Ο εκσυγχρονισμός της κατασταλτικής λειτουργίας του κράτους συμβαδίζει και στηρίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να επιβάλει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που απαιτούν ΣΕΒ, EE και ΔΝΤ

Συγκεκριμένα, η πρώτη τροπολογία έχει στο σκεπτικό της ως αφετηρία τις ευρύτερες πλέον διαπιστώσεις από ταξικά εργατικά σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, όπως και από προοδευτικούς δικηγόρους και νομικούς, ότι το άρθρο 187 Α του Ποινικού Κώδικα, αποτελεί σήμερα την αιχμή της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας στη χώρα μας, η οποία διαρκώς εμπλουτίζεται από όλες τις κυβερνήσεις, ότι με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατικής απειλής, επιδιώκεται η μετατροπή του δικαστικού συστήματος σε αποτελεσματικό μέσο εξουδετέρωσης του λεγόμενου «εσωτερικού εχθρού», ιδιαίτερα του οργανωμένου εργατικού και λαϊκού κινήματος και ότι μια τέτοια εξέλιξη οδηγεί αναπόφευκτα στη διεύρυνση του κύκλου των υπόπτων. Επιπλέον, ότι με βάση τα παραπάνω, ο κάθε αγωνιζόμενος για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολα «δυνάμει» τρομοκράτης, να ανατραπεί το τεκμήριο της αθωότητας και να καθιερωθεί το τεκμήριο ενοχής και ότι έτσι, με τη συνεχή συρρίκνωση των δικονομικών εγγυήσεων, ο εργαζόμενος, ο νέος, ο απλός πολίτης μπορεί ακόμη και συμπληρωματικά, όπως έχει δείξει και η πρόσφατη πρακτική, να βρεθεί άδικα αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπο των μηχανισμών καταστολής και να καταστεί θύμα της αυθαιρεσίας τους. Γι' αυτούς τους λόγους, προτείνεται η κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου.

Η δεύτερη τροπολογία απαντά στο σοβαρό πρόβλημα της διευρυνόμενης αξιοποίησης από τις διωκτικές αρχές γενετικού υλικού για την ανάλυση του δεοξυριβονουκλεϊκού οξέος (DNA), για την ταυτοποίηση του δράστη εγκλήματος, με αδιαφανείς διαδικασίες, χωρίς δικαστικές και δικονομικές εγγυήσεις και της επίκλησής του στη συνέχεια από το Ποινικό Δικαστήριο, συχνά ως μοναδικού ουσιαστικά αποδεικτικού στοιχείου ενοχής, ιδιαίτερα σε υποθέσεις του άρθρου 187 Α του Ποινικού Κώδικα (τρομοκρατικές πράξεις), που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τον κατηγορούμενο. Για την αντιμετώπισή του, προτείνονται τροποποιήσεις των σχετικών άρθρων του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, με τις οποίες περιορίζονται οι κατηγορίες των εγκλημάτων για τα οποία επιτρέπεται η λήψη γενετικού υλικού και η ανάλυση του DNA (μόνο στα κακουργήματα με χρήση βίας και τα εγκλήματα που στρέφονται κατά της γενετήσιας ελευθερίας) και εισάγονται κάποιες στοιχειώδεις δικαστικές και δικονομικές εγγυήσεις στο ζήτημα αυτό, για την προστασία του κατηγορουμένου και των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων του.

Η πρωτοβουλία αυτή του ΚΚΕ, με την κατάθεση των συγκεκριμένων τροπολογιών, είχε από την αρχή της δημοσιοποίησής της, θετική απήχηση σε ευρύτερα στρώματα του λαού και της νεολαίας, συνδικαλιστών, δικηγόρων, άλλων νομικών και επιστημόνων που ασχολούνται ιδιαίτερα με ζητήματα προστασίας δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση, διά στόματος του αρμόδιου υπουργού Δικαιοσύνης ή για την ακρίβεια διά της σιγής του, στη σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, τις απέρριψε. Είναι η ίδια κυβέρνηση, που όταν ήταν στην αντιπολίτευση, μιλούσε για κατάργηση των «τρομονόμων». Είναι ο ίδιος υπουργός, που στη γνωστή υπόθεση της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ., αναφερόταν παλαιότερα - μαζί με άλλα κυβερνητικά στελέχη - σε άδικες δικαστικές αποφάσεις. Τώρα, που κλήθηκαν - κυβέρνηση και αρμόδιος υπουργός - να πάρουν συγκεκριμένη θέση, τόσο για τον περιβόητο «τρομονόμο», όσο και για στοιχειώδεις έστω δικαστικές και δικονομικές εγγυήσεις που δεν θα επιτρέπουν στις διωκτικές αρχές να τυλίγουν ανθρώπους σε μια κόλλα χαρτί και στα δικαστήρια να τους καταδικάζουν αβασάνιστα, έκαναν, κατά το κοινώς λεγόμενο, τις ...πάπιες. Αποκαλύφθηκε έτσι ξανά και χειροπιαστά το μέγεθος της κυβερνητικής εξαπάτησης και υποκρισίας, αυτήν τη φορά και σε ζητήματα που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί «προνομιακά» για την άσκηση της πολιτικής του.

Αλλωστε, ειδικά στο ζήτημα του «τρομονόμου», η κυβέρνηση είχε ήδη αποκαλύψει και πιο πριν τις πραγματικές προθέσεις της, οι οποίες κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Αντί για την κατάργηση, την ενίσχυσή του. Θυμίζουμε ότι με νομοσχέδιο που έθεσε το περασμένο καλοκαίρι σε δημόσια διαβούλευση, προβλέπονταν ποινές φυλάκισης τουλάχιστον έξι μηνών για όποιον «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει» σε τέλεση των αδικημάτων που περιγράφονται στα άρθρα 187 και 187Α του ΠΚ. Πρόκειται για νέες, ιδιαίτερα επικίνδυνες διατάξεις, αφού η αόριστη και ευρεία διατύπωσή τους μπορεί εύκολα να ποινικοποιήσει τη δημόσια έκφραση γνώμης και εντάσσονται στη γενική κατεύθυνση ποινικοποίησης του φρονήματος, την οποία υπαγορεύει η κατασταλτική νομοθεσία της EE. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, ύστερα από τις αντιδράσεις που υπήρξαν, δήλωσε τότε ότι αποσύρει από το νομοσχέδιο τις παραπάνω διατάξεις, αλλά θα τις επαναφέρει «βελτιωμένες» στο συνολικό σχέδιο αλλαγής του Ποινικού Κώδικα που ετοιμάζει το υπουργείο.

Γενικότερα, η πραγματικότητα είναι, όσο κι αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως κοινωνικά και δημοκρατικά ευαίσθητος, ότι κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του, κλιμακώνονται η εφαρμογή και ο εμπλουτισμός της εγχώριας ποινικής - κατασταλτικής νομοθεσίας και πρακτικής και μάλιστα, με έναν πιο σύγχρονο τρόπο, που συνδυάζεται με την προσπάθεια ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, σε συνθήκες υποχώρησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Επιβεβαιώνεται και με τον τρόπο αυτό ότι το αστικό κράτος έχει συνέχεια στις βασικές στοχεύσεις, ανεξάρτητα από τις πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται κάθε φορά στην κυβέρνηση. Αποδεικνύεται, επίσης, για μιαν ακόμη φορά, ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, συνοδεύεται πάντοτε από την ένταση του αυταρχισμού, την καταπάτηση και τη συρρίκνωση λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Ο εκσυγχρονισμός της κατασταλτικής λειτουργίας του κράτους συμβαδίζει και στηρίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να επιβάλει τις αντιλαϊκές δέσμες μέτρων και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που απαιτούν ο ΣΕΒ, η EE και το ΔΝΤ.

Γι' αυτό και απαιτείται σήμερα η κλιμάκωση του αγώνα για την ανατροπή του αυταρχικού νομοθετικού πλαισίου, που διατηρεί και ενισχύει η κυβέρνηση -με τη συναίνεση και των άλλων αστικών κομμάτων - για την κατάργηση του «τρομονόμου» και όλων των αντιδραστικών κατασταλτικών διατάξεων.

Η οργάνωση και αντεπίθεση απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, που εκφράζεται και με τη μορφή της καταστολής, του φακελώματος, του αυταρχισμού, είναι ανάγκη να γίνει υπόθεση κάθε εργαζόμενου, νέου, προοδευτικού επιστήμονα. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρίσκονται μπροστά στην οργάνωση σχετικών κινητοποιήσεων.

Είναι χρέος ιδιαίτερα των δικηγορικών συλλόγων, κάθε δικηγόρου, κάθε εργαζόμενου στο χώρο της Δικαιοσύνης, να πάρουν άμεση και σαφή θέση, να απαντήσουν μαχητικά στη συνεχή καταπάτηση και συρρίκνωση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων.