ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 3 Μάρτη 2018 - Κυριακή 4 Μάρτη 2018
Σελ. /40
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ
Γιατί πρέπει να αγωνίζεται σήμερα ο αστυνομικός;

Ο αστυνομικός, παρά τις αυταπάτες και τον εφησυχασμό, που προσπάθησαν να του δημιουργήσουν η σημερινή όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, διαπιστώνει καθημερινά ότι το βιοτικό και κοινωνικό του επίπεδο καταρρακώνεται. Επιβάλλεται, λοιπόν, να αγωνίζεται για την ικανοποίηση των αναγκών του, να διεκδικεί ένα μισθολόγιο που να ανταποκρίνεται στο σημερινό κόστος ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του. Δεν πρέπει να συμβιβάζεται με την ιδέα του περιορισμού των ασφαλιστικών δικαιωμάτων του. Προτεραιότητα για τον αστυνομικό είναι και η πάλη για βελτίωση των δικαιωμάτων του που αφορούν το χρόνο απασχόλησης, την υγιεινή και ασφάλεια, τον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιακών κανονισμών. Επίσης, απαιτείται να ενδυναμώσει τον αγώνα του για να αυξηθούν οι κρατικές δαπάνες για ένα σύστημα αποκλειστικά δωρεάν δημόσιας Υγείας, για καθολική δωρεάν δημόσια Προσχολική Αγωγή και Παιδεία, για αφορολόγητο όριο που δεν θα γδέρνει τους εργαζόμενους και κατάργηση των χαρατσιών, για απαγόρευση των πλειστηριασμών και κατασχέσεων λαϊκών κατοικιών, δηλαδή για σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με τις βασικές ανάγκες κάθε εργαζόμενου.

Αναπόσπαστα, ο αγώνας αυτός περιλαμβάνει την εναντίωσή του να χρησιμοποιείται ως όργανο καταστολής των κινητοποιήσεων των εργαζομένων καθώς και την καθολική άρνησή του για οποιαδήποτε συνάφεια με τους φασίστες, όπως η εγκληματική Χρυσή Αυγή, που έχουν στόχο να στρέφουν τους αστυνομικούς με μίσος και καταστολή ενάντια στο λαό.

Ο αγώνας του αστυνομικού ενάντια στον πόλεμο είναι στις μέρες μας επίσης αναγκαίος. Η επικίνδυνη όξυνση της κατάστασης ιδιαίτερα στα ανατολικά σύνορά μας και η κλιμάκωση των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό. Επιβάλλεται να υψώσει και τη δική του φωνή, για να απεμπλακούν οι Ενοπλες Δυνάμεις μας από τις επιχειρήσεις εκτός των συνόρων, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, να κλείσουν όλες οι βάσεις στη χώρα μας, να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Ομως, για να έχει προοπτική ο αγώνας, χρειάζεται να αναπτυχθεί μαζί με τους λαϊκούς αγώνες, αφού τα περισσότερα προβλήματα είναι κοινά με όσα πλήττουν τα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα του λαού μας. Ο αστυνομικός προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από λαϊκές οικογένειες και το συμφέρον του είναι στο πλάι του λαού που αγωνίζεται για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και την αποκάλυψη των κινδύνων και των συνεπειών από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Η λύση των προβλημάτων για τα οποία πρέπει να αγωνίζεται είναι στενά δεμένη με την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων.

Ο αστυνομικός έχει κάθε δικαίωμα να συμμετέχει ενεργά στις συνδικαλιστικές του ενώσεις, για να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του και να αγωνίζεται για την επίλυση των προβλημάτων του. Η ηγεσία των αστυνομικών ενώσεων, όμως, δεν τους κατηύθυνε σε κοινούς αγώνες με το λαό και έμεινε καθηλωμένη σε χρόνιες αγκυλώσεις και εξαρτήσεις. Συμβιβάστηκε με την κυβερνητική καταστολή ενάντια στους λαϊκούς αγώνες και η στάση της υπήρξε επιθετική ενάντια στο λαό. Ενδεικτικά, η ΠΟΑΣΥ, που επιχείρησε να νομιμοποιήσει στη συνείδηση του λαού τη γενίκευση της αστυνομικής βίας και καταστολής, με την εκδήλωση που σχεδίασε για τα Εξάρχεια. Ακόμη πιο επιθετικές ενάντια στον «εχθρό λαό» ήταν οι ανακοινώσεις της ΕΑΥ Αθήνας, που ζητούσαν αναβάθμιση της στελέχωσης των δυνάμεων καταστολής για να αντιμετωπίσουν τους «μαινόμενους διαδηλωτές», δηλαδή όσους αγωνίζονταν ενάντια στους πλειστηριασμούς και στη φαλκίδευση του δικαιώματος απεργίας.

Επιβάλλεται, λοιπόν, ο αστυνομικός να αγωνιστεί σήμερα για να αναδειχτούν μέσα από τις ενώσεις του νέα πρόσωπα και διεκδικητικές προτάσεις, που θα ανατρέψουν τις συντεχνιακές λογικές και τις αντιλαϊκές θέσεις και θα βοηθήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα των αστυνομικών να αποκτήσει πιο μαχητικά και διεκδικητικά χαρακτηριστικά για κοινό βηματισμό με τους εργαζόμενους και όχι ενάντια στο λαό με καταστολή.


Γιώργος Παλιούρας
Υποστράτηγος της ΕΛ.ΑΣ. ε.α.

Η ισχυροποίηση του αγωνιστικού συνδικαλισμού υπόθεση των ίδιων των πυροσβεστών

Από τα πρώτα βήματα του συνδικαλισμού στο Πυροσβεστικό Σώμα υπήρχε πάντα μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον αγωνιστικό και στον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό. Το γεγονός, όμως, ότι ο χώρος των Σωμάτων Ασφαλείας θεωρούνταν προνομιακό πεδίο των κομμάτων εξουσίας είχε ως συνέπεια τη διαρκή προσπάθεια των μηχανισμών τους, για τη με κάθε τρόπο χειραγώγηση των εργαζομένων του ΠΣ στα στενά πλαίσια της δικής τους «αντίληψης» περί συνδικαλιστικής δράσης.

Η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών», από το 1999, ως αντάξιος συνεχιστής της «Κίνησης Ενότητας Πυροσβεστών» (1986 - 1999), από τα πρώτα της βήματα, συγκρούστηκε με τις τακτικές και τις πρακτικές αυτών των μηχανισμών, σε κυβερνητικό, κομματικό και υπηρεσιακό επίπεδο και με τους εντός των τειχών συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους, την ΠΑΣΚ Π και την ΔΑΚΥΠΣ. Πάλεψε για να φέρει στο προσκήνιο τα πραγματικά προβλήματα των πυροσβεστών και να αναδείξει τις παθογένειες του μηχανισμού της πυροπροστασίας της χώρας. Εφερε για πρώτη φορά στα συνδικαλιστικά δρώμενα του ΠΣ, με δικές της πρωτοβουλίες και κόστος, την άμεση και καθημερινή ενημέρωση σε εκατοντάδες πυροσβεστικές υπηρεσίες και χιλιάδες εργαζόμενους μέσω φαξ, ιστοσελίδας, περιοδικών εκδόσεων της «Φωνής του πυροσβέστη» και με τις περιοδείες στελεχών της, σπάζοντας έτσι την απόλυτη σιωπή που είχαν επιβάλει οι εντολοδόχοι των αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Το έκανε έχοντας ως βασική της αρχή ότι μόνο ο εργαζόμενος που είναι σωστά ενημερωμένος, αντιμετωπίζει με πιο υπεύθυνο τρόπο τα εργασιακά του προβλήματα και συμμετέχει πιο ενεργά στις διεργασίες των συνδικάτων.

Η αγωνιστική πορεία της ΕΑΚΠ αποτυπώθηκε μέσα από τις μικρές και τις μεγάλες κατακτήσεις που πέτυχαν οι εργαζόμενοι του ΠΣ και κυρίως τους αγώνες για την προστασία του χρόνου εργασίας από τις συνεχείς επιθέσεις, αλλά και από τα εμπόδια που έβαλε στην κατάργηση δεκάδων πυροσβεστικών υπηρεσιών και κλιμακίων. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε το αποκούμπι για εκατοντάδες πυροσβέστες σε κάθε δύσκολη στιγμή και παρενέβη με επιτυχία σε εκατοντάδες υποθέσεις εργασιακών και υπηρεσιακών αυθαιρεσιών και καταστρατηγήσεων. Αυτή η δράση είχε ως αποτέλεσμα, μέσα από μία αυτόνομη πλέον οκταετή αγωνιστική πορεία, να συσπειρωθούν δεκάδες νέοι, κυρίως, πυροσβέστες στα ψηφοδέλτιά της και να δώσουν τη μάχη με το αγωνιστικό διεκδικητικό της πλαίσιο. Η συνεχής και καλά σχεδιασμένη όξυνση της αγωνιστικής της δράσης έφερε σταδιακά με αποκορύφωμα το 2010 τον τριπλασιασμό των εδρών στο ΔΣ της ΠΟΕΥΠΣ, την ανέδειξε πρώτη δύναμη πανελλαδικά με 41,13% στα υπηρεσιακά συμβούλια μεταθέσεων με 11 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από τη δεύτερη δύναμη, τη ΔΑΚΥΠΣ, και βρέθηκε επί σειρά ετών από το 2002 στο τιμόνι μίας σειράς πρωτοβάθμιων ενώσεων όπως της Στερεάς Ελλάδας, της Λακωνίας, της Δωδεκανήσου και Ρόδου, του Βορείου Αιγαίου, των Χανίων.

Η κάμψη όμως των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων, συνέπεια των αλλεπάλληλων συμβιβασμών και υποχωρήσεων των συνδικαλιστικών οργάνων που έλεγχε ο κυβερνητικός συνδικαλισμός και της ηττοπάθειας που καλλιεργήθηκε, είχε ως συνέπεια την αποστασιοποίηση μεγάλου μέρους των εργαζομένων και επέτρεψε στους γνωστούς κομματικούς, υπηρεσιακούς και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς που δρουν μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον ενός Σώματος Ασφαλείας, να εκμεταλλευτούν μέσω ρουσφετολογικών εξυπηρετήσεων, και όχι μόνο, στο έπακρο τις μικρές πλέον απαιτήσεις καθημερινότητας των πυροσβεστών. Οπως ήταν φυσικό, το γενικευμένο κλίμα παραίτησης των πυροσβεστών και ο πολυκερματισμός των συνδικαλιστικών οργάνων επηρέασαν αρνητικά τη δυνατότητα συσπείρωσης των εργαζομένων σε αγωνιστική κατεύθυνση που ακολουθούσε η ΕΑΚΠ. Ο δρόμος της παραίτησης όμως έφερε τους εργαζόμενους σε αδιέξοδο. Τα προβλήματα παρέμειναν εκεί και έγιναν ακόμη μεγαλύτερα από πριν, με το μέλλον δυσοίωνο.

Η ΕΑΚΠ, όμως, επιμένει, δεν παραιτήθηκε, ανασύνταξε τις δυνάμεις της και έδωσε και αυτήν τη χρονιά που πέρασε, σκληρές μάχες σε όλα τα μέτωπα. Με αξιώσεις από τους συναδέλφους που έχουν πλέον αποκτήσει πολύτιμη πείρα και πρέπει να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα, θα μπει στη μάχη με τα αγωνιστικά της ψηφοδέλτια, στις πρωτοβάθμιες ενώσεις της Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων, Αττικής και Ηπείρου, που βρίσκονται αυτήν την περίοδο σε εκλογοαπολογιστική διαδικασία.


Μιχάλης Μιχαήλ
Ανθυποπυραγός ε.α. του Πυροσβεστικού Σώματος

«Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών»

Ηχηρό μήνυμα εναντίωσης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εξέπεμψε η συγκέντρωση που διοργάνωσε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στην πλατεία Συντάγματος την περασμένη Τρίτη, απ' το βήμα της οποίας ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, παρουσίασε τις θέσεις του Κόμματος για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό.

Στη συγκέντρωση και την πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, συμμετοχή με δικό της πανό είχε η Επιτροπή για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας της ΚΕ του ΚΚΕ, με μαζική συμμετοχή στρατευμένων και απόστρατων των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και σύνθημα «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών». Ξεχωριστή και η στιγμή που ένας από τους στρατευμένους, καταχειροκροτούμενος ανέβηκε στο βήμα, απευθύνοντας χαιρετισμό στη συγκέντρωση και υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων: «Υπερασπιζόμαστε το λαό μας, τα σύνορα της χώρας μας, στην πρώτη γραμμή. Δεν θα ματώσουμε όμως για τα κέρδη των πολυεθνικών του πετρελαίου, αλλά για μια πατρίδα της προκοπής χωρίς φτώχεια και πολέμους».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ