Αυτήν την περίοδο, η Ενωση Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Κεντρικής Μακεδονίας, που περιλαμβάνει τις Περιφερειακές Ενότητες Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Κιλκίς, Σερρών, Ημαθίας, Πιερίας και Πέλλας, βρίσκεται σε διαδικασία εκλογοαπολογιστικής συνέλευσης και αρχαιρεσιών. Οι εκλογές έχουν προγραμματιστεί να γίνουν το Σάββατο 31 Μάρτη και την Κυριακή 1 Απρίλη 2018, στις εγκαταστάσεις του 3ου ΠΣ Θεσσαλονίκης.

Με αφορμή τις αρχαιρεσίες, ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε με τον Γιώργο Μελιόπουλο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της «Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών» (ΕΑΚΠ) από την Κεντρική Μακεδονία και δημοτικό σύμβουλο Βέροιας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

-- Ποια ήταν η στάση της απερχόμενης διοίκησης τη διετία που πέρασε απέναντι στα προβλήματα των πυροσβεστών και ποια κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να είναι η στάση των συναδέλφων σας;

-- Με τις αρχαιρεσίες κλείνει μια ακόμα διετία που η διοίκηση της Ενωσης είναι παντελώς απούσα από την αγωνιστική διεκδίκηση λύσεων στα προβλήματα του προσωπικού στο Πυροσβεστικό Σώμα, που συνεχώς αυξάνονται και οξύνονται. Με συμμάχους τις υπόλοιπες παρατάξεις που εκπροσωπούνται στο 11μελές Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης και παρά τις όποιες κοκορομαχίες που εκτυλίσσονται κάποιες φορές, η διοίκηση έχει προχωρήσει στην πλήρη απαξίωση της Ενωσης.

Γι' αυτό ως «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών» τονίζουμε ότι οι συνάδελφοι δεν πρέπει να αφήσουν ακόμα μια ευκαιρία να πάει χαμένη και στις επερχόμενες εκλογές με την ψήφο τους να τιμωρήσουν τις παρατάξεις «Πρώτα Πυροσβέστες» - «Δημιουργική Συμμαχία» - «Νέα Πορεία» - «Ανεξάρτητοι Πυροσβέστες», που χωρίς συγκεκριμένες θέσεις για τα εργασιακά ζητήματα και χωρίς καμία πρόθεση για αγωνιστικές διεκδικήσεις, εξυπηρετούν η καθεμιά ξεχωριστά και όλες μαζί τους αντεργατικούς σχεδιασμούς όλων των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, σήμερα των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προηγούμενα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Να εκλέξουν εκπροσώπους της ΕΑΚΠ στο Διοικητικό Συμβούλιο και για αντιπροσώπους στην Ομοσπονδία, για να βρουν επιτέλους τα συνδικαλιστικά μας όργανα την αγωνιστική περπατησιά τους.

-- Ποια είναι τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σας αλλά και τα ειδικότερα που έχουν να κάνουν με τις Πυροσβεστικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους όταν θα πάνε στην κάλπη;

-- Ως πυροσβέστες αντιμετωπίζουμε προβλήματα τα οποία δεν διαφέρουν από αυτά των υπόλοιπων εργαζομένων και έχουν την ίδια αιτία, που είναι οι αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές. Συνοπτικά αναφέρω: Το πετσόκομμα των μισθών μας, που ειδικά στους πιο νέους συναδέλφους είναι μισθοί πείνας, το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, το ξήλωμα του κανονισμού μεταθέσεων, η διατήρηση της εργασιακής ανασφάλειας των συμβασιούχων και πενταετών συναδέλφων μας, η απλήρωτη υπερεργασία.

Επίσης, εξαιτίας των μεγάλων περικοπών στους προϋπολογισμούς του Πυροσβεστικού Σώματος, δεν υπάρχουν κονδύλια για τη συντήρηση και την καθαριότητα των κτιριακών υποδομών, τα ελαστικά και οι όποιες βλάβες των οχημάτων δεν αντικαθίστανται στο χρόνο που πρέπει, ενώ εξαιτίας της ελλιπούς χορήγησης Μέσων Ατομικής Προστασίας κινδυνεύουμε να μας «ξεπροβοδίζουν» ως «ήρωες» όλοι αυτοί που διαχρονικά κυβέρνησαν τον τόπο και επέδειξαν παντελή αδιαφορία για την προστασία της ζωής και της υγείας μας.

Η παροχή, έναντι ενοικίου, υπηρεσιών πυρασφάλειας προς τη «Fraport» και τις κοινοπραξίες των αυτοκινητοδρόμων ξεσπίτωσε συναδέλφους και δημιούργησε δυσαναπλήρωτο κενό στον αντιπυρικό σχεδιασμό. Τέλος, εξαιτίας του αναχρονιστικού και αντεργατικού πλαισίου που διέπει την υπηρεσία μας, οι όποιες άδειες και τα ρεπό που δικαιούμαστε πολλές φορές πετσοκόβονται.

Ολα τα παραπάνω, βεβαίως, τα βιώνουμε και εμείς οι πυροσβέστες που υπηρετούμε στις υπηρεσίες της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Για όλα αυτά οι παρατάξεις που εκπροσωπούνται σήμερα στο ΔΣ της ΕΥΠΣ Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας δεν λένε κουβέντα. Και πολύ περισσότερο δεν προτείνουν το παραμικρό για το πώς θα αντιπαλέψουμε και πώς θα αντιστρέψουμε αυτήν την κατάσταση. Αυτό είναι που πρέπει να λάβουν υπόψη οι συνάδελφοι όταν θα πάνε στην κάλπη.

-- Η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών» τι κάλεσμα απευθύνει στους πυροσβέστες και πώς έχει σχεδιάσει τη μάχη για τις αρχαιρεσίες;

-- Και σε αυτές τις αρχαιρεσίες, η ΕΑΚΠ καλεί τους συνάδελφους να στηρίξουν με την ψήφο τους το ψηφοδέλτιό της, στο οποίο συσπειρώνονται πυροσβέστες που αντιπαλεύουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Απευθυνόμαστε σε κάθε συνάδελφο που αγωνιά για το μέλλον του, το δικό του και των παιδιών του, που παλεύει με νύχια και με δόντια να τα βγάλει πέρα, που βλέπει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι κυβερνήσεις για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων τσακίζουν τη ζωή μας. Οσοι πιστεύουν ότι ο ρόλος της Ενωσής μας δεν είναι να διοργανώνει φιέστες με «βραβεύσεις» και «δωρεές», αλλά να μπαίνει μπροστάρης στην αντιμετώπιση της αντιλαϊκής καταιγίδας που απειλεί εμάς και τις οικογένειές μας, πρέπει να ενισχύσει τον αγώνα της ΕΑΚΠ. Ολοι χρειάζεται να δώσουν το «παρών».

Στις σημερινές συνθήκες με τις επικίνδυνες εξελίξεις, δεν μπορεί ένας κόσμος που θέλει να υποστηρίζει τα συμφέροντά του να στηρίζει τις δυνάμεις που βάζουν πλάτη για να υλοποιείται η πολιτική της κυβέρνησης. Ιδιαίτερα θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η περιοχή μας εντάσσεται σε πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη γιατί προωθεί όλα αυτά τα σχέδια και διατηρεί όλο το νομικό πλαίσιο, που εντάσσει το ΠΣ σε τέτοιους σχεδιασμούς με κατασταλτικά καθήκοντα ενάντια στο λαό. Είναι σχέδια που έχουν ψηφίσει παλιότερες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά οι πυροσβέστες δεν πρέπει ποτέ να στραφούν ενάντια στο λαό.

Η ΕΑΚΠ δεν περιμένει τις όποιες εκλογές για να απευθυνθεί στους συναδέλφους, ούτε σταματά τη δράση της όταν κλείσουν οι κάλπες. Με αφορμή όμως τις εκλογές, έχουμε σχεδιάσει και ήδη υλοποιούμε μια σειρά συσκέψεων και περιοδειών σε Πυροσβεστικούς Σταθμούς, για να συζητήσουμε με τους συναδέλφους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αλλά και για τον τρόπο που θα βάλουμε εμπόδια στις αντεργατικές πολιτικές.

Από τα πρώτα χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ, το αστικό κράτος έβαλε ως στόχο να σταματήσει να υπάρχει αντιμιλιταριστική δράση μέσα στα στρατόπεδα. Να πνιγούν οι ιδέες της φιλίας και της συναδέλφωσης των λαών και της ειρήνης, που προωθούσαν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας). Αυτό ακριβώς εξυπηρετούσε το άνοιγμα του «Πειθαρχικού Ουλαμού Καλπακίου». Ο «τάφος των ζωντανών νεκρών», όπως έχει γίνει γνωστός, για 10 χρόνια (1924 - 1934) προσπαθούσε να πνίξει το νέο που γεννιόταν.

Σ' αυτό το κάτεργο στέλνονταν οι κομμουνιστές φαντάροι, για να αποτινάξουν από πάνω τους την κομμουνιστική ιδεολογία και γι' αυτό αξιοποιούνταν κάθε μέσο. Τα καταναγκαστικά έργα, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και τα καψόνια ήταν στην ημερήσια διάταξη, ενώ αν κάποιος τολμούσε να αρρωστήσει και να ζητήσει να βγει από τη δουλειά, τον ξυλοκοπούσαν άγρια. Εφτιαχναν δρόμους, σκάβοντας και κουβαλώντας από τα ξημερώματα έως το βράδυ, με μια μικρή διακοπή το μεσημέρι. Οποιος σήκωνε το κεφάλι του να ανασάνει ή δεν υπάκουε στις εντολές χτυπιόταν επίσης αλύπητα. Το ξύλο που έπεφτε και οι μέθοδοι που αξιοποιούνταν μόνο ως βασανιστήρια μπορούν να περιγραφούν. Οι φαντάροι κακοποιούνταν σε βαθμό που μερικοί από αυτούς τρελάθηκαν. Για να τους περιγελάει ο διοικητής του Ουλαμού, τους έβαζε να ποτίζουν τα τηλεγραφόξυλα, λέγοντάς τους ότι «αν αυτά βγάλουν κλαδιά κι ανθίσουν, θα γίνει κομμουνισμός στην Ελλάδα». Συχνά τους έκλειναν σε συρματοπλέγματα κάτω από τον καυτό ήλιο ή τη βροχή και το κρύο.

Οι δήμιοί τους προσπαθούσαν να τους εξευτελίσουν σωματικά και ψυχολογικά, θεωρώντας ότι θα μπορούσαν να κάμψουν το ηθικό των κομμουνιστών φαντάρων. Αυτό όμως αποδείχθηκε δύσκολο επίτευγμα, γιατί αντλούσαν τη δύναμή τους από την πίστη στον αγώνα τους και στην ανωτερότητα των επαναστατικών ιδεών και σκοπών. Γι' αυτό δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω στα αιτήματά τους, στις διαμαρτυρίες τους για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, οργανώνοντας την αλληλεγγύη μεταξύ των στρατευμένων. Αυτή τους η αταλάντευτη στάση, που αφορούσε το μεγαλύτερο μέρος των φαντάρων, συνέβαλε στο να καταργηθεί και ο ίδιος ο Ουλαμός.

Κάθε φωνή αντίδρασης απέναντι στην κατάσταση που αντιμετώπιζαν καθημερινά και στον πόλεμο οδηγούσε τους στρατευμένους ακόμη και στο στρατοδικείο, με την παραμικρή αφορμή. Παρότι οι στρατοδίκες τόνιζαν επισταμένως ότι οι φαντάροι δεν δικάζονται για την ιδεολογία τους, η πραγματικότητα διαψεύδει αυτό το γεγονός. Αυτή τους η στάση έκρυβε στην ουσία την ταξικότητα της δικαιοσύνης του αστικού κράτους. «Είμαστε κομμουνιστές και σαν τέτοιοι αγωνιζόμαστε μέσα στον αστικό στρατό για τα ζητήματα των φαντάρων, ενάντια στην αποκτηνωτική πειθαρχία, ενάντια στον πόλεμο». Μ' αυτά τα λόγια απαντούσαν οι φαντάροι στους κατηγόρους τους, παρόλο που γνώριζαν ότι θα είχαν να αντιμετωπίσουν βαριές ποινές. Κι όμως δεν δείλιασαν!