Με τις παρεμβάσεις τους στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ, στις 2 Φλεβάρη, τα στελέχη του ΠΑΜΕ ανέδειξαν την πρόταση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για κλιμάκωση του αγώνα με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα, με αιχμή τα μέτωπα των Συλλογικών Συμβάσεων, της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και των πλειστηριασμών.

Ταυτόχρονα, μετέφεραν την πλούσια πείρα από την πάλη των ταξικών δυνάμεων, παρά και ενάντια στον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, τη ζημιά που κάνουν η γραμμή και η στρατηγική του.

Η πείρα αυτή από την αγωνιστική δράση των συνδικάτων, σε αντίθεση με τη στάση της πλειοψηφίας, είναι πολύτιμο εφόδιο, μπροστά στην οργάνωση και στην κλιμάκωση της πάλης, στην οποία με πρόγραμμα και σχέδιο προχωράνε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αλλά και ευρύτερες δυνάμεις, συνδικάτα και εργαζόμενοι, που καταλαβαίνουν την αναγκαιότητά τους και ανταποκρίνονται στο αγωνιστικό κάλεσμα.

Με αυτήν την έννοια, τα συμπεράσματα από αυτήν τη δράση είναι αναγκαίο να φτάσουν στους χώρους δουλειάς, να οξύνουν τον προβληματισμό που ήδη υπάρχει μέσα σε εργαζόμενους, να γίνουν κριτήριο σκέψης και δράσης.

Με στόχο να συμβάλει σε αυτήν την προσπάθεια, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει στο τρέχον φύλλο αποσπάσματα από παρεμβάσεις στελεχών του ΠΑΜΕ στη συνεδρίαση.

Μιλώντας για την κατάσταση στον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού, ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Σε ορισμένους από σας, τους "μαέστρους" της ταξικής συνεργασίας, η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων από τα Συνδικάτα σάς προκαλεί αλλεργία. Γι' αυτό αντιμετωπίσατε το χτύπημα στο δικαίωμά μας να απεργούμε ως "νόμο χωρίς ουσία, πολύ κακό για το τίποτε".

Οι περισσότεροι έχετε βαθιά πεποίθηση ότι ήρθε το τέλος της ταξικής πάλης, ότι οι αγώνες δεν βγάζουν πουθενά, ότι ο κόσμος δεν ακολουθεί. Χύθηκε πολύ μελάνι για την προώθηση αυτής της λογικής 8 χρόνια τώρα...

Είναι γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε αυτήν την αίθουσα τυπικά μειοψηφούμε. Στον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού υπάρχει ο ίδιος συσχετισμός. Τα περισσότερα σωματεία έχουν πλειοψηφίες της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και δυνάμεις που ελέγχουν η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία. Το ερώτημα που πρέπει όμως να απασχολήσει είναι αν αναλογεί αυτός ο συσχετισμός και στη δράση, στους αγώνες που οργανώνονται, στην αντίσταση που εκφράζεται από σωματεία, στις διεκδικήσεις, σε μικρές - έστω - νίκες.

Ας δούμε λοιπόν τη δράση του ΠΑΜΕ:

-- Στην Κέρκυρα πραγματοποιήθηκε μια από τις συνηθισμένες στον κλάδο το τελευταίο διάστημα αγοραπωλησίες ξενοδοχειακών μονάδων με 200 εργαζόμενους. Ο Χανδρής πουλάει στον γνωστό Ανδρεάδη, πρώην πρόεδρο του ΣΕΤΕ. Οι συνάδελφοι εκεί, με μπροστάρη το κλαδικό σωματείο, που είναι στη γραμμή του ΠΑΜΕ, πάλεψαν για 5 μήνες, με απεργίες, στάσεις εργασίας, Γενικές Συνελεύσεις και κατάφεραν να μη χαθεί ούτε ένα δικαίωμα ούτε μια θέση δουλειάς ούτε ένα σεντ από δεδουλευμένα. Ενα τέτοιο deal, μεγαλύτερου ακόμη μεγέθους, επαναλήφθηκε στον επίσης γνωστό "Αστέρα" Βουλιαγμένης, όπου πάνω από 600 εργαζόμενοι στάλθηκαν στην ανεργία. Το σωματείο εκεί οργάνωσε μια απεργία που την ανακάλεσε πριν την πραγματοποιήσει για να φιλοξενηθεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος του εκεί σωματείου, μην μπορώντας να αντέξει τη "διαφορά φιλοσοφίας" που είχε, όπως λέει, με τη νέα διοίκηση, έστειλε στους εργαζόμενους με ένα δακρύβρεχτο γράμμα την αγάπη του και αποχώρησε με το αζημίωτο...

-- Αλλο ξενοδοχείο στην Αθήνα, το "Metropolitan", κλείνει για ανακαίνιση και το σωματείο οργανώνει τον αγώνα για να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Μετά από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και στάσεις εργασίας, απεργούν καθολικά στις 14 Δεκέμβρη και το ίδιο βράδυ αναγκάζουν την εργοδοσία να υπογράψει συμφωνία που διασφαλίζει όλες τις θέσεις εργασίας, αυξάνει το ποσοστό του μισθού για τη διάρκεια της διαθεσιμότητας και διατηρεί όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων με την επαναλειτουργία του ξενοδοχείου. Την ίδια σχεδόν μέρα η εργοδοτική πλειοψηφία του σωματείου του ξενοδοχείου "Caravel" υπογράφει με τον Διβάνη εσωτερικό κανονισμό - καρμανιόλα για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες των εργαζομένων...

-- Αλλο παράδειγμα, ο πολύμηνος αγώνας των εργαζομένων και του σωματείου στο "Athens Ledra", με τη στήριξη του κλαδικού Συνδικάτου, απέναντι στην κυβέρνηση και την εργοδοσία. Ο αγώνας αυτός είχε ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να πάρουν τα δεδουλευμένα τους, μεγάλο μέρος της αποζημίωσης, ενώ δίνεται η συνέχεια του αγώνα για τη διαδοχή στον νέο εργοδότη, με τη στήριξη του Συνδικάτου και επιχειρησιακών σωματείων.

Μια ακόμη όμως συγκυρία έκανε το τελευταίο παράδειγμα ακόμη πιο διδακτικό. Στο ξενοδοχείο "Athens Ledra" ήταν εργαζόμενος ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επισιτισμού - Τουρισμού, κάποτε και πρόεδρος του σωματείου. Θα περίμενε κανείς να έχει έστω μια ελάχιστη συμβολή σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα. Ο ίδιος όμως επέλεξε να συνταχτεί με τον αντίπαλο. Αφού λύσσαξε να σταματήσει αυτόν τον αγώνα, αποκαλώντας στις Γενικές Συνελεύσεις τους εργαζόμενους ακόμη και τσίρκο, στο τέλος λούφαξε και σήμερα είναι πρόεδρος σε δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο, χωρίς να εκλέγεται αντιπρόσωπος από πουθενά! Πρόκειται γι' αυτόν, που στο κλείσιμο του προχτεσινού συνεδρίου της Ομοσπονδίας, απέναντι στο πλαίσιο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για τις ΣΣΕ, που έχει κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων, αντέταξε αύξηση 1%, σε κλάδο που σημειώνει τα μεγαλύτερα κέρδη της τελευταίας 50ετίας. Είναι αυτός που δεν δίστασε να υπογράψει δύο διαδοχικές ΣΣΕ από το 2012 έως σήμερα, με μειώσεις 15% και επιβολή 10ωρης απλήρωτης δουλειάς...

Αυτήν την Ομοσπονδία - σφραγίδα αξιοποιούν, νομίζοντας ότι μπορούν να την κάνουν ουρά στην επιθετικότητα της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων. Πάρτε χαμπάρι ότι το ΠΑΜΕ είναι δύναμη προοπτικής, είναι η ελπίδα των εργαζομένων για να πάρουν μπροστά οι μηχανές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».

Στη μάχη που έδωσαν και δίνουν οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη για την υπογραφή και τώρα για την εφαρμογή της νέας τοπικής Συλλογικής Σύμβασης, αλλά και στη στάση της Ομοσπονδίας του κλάδου (ΠΟΕΜ) αναφέρθηκε στην παρέμβασή του ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα:

«Βάλαμε το ζήτημα της κλαδικής Σύμβασης στην Ομοσπονδία, όμως η πλειοψηφία αρνήθηκε. Αντί να συζητήσουμε πώς θα οργανώσουμε την πάλη, η πλειοψηφία ακολούθησε την τακτική του "πινγκ πονγκ". Το ίδιο έκαναν και στην περίπτωση της απεργίας με το πολυνομοσχέδιο. Μας έλεγαν πως αν τα σωματεία δεν αποφασίσουν τα ίδια απεργία, η Ομοσπονδία δεν μπορεί να το κάνει. Πηγαίναμε στα σωματεία, εκεί οι ίδιες δυνάμεις που πλειοψηφούν στην Ομοσπονδία, μας απαντούσαν αν η Ομοσπονδία δεν αποφασίσει, εμείς δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε απεργία! Η ίδια τακτική ακολουθείται και εδώ μέσα, με το πρόσχημα ότι φταίνε οι εργαζόμενοι που δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι το ίδιο με αυτό που επιδιώκουν κυβέρνηση και εργοδοσία: Δηλαδή, να μη γίνονται απεργίες».

Με αφορμή και το σοβαρό πρόβλημα του αμίαντου που πρόσφατα εντοπίστηκε σε πλοίο που επισκευαζόταν στη Ζώνη, ο Σ. Πουλικόγιαννης τόνισε:

«Αυτό που μπαίνει από τις άλλες δυνάμεις και στο ζήτημα των ΣΣΕ και στο ζήτημα των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς είναι ότι αυτές - και εδώ είναι η μεγάλη μας διαφορά - υποτάσσουν, διαγράφουν τις ανάγκες των εργαζομένων στο όνομα της "ανάπτυξης". Και τι εννοούν; Να δουλεύουμε για 20 - 30 ευρώ, να δουλεύουμε με κίνδυνο να μη γυρίζουμε σπίτι μας, γιατί είναι κόστος μεγάλο η τήρηση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, να δουλεύουμε μέσα στον αμίαντο. Γιατί το πρώτο που βγήκαν και είπαν διάφορα παπαγαλάκια και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΠΑΣΚΕ όταν προέκυψε το πρόβλημα με τον αμίαντο ήταν: "Να, μια μεγάλη δουλειά μπήκε στη Ζώνη και αμέσως τρέξατε να κάνετε απεργίες, να τους διώξετε..."!

Δηλαδή, τι μας λένε: Να δεχτούμε να σπάνε αμίαντο οι εργαζόμενοι, να κινδυνεύει η ζωή τους για ένα κομμάτι ψωμί, αρκεί να έχουμε μια δουλίτσα. Αυτή είναι η "ανάπτυξη" που προβάλλουν. Αυτήν υπηρετεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αλλά και η ίδια πλειοψηφία στην Ομοσπονδία Μετάλλου. Μια αντίληψη με την οποία διαφωνούμε ριζικά και την θεωρούμε επικίνδυνη για τα εργατικά συμφέροντα».

«Τα ίδια κάνατε και στην περίπτωση της διακοπής ρεύματος από τη ΔΕΗ», συμπλήρωσε ο συνδικαλιστής, καθώς, όπως είπε, «όταν παλεύαμε για να μην κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα στα σπίτια ανέργων και εργαζομένων, η ΠΟΕΜ, μαζί με τους βιομηχάνους, διεκδικούσε φτηνό ρεύμα για τις επιχειρήσεις τους!».

Απαντώντας στο μύθο της πλειοψηφίας για την «αναποτελεσματικότητα των αγώνων» και στο υποκριτικό «κλάμα» για τη στάση των εργαζομένων, ο Τάσος Τσιαπλές, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, σημείωσε:

«Είναι υποκριτικό να έρχονται τα στελέχη από τις παρατάξεις που συγκροτούν την πλειοψηφία σήμερα και να "κλαίνε" και να λένε ότι "ο κόσμος δεν ακολουθεί τα συνδικάτα". Ο ευνουχισμός του συνδικαλιστικού κινήματος και της συνείδησης της εργατικής τάξης έγινε σκόπιμα, σχεδιασμένα και έχει ιστορία πάνω από 2 δεκαετίες... Να θυμίσω το συνέδριο της Αλεξανδρούπολης που χάραξε το δρόμο του "κοινωνικού εταιρισμού" και το τι επακολούθησε; Ε, δεν μπορούν τώρα να γίνονται υπερασπιστές του εργατικού κινήματος αυτοί που κατ' εντολή της κυρίαρχης τάξης - και με πλήρη συνείδηση αυτού που διέπραξαν - προετοίμασαν το έδαφος για να αφοπλιστεί και ιδεολογικά και οργανωτικά.

Ας σκεφθεί ο καθένας, λοιπόν, πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα στο εργατικό κίνημα της χώρας, εάν δεν υπήρχε αυτός ο πόλος συσπείρωσης Εργατικών Κέντρων, Συνδικάτων και Ομοσπονδιών, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ...

Και βέβαια για την απεργιακή κινητοποίηση που προτείναμε, το ζήτημα δεν είναι η ημερομηνία. Οταν όμως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ βγαίνει στο βήμα και λέει ότι "η απεργία έφαγε τα ψωμιά της...", ουσιαστικά ακολουθεί αυτόν το δρόμο που άνοιξε στην Αλεξανδρούπολη η πλειοψηφία.

Σήμερα, "αποκαθηλώνετε" την πάλη των τάξεων και αυτό η πλειοψηφία προτείνει στους εργαζόμενους... Τους λέτε ότι "τελειώσαμε". Δεν είναι λοιπόν το πρόβλημα στις μορφές της πάλης. Είναι η συνολική σας γραμμή που ακολουθείτε και την διαπερνά η ίδια λογική. Θέλετε μεν τον καπιταλισμό, αλλά χωρίς τα προβλήματά του. Στηρίζετε αυτό το σύστημα που γεννά εκμετάλλευση, φτώχεια, ανεργία, αλλά λέτε ότι θα το κάνετε "ανθρώπινο" .

Ποιος λοιπόν σπέρνει αυτές τις αυταπάτες; Ποιος προκαλεί την απογοήτευση και την αποστράτευση στους εργαζόμενους; Ακόμα και το διεκδικητικό πλαίσιο που στα λόγια διατυπώνετε, και αυτό δεν το εννοείτε. Το κάνετε μόνο και μόνο για να εγκλωβίζετε την εργατική τάξη. Μπορεί το εργατικό κίνημα με αυτές τις απόψεις να ορθώσει αποτελεσματική γραμμή άμυνας και αντεπίθεσης; Από τη στιγμή που υιοθετείς την άποψη ότι προϋπόθεση για να λυθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι είναι η ανάπτυξη του καπιταλισμού, η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων, την έχεις παραδώσει την εργατική τάξη, την έχεις αφοπλίσει και ιδεολογικά και πρακτικά.

Αυτή η γραμμή λοιπόν της πλειοψηφίας δεν είναι απλά αναποτελεσματική, αλλά είναι ταφόπλακα για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και τέτοιο μνημόσυνο δεν θέλουμε εμείς να κάνουμε, όπως κάνετε εσείς, με αφορμή τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ από την ίδρυσή της.

Εμείς δεν θέλουμε να τιμήσουμε τους πεθαμένους για να θάψουμε τους ζωντανούς και ό,τι έχει απομείνει από εργατικά δικαιώματα. Εμείς θα παλέψουμε για να ανασυγκροτηθεί το εργατικό κίνημα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά. Με όλους τους κόπους, παρά τις αντιξοότητες που έχουμε μπροστά μας. Ξέρουμε ότι έχουμε απέναντί μας ισχυρό μπλοκ ταξικών αντιπάλων, την αστική τάξη και τους μεμονωμένους εργοδότες και τις κυβερνήσεις τους, αλλά δυστυχώς και τη γραμμή της εργοδοσίας μέσα στο κίνημα. Και προϋπόθεση για να λυτρωθούν τα συνδικάτα και να απελευθερωθεί η εργατική τάξη, είναι να κατανικηθεί η γραμμή του "κοινωνικού εταιρισμού", του κοινωνικού συμβιβασμού, που θέλει δεμένη την εργατική τάξη πίσω από το άρμα της εργοδοσίας.

Γι' αυτό δεν ήσασταν ούτε στον αγώνα ενάντια σε αυτά τα περιβόητα "αναπτυξιακά" συνέδρια της κυβέρνησης, γι' αυτό δεν πήρατε απόφαση για απεργία στις 12 Γενάρη. Δεν φταίει ούτε η ημερομηνία ούτε οι πολλές απεργίες. Είναι και αυτή μια μέθοδος για να απαξιώσετε την απεργία, να τη φθείρετε στη συνείδηση των εργαζομένων. Γι' αυτό έφτασαν οι συνδικαλιστές που είναι εκλεγμένοι στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας από την ΠΑΣΚΕ και το ΜΕΤΑ, να μας πούνε ότι... ήθελαν και αυτοί να έρθουν στις 14 του Δεκέμβρη στην απεργιακή συγκέντρωση, αλλά δεν ήρθαν γιατί είδαν "ταμπέλα"! Και ποια ήταν η ταμπέλα; Οι σημαίες του ΠΑΜΕ! Και αποδείχτηκε ότι οι ίδιοι που έλεγαν αυτά, ήταν απεργοσπάστες κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή... Και είχαν το θράσος να μας μέμφονται γιατί στη συγκέντρωση είχαμε τα σύμβολα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που σώζουν πραγματικά την τιμή του εργατικού κινήματος!».