Με βασικό στόχο να διασφαλιστεί ότι με το τέλος του τρέχοντος μνημονίου, όχι μόνο δεν θα υπάρξει καμία «χαλάρωση» στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά ότι αυτή θα συνεχιστεί «απαρέγκλιτα» και ανεξάρτητα από εναλλαγές κυβερνήσεων, σε βάθος χρόνου, με βάση τους στόχους και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ διαμορφώνουν την περίοδο αυτή το πρόγραμμα της «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής».

Ο «ενστερνισμός του προγράμματος», όπως και η «πολιτική συναίνεση» για την περίοδο μετά το 2018, βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των αντιλαϊκών διεργασιών, με το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) να σημειώνει με ικανοποίηση, στην πρόσφατη τριμηνιαία έκθεσή του, πως «υπάρχει πλέον συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την ανάγκη να εφαρμοστούν τα προγράμματα και να αποφεύγονται διενέξεις με τους δανειστές και εταίρους».

Ολα αυτά ενόψει του νέου κύκλου με τα ακόμη 88 προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» αλλά και των συζητήσεων αναφορικά με τη μακροπρόθεσμη διαχείριση - «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, ώστε να βρεθούν περιθώρια για την εκ νέου τροφοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων με «ζεστό» χρήμα και προνόμια.

Τα ζητήματα αυτά, σύμφωνα με πληροφορίες, θα συζητηθούν στην Ομάδα Εργασίας του Γιούρογκρουπ, που συνεδριάζει στις 8 Φλεβάρη, ενώ την ίδια μέρα επισκέπτεται την Αθήνα ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί.

Οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί αναμένεται να τεθούν και στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ (20 - 22 Απρίλη), με άξονες το «νέο» εποπτικό πλαίσιο, το «προληπτικό πρόγραμμα» χρηματοπιστωτικής στήριξης προς το ελληνικό κράτος και βέβαια τη διαχείριση του κρατικού χρέους. Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω θα έρθουν να «κουμπώσουν» με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Την κλιμάκωση και την ανάληψη της «ιδιοκτησίας» του προγράμματος με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις για την περίοδο μετά το 2018 προανήγγειλε μέσα στη βδομάδα και ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος.

Μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ρόιτερς», ο Ευ. Τσακαλώτος χαρακτηριστικά τόνισε: «Σκεφτόμαστε, μέχρι το Πάσχα, να έχουμε ετοιμάσει το δικό μας σχέδιο που θα περιλαμβάνει κοινωνικές και αναπτυξιακές πολιτικές, για να δείξουμε, τόσο στους θεσμούς όσο και στις αγορές, ότι αυτό είναι το δικό μας πρόγραμμα, ότι έχουμε την ιδιοκτησία του... δεν μας έχει επιβληθεί, δεν πρόκειται για συμβιβασμό. Πρόκειται για αυτά που θέλουμε να κάνουμε».

Αυτά που η κυβέρνηση «θέλει να κάνει» για το κεφάλαιο συνδέονται βέβαια και με το ζήτημα της «εξόδου στις αγορές», ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να εξασφαλίσουν «ζεστό» χρήμα με «εγγυητική επιστολή» τα αντιλαϊκά μέτρα. Μέτρα που, μεταξύ άλλων, συμβάλλουν στη φάση αυτή, ώστε να διαμορφωθεί το «αποθεματικό ασφαλείας» για την έξοδο, φωτογραφίζοντας βέβαια και το πλαίσιο της αντιλαϊκής εποπτείας για την επόμενη μέρα, που με τη σειρά του θα έρθει να «κουμπώσει» με το υπό διαμόρφωση πρόγραμμα της λεγόμενης «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής».

«Η χώρα χτίζει το δικό της κεφαλαιακό μαξιλάρι, που, μαζί με τα αδιάθετα ευρωπαϊκά κεφάλαια του προγράμματος, θα καλύπτει τις ανάγκες της για διάστημα αρκετά μεγαλύτερο του έτους», σημείωσε ο υπουργός Οικονομικών, προσθέτοντας ότι το «μαξιλάρι» αυτό αναμένεται να φτάσει τα 19 δισ.

Ενώ σε ό,τι αφορά τα παζάρια για τις «ευκολίες πληρωμής» για το κρατικό χρέος, μίλησε για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σύμφωνα με τη γαλλική πρόταση, που συνδέει το μέγεθος της ελάφρυνσης με το ρυθμό ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία.

Επιβεβαιώνεται, και από αυτήν την πλευρά, όχι μόνο ότι η συζήτηση για το χρέος δεν αφορά τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αλλά ότι επιπλέον το ζήτημα αυτό θα λειτουργεί για τα επόμενα πολλά χρόνια ως «μοχλός» για νέα αντιλαϊκά μέτρα για τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Τα παραπάνω αποτελούν ένα ακόμη ισχυρό σινιάλο προς τις διεθνείς χρηματαγορές και τους «επενδυτές» αναφορικά με την αξιόπιστη εφαρμογή του προγράμματος σε βάθος χρόνου.

Θυμίζουμε άλλωστε ότι η απόφαση της τελευταίας συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ (22/1), αναφορικά με το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης», «επαναβεβαιώνει τη σημασία μιας φιλόδοξης συνολικής στρατηγικής ανάπτυξης με ισχυρή κυριότητα από τις ελληνικές αρχές. Οι αρχές καλούνται να την ολοκληρώσουν σε συνεργασία με τα θεσμικά όργανα πολύ πριν από το τέλος του προγράμματος».

Ολα αυτά, στον απόηχο της «ηχηρής» κοινής παρέμβασης που πραγματοποίησαν ΣΕΒ, Ελληνική Παραγωγή - Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη καθώς και οι Περιφερειακοί Σύνδεσμοι Βιομηχανιών στις αρχές της βδομάδας, όπου ανοίγοντας το σχέδιο που αφορά τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς τους, σημείωσαν πως η «υιοθέτηση του εθνικού σχεδίου πρέπει να γίνει με ευρεία συναίνεση και να υπηρετείται με συνέπεια ανεξαρτήτως εκλογικών κύκλων και πολιτικών αλλαγών».

Επιπρόσθετα, όπως λένε, «η βιομηχανική στρατηγική και ο ποσοτικός στόχος πρέπει πλέον να αποτελούν δομικά στοιχεία του εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου της χώρας». Μάλιστα, ως άμεσος ποσοτικός στόχος προσδιορίζεται η αύξηση του μεριδίου της βιομηχανίας από περίπου 9% του ΑΕΠ σήμερα, στο 12% μέχρι το 2020 και στο 15% μεσοπρόθεσμα.

Στην πρώτη γραμμή των αξιώσεών τους φιγουράρουν οι κάθε είδους φορολογικές ελαφρύνσεις, η παροχή κινήτρων, η μείωση του κόστους παραγωγής (Ενέργεια κ.ά.), η μεγαλύτερη πρόσδεση της Εκπαίδευσης στις ανάγκες τους, ενώ η σχετική λίστα περιλαμβάνει και το «αίτημα» για τη σύσταση υπουργείου Βιομηχανίας, «με συγκέντρωση όλων των κατακερματισμένων αρμοδιοτήτων». Τα παραπάνω έρχονται να «κουμπώσουν» με το υπό διαμόρφωση πρόγραμμα της λεγόμενης «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής», αλλά και να συμπληρώσουν τις μνημονιακές διατάξεις αναφορικά με τις παρεμβάσεις τόνωσης των επιχειρηματικών ομίλων.

Ταυτόχρονα, σειρά στόχων υπηρετούν το «όραμα» της αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε κόμβο εμπορευμάτων και Ενέργειας και «ακουμπούν» έτσι στις προσπάθειες της κυβέρνησης να παίξει ενεργότερο ρόλο στα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή.