ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 2 Ιούνη 2018 - Κυριακή 3 Ιούνη 2018
Σελ. /40
ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
Ξεδιπλώνουν βήμα - βήμα την ολέθρια ιμπεριαλιστική στρατηγική

Με ατζέντα που μυρίζει μπαρούτι, ενώ τον τόνο δίνει η κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων σε Μέση Ανατολή, Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο, πραγματοποιείται στα τέλη της ερχόμενης εβδομάδας (7 - 8 Ιούνη) στις Βρυξέλλες η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας, προκειμένου να μπουν οι τελευταίες «πινελιές» πριν από τη φετινή Σύνοδο Κορυφής, στις 11-12 Ιούλη, στη βελγική πρωτεύουσα.

Η Σύνοδος θα αναλάβει να προωθήσει και να επιταχύνει την υλοποίηση των βασικών στόχων της επικίνδυνης στρατηγικής του ΝΑΤΟ με μια σειρά από κομβικές αποφάσεις και με το βλέμμα στα πεδία των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων.

Μια σύντομη αναδρομή άλλωστε στις πιο πρόσφατες Συνόδους Κορυφής της λυκοσυμμαχίας αποτυπώνει τη βήμα - βήμα υλοποίηση της ολέθριας στρατηγικής του ΝΑΤΟ και την ακόλουθη όξυνση των αντιπαραθέσεων με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στη βάση των αντιπαραθέσεών τους για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, με επίκεντρο την Ενέργεια, τη Διαμετακόμιση αλλά και άλλα χρυσοφόρα για τους επιχειρηματικούς ομίλους πεδία.

Δεκαετία κλιμάκωσης...
ΛΙΣΑΒΟΝΑ 2010: Το «αγκωνάρι» της νέας στρατηγικής

Από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία
Από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία
Το «αγκωνάρι» για τη λεγόμενη «νέα στρατηγική αντίληψη του ΝΑΤΟ 2020» και για να λειτουργήσει το ΝΑΤΟ ως «πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός» μπήκε στη Σύνοδο της Λισαβόνας το Νοέμβρη 2010.

Στη Σύνοδο εξετάστηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά της «νέας στρατηγικής αντίληψης» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, που αντανακλούν την όξυνση των ανταγωνισμών, όπως βέβαια και την ανάδυση νέων ιμπεριαλιστικών κέντρων και δυνάμεων όπως η Κίνα, η Ρωσία κ.ο.κ. και αποφασίστηκε:

  • Η ενίσχυση και η γενίκευση του προσανατολισμού για τη συγκρότηση ευέλικτων ισχυρών στρατιωτικών μονάδων ταχείας επέμβασης με τη συμμετοχή μισθοφορικών δυνάμεων, η αυστηρή τήρηση της ενιαίας επιχειρησιακής δράσης και της ενιαίας ΝΑΤΟικής διοίκησης.
  • Η διεύρυνση των προσχηματικών «ασύμμετρων απειλών» που χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ για επεμβάσεις σε όλο τον πλανήτη και για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, αγορών και σφαιρών επιρροής προσθέτοντας σε αυτές π.χ. τις κλιματικές αλλαγές, τις ενεργειακές κρίσεις και την ενεργειακή ασφάλεια, τις ανθρωπιστικές καταστροφές, τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών κ.ά.
  • Ο εκσυγχρονισμός του πυρηνικού οπλοστασίου, της προετοιμασίας των αποκαλούμενων «προληπτικών πολέμων» και του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», αλλά και η «διαχείριση κρίσεων», στην κατεύθυνση της καταστολής των διαδηλώσεων, των λαϊκών κινητοποιήσεων, για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού».
  • Η επιτάχυνση της υλοποίησης του προγράμματος «αντιπυραυλικής προστασίας» με το βλέμμα στη Ρωσία.
  • Η ενίσχυση των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ πέραν της ζώνης της συμμαχίας, όπως σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Σομαλία, Πακιστάν κ.α., και μάλιστα ως δράση νομιμοποιημένη από τον ΟΗΕ (με τον οποίο έχει υπογράψει συμφωνία συνεργασίας), συντονισμένη με ανάλογες δυνάμεις που συγκροτεί η ΕΕ, καθώς και με τον λεγόμενο «Συνεταιρισμό για την ειρήνη». Επίσης αποφασίστηκε το ΝΑΤΟ να δράσει για το σχηματισμό κρατικών μηχανισμών (αστυνομίας και στρατού) σε μια σειρά χώρες (Ιράκ, Αφγανιστάν, Κόσσοβο), ώστε να ενσωματωθούν «ομαλά» στα ιμπεριαλιστικά ΝΑΤΟικά σχέδια.
ΣΙΚΑΓΟ 2012: «Ευέλικτη» ιμπεριαλιστική δράση σε όλα τα μήκη και πλάτη

Στο Σικάγο, το Μάη του 2012, εξετάστηκε η πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της Συνόδου της Λισαβόνας και δόθηκε βάρος στην εξειδίκευση του ΝΑΤΟικού δόγματος περί «ασύμμετρων απειλών».

Αποφασίστηκαν πρόσθετα μέτρα για την ενίσχυση της πυρηνικής υποδομής και μελετήθηκε παραπέρα το δόγμα της λεγόμενης «έξυπνης άμυνας». Το δόγμα αυτό πήρε υπόψη του την τάση περικοπής των στρατιωτικών δαπανών των κρατών - μελών λόγω της καπιταλιστικής κρίσης. Σύμφωνα με τον τότε γγ του ΝΑΤΟ, Α. Φ. Ράσμουσεν (στην ομιλία του στη Σύσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το Φλεβάρη του 2011), η έξυπνη άμυνα ανταποκρίνεται «στη διασφάλιση μεγαλύτερης ασφάλειας, με λιγότερα χρήματα, μέσα από μια ευέλικτη συνεργασία, με στόχο τη συνένωση και την κατανομή των πόρων έτσι ώστε τα μέλη του ΝΑΤΟ να μπορέσουν μαζί να αποκτήσουν τις απαραίτητες επιχειρησιακές δυνατότητες».

Το ζήτημα αυτό αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα κεντρικά θέματα σε όλες τις Συνόδους και ζήτημα γύρω από το οποίο εκδηλώνονται και μεγάλες αντιθέσεις - που αντανακλούν ευρύτερους ανταγωνισμούς - ανάμεσα στα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας, με τις ΗΠΑ να πιέζουν για την υλοποίηση από όλους του στόχου του 2% του προϋπολογισμού των κρατών να πηγαίνει για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες.

ΟΥΑΛΙΑ 2014: Βήμα κλιμάκωσης στη σκιά της σύγκρουσης σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή

Στον απόηχο της επέμβασης ΗΠΑ - ΕΕ στην Ουκρανία και της διαπάλης με τη Ρωσία, αλλά και των εξελίξεων σε Ιράκ και Συρία, όπου μαίνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση με την εμφάνιση του «Ισλαμικού Κράτους» ως στοιχείου της, η Σύνοδος Κορυφής στην Ουαλία το Σεπτέμβρη 2014 αποφάσισε τη σύσταση ΝΑΤΟικής Δύναμης Ετοιμότητας, ουσιαστικά ένα νέο εκστρατευτικό σώμα πολλών χιλιάδων ανδρών, με πλήρη υποστήριξη από αέρα και θάλασσα, ικανότητα ταχύτατης ανάπτυξης και μόνιμη παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη και στις χώρες της Βαλτικής, αλλά και ικανότητα μέσα σε 48 ώρες να αναπτύσσεται και να επεμβαίνει σε κάθε περιοχή του κόσμου.

Χαρακτηριστικά τα όσα σημείωνε ο τότε γγ του ΝΑΤΟ, Α. Φ. Ράσμουσεν: «Συμφωνήσαμε ότι θα διατηρήσουμε συνεχή παρουσία και δραστηριότητα σε αέρα, γη και θάλασσα στον ανατολικό τομέα της συμμαχίας, με στάθμευση εκ περιτροπής στις χώρες της περιοχής».

Αποφασίστηκε ακόμη η αύξηση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες της λυκοσυμμαχίας, συζητήθηκε ξανά το ζήτημα της συμβολής όλων οικονομικά (δεδομένου και ότι το 2013 μόνο τρεις ευρωπαϊκές χώρες έπιαναν το στόχο του 2%), αλλά και με δεσμεύσεις για ανάληψη στρατιωτικής δράσης από όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην εφαρμογή του άρθρου 5 της Ατλαντικής Συμμαχίας «περί Συλλογικής Ασφάλειας και Συνδρομής».

Συζητήθηκαν ακόμα τα επόμενα βήματα για τη διεύρυνση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, την προετοιμασία για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Γεωργίας και του Μαυροβουνίου, την παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων με Μολδαβία, Ιορδανία και Ουκρανία. Σχετικά με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και τις αντιδράσεις της Ρωσίας, ο τότε γγ του ΝΑΤΟ, Ράσμουσεν, δήλωνε ότι «καμία τρίτη χώρα δεν έχει δικαίωμα να ασκήσει βέτο στην εισδοχή οποιουδήποτε κράτους στο ΝΑΤΟ».

Εξετάστηκαν ακόμα ο σχεδιασμός της αποχώρησης της «Διεθνούς Δύναμης από το Αφγανιστάν» (ISAF) και η υλοποίηση νέας ΝΑΤΟικής αποστολής το 2015 για την «εκπαίδευση» των ντόπιων δυνάμεων ασφαλείας κατά τα ΝΑΤΟικά πρότυπα, καθώς και ζητήματα για την αντιμετώπιση «απειλών» στον κυβερνοχώρο και την «αντιπυραυλική άμυνα».

Ενδεικτικό των αποφάσεων της Συνόδου της Ουαλίας, όπως και της κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, είναι το γεγονός ότι μετά από τη Σύνοδο το Ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας ανακοίνωσε ότι αλλάζει το στρατιωτικό δόγμα της χώρας, «προκειμένου να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες ασφαλείας, στην επέκταση του ΝΑΤΟ και την αμερικανική αντιπυραυλική Ασπίδα που θα εγκατασταθεί στην Ευρώπη...».

ΒΑΡΣΟΒΙΑ 2016: «Σφίγγοντας τη θηλιά» γύρω από τη Ρωσία

Στην ίδια γραμμή, στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας, τον Ιούλη του 2016, όπου ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας είχε και συνάντηση με τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, αποφασίστηκαν:

  • Η παραπέρα συγκέντρωση και μετακίνηση ετοιμοπόλεμων στρατιωτικών δυνάμεων προς τις χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία.
  • Η ολοκλήρωση της εγκατάστασης και η λειτουργία της λεγόμενης «Πυραυλικής Ασπίδας» με βάσεις στη Ρουμανία, στην Πολωνία, με τη ναυτική στήριξη και γενικότερες υποδομές που συνδέονται με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Μάλιστα, στην Ανακοίνωση των Συμπερασμάτων της Συνόδου δηλώνεται η ετοιμότητα του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει και πυρηνικά όπλα.
  • Η μονιμοποίηση και ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βαλτική, στον Βόρειο Ατλαντικό, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας για τις δύο τελευταίες θαλάσσιες περιοχές το πρόσχημα του ελέγχου των προσφυγικών ροών που προκαλούνται και ενισχύονται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των λαών.
  • Η συνέχιση της παρουσίας του στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αλλά και στα Δυτικά Βαλκάνια, στον Καύκασο, στη Βόρεια Αφρική, καθώς και τη μεγαλύτερη παρουσία του ΝΑΤΟ στις περιοχές που γειτνιάζουν και συνδέονται επιχειρησιακά με τη Συρία.
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ 2017: Για την «επόμενη μέρα» σε Μ. Ανατολή - Βαλκάνια

Ακολούθησε, ένα μόλις χρόνο μετά, το Μάη του 2017, η Σύνοδος στις Βρυξέλλες. Υποτίθεται έγινε για τα εγκαίνια των νέων γραφείων της λυκοσυμμαχίας και επισήμως παρουσιάστηκε «απλά» ως «Συνάντηση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων».

Ωστόσο, πάρθηκαν και σε αυτήν την περίπτωση σημαντικότατες αποφάσεις:

-- Καταλήχθηκε η ενίσχυση της ΝΑΤΟικής εμπλοκής στον πόλεμο στη Συρία, με την επίσημη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό κρατών «ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος», στον οποίο πρωταγωνιστούν οι ΗΠΑ για την προώθηση των συμφερόντων τους στη χώρα και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής - Βορείου Αφρικής. Ως πρώτο βήμα αποφασίστηκε η ΝΑΤΟική επιτήρηση με AWACS και άλλα μέσα του εναέριου χώρου της Συρίας, κατά βάση της παρουσίας της Ρωσίας στην περιοχή, ενώ στο ίδιο μοτίβο, αποφασίστηκε η σύσταση ενός κόμβου συγκέντρωσης, ανάλυσης και διάχυσης κατόπιν στους «συμμάχους» πληροφοριών «σχετικά με τη δράση των τρομοκρατών». Αποφασίστηκε, ακόμα, να ορίσουν έναν «συντονιστή» του ΝΑΤΟ στον αγώνα ενάντια στην «τρομοκρατία».

-- Αποφασίστηκε η πιο ενεργός συμμετοχή όλων των κρατών - μελών στις επιχειρήσεις και αποστολές της λυκοσυμμαχίας, ενώ εκφράστηκαν πιο εμφατικά και οι διάφορες «ρωγμές» που προκαλούν τα διαφορετικά συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών που τη συγκροτούν, με επίκεντρο το ζήτημα της «πιο δίκαιης κατανομής βαρών». Το «ποιοτικό» και άκρως επικίνδυνο στοιχείο των όσων αποφάσισαν δεν είναι «απλά» όλες οι χώρες να πιάνουν το στόχο - όπως είχε καταληχθεί ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας το 2014 - 2% του ΑΕΠ τους να πηγαίνει σε στρατιωτικές δαπάνες. «Δεν πρόκειται μόνο για τα μετρητά», έλεγε χαρακτηριστικά ο νυν γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ, «αλλά και για σύγχρονες δυνατότητες (σ.σ. «capabilities»). Και πραγματικές συνεισφορές (σ.σ. «meaningful contributions») σε αποστολές, επιχειρήσεις και εμπλοκές του ΝΑΤΟ». Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, εξάλλου, στη Συνάντηση αποφασίστηκε κάθε κράτος - μέλος να καταρτίζει κάθε χρόνο ένα «Εθνικό Σχέδιο», με το οποίο να ενημερώνει και να δεσμεύεται έναντι της λυκοσυμμαχίας για τη συνεισφορά του στους στόχους της.

-- Αποφασίστηκε ακόμη η επιτάχυνση και ολοκλήρωση της εφαρμογής των αποφάσεων της Βαρσοβίας με το βλέμμα στη Ρωσία, ενώ χαρακτηριστικός είναι ο απολογισμός του γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, σε ό,τι αφορά τη συγκέντρωση ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, Βαλτική και Μαύρη Θάλασσα, σε συνδυασμό με την εγκατάσταση του συστήματος της «Πυραυλικής Ασπίδας» στην περιοχή, λέγοντας ότι «από το 2014 προχωρήσαμε στη μεγαλύτερη ανάπτυξη δυνάμεών μας από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Τριπλασιάσαμε τη σύνθεση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ σε 40.000 άνδρες. Συγκροτήσαμε 8 στρατηγεία στην Ανατολική Ευρώπη. Στις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία προωθήσαμε 4 πολυεθνικούς Σχηματισμούς Μάχης».

Ταυτόχρονα, με τη Ρωσία σταθερά να παραμένει πάντα στην κορυφή της ατζέντας τους, στο περιθώριο της Συνόδου αρμόδιοι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι έδιναν πληροφορίες για την επιχειρησιακή κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια, λέγοντας ότι παραμένει «ασταθής» ως περιοχή, καθώς και στις ναυτικές επιχειρήσεις, όπως η «SEA GUARDIAN» που απλώνεται στη Μεσόγειο, με τη συμμετοχή και του ελληνικού ΠΝ.

ΕΛΛΑΔΑ
Πιστός και «πολύτιμος» ΝΑΤΟικός εταίρος η Ελλάδα

Από το τετ-α-τετ του Αλ. Τσίπρα με τον «διαβολικά καλό» Ντ. Τραμπ στην περσινή Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες
Από το τετ-α-τετ του Αλ. Τσίπρα με τον «διαβολικά καλό» Ντ. Τραμπ στην περσινή Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες
Ολες οι παραπάνω αποφάσεις πάρθηκαν ομόφωνα στο πλαίσιο των Συνόδων, άρα και με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων, προηγουμένως των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και κατόπιν των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε άλλη μια απόδειξη της στρατηγικής σύμπλευσης των ελληνικών αστικών δυνάμεων πάνω στις «σταθερές» των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων.

Βέβαια, δεν περνά απαρατήρητο ότι η εμπλοκή στους επικίνδυνους σχεδιασμούς έχει κυριολεκτικά ...απογειωθεί επί της τωρινής κυβέρνησης, αφού η αστική τάξη βλέπει τα σχέδιά της για ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας να περνάνε μέσα από τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της και τους αναβαθμισμένους ρόλους στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Σε αυτό το φόντο:

  • Η Ελλάδα παραμένει, κι ενώ ο λαός ματώνει, μία από τις ελάχιστες χώρες που εκπληρώνει σταθερά τον ΝΑΤΟικό στόχο 2% του ΑΕΠ για ΝΑΤΟικές δαπάνες. Επίσης, ικανοποιεί σταδιακά και τον υπο-στόχο, το 20% των δαπανών αυτών να πηγαίνει για ανάπτυξη νέων δυνατοτήτων ή τον εκσυχρονισμό υπαρχόντων μέσων, όπως γίνεται π.χ. με τις αποφάσεις για αναβάθμιση των «F-16» ή των κατασκοπευτικών αεροσκαφών «P3», τη συμμετοχή σε πρόγραμμα του ΝΑΤΟ για την ανάπτυξη ενός νέου αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας και νέων πυρομαχικών εδάφους κ.ά.
  • Αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών για την περικύκλωση της Ρωσίας, τον έλεγχο διαύλων μεταφορών και Ενέργειας, την «προβολή ισχύος» της λυκοσυμμαχίας σε Βαλκάνια, Μ. Ανατολή, Ν/Α Μεσόγειο. Ενδεικτικά αναφέρουμε εδώ την πρόσκληση και τη σταθερή στελέχωση με πλοία, προσωπικό, ανεφοδιασμό κ.ο.κ. της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο με πρόσχημα τη διαχείριση του Προσφυγικού, δίνοντάς της τη δυνατότητα, δυο χρόνια τώρα, να ελέγχει τον κρίσιμο στρατηγικά δίαυλο και τον πλου ρωσικών πλοίων από Μαύρη Θάλασσα προς Συρία. Τη σταθερή αποστολή πλοίων και υποβρυχίων για περιπολίες του ΝΑΤΟ σε Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, όπως και τη συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις - πρόβες πολέμου του ΝΑΤΟ. Τη σταθερή συνδρομή με ελληνικά μαχητικά της επιτήρησης του εναέριου χώρου της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, εσχάτως και του Μαυροβουνίου.
  • Την ίδια στιγμή και βάζοντας πλάτη στην εκπλήρωση του υπ' αριθμόν 1 στόχου της λυκοσυμμαχίας για το 2018, τη βελτίωση της λεγόμενης «στρατιωτικής κινητικότητας», της ταχύτερης διεκπεραίωσης μέσων και προσωπικού προς τα ανατολικά και τα νότια, η κυβέρνηση έχει δώσει και τέτοια διαπιστευτήρια, παραδίδοντας στους ΝΑΤΟικούς το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, το λιμάνι και το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, κομμάτια του οδικού δικτύου της Βόρειας Ελλάδας, προς μετακίνηση δυνάμεών τους στην Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη με το πρόσχημα ασκήσεων, αναδεικνύοντας τη χώρα σε ΝΑΤΟικό κόμβο. Να σημειωθεί ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο τις μέρες αυτές γίνεται και η αξιολόγηση του Γ' Σώματος Στρατού, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, που είναι πιστοποιημένο ως στρατηγείο άμεσης ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ, προκειμένου στο β' εξάμηνο 2018 και το α' του 2019 θα λειτουργήσει ως Διακλαδικό Στρατηγείο Δυνάμεων του ΝΑΤΟ, έτοιμο να συντονίσει πάσης φύσεως αποστολές και επιχειρήσεις, ανάμεσά τους και προβλεπόμενες από το άρθρο 5 του Συμφώνου της λυκοσυμμαχίας, περί «συλλογικής απάντησης».
  • Για τους σκοπούς αυτούς οι ελληνικές κυβερνήσεις παρέχουν μια σειρά κρίσιμες υποδομές και υπηρεσίες. Π.χ. ενδεικτικά στη Σούδα, πέρα από τις εγκαταστάσεις των Αμερικανών, λειτουργεί το ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής, το «διαμάντι του ΝΑΤΟ», όπως το έχουν χαρακτηρίσει ανώτατοι ΝΑΤΟικοί διοικητές για τα σχολεία που διοργανώνει σε θέματα θαλάσσιας «ασφάλειας». Ακόμη, η «Forward Logistics Site Souda Bay» (FLS Souda Bay), προωθημένη ΝΑΤΟική βάση ανεφοδιασμού, το ΝΑΤΟικό κέντρο Foracs (ένα από τα τρία που λειτουργούν διεθνώς), όπου επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων, το Πεδίο Βολής Κρήτης (NATO Missile Firing Installation, NAMFI), πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης σε βολές με πυραύλους. Παραπέρα, στο Ακτιο της Πρέβεζας λειτουργεί πάντα η «Προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση» (Forward Operational Base, FOB) για τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ AWACS («Airborne Warning and Control System»).
  • Η κυβέρνηση δεν διστάζει να εμπλακεί ακόμα και στα πιο βρώμικα σχέδια του ΝΑΤΟ, όπως το ολέθριο δόγμα για το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα». Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τις καταγγελίες του ΚΚΕ, που κάθε άλλο παρά διαψεύδονται από την κυβέρνηση περί προετοιμασιών για υποδοχή στον Αραξο «ειδικών όπλων» του ΝΑΤΟ, ακόμα και πυρηνικών, όπως έδειξε και η επιθεώρηση που πραγματοποίησε προ ημερών στη βάση ο Φρ. Φρέντρικσον, επικεφαλής της Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ.
  • Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διεκδικεί και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους και σε πολιτικό επίπεδο ως ΝΑΤΟική «γέφυρα» στην περιοχή, ώστε να ενταχθούν στους σχεδιασμούς αυτούς και άλλα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής που δεν ανήκουν ακόμη στη λυκοσυμμαχία, για να προχωρήσει η διεύρυνση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και με νέα κράτη - μέλη στο πλαίσιο της πολιτικής «ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ, καθώς και ως «δίαυλος επικοινωνίας» με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Χαρακτηριστικές βέβαια είναι οι διευθετήσεις που «τρέχει» τους μήνες αυτούς με την ΠΓΔΜ, ώστε αυτή να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά και συνολικότερα τα ΝΑΤΟικά «ραβασάκια» που πηγαινοφέρνει στα Βαλκάνια - για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία - όπως και τα «σχήματα» που στήνει με καπιταλιστικά κράτη της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής για την εμπέδωση της ΝΑΤΟικής «σταθερότητας».
Οι ανταγωνισμοί έχουν τη δική τους δυναμική

Η στρατηγική αυτή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας δεν ξεδιπλώνεται βέβαια σε «κενό αέρος», αλλά στο έδαφος των ανταγωνισμών που οξύνονται ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Διόλου τυχαία, η επιθετική στρατηγική του ΝΑΤΟ για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων Ενέργειας και εμπορευμάτων, αγορών και σφαιρών επιρροής, πήγε όλα τα προηγούμενα χρόνια χέρι - χέρι με τη σχεδόν δεκαετή, συγχρονισμένη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που στο έδαφος και της ανισόμετρης ανάπτυξης επιτάχυνε διεργασίες και ανακατατάξεις, οξύνοντας παραπέρα τις μεγάλες και εγγενείς αντιθέσεις.

Οι αντιθέσεις αυτές δεν αφορούν μόνο τον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και το ίδιο το εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Ενδεικτικές, για παράδειγμα, είναι οι «τριβές» που αναπτύχθηκαν στο εσωτερικό της, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Εκδηλώθηκαν αντιπαραθέσεις με χώρες της ΕΕ στο πλαίσιο των Συνόδων του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα με τη Γερμανία, με τη Γερμανίδα καγκελάριο να φτάνει στο σημείο να δηλώνει, λίγο μετά την περσινή άτυπη Σύνοδο στις Βρυξέλλες, ότι «η διατλαντική σχέση είναι κεφαλαιώδους σημασίας» αλλά «η Ευρώπη πρέπει να πάρει την τύχη της στα χέρια της». Οι αντιπαραθέσεις αυτές δεν αφορούν μόνο το ζήτημα του ΝΑΤΟικού στόχου του 2% του ΑΕΠ και τις επισημάνσεις Τραμπ ότι «οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πληρώνουν για την ασφάλεια της Ευρώπης», αλλά ευρύτερες αντιθέσεις, στο έδαφος και των διαφορετικών συμφερόντων των καπιταλιστικών κρατών που συγκροτούν την ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Αυτές εξάλλου εκφράζονται και σε μια σειρά από «εύθραυστους συμβιβασμούς», αλλά βγαίνουν και συχνά στην επιφάνεια γύρω από μια σειρά κρίσιμα μέτωπα: Πρόσφατα παραδείγματα είναι η στάση απέναντι στη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, επίσης απέναντι στην απόφαση μεταφοράς της αμερικάνικης πρεσβείας στο Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, για την «επόμενη μέρα» στη Συρία, για τη στάση απέναντι στη Ρωσία κ.ά.

Ενδεικτική, εξάλλου, μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι και η επιτάχυνση της προσπάθειας - μέσα από αντιφάσεις και αντιθέσεις που τροφοδοτούν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα στο εσωτερικό της - για την ενίσχυση των «αυτοτελών» στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ, «συμπληρωματικά» σε αυτές του ΝΑΤΟ.

Ακόμη περισσότερο ενδεικτικές για το πώς οι αντιθέσεις αυτές επιδρούν και στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας είναι οι ρωγμές στις σχέσεις Τουρκίας - ΝΑΤΟ, στο φόντο των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή.

Οι ανταγωνισμοί, εξάλλου, έχουν τη δική τους δυναμική, ανεξάρτητα από τα σχέδια των αστικών επιτελείων.

Οι μεγάλες δυσκολίες των καπιταλιστικών οικονομιών να περάσουν σε φάση ορμητικής ανάκαμψης, να βρουν δηλαδή κερδοφόρα διέξοδο τα τεράστια υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση, η μείωση της απόστασης ανάμεσα στις ΗΠΑ - που διατηρούν βεβαίως την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα - και στους ανταγωνιστές τους, η τεράστια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικών μέσων, όπως και η κλιμάκωση «περιφερειακών» πολεμικών συγκρούσεων και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με ευρύτερη σημασία, το γεγονός ότι οι ιμπεριαλιστές ρίχνουν στην αρένα του παγκόσμιου ανταγωνισμού, συνδυασμένα, όλα τα «όπλα» τους (πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά), σηματοδοτούν ότι οι ανταγωνισμοί αυτοί περνούν σε νέα φάση.

Αλλωστε, είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο που το ένα πίσω απ' το άλλο τα βασικά ιμπεριαλιστικά κέντρα προσαρμόζουν την «παγκόσμια στρατηγική» τους (π.χ. η αναθεώρηση της «στρατηγικής ασφάλειας» των ΗΠΑ, η νέα «Λευκή Βίβλος Ασφάλειας» της Γερμανίας κ.ο.κ.), ενώ στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ δυναμώνει η συζήτηση για την ανάγκη παραπέρα προσαρμογής της στρατηγικής του στα «νέα δεδομένα».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ