Την εκδήλωση άνοιξε η Αιμιλία Λεκκού, εκ μέρους της Οργάνωσης Παντείου της ΚΝΕ, η οποία αναφέρθηκε στην παρουσία στην εκδήλωση της αδελφής της Σωτηρίας, Ζέτας Βασιλακοπούλου, προκαλώντας το έντονο χειροκρότημα των φοιτητών.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Θέμης Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι το παράδειγμα της Σ. Βασιλακοπούλου εμπνέει και σήμερα τον ανυποχώρητο ταξικό αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες μας, για τη ζωή που αξίζει στους εργαζόμενους. Σημείωσε επίσης πως η θυσία της μας θυμίζει ότι οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης δεν έρχονται χωρίς σύγκρουση, χωρίς αγώνες, χωρίς δυσκολίες στον ανηφορικό δρόμο της ταξικής πάλης.

«Ποια ήταν η δράση της και τι υπερασπιζόταν ως πρωτοπόρα κομμουνίστρια, ως μέλος της ΚΝΕ;», έθεσε το ερώτημα ο Θ. Γκιώνης, για να δώσει και την απάντηση: «Την ανάγκη οργάνωσης του εργατικού κινήματος για να αντιμετωπίσει την επίθεση της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της, για την παρουσία της εργατικής τάξης στο στίβο της πολιτικής μάχης, για την απελευθέρωση από τους καταπιεστές και τους δυνάστες». Και καθώς φέτος είναι η χρονιά που γιορτάζονται τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ, υπογράμμισε, μεταξύ άλλων: «Δικαίως η Απόφαση του Κόμματος για τη συγκρότηση Νεολαίας στο πλάι του Κόμματος το 1968 χαρακτηρίζεται ιστορικής σημασίας, καθώς έδωσε θετική λύση σε ένα κενό που υπήρχε μετά την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ, στη νεολαία και το κίνημά της. Η συγκρότηση της ΚΝΕ ήταν ιστορικά αναγκαία, καθώς κίνημα νεολαίας, χωρίς σπονδυλική στήλη, χωρίς επαναστατική κομμουνιστική στρατηγική και ιδιαίτερα οργάνωση Νεολαίας Κομμουνιστικής, αιχμή του δόρατος του Κόμματος της εργατικής τάξης στους νέους ανθρώπους, είναι κολοβό, έωλο, χωρίς προσανατολισμό δράσης και αντοχής σε όλες τις συνθήκες. Η ύπαρξη και η δράση της ΚΝΕ, το βάρος που έδινε το Κόμμα πάντα στη δουλειά του στη νεολαία, είναι αυτή που εξασφαλίζει στη νεολαία τη διαμόρφωση ταξικού κριτηρίου στην ανάλυση των εξελίξεων, που φωτίζει ταξικά τα προβλήματα, άρα και τη λύση τους, που συμβάλλει να ταυτίζονται οι επιδιώξεις της νεολαίας με αυτές του εργατικού κινήματος και της πρωτοπορίας του, του ΚΚΕ, για την προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Εξασφαλίζει και εκφράζει τις ελπίδες, τις αγωνίες της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας, καθώς το Πρόγραμμα, η στρατηγική, οι θέσεις του ΚΚΕ ανταποκρίνονται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας που λόγω θέσης ή καταγωγής εντάσσεται ή προέρχεται απ' την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, επισήμανε: «Στις μέρες μας η απόφαση να γίνει κάποιος ΚΝίτης ή ΚΝίτισσα δεν είναι μια συνηθισμένη ή εύκολη απόφαση. Ισως προηγούμενες δεκαετίες, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, ήταν σχετικά πιο εύκολη η επιλογή, καθώς το γενικό κλίμα στη χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως, ήταν γενικά καλύτερο. Υπήρχε κλίμα, να το πούμε έτσι. Ηταν διάχυτη η εντύπωση ότι υπήρχε δυνατότητα χωρίς γενικότερες αλλαγές, χωρίς κόπους, ο λαός και η νεολαία να κατακτήσει την ευημερία. Σ' αυτήν την πλάνη συνέβαλε τότε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, που χρησιμοποιούσε ριζοσπαστικά συνθήματα. Βεβαίως η ζωή δεν δικαίωσε αυτήν την εντύπωση. Αυτό το σκηνικό, με άλλα χαρακτηριστικά, αυτήν την πλάνη, τη ζήσαμε και τη ζούμε όλοι τα τελευταία χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, άρα υπάρχει και η σύγχρονη πείρα που βοηθά και μπορεί να επιβεβαιώσει και να αποδείξει ότι η πίστη στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, η θυσία, η συνέπεια των πράξεων, πρέπει να ταυτίζεται με την προοπτική της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης, του καπιταλισμού, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. (...)

Εσείς που είστε σήμερα εδώ, γνωρίζετε ότι για να γίνει κάποιος μέλος της ΚΝΕ δεν σημαίνει μια εύκολη ζωή, πολύ περισσότερο δεν σημαίνει βόλεμα, ατομικό κέρδος. Αλλωστε, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν υποσχόμαστε εύκολους δρόμους, ρουσφέτια, αξιώματα, τίτλους. Αντίθετα, δεν κρύψαμε ούτε λέμε στη νεολαία που ζει την πιο βάρβαρη και απάνθρωπη επίθεση, ότι το να αντιστέκεσαι στην εξουσία των μονοπωλίων, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, είναι μια απλή υπόθεση, αλλά είναι επιλογή συνείδησης που απαιτεί θυσίες προσωπικές, αυτοθυσία.

Ομως, αυτός είναι ο δρόμος για τον καθένα που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια, με υψηλούς σκοπούς και στόχους, στο δρόμο της τιμής και της πάλης. Αυτός ο δρόμος μπορεί να μην είναι στρωμένος με ρόδα, αλλά είναι ο πιο όμορφος, ο πιο σωστός και ο πιο σίγουρος, για όποιον έχει οράματα και αξίες, για όποιον πιστεύει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος, ότι δεν εξανθρωπίζεται, αλλά ανατρέπεται».

Κι ακόμα, μεταξύ άλλων, ο Θ. Γκιώνης αναφέρθηκε στα λόγια του μεγάλου κομμουνιστή δασκάλου, τονίζοντας: «Ο Δημήτρης Γληνός έλεγε το εξής: "Οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σας δεν είναι πολλοί. Είναι δύο. Είτε θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι, είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μες στην ομίχλη των ιδεαλιστικών σοφισμάτων, οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σας είναι και μένουν δύο. `Η θα πάτε με το μέρος της συντήρησης και της αντίδρασης ή θα πάτε με το μέρος της επανάστασης. Τρίτος δεν υπάρχει".

Ισως αυτή η φράση βρει απέναντί της τη λογική που λέει ότι "εμάς τους νέους μας ενδιαφέρει να σπουδάσουμε, να βρούμε δουλειά, να ζήσουμε καλά. Γιατί να μπερδευτούμε μ' αυτά τα πράγματα;" Εμείς δεν πρέπει να διστάσουμε καθόλου να μιλήσουμε για τους δύο δρόμους».

Με το ποίημα που ο μεγάλος μας Γιάννης Ρίτσος έγραψε για την Σωτηρία, άρχισε το βίντεο που έφτιαξαν οι Οργανώσεις και προβλήθηκε στη συνέχεια στην εκδήλωση. Το βίντεο έκανε μια αναδρομή μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» της εποχής στη δολοφονία, στις μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις που ακολούθησαν, φτάνοντας μέχρι το 6ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ εκείνη τη χρονιά, που αφιερώθηκε στην Σωτηρία Βασιλακοπούλου, αλλά και τα συμπεράσματα που πρέπει να κρατήσουμε σήμερα.

Η εκδήλωση έκλεισε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα από φοιτητικό μουσικό συγκρότημα.

Πριν την έναρξη της εκδήλωσης, σε χώρο της Παντείου, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Νίκος Αμπατιέλος και η Ζέτα Βασιλακοπούλου έκαναν τα αποκαλυπτήρια γλυπτού που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Κώστας Ρόθος και το οποίο είναι αφιερωμένο στην ΚΝίτισσα φοιτήτρια.

Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον των φοιτητών και για τα εκθέματα στο χώρο έξω από το αμφιθέατρο. Τα βλέμματα συγκέντρωσαν το ταμπλό με το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» την επομένη της δολοφονίας, αλλά και η έκθεση - αφιέρωμα στα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ, με έμφαση στη δράση της Οργάνωσης στο φοιτητικό κίνημα. Επίσης, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ διακινούσαν σε ανατύπωση μία μπροσούρα που είχαν βγάλει οι τότε Οργανώσεις Παντείου - ΑΣΟΕΕ το 1981, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία. Στο χώρο λειτουργούσε, ακόμα, έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής».