Στις παραπέρα κινήσεις και στην ανάπτυξη δυνάμεων σε όλα τα μέτωπα (Βαλκάνια και Ανατολική Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Ειρηνικός), όπου οξύνεται η αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, εστίασε η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, την Τρίτη 5 και την Τετάρτη 6/12 στις Βρυξέλλες, βάζοντας, ταυτόχρονα, τη σχετική θεματολογία ψηλά στην ατζέντα της επόμενης Συνόδου Κορυφής της λυκοσυμμαχίας, τον Ιούλη του 2018, στη βελγική πρωτεύουσα.

Ενα από τα βασικά θέματα που εξέτασαν οι ΥΠΕΞ, ήταν η εμβάθυνση της συνεργασίας με την ΕΕ. Ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, δήλωνε επισήμως στο πλαίσιο της Συνόδου ότι η συνεργασία μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών βρίσκεται πλέον σε «πρωτοφανές επίπεδο».

Οπως είπε χαρακτηριστικά, «δεν συνεργαστήκαμε ποτέ τόσο στενά και συστηματικά σε τόσο πολλούς διαφορετικούς τομείς. Για παράδειγμα, έχουμε αυξήσει τις προσπάθειές μας για την αντιμετώπιση των επιθέσεων στον κυβερνοχώρο. Ανταλλάσσουμε προειδοποιήσεις σχετικά με επιθέσεις και κακόβουλα προγράμματα σε πραγματικό χρόνο. Ενισχύσαμε τη συνεργασία μας στην αντιμετώπιση υβριδικών απειλών. Αλλά και στη θάλασσα, η ναυτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ "Sea Guardian" υποστηρίζει την επιχείρηση της ΕΕ "Sophia"».

Πρόσθεσε επίσης ότι στόχος τους είναι τώρα να κάνουν «ένα βήμα παραπέρα, με μια νέα δέσμη μέτρων»: «Σήμερα, το πακέτο αυτό είναι ακόμα αντικείμενο συζητήσεων. Ελπίζω όμως να συμφωνήσουμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα με την ΕΕ. Και σε περισσότερα πεδία. Στόχος μας είναι να καταστήσουμε τη στρατιωτική κινητικότητα ("military mobility") νέα ναυαρχίδα της συνεργασίας μας. Σε ένα απρόβλεπτο περιβάλλον ασφαλείας, τα στρατεύματά μας και ο εξοπλισμός μας πρέπει να μπορούν να κινούνται γρήγορα όποτε τα χρειαζόμαστε. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλειά μας».

Επισήμανε ότι για να γίνει αυτό, το ΝΑΤΟ χρειάζεται την υποστήριξη των εθνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ. Οι αποφάσεις τους, που αναμένεται να συγκεκριμενοποιηθούν το επόμενο διάστημα, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του Ιούλη, έρχονται να απαντήσουν στις επισημάνσεις ΝΑΤΟικών στρατιωτικών διοικητών, που εδώ και πολύ καιρό αναφέρουν με νόημα ότι «είναι πιο εύκολο ένα προσφυγόπουλο από τη Συρία να φτάσει στο Παρίσι, παρά ένα φορτίο πυρομαχικών από τη Λισαβόνα στην Πολωνία», προσβλέποντας σε ταχύτερη και ευκολότερη μετακίνηση πολυεθνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος κρατών - μελών της ΕΕ.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, οι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι ζητούν μείωση γραφειοκρατικών διαδικασιών, απαιτούμενων αδειών και άλλων «τυπικών» κωλυμάτων, που, βέβαια, πολλές φορές μόνο τέτοια δεν είναι, αλλά αντανακλούν διαφορετικές προσεγγίσεις και ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, με βάση και τα διαφορετικά συμφέροντα που μπορεί να υπάρχουν σε μια δοσμένη στιγμή.

Σημειωτέον, η ελληνική κυβέρνηση δρέπει δάφνες στο συγκεκριμένο θέμα, καθώς Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη έχουν αξιοποιηθεί από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς ως κόμβοι διεκπεραίωσης στρατιωτικών μέσων και προσωπικού προς τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, υπό το πρόσχημα των ασκήσεων.

Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, έλεγε πρόσφατα, μιλώντας σε ημερίδα της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης με θέμα «Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας και οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις», ότι η χώρα «διαθέτει το πιο σύγχρονο δίκτυο αερολιμενικών και λιμενικών διευκολύνσεων, διά των οποίων μπορεί να μεταφέρει ταχύτατα και με ασφάλεια οποιονδήποτε όγκο προσωπικού, υλικών, μέσων και δυνατοτήτων από και προς τον ηπειρωτικό κορμό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και των ακτών της Μαύρης Θάλασσας, και τη Μέση Ανατολή. Αυτό το έχουν αντιληφθεί και οι ΗΠΑ, οι οποίες αξιοποιούν την πολιτική μας πρόθεση, αλλά και τις άριστες υπηρεσίες που μπορούμε να παρέχουμε, ιδιαίτερα στη βάση της Σούδας».

Προσέθετε ότι «οι επιχειρησιακές δυνατότητες των ΗΠΑ αυξάνονται κατακόρυφα αν χρησιμοποιηθούν οι δυνατότητες και οι υποδομές της Ελλάδας, λόγω της γειτνίασής της με περιοχές που κυριολεκτικά φλέγονται σήμερα, όπως για παράδειγμα η Συρία». Οπως, επίσης, η κυβέρνηση διεκδικεί τα εύσημα και σε άλλο ένα ζήτημα που ιεραρχούν ψηλά τα ΝΑΤΟικά επιτελεία, «να μοιραστούμε περισσότερες πληροφορίες για την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών απειλών», όπως έλεγε στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ ο Γ. Στόλτενμπεργκ.

Ειδικότερα, η κυβέρνηση διεκδικεί να αναλάβει σημαντικό ρόλο στη συγκέντρωση, ανάλυση και παραπέρα διάχυση προς τους «εταίρους» της πληροφοριών πάνω στις κινήσεις τρομοκρατών και δικτύων χρηματοδότησής τους, πάντα κατά τη δική τους προσέγγιση και ορολογία.

Γενικά, το πρόσχημα της τρομοκρατίας χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και σε αυτήν τη Σύνοδο για την αιτιολόγηση της «προβολής σταθερότητας» που προωθεί η λυκοσυμμαχία, δηλαδή την αποστολή, ανάπτυξη και παραμονή ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε διάφορες ζώνες, πέραν των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, για την προάσπιση θέσεων και συμφερόντων ευρωατλαντικών μονοπωλιακών ομίλων.

Χαρακτηριστικά, μετρώντας τις «επιτυχίες» του Παγκόσμιου Συνασπισμού κατά του ISIS και τη συνεισφορά του ΝΑΤΟ (με τα ιπτάμενα ραντάρ AWACS και άλλους τρόπους), οι ΝΑΤΟικοί υπολογίζουν ότι ο ISIS έχει εκδιωχθεί από το 95% και πλέον της επικράτειας που έλεγχε σε Ιράκ και Συρία.

«Αλλά αυτό δεν σημαίνει το τέλος της απειλής», έλεγε μιλώντας σε δημοσιογράφους, στο περιθώριο της Συνόδου, ο Στόλτενμπεργκ. «Καθώς ο Συνασπισμός μετακινείται πλέον από τη διεξαγωγή επιχειρήσεων μάχης προς τη σταθεροποίηση, θα εξετάσουμε πώς πρέπει να εξελιχθεί η συνεισφορά του ΝΑΤΟ», προσέθετε.

Τόνιζε ακόμα ότι «η δουλειά μας δεν θα έχει ολοκληρωθεί, ακόμη και όταν ο ISIS δεν ελέγχει πλέον κανένα έδαφος», κάνοντας σαφές ότι ο ευρωατλαντικός άξονας, στον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δεν σκοπεύει να πάρει το πόδι του από τη Μέση Ανατολή, όπου έχουν αναπτύξει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις η Ρωσία και άλλοι. Είναι φανερό ότι η συζήτηση αφορά την «επόμενη μέρα», που μόνο αισιόδοξη δεν προμηνύεται για τους λαούς της περιοχής.

Η Ρωσία ήταν ανάμεσα στις «παγκόσμιες προκλήσεις ασφαλείας», που συζήτησαν οι ΥΠΕΞ σε «δείπνο εργασίας» της Συνόδου, όπως και η Βόρεια Κορέα, που αποτελεί «καταλύτη» ευρύτερων διεργασιών και κινήσεων αντιπαράθεσης μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Αναφορικά με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ συνεχίζει αδιάκοπα την ανάπτυξή του στη λεγόμενη «Ανατολική Γειτονία», το «μπάσιμο» σε πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, όπως, για παράδειγμα, στη Γεωργία, για την οποία επισημάνθηκε στη Σύνοδο ότι η προώθηση «μεταρρυθμίσεων» στο σύστημα ασφάλειας της χώρας, προκειμένου να εναρμονιστεί με τα ευρωατλαντικά πρότυπα, την φέρνει πιο κοντά στην ενσωμάτωσή της στο ΝΑΤΟ.

Στο ίδιο μοτίβο κινήσεων και σχεδιασμών, η Σύνοδος ολοκληρώθηκε με συζήτηση για την «πολιτική ανοικτών θυρών» του ΝΑΤΟ, τη συνεργασία δηλαδή με χώρες που έχουν φιλοδοξίες να ενταχθούν σε αυτό.

Σε ό,τι αφορά τα Βαλκάνια και το ρόλο του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η έκθεση του «Atlantic Council», μιας αμερικανικής «δεξαμενής σκέψης» που ασχολείται με τις διεθνείς σχέσεις, την οποία παρουσιάζει αναλυτικά ο σημερινός «Ριζοσπάστης» στις σελίδες των διεθνών θεμάτων.

Σύμφωνα με την έκθεση, οι ΗΠΑ «επιστρέφουν στα Βαλκάνια», με προτεραιότητα να υπάρξει ανάσχεση της ρωσικής επιρροής, ενώ και η Ρωσία εντείνει τις δικές της κινήσεις στην περιοχή, επιδιώκοντας να βάλει εμπόδια σε αμερικανικά σχέδια εισαγωγής φυσικού αερίου στην Ευρώπη και να μπλοκάρει την αύξηση της επιρροής των ΗΠΑ σε παραδοσιακούς Βαλκάνιους συμμάχους της.

Σ' αυτό το ρευστό και επικίνδυνο για τους λαούς περιβάλλον, η Ελλάδα διεκδικεί και αναλαμβάνει ρόλους σε ό,τι αφορά την ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων, που δεν είναι ακόμα μέλη των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την περασμένη βδομάδα συναντήθηκαν στις ΗΠΑ οι ΥΠΕΞ Αλβανίας, Βοσνίας, Κοσσόβου, ΠΓΔΜ, Μαυροβουνίου και Σερβίας, με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης Τραμπ, H. R. McMaster, τον οποίο είχε συναντήσει και ο Ελληνας ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιάς, μια φορά το Μάρτη, και μια φορά τον Οκτώβρη, παραμονές της συνάντησης Τσίπρα - Τραμπ. Διάφορες πηγές αναφέρουν ότι αντικείμενο της συζήτησης με τον Ελληνα ΥΠΕΞ ήταν το Σκοπιανό, στην προοπτική να υπάρξει λύση στο θέμα του ονόματος μέσα στο 2018, όπως και η «επαναφορά της Τουρκίας σε τροχιά προσέγγισης με τη Δύση».

Εχοντας υπόψη όλα αυτά, με άλλο μάτι διαβάζει κανείς τα όσα είπε ο Ν. Κοτζιάς πρόσφατα σε συνέντευξή του, όπου ανέλυε τις προοπτικές εξομάλυνσης των σχέσεων με Αλβανία και ΠΓΔΜ, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και με βασικό κριτήριο την ευρωατλαντική τους ολοκλήρωση. Οπως άλλη διάσταση αποκτά και η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, η πρώτη Τούρκου Προέδρου μετά από 65 χρόνια...