Ο κουρνιαχτός που συνεχίζεται γύρω από το συλλαλητήριο της Κυριακής στο Σύνταγμα, συνδέεται απόλυτα όχι μόνο με τις επιδιώξεις των διοργανωτών, που έχουν σαφή εθνικιστικό, αντιδραστικό, σκοταδιστικό προσανατολισμό, αλλά και με τις επιδιώξεις όσων εμφανίζονται αντίθετοι με αυτό, από τη σκοπιά του κοσμοπολιτισμού, όπως για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο καβγάς που επικεντρώνεται στην ονοματολογία γύρω από την ΠΓΔΜ αποκρύπτει συνειδητά την ουσία, τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, τους οποίους στηρίζει το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις τοποθετήσεις τους πάνω στο ονοματολογικό. Ολοι αυτοί λοιπόν, που εμφανίζονται να τσακώνονται σαν τα κοκόρια για το όνομα, συναντιούνται κάτω από την κυρίαρχη αντίληψη ότι η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, με καθοριστική συμβολή της Ελλάδας, είναι αδιαπραγμάτευτη, και αυτό για το οποίο τσακώνονται είναι οι όροι που θα αποφέρουν στην ελληνική αστική τάξη το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Ετσι, ο σημερινός τίτλος του πρώτου θέματος του «Ριζοσπάστη», «Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς», ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα. Ας δούμε όμως λίγο πιο συγκεκριμένα, πιο χειροπιαστά, ορισμένα στοιχεία που δείχνουν ακριβώς αυτό.

Ενας από τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων είναι η «Παμμακεδονική ΑΕ», βασική συνιστώσα των «Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου», με σαφή αντικομμουνιστικό προσανατολισμό. Η εν λόγω οργάνωση, που ιδρύθηκε το 1947, στην ιστοσελίδα της αναφέρει: «Η κυβέρνηση Τρούμαν, μέσω του προαναφερθέντος Δόγματος/Σχεδίου και η οικονομική ενίσχυση της Αμερικής μαζί με τις τόσες θυσίες του Ελληνικού λαού και το Ελληνικό αίμα που χύθηκε κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, έσωσε την Μακεδονία από τα πλοκάμια της Κομμουνιστικής απειλής». Η οργάνωση έχει κατά καιρούς ευθυγραμμιστεί απόλυτα με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Χαρακτηριστικές είναι οι επίσημες διακηρύξεις που υιοθετήθηκαν στα ετήσια συνέδρια του 2004 («Υποστηρίζουμε τις ένοπλες δυνάμεις της Αμερικής που βρίσκονται σε πολεμικά θέατρα στο εξωτερικό») και του 2005 («Καταδικάζουμε την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές της και υποστηρίζουμε τις προσπάθειες των Αμερικανών ανδρών-γυναικών των ενόπλων δυνάμεων οι οποίοι υπηρετούν στην πρώτη γραμμή διεθνώς»). Οσο για τα περί αλυτρωτισμού, καλό είναι να διαβάσει κανείς την επίσημη ιστοσελίδα της «Παμμακεδονικής» της Αυστραλίας, που είναι βασική συνιστώσα των «Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου». Γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Διεκδικούμε πολιτισμικά, εθνογραφικά και ιστορικά το Μοναστήρι, Γευγελή, Στρώμνιτσα, Κρούσοβο, Αχρίδα, Πετρίτσι, Ανω Τσουμαγιά, Ανατολική Ρωμυλία, Κωνσταντινούπολη, Μ.Ασία, Πόντο, Κύπρο, Β.Ηπειρο...»!

Παραδείγματα αντίστοιχα με το παραπάνω, που αποκαλύπτουν και το τι πραγματικά «παίζεται» πίσω από το ονοματολογικό, μπορεί να βρει κάποιος πολλά. Ομως, αυτή είναι μόνο μία πλευρά. Από τη συγκεκριμένη υπόθεση, υπάρχουν κι άλλα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κάποιος, για το πόσο ευμετάβλητα είναι τα όρια ανάμεσα στον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό. Το πόσο εύκολο δηλαδή είναι να βρεθεί ο ένας από τη μία πλευρά στην άλλη, επειδή απλά, εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός είναι οι δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, αφού υπηρετούν τους ίδιους αντιδραστικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Για παράδειγμα, πώς να ξεχάσει κανείς ότι το 1992, ο τότε «κοσμοπολίτης» Συνασπισμός καλούσε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 1992; Και ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, «διάδοχος» του τότε ΣΥΝ, καταγγέλλει αυτά τα συλλαλητήρια; Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, για να επιτεθεί στη ΝΔ, χρησιμοποιεί τα όσα έλεγε εκείνη ως κυβέρνηση το 2008 και η ΝΔ για να επιτεθεί στο ΣΥΡΙΖΑ τα όσα έλεγε ο ΣΥΝ το 1992!

Ας δούμε όμως και άλλα παραδείγματα. ΜΜΕ όπως ο «ΣΚΑΪ», η «Καθημερινή», τα «Νέα», που πρωτοστατούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα στο φιλελεύθερο - κοσμοπολίτικο στρατόπεδο, ανοίγοντας μέτωπο στον «εθνολαϊκισμό», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά, που μίλαγαν για «ψεκασμένους» κ.λπ. και φιλοξένησαν την κοσμοπολίτικη ανάγνωση της Ιστορίας, τύπου Ρεπούση, σήκωσαν ψηλά τη σημαία των συλλαλητηρίων, παρόλο που σε αυτά κυριάρχησαν τα αλυτρωτικά και εθνικιστικά συνθήματα. Βέβαια θυμίζουμε ότι τα ίδια πάνω - κάτω ΜΜΕ, όπως αναμετέδιδαν απευθείας το συλλαλητήριο της Κυριακής, αναμετέδιδαν και τα θολά «αντιμνημονιακά» καλέσματα των λεγόμενων «αγανακτισμένων» πριν από 7 χρόνια ως δήθεν «ακομμάτιστα» και ως ένδειξη ότι ο κόσμος «γυρίζει την πλάτη στα συνδικάτα», την ίδια ώρα που από την άλλη επιχειρηματολογούσαν για την ανάγκη «διάσωσης της χώρας» μέσω των μνημονίων. Αλλο παράδειγμα είναι ο Ν. Μέρτζος, πρώην πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και από τους πρωτεργάτες των συλλαλητηρίων του 1992, ο οποίος τώρα αναλύει την ανάγκη για μια «έντιμη συμφωνία» με τα Σκόπια, με επιχειρήματα όπως αυτά που διατύπωσε πρόσφατα στην «Καθημερινή». Διαβάζουμε: «Σ' αυτό το μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό πεδίο, οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να διαφυλάξουν και να ενισχύσουν τη θέση της Ελλάδος. Κλειδί μπορεί να αποδειχθεί ένας έντιμος συμβιβασμός με το κράτος των Σκοπίων (...) Η σταθερότητα του μικρού κράτους, η φιλία και η στενή συνεργασία έχουν κεφαλαιώδη σημασία για την Ελλάδα. Στα Σκόπια η Ελλάδα είναι στους πέντε πρώτους εμπορικούς εταίρους και ξένους επενδυτές. Ελέγχουν το διυλιστήριο, τα δίκτυα καυσίμων, τη μεγαλύτερη τράπεζα, αλυσίδες πολυκαταστημάτων και από φέτος το 75% της Ενέργειας. Το γειτονικό μας κράτος είναι ο μεγαλύτερος πελάτης του Λιμένος Θεσσαλονίκης και ελέγχει τις στρατηγικές κοιλάδες Βορρά - Νότου. Μυριάδες πολίτες του παραθερίζουν στην ελληνική Μακεδονία και κάθε εβδομάδα αιμοδοτούν το εμπόριό της».

Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ως προς το τι υπερασπίζονται μαζί κοσμοπολίτες και εθνικιστές, γράφει ο ίδιος στο άρθρο του, σχετικά με τις προοπτικές που ανοίγονται για την ελληνική αστική τάξη, στο πλαίσιο βέβαια των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών: «Η μεσοβαλκανική ζώνη είναι ο συντομότερος στρατηγικός διάδρομος για την ασφάλεια των ενεργειακών πηγών που ελέγχει η Δύση στην Ανατολή και για την αποτροπή επεκτάσεως της ρωσικής επιρροής»...