Σε ποσοστά μείωσης που ξεκινούν από το 40%, αρχίζει το κούρσεμα των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων. Ανεξάρτητα από τους όποιους επικοινωνιακούς ελιγμούς επιχειρεί τώρα η κυβέρνηση, μπροστά στη χιονοστιβάδα της οργής και τις λαϊκές αντιδράσεις που προκάλεσαν οι επιλογές της, οι στοχεύσεις της έχουν γίνει γνωστές. Αλλωστε, το γεγονός ότι τα εκτρωματικά κυβερνητικά μέτρα για την πλήρη κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης βρίσκονται έτσι κι αλλιώς στην ημερήσια διάταξη, έγινε φανερό και από τις διατυπώσεις του υπουργού Εργασίας. Ο Γ.Γιαννίτση, ο οποίος υποτίθεται πως ανακοίνωσε το «πάγωμα των κυβερνητικών επιλογών», ήταν σαφής. Ζήτησε «προτάσεις και όχι δήθεν προτάσεις», που θα «λύνουν και όχι δήθεν θα λύνουν το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης». Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς υπονόησε ότι οι μοναδικές προτάσεις που προσφέρουν λύσεις, βρίσκονται στον κοινωνικοασφαλιστικό... Καιάδα που επεξεργάστηκαν τα κυβερνητικά επιτελεία.

Εκείνο το οποίο η κυβέρνηση επιδιώκει να επιβάλει για το σύνολο των 400.000 δημοσίων υπαλλήλων είναι σε πρώτη φάση η αύξηση των ορίων ηλικίας και η κατακρεούργηση των συντάξεων, μέσω των νέων συστημάτων υπολογισμού τους. Σε ό,τι αφορά το θέμα της ηλικίας τα πράγματα είναι λίγο - πολύ καθαρά. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, ανεξάρτητα από την ημερομηνία πρόσληψής τους θα συνταξιοδοτούνται σε ηλικία 65 χρόνων. Οικογενειακοί προγραμματισμοί, σχέδια, υποχρεώσεις, οι στόχοι και τα όνειρα μιας ολόκληρης ζωής για συνταξιοδότηση πριν από αυτή την ηλικία, ρίχνονται στην πυρά της εξυπηρέτησης των αναδιαρθρώσεων, που επιβάλλονται από την κυβέρνηση στο όνομα της εξασφάλισης ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Και αφού το σύνολο των εργαζομένων θα κληθεί να εργαστεί 5, 10, 15, ίσως και περισσότερα χρόνια, στο τέλος θα...«εξασφαλίσει» -αν και εφόσον δε μεσολαβήσουν επαχθέστερες ρυθμίσεις- συντάξεις που δε θα έχουν καμιά απολύτως σχέση με τα σημερινά επίπεδα συνταξιοδότησης.

Η επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους ξεκινά από τη μείωση των συντάξεων κατά 40%. Τα ποσοστά αυτά της μείωσης αφορούν τους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν συμπληρωμένα τουλάχιστον 33 χρόνια υπηρεσίας. Σε περιπτώσεις που η προϋπηρεσία είναι μικρότερη, η μείωση των συντάξεων είναι πολύ μεγαλύτερη και σε ποσοστά που ξεπερνούν ακόμα και το 50%.

Οι κύριοι λόγοι της τεράστιας περικοπής των συντάξεων που επιφυλάσσει η κυβέρνηση για τους δημόσιους υπαλλήλους, είναι γενικά αυτοί που αφορούν και το σύνολο των άλλων εργαζομένων. Οι συντάξεις μειώνονται: πρώτον, επειδή ο συντάξιμος μισθός δε θα υπολογίζεται με βάση τις τελευταίες αποδοχές των εργαζομένων, αλλά θα είναι ο μέσος όρος της τελευταίας δεκαετίας. Δεύτερον, επειδή μειώνεται ο συντελεστής υπολογισμού της σύνταξης από το 0,8 του μισθού στο 0,6 του συντάξιμου μισθού.

Με βάση το σημερινό καθεστώς, οι δημόσιοι υπάλληλοι, που συνταξιοδοτούνται και δικαιούνται πλήρη σύνταξη, παίρνουν ως κύρια σύνταξη το 80% του συντάξιμου μισθού τους. Συντάξιμος μισθός για το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων είναι ο βασικός μισθός και το χρονοεπίδομα. Το υπόλοιπο μέρος των αποδοχών των εργαζομένων (κίνητρο απόδοσης, ειδικά επιδόματα κλπ.) η κυβέρνηση το έχει αποκλείσει από το συντάξιμο μισθό με το νόμο για το νέο μισθολόγιο (2470/97) και άρα δεν υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της σύνταξης.

Ενα παράδειγμα: Τον Δεκέμβρη του 2000, οι ακαθάριστες αμοιβές ενός δημοσίου υπαλλήλου τεχνικής εκπαίδευσης (χωρίς οικογενειακά επιδόματα και επιδόματα παιδιών) με 33 χρόνια προϋπηρεσία ήταν 413.040 δραχμές. Ο συντάξιμος μισθός του συγκεκριμένου υπαλλήλου ήταν 355.040 δραχμές, επειδή στην προκειμένη περίπτωση αφαιρούνται οι 58.000 δραχμές που αποτελούν «κίνητρο απόδοσης» της κατηγορίας των εργαζομένων που ανήκουν στην τεχνική εκπαίδευση. Σε περίπτωση συνταξιοδότησης του υπαλλήλου αυτού, η κύρια σύνταξη σήμερα είναι το 80% του συντάξιμου μισθού (355.040 επί 80%), δηλαδή, 284.032 δραχμές. Στον πίνακα 1 παρουσιάζονται οι αντίστοιχες συντάξεις που αφορούν και τις τέσσερις κατηγορίες εργαζομένων, που με βάση τον Δεκέμβρη του 2000 θα έβγαιναν σήμερα στη σύνταξη. Ο μηχανισμός και ο τρόπος υπολογισμού είναι απλός.

Ο υπολογισμός της σύνταξης με βάση τα κυβερνητικά μέτρα, είναι πιο περίπλοκος, αφού θα πρέπει να υπολογίσει κανείς το μέσο συντάξιμο μισθό της τελευταίας δεκαετίας. Αυτό, σε πραγματικά και όχι υποθετικά δεδομένα, μπορεί να γίνει μόνο με συνδυασμό διαφόρων υπολογισμών, που αφορούν την εισοδηματική πολιτική της τελευταίας δεκαετίας και την εξέλιξη του συντάξιμου μισθού κατά την ίδια περίοδο. Ο «Ρ» επιχειρεί σήμερα μια πλήρη απεικόνιση της κατάστασης που ισχύει για το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων που, βάσει του μισθολογίου, έχουν 33 χρόνια υπηρεσίας και ανήκουν, ανάλογα με το μορφωτικό τους επίπεδο στις τέσσερις μισθολογικές κατηγορίες του δημοσίου. Τα σχετικά στοιχεία, εμφανίζονται στον πίνακα 2.

Η πρώτη στήλη αφορά τις χρονιές από το 1991 μέχρι και το 2000, η πλήρης δηλαδή δεκαετία που απαιτείται, ώστε να υπολογίσουμε το συντάξιμο μισθό. Στη δεύτερη στήλη έχουμε την εισοδηματική πολιτική κάθε χρονιάς. Εδώ χρειάζεται μια διευκρίνιση. Μέχρι το 1997, ισχύουν τα ποσοστά εισοδηματικής πολιτικής (εκτός από το 1992 που η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε παγώσει τους μισθούς) και με βάση αυτά εξελίσσεται ο συντάξιμος μισθός. Το 1997 ήταν η χρονιά του «νέου μισθολογίου», του νόμου 2470 με τίτλο «αναμόρφωση του μισθολογίου» και ίσχυσαν τα νέα κλιμάκια. Μετά το 1997, ο βασικός μισθός στο κάθε κλιμάκιο και άρα το σύνολο των εισοδημάτων των εργαζομένων, δε γίνεται με βάση κάποιο ποσοστό εισοδηματικής πολιτικής. Το υπουργείο Οικονομικών ανακοινώνει τη δραχμική αύξηση που δίνεται στο 36ο κλιμάκιο. Μετά, σύμφωνα με το συντελεστή εξέλιξης του βασικού ανά κλιμάκιο μισθού (είναι 0,027), υπολογίζονται ο βασικός, το χρονοεπίδομα και η εξομάλυνση όλων των κλιμακίων. Γι' αυτό ακριβώς και στη σχετική στήλη, η εισοδηματική πολιτική, εμφανίζεται σε δραχμές. Για όσους θέλουν να γνωρίζουν με ακρίβεια την εξέλιξη του βασικού μισθού (στο 36ο κλιμάκιο) όπως προκύπτει από το νέο μισθολόγιο, σημειώνουμε ότι είναι 100.000 για το 1997, την επόμενη χρονιά έγινε 113.000 δραχμές, το 1998 διαμορφώθηκε στις 117.000 δραχμές και πέρσι ήταν 121.000 δραχμές. Στις τρεις επόμενες στήλες παρουσιάζεται η ετήσια εξέλιξη του συντάξιμου μισθού, ανάλογα με τη μισθολογική κατηγορία του κάθε εργαζόμενου, βάσει της εισοδηματικής πολιτικής κάθε χρονιάς.

Τα στοιχεία της σειράς «Μέσος όρος δεκαετίας», αποτελούν το μέσο όρο του συντάξιμου μισθού ολόκληρης της περιόδου, ενώ στην τελευταία σειρά γίνεται ο υπολογισμός της σύνταξης με βάση το 60% του μέσου όρου της δεκαετίας. Πρόκειται για τη σύνταξη με την οποία η κυβέρνηση σκοπεύει να φιλοδωρήσει τους δημοσίου υπαλλήλους.

Ο πίνακας 3 δείχνει το μέγεθος της κυβερνητικής κλοπής. Κάθε σχόλιο δικό μας περιττεύει. Σε μια περίοδο που το ίδιο το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων υπολογίζει το όριο φτώχειας στις 200.000 δραχμές, ούτε ένας συνταξιούχος του δημοσίου δε θα παίρνει σύνταξη σ' αυτά τα επίπεδα.

Εκείνο που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής, είναι δύο ζητήματα:

Πρώτον, οι συγκεκριμένες μειώσεις των συντάξεων αφορούν τους εργαζόμενους που με συμπληρωμένο το όριο της ηλικίας συνταξιοδοτούνται με 33 χρόνια υπηρεσίας. Δηλαδή, σε περίπτωση που δεν πληρείται ο όρος «χρόνια υπηρεσίας», η μείωση των συντάξεων θα είναι αισθητά μεγαλύτερη και σε πολλές περιπτώσεις θα ξεπερνά και το 50%.

Δεύτερον, αυτή είναι η πρώτη φάση επίθεσης στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Θα ακολουθήσουν και νέες στα πλαίσια της κυβερνητικής...«κοινωνικής δικαιοσύνης» που θέλει το σύνολο των συντάξεων να συμπιέζονται στα επίπεδα των κατώτατων συντάξεων του ιδιωτικού τομέα και την επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος συνολικά. Αρα, καλοί είναι οι υπολογισμοί για το ύψος των συντάξεων, μοναδική διέξοδος όμως για τους εργαζόμενους είναι η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και η ένταση των αγώνων των εργαζομένων στην κατεύθυνση της οριστικής ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Την πολιτικής που αναπαράγει και διευρύνει τη φτώχεια και την ανέχεια των πολλών, με μοναδικό στόχο τη βελτίωση της οικονομικής κυριαρχίας της πλουτοκρατίας.