Ο Μενέλαος Λουντέμης στο μυθιστόρημα «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τις συνθήκες κράτησης κάτω από το εγκληματικό καθεστώς «πειθαρχημένης διαβίωσης» και βασανιστηρίων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μακρονήσου, όπου κυριαρχούσαν η ωμή βία, ο τρόμος και η απελπισία, αλλά και η λεβεντιά και η αξιοπρέπεια των εξορισθέντων.

«Το νησί αυτό, που διαδραματίζεται σήμερα η ιστορία μας», γράφει ο Μενέλαος Λουντέμης, «είναι το τοπίο όπου το έγκλημα δοξάστηκε σαν ύψιστη αρετή. Οπου μέσα απ' το λαρύγγι του ανθρώπου πέρασαν - για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ανθρωπότητας - φθόγγοι άγνωστοι... Ηρθε μια νύχτα που το νησί κλυδωνίζεται σαν ακυβέρνητο σκάφος. Αυτή τη νύχτα - οι φθόγγοι αυτοί οι άγνωστοι - ακούστηκαν τόσο δυνατά, που οι μεταλλωρύχοι της αντικρινής πλαγιάς τρόμαξαν και κρύφτηκαν στις στοές τους. Ηταν οχτώ του Δεκέμβρη, χίλια εννιακόσια σαράντα εννέα χρόνια ύστερα απ' τη γέννηση του γιου μιας χωρικής που τον σταύρωσαν - μια φορά - πάνω σ' ένα ξύλο σ' ένα λόφο της Σιών, επειδή κουβάλησε μαζί του καινούργιες ιδέες. Βλέπετε, οι ιδέες, κάθε φορά που έχουν απόλυτους τους ιδιοκτήτες, που άμα δεν έρχονται στα μέτρα που θέλουν αυτοί, παίρνουν το κεφάλι που τις έχει...».

Ο «φακός» του Μενέλαου Λουντέμη εστιάζει σε δύο από τους κρατούμενους αγωνιστές. Είναι οι πρωταγωνιστές - θύματα αυτής της ενορχηστρωμένης θηριωδίας, ο Γιώργης και ο Παναής. Δεμένοι χέρι χέρι με τις χειροπέδες σ' όλη τη διάρκεια της εξορίας τους, μέσα στη φρίκη της Μακρονήσου εξακολουθούν και παραμένουν άνθρωποι. Βοηθάνε και σώζουν στο καΐκι το δεσμοφύλακά τους από βέβαιο πνιγμό, θυμούνται τις μανάδες τους και σκέφτονται τις αγαπημένες τους, προσπαθούν να κάνουν καλύτερο άνθρωπο τον Στελάρα ή Μελιτζάνα, αυτόν τον λαϊκό άνθρωπο, τον μικροαπατεώνα - που προσποιείται το βασανιστή τους στο Μακρονήσι, που επηρεάζεται βαθύτατα από την ανθρωπιά τους, και πάνω απ' όλα εξακολουθούν και επιμένουν να περπατάνε με τα δύο πόδια σε πείσμα των βασανιστών τους που τους θέλουν να περπατάνε με τα τέσσερα σαν άγρια θηρία, δεν υπογράφουν δήλωση και ονειρεύονται τον καλύτερο και δικαιότερο κόσμο για τον οποίο αγωνίζονται...

Μουσική: Νότης Μαυρουδής. Σκηνικά: Ντέιβιντ Νεγρίν. Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου. Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου. Sound Design: Μανώλης Μανουσάκης. Κίνηση: Στέφανι Τσάκωνα. Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Καραμάνη. Σκηνοθεσία Video: Γιώργος Κορδέλλας. Video art cinematography: Δημήτρης Ζόγκας, Παναγιώτης Ανδρεαδάκης. Φωτογραφία: Γιάννης Πρίφτης. Παίζουν: Χάρης Μαυρουδής, Δημήτρης Μαύρος, Χριστόδουλος Στυλιανού, Νότης Παρασκευόπουλος, Στέλιος Γεράνης.

Η παραγωγή αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε το 2007, μετά από πρόσκληση του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ Στέφανου Λαζαρίδη στον Νίκο Σ. Πετρόπουλο, ο οποίος μετέφερε τη δράση του έργου στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Ρώμη. Σημείωνε ο Στ. Λαζαρίδης για την παραγωγή: «Η μετατόπιση του ιστορικού πλαισίου δεν επηρεάζει το βασικό θέμα της όπερας, που αφορά στα συναισθήματα και τις επιθυμίες των τριών βασικών χαρακτήρων. Φιλοδοξεί όμως να φέρει στο νου εικόνες πολύ πιο οικείες σε όλους μας, από συνθήκες που οι παλιότεροι έχουν ζήσει και οι νεότεροι έχουν ακούσει από αφηγήσεις και δει μέσα από ντοκιμαντέρ και τον κινηματογράφο. Συνθήκες οριακές, που αποτελούν τη βάση για τις συγκρούσεις που πραγματεύεται η όπερα του Πουτσίνι».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη όπερα ανέβηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή για πρώτη φορά το 1942, με την 19χρονη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο.

Στο ρόλο της Τόσκα βρίσκεται η υψίφωνος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Τσέλια Κοστέα. Στο ρόλο του Σκάρπια εμφανίζεται ο βαρύτονος της ΕΛΣ Δημήτρης Τηλιακός. Τον Μάριο Καβαραντόσι θα ερμηνεύσει στην πρώτη διανομή ο τενόρος Πάβελ Τσέρνοχ και στη δεύτερη ο Δημήτρης Πακσόγλου. Στο ρόλο του Αντζελότι ο Τάσος Αποστόλου.

Στην πρεμιέρα παρευρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος συνεχάρη θερμά τον Στ. Κραουνάκη. Το «παρών» επίσης έδωσε και ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Συντελεστές: Κείμενο: Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Μετάφραση «Ντουέντε»: Ολυμπία Καράγεωργα. Απόδοση ποιημάτων: Ανδρέας Αγγελάκης. Μουσική σύνθεση - ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνάκης. Βίντεο: Σταύρος Χαμπάκης.

Συνομιλούν και ερμηνεύουν τα τραγούδια: Κώστας Μπουγιώτης, Χρήστος Γεροντίδης. Πιάνο: Βασίλης Ντρουμπογιάννης. Τσέλο: Γιώργος Ταμιωλάκης.