Με τη συμμετοχή πολλών δεκάδων αντιπροσώπων από φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, Επιτροπές Αγώνα, τμηματικές συνελεύσεις κ.τ.λ. έγινε στις 10 Δεκέμβρη η 8η Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). Η συζήτηση και οι αποφάσεις της Συνάντησης βγάζουν τις δυνάμεις του ΜΑΣ πιο δυνατές στον καθημερινό τους αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τους «εταίρους» της ΕΕ - ΔΝΤ, που σαρώνουν τα δικαιώματά τους στη μόρφωση και τη δουλειά για να πλουτίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Συμβάλλουν στο να δυναμώσει η διεκδίκηση σε κάθε σύλλογο για τις ανάγκες των φοιτητών, στο να μαζικοποιηθούν, να ζωντανέψουν οι σύλλογοι, κόντρα στη διαλυτική κατάσταση που υπάρχει σε πολλές περιπτώσεις.

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει σήμερα τα δημοσιεύματα για τη Συνάντηση, δίνοντας ένα δείγμα από την πλούσια και δημιουργική συζήτηση που έγινε. Παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα από τοποθετήσεις στη Συνάντηση.

Ενα από τα θέματα που μπήκε στη συζήτηση ήταν αυτό των φοιτητικών εστιών, όπου υπήρχε αγωνιστική κινητικότητα το προηγούμενο διάστημα. Ο Νίκος Φάσας, από τη Νέα Εστία του Πολυτεχνείου (ΝΦΕΕΜΠ), μίλησε για την εμπορευματοποίηση που προωθεί η κυβέρνηση, τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ και επισήμανε μεταξύ άλλων: «Απόρροια όλων των παραπάνω είναι εδώ και ένα μήνα οι εστιακοί φοιτητές απ' όλη την Ελλάδα να μην τρώμε και τα εστιατόριά μας να είναι κλειστά. Απόρροια όλων των παραπάνω είναι αυτήν τη στιγμή οι φτωχότεροι των φτωχών που καταφέραμε να πάρουμε δωμάτιο να είμαστε νηστικοί και οι εργαζόμενοι απολυμένοι να μην μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους (...) Αυτό σημαίνει - για όσους ρωτάνε - τσακισμένοι προϋπολογισμοί στο 80%, αυτό σημαίνει τα λιγοστά αυτά που δίνονται να τα λυμαίνονται εργολάβοι και να κάνουν μπίζνες πάνω στην πλάτη μας με τις ανάγκες μας (...)

Η σημαντικότερη κατάκτηση, το σημαντικότερο βήμα που μετρήσαμε οι εστιακοί φοιτητές σ' αυτήν την κατεύθυνση, είναι η συγκρότηση και δημιουργία του Πανελλαδικού Συντονιστικού Συλλόγων Οικοτρόφων Φοιτητών. Η πρωτοβουλία που πήρε ο Σύλλογός μας, που ήταν και απόφαση της 7ης Πανελλαδικής Συνάντησης του ΜΑΣ πέρσι, πήρε σάρκα και οστά. Σαν ώριμο φρούτο των κοινών αγώνων και προβλημάτων που βιώνουμε οι 13.000 εστιακοί φοιτητές πανελλαδικά, μα πάνω απ' όλα της εναντίωσης στον κοινό αντίπαλό μας, εκπληρώθηκε η αναγκαιότητα του κοινού συντονισμού, της κοινής συμπόρευσης. Οι 11 Σύλλογοι Οικοτρόφων που συσπειρωνόμαστε στο Συντονιστικό, σίγουρα είμαστε πιο δυνατοί. Αυτό το όπλο που έχουμε αυτήν τη στιγμή στα χέρια μας, όχι μόνο οι εστιακοί, αλλά ολόκληρο το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, μπορεί να δώσει ώθηση, νέα πνοή και φτερά στη δουλειά μας, στο μπόλιασμα της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής γραμμής πάλης. Να συμβάλουμε όλοι ώστε να αγκαλιαστεί από ακόμα περισσότερους συλλόγους, να γίνει ακόμα μεγαλύτερο και πιο ατσαλωμένο το μπλοκ των εστιακών συλλόγων που θα τραβάει μπροστά, που θα είναι φάρος, που θα είναι το αντίπαλο δέος στη σαπίλα και τον εκφυλισμό. Να είναι μια αφορμή για να ανοίξει πλατιά η κουβέντα με τα εργατόπαιδα των εστιών που βρίσκονται και στις σχολές μας, ακόμα πιο αποφασιστικά, ακόμα και κει που δεν υπάρχουν σύλλογοι και επικρατεί διάλυση και σαπίλα. Ηρθε η ώρα να γίνει το βήμα, να τραβήξουμε μαχητικά μπροστά μαζί με τους εργάτες και όλο το λαό, χωρίς κανένα βήμα πίσω από τις ανάγκες μας για φοιτητική μέριμνα, για τις σπουδές και τη ζωή μας».

Αντίστοιχη πείρα από τη δράση στις εστίες έφερε από την Πάτρα ο Νίκος Τζαναβάρας, ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε: «Είναι σημαντικό πως με αιχμή το καθένα από τα προβλήματα οργανώνουμε τον αγώνα των φοιτητών της εστίας και τι μένει πίσω στον Σύλλογο από πείρα και κατακτήσεις. Στο πρόβλημα των εκατοντάδων άστεγων πρωτοετών απαντήσαμε με συνελεύσεις στα πρώτα έτη των σχολών, καλέσαμε τους φοιτητές να οργανώσουν τη δική τους δράση, να κάνουν δική τους υπόθεση τη λύση των προβλημάτων τους. Προχωρήσαμε με πορεία στο Πανεπιστήμιο και πλατιά ενημέρωση των φοιτητών και του πατραϊκού λαού.

Πλήθος κινητοποιήσεων έγιναν για τα ζητήματα των υποδομών της εστίας. Σε κάθε κτίριο έγινε συνέλευση για τα ιδιαίτερα προβλήματά του και στο τέλος έγινε Γενική Συνέλευση της εστίας. Αντίστοιχα, για τη σίτιση αναπτύξαμε κοινή δράση με όλους τους φοιτητές, τους εργαζόμενους και το συνδικάτο του επισιτισμού, στηρίξαμε τον αγώνα των μαγείρων, αποδεικνύοντας ότι φοιτητικό κίνημα και εργατικό κίνημα πρέπει να είναι αδιάσπαστα.

Δράσεις αναπτύχθηκαν αντίστοιχα και για τον πολιτισμό, με δημιουργία πολιτιστικών ομάδων, που ασχολούνται με έργα που αφορούν μείζονα θέματα, όπως π.χ. το Προσφυγικό (...)

Για τον αγώνα των εστιακών ο δρόμος χαράχτηκε με την ίδρυση του Συντονιστικού οικοτρόφων. Ενωνόμαστε στη βάση των κοινών προβλημάτων μας, καλούμε και όλους τους φοιτητικούς συλλόγους να δώσουν μαζί μας τον αγώνα».

Ο Βασίλης Σαμπαλιώτης, από το Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού (ΕΜΠΟ) του Παντείου Πανεπιστημίου, μετέφερε πείρα για το πώς έφτιαξαν στο Τμήμα Επιτροπή Αγώνα, με στόχο να φτάσουν και σε Τμηματικό Σύλλογο:

«Στο Πάντειο, ο συσχετισμός στο σύλλογο είναι αρνητικός, κυριαρχούν η αδράνεια, η αδιαφορία και ο συμβιβασμός, με συγκεκριμένες ευθύνες της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, δυνάμεις που σταθερά υπηρετούν τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και της ΕΕ στις σχολές.

Απέναντι στη μοιρολατρία και τη σιγή νεκροταφείου που επικρατεί στο σύλλογο και μπροστά στην Πανελλαδική Συνάντηση, στο ΕΜΠΟ αποφασίσαμε να μπούμε μπροστά, προτάσσοντας τη συλλογική συζήτηση και τη διεκδίκηση.

Μπροστά στις προκλήσεις της κυβέρνησης, στον συνδικαλιστικό νόμο για τους περιορισμούς στην απεργία, στην κατακρεούργηση των δικαιωμάτων μας, προχωρήσαμε σε τμηματική συνέλευση για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Το κάλεσμά μας βρήκε ανταπόκριση, ανοίξαμε πλούσια συζήτηση πάνω στις εξελίξεις, ζητήματα του πανεπιστημίου και συγκεκριμένα του Τμήματος και πήραμε πρωτοβουλίες.

Πιο συγκεκριμένα, αποφασίσαμε τη συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πλημμυροπαθείς στη Μάνδρα, την κινητοποίησή μας όσον αφορά τις πρακτικές που στο Τμήμα μας είναι απλήρωτες, καθώς και την έκδοση εφημερίδας, με στόχο να εκφράσουμε πιο οργανωμένα όλα όσα απασχολούν τους φοιτητές, να αναδείξουμε τα προβλήματα της σχολής και να φωτίσουμε το δρόμο της διεκδίκησης. Η ιδέα της εφημερίδας αγκαλιάστηκε από πολλούς φοιτητές, εμπλουτίστηκε με προτάσεις, μοιράστηκε δουλειά και άμεσα θα είναι έτοιμο το 1ο τεύχος.

Επιπλέον, πήραμε απόφαση συμμετοχής στην Πανελλαδική Συνάντηση για να πάρουμε πείρα από συλλόγους που πρωτοστατούν στην οργάνωση των αγώνων του φοιτητικού κινήματος, που συγκρούονται με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τα στηρίζουν. Το παράδειγμα τέτοιων συλλόγων είναι ο στόχος μας για να ανατρέψουμε τη διαλυτική κατάσταση που υπάρχει στο Σύλλογο του Παντείου, συνεχίζοντας αυτή την προσπάθεια, παλεύοντας να αγκαλιαστεί από ακόμη περισσότερους φοιτητές, να αποτελέσουμε προπύργιο του αγώνα για τα υπόλοιπα Τμήματα, προχωρώντας σε ίδρυση Τμηματικού Συλλόγου».

Τη συζήτηση απασχόλησαν και θέματα που έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο σπουδών και χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η τοποθέτηση του Χρήστου Σοφιανού, προέδρου του Συλλόγου Φοιτητών Τουρκικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, για το τι τους μαθαίνουν για το ΝΑΤΟ:

«Στη σχολή μας, εξαιτίας του αντικειμένου σπουδών, πολλές φορές στα μαθήματα γίνεται λόγος για την εξωτερική πολιτική των κρατών, τις συμμαχίες, τους πολέμους, το ΝΑΤΟ, τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας. Ακόμη, σε ένα βαθμό επηρεάζουν και οι τοποθετήσεις καθηγητών μας στην τηλεόραση, που φαίνονται επιστημονικές και βαθυστόχαστες, κρύβουν όμως τις αιτίες και την πραγματική ουσία των προβλημάτων.

Οι θέσεις, όπως, "η επίσκεψη της κυβέρνησης στις ΗΠΑ είναι μια θετική συγκυρία για τη χώρα μας", "ο τάδε ή ο δείνα πολιτικός ηγέτης είναι τρελός", "με το ΝΑΤΟ είμαστε ασφαλείς", είναι ενδεικτικές για την προπαγάνδα που θέλουν να προωθήσουν και για το κλίμα αδράνειας και εφησυχασμού που θέλουν να διαμορφώσουν.

Σε αυτές τις συνθήκες αγωνιζόμαστε καθημερινά να απεγκλωβίσουμε συμφοιτητές μας από επιφανειακές απόψεις και να τους δείξουμε ποιος στηρίζει το ΝΑΤΟ, τι είναι το ΝΑΤΟ, οι πόλεμοι γίνονται από βλέψεις ηγετών ή από υπαρκτά συμφέροντα μονοπωλίων, τι έχουν να χωρίσουν οι λαοί και τι δεσμούς πρέπει να αποκτήσει ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός, όταν και εδώ και εκεί εργάτες πεθαίνουν από άθλιες συνθήκες εργασίας, μαθητές και φοιτητές διώκονται επειδή αγωνίζονται!

Πρέπει σήμερα να μην ξεχνάμε ότι οι περιβόητες βάσεις της χώρας μας, και ιδιαίτερα της Σούδας, έχουν αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμες για τα δολοφονικά σχέδια των ιμπεριαλιστών εις βάρος αθώων ανθρώπων. Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να περνάει σχετικά αδιάφορο! Ούτε το γεγονός ότι η κυβέρνηση πήγε να πουλήσει πολεμικό υλικό στη Σαουδική Αραβία, ένα σκοταδιστικό κράτος, που χρόνια τώρα δολοφονεί το λαό της Υεμένης.

Τα επιχειρήματά μας, που συσχετίζουν τους εξοπλισμούς με την Παιδεία, μπορεί να ακούγονται βαρετά μερικές φορές, αλλά το σίγουρο είναι ότι αποκτούν αρκετά σοβαρό χαρακτήρα. Από τη μια, η αστική τάξη της χώρας μας αναβαθμίζει τη γεωστρατηγική θέση της και τους εξοπλισμούς της με εκατομμύρια, αλλά, από την άλλη, αποκλείει νέους απ' την Εκπαίδευση επειδή τάχα της κοστίζουν παραπάνω και απαντά με χημικά στους αγωνιστές φοιτητές που διεκδικούν οργανωμένα να ζουν σαν άνθρωποι στις εστίες.

Αυτές είναι πλευρές που πρέπει να αναδείξουμε. Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα πρέπει να βρίσκονται σε επαφή με την ΕΕΔΥΕ και τους αγωνιστές της. Η δική μας πείρα είναι αρκετά θετική, αφού μετά από εκδήλωση που διοργανώσαμε με θέμα τις "Ελληνοτουρκικές σχέσεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους γενικότερα" οι συμφοιτητές μας ήταν πιο σίγουροι και ικανοί να απαντήσουν σε μια σειρά από επίκαιρα ερωτήματα.

Το ΜΑΣ και το φοιτητικό κίνημα, αλλά και οι μαθητές, δηλώνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους λαούς που υποφέρουν απ' τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που ζουν με τους βομβαρδισμούς και τις αρρώστιες. Φοιτητές - μαθητές έχουν πραγματοποιήσει μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις λίγα χρόνια πριν σε υποστήριξη της Παλαιστίνης. Τέτοιοι αγώνες μπορεί και πρέπει να επανέλθουν μετά τις τελευταίες εξελίξεις».

Σταθερά στην ατζέντα του ΜΑΣ βρίσκονται τα ζητήματα λαϊκής και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Θυμίζουμε ότι η Συνάντηση υιοθέτησε ψήφισμα αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης, ενώ στήριξε και τα αιτήματα της Επιτροπής των φοιτητών που δεν πήραν τη μετεγγραφή τους. Τέτοια θέματα μπήκαν και στη συζήτηση, με χαρακτηριστική την τοποθέτηση του Γιώργου Τάτση, από το Φυσικό Αθήνας, που πήρε αφορμή από τις πλημμύρες στη Μάνδρα και σημείωσε:

«Σήμερα είναι μια μέρα ηλιόλουστη και ακόμα και αν χαλάσει σε λίγες μέρες ο καιρός, θα πούμε "εντάξει, χειμώνας είναι, ας κάνει λίγο κρύο". Κάποιοι συνάνθρωποί μας όμως ξεσπιτώθηκαν, έχασαν τις περιουσίες τους και φέτος το κρύο θα το νιώσουν πιο έντονα. Οχι πως μέχρι τώρα ζούσαν στις ανέσεις. Είναι γνωστό ποιες συνθήκες διαβίωσης επικρατούν σε αυτό το παραμελημένο μέρος της Αττικής που χρησιμεύει στην κυβέρνηση μόνο για εγκαταστάσεις διυλιστηρίων και άλλες συναφείς δραστηριότητες, αλλά ταυτόχρονα τους προμηθεύει και φθηνά εργατικά χέρια. Κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας θρηνούν ακόμα τους δικούς τους που χάθηκαν. Οι άνθρωποι αυτοί χάθηκαν όχι εξαιτίας της θεομηνίας, αλλά εξαιτίας των εγκληματικών πολιτικών όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και της νυν, που δεν είχε το θάρρος να ζητήσει έστω μια συγγνώμη γι' αυτούς. Ρέματα παράνομα μπαζωμένα, έλλειψη στοιχειωδών υποδομών, όπως φρεάτια, απουσία πρόνοιας για αντιπλημμυρικά έργα σε βουνά που κάηκαν και ξανακάηκαν, αυθαίρετες κατασκευές, τις οποίες κανείς δεν εμπόδισε, αλλά αντιθέτως ευλόγησε, και ένας εφησυχασμός ότι η κατάσταση είναι δήθεν διαχειρίσιμη... δημιούργησαν ένα τέλειο μείγμα καταστροφής. Ολοι εκ των υστέρων γινόμαστε προφήτες και τιμητές. Κάποιοι όμως ευθύνονται και ασφαλώς δεν είναι η μανία της φύσης αλλά πράξεις και παραλείψεις που έχουν συγκεκριμένα αίτια και συμφέροντα.

Η Μάνδρα δε διεκδικεί τη μοναδικότητα. Οσο δεν εντείνουμε την προσπάθεια να αποκαλύπτουμε και να εναντιωνόμαστε μαζικά στις λαμογιές, όσο εξακολουθούμε να στηρίζουμε αυτούς που για να εξυπηρετήσουν το συμφέρον τους παίζουν με τις δικές μας ζωές, τόσο περιστατικά σαν αυτό της Μάνδρας θα έρχονται και θα ξαναέρχονται. Αυτά είχα να πω. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για όσα κάνει και όσα δεν κάνει. Η παθητική στάση ισοδυναμεί με συνενοχή».