Ο Γιουγκοσλάβος πρώην Πρόεδρος εξακολουθεί να είναι κοινοβουλευτικός άνδρας, μέλος του σερβικού Κοινοβουλίου, ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος της χώρας του που τιμήθηκε από το λαό στον πρώτο γύρο των τελευταίων εκλογών με το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος. Οι εκλογές ήταν άψογες σύμφωνα με τα λεγόμενα των παρατηρητών του ΟΑΣΕ. Υπενθυμίζεται ακόμη ότι ο δεύτερος γύρος των εκλογών δεν έγινε, μετά το ενδιάμεσο πραξικόπημα της λεγόμενης «Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης» των δεκαοχτώ κομμάτων που κατέλαβε διά της βίας την κυβερνητική εξουσία. Οταν, λοιπόν, συλλαμβάνεται ο καθ' όλα νόμιμος Σλ. Μιλόσεβιτς από τους κυβερνητικούς πραξικοπηματίες, αναρωτιόμαστε τι τάχα συμβαίνει στην κατ' όνομα βασιλεύουσα δημοκρατία του ευρω-ατλαντισμού.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι κατά κανόνα η μέχρι πρότινος πρακτική της ΝΑΤΟικής συμμαχίας ήταν η γυάλινη εισδοχή της σε κάθε χώρα διά μέσου νομότυπων εσωτερικών καθεστώτων αυτής ή εκείνης της μορφής, διαπιστώνουμε ότι αυτό το λεπτό τζάμι σπάει κι εισέρχονται στην ανοιχτή ανατροπή ακόμη και καθ' όλα ελεύθερων δημοκρατικών εκλογικών αποτελεσμάτων. Η σύλληψη του Σέρβου ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς υποδηλώνει ότι αυτό που στο παρελθόν αποτελούσε εξαίρεση, τώρα γίνεται κανόνας.

Δεν πρόκειται για την παρουσία μιας επιπλέον κατακτητικής μορφής της ίδιας γνώριμης αλυσίδας. Πρόκειται για την ποιοτική της αλλαγή σε ένα καινούριο πλαίσιο αυθαιρεσίας. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο τα δεδομένα της ανθρωπότητας άλλαξαν με την εμφάνιση των πυρηνικών όπλων. Ολοι γνώριζαν ότι η ανθρωπότητα έμπαινε σε μια νέα φάση ιστορικών ανταγωνισμών. Ωστόσο, την πυρηνική απειλή δέσμευε η ύπαρξη των δυο αντίπαλων πόλων ΗΠΑ - ΕΣΣΔ έστω και με τη μορφή της ισορροπίας του τρόμου. Αυτά τα ιστορικά δεδομένα αποδεσμεύτηκαν από κάθε έλεγχο μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ. Μια νέα «μαύρη χειρ» υψώνεται πάνω από τον πλανήτη απειλώντας κάθε γωνιά με συμβατική ή πυρηνική καταστροφή. Περισσότερο, στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία χρησιμοποιήθηκαν κι οι δυο μορφές πολέμου σε κατάλληλη σύνθεση.

Οι εκφραστές της σύγχρονης καπιταλιστικής κυριαρχίας του ευρω-ατλαντισμού αφαιρούν, ανατρέπουν τις πολιτικές δομές του συστήματός του, αφοσιωμένοι στο κυνήγι μαγισσών. Το γεγονός αυτό τους καθιστά επικίνδυνους για την ανθρωπότητα. Ταυτόχρονα όμως γεννιούνται οι όροι της ανατροπής τους. Η νέα φάση της αιχμαλωσίας των Βαλκανίων θα γεννήσει κινδύνους. Η συμμορία του «Ουτσεκά» θα εξακολουθήσει να χρησιμοποιείται από το ΝΑΤΟ ως δύναμη αποσταθεροποίησης. Το τεντωμένο σχοινί της FYROM θα κινδυνεύει πάντα να σπάσει. Αυτό θα τη βυθίζει στο έλεος ενός προτεκτοράτου. Η Ελλάδα, αυτή η πονηρευόμενη αγνή πόρνη, θα εξακολουθεί να επαναπαύεται στις αυταπάτες ενός μικρού ιμπεριαλιστή. Λέγεται ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αυτός είναι και ο κίνδυνος των Βαλκανίων.