δυνατές ερμηνείες, σε ένα έργο που εστιάζοντας στα αδιέξοδα της νεολαίας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, προτάσσει όμως τη διέξοδο της ατομικής λύσης απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Την παράσταση παρακολούθησε, την Παρασκευή 10 Νοέμβρη, και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, που συναντήθηκε με τη σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές του έργου.
Στο φύλλο του Σαββάτου, αναφορικά με το έργο «Ο Γλάρος» που ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από αύριο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, εκ παραδρομής γράφτηκε ότι το έργο είναι του Σαίξπηρ, ενώ όπως είναι γνωστό είναι του Αντον Τσέχοφ.
